คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : ความซวยมาเยือน
1
ณ สถาบันสอนพิเศษ sm
“อยู่ไหนแล้วเนี่ย”
“จะถึงแล้ว รอแปบดิ จะรีบไหนเนี่ย แล้วตอนนี้อยู่ไหนล่ะ เดี๋ยวไปหา อะอะไม่ต้องแล้วเห็นแล้ว งั้นแค่นี้นะ”
“กว่าจะมาถึง มัวทำไรอยู่ล่ะ เดี๋ยวก็เข้าห้องสายหรอก ไปเร็ว” ฉันพูดพลางฉุดเพื่อนของฉันเธอชื่อกิ๊ง
สวัสดีค่ะลืมแนะนำตัวไปฉันชื่อ ‘เฟรนด์’ สาวน้อยวัย16 ปี หน้าตาก็สุดแสนจะธรรมดา เฉิ่ม เบ๊อะ ดูเป็นเด็กเรียน เรียบร้อย(หลังๆนี้คงจะไม่ใช่มั้ง อิอิ) วันนี้ฉันมาเรียนพิเศษที่ sm กับเพื่อนๆค่ะ
“เฮ้อ....หมดวิชาแรกสักทีนั่งนานเมื่อยก้นจัง” เสียงบ่นของยัยเนย เพื่อนรักของฉันอีกคน
“เออ เค้าก็เบื่อเหมือนกันสอนอะไรไม่รู้งงเป็นบ้าเลย แต่เค้าชอบวิชาต่อไปนะ อยากเรียนเร็วๆจัง<^o^>” ไม่ต้องงงหรอกว่าเสียงใครฉันเองค้า
“แหม ออกนอกหน้าเลยนะ รู้นะคิดไรอยู่อ่ะ อยากเจอเขาคนนั้นใช่ไหมล่ะ นั่นแน่ หน้าแดงเชียว” เสียงยัยกิ๊ง
<///^_^///> หน้าฉัน
“บ้า พูดไรบ้าๆอยากเจอใครไหน ไม่เห็นรู้เรื่องเลย แล้วใครหน้าแดงนะ พูดให้มันดีๆหน่อย” ฉันบ่น
“เออๆ ไม่พูดก็ได้ นั่นไง เดินมาโน่นแล้ว” เสียงเนยบอกฉัน
“ไหนๆๆๆๆๆ ไม่เห็นจะมีเลย นี่พวกเธอแกล้งฉันใช่ไหม นี่แน่ะๆๆๆๆๆ” ฉันมองหาคนๆนั้นแต่ก็ไม่เจอ ยัยเพื่อนบ้าแกล้งฉันใช่ไหม ฉันเลยวิ่งไล่ตียัย 2 คนนั้นรอบห้อง
“โอ้ย! ขอโทษครับ/ค่ะ” เสียงอุทานของฉันกับคนๆหนึ่งดังขึ้นพร้อมกัน ก็ฉันดันวิ่งไปชนกับนายคนนั้นนะสิ พอฉันเงยหน้าขึ้นไปก็ต้องตกใจสุดขีด <OoO>เพราะคนที่ฉันชนคือ คือ คือ คือ คนที่ฉันแอบชอบอยู่
ฉันได้มองเห็นหน้าเขาใกล้ๆก็วันนี้แหละ เขาหน้าใสมาก มากกว่าฉันที่เป็นผู้หญิงเสียอีก แก้มสีชมพูระเรื่อ ใสกิ๊งเลยอ่ะ น่าหอมจัง เอ้ย!ไม่ใช่ ผิวของเขาขาวมากมากกว่าฉันอีกอ่ะ(ฉันมันไม่มีอะไรดีเลยใช่ไหมเนี่ย เฮ้อ...) คนอะไรหล่อได้หล่อดีหล่อสุดๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆๆ
“ขอโทษนะค่ะ ไม่ได้ตั้งใจค่ะ” ฉันรีบขอโทษเขา
“ไม่เป็นไร คราวหน้าระวังหน่อยนะ เธออาจจะเจอดีก็ได้” เขาตอบแล้วก็เดินไปนั่งฟังเพลงอย่างสบายอารมณ์
เสียงของเขาหล่อมากเลยอ่ะ แตน้ำเสียงดูเย็นชามากเลยอ่ะ แต่คงไม่มีไรหรอกมั้งเพราะเราก็ไม่ได้รู้จักกันซักหน่อยเขาถึงทำเสียงอย่างนั้นใส่ ฉันจึงเดินไปนั่งเพลงหง่อยๆ
“เฟรนด์ แกเป็นไรว่ะ หน้าเศร้าเชียว” ยัยเนยถามฉัน
“นั่นดิ เมื่อกี้เป็นไงบ้างว่ะ เห้นแกคุยกับเขาอ่ะ อะอะ หน้าแดงเชียว
“บ้าหรอหน้าดงหน้าแดงอะไรเปล่านี่” ฉันตอบอย่างเขินๆ
“เออนี่ เดี๋ยวฉันแอบถ่ายรูปให้เอาป่ะ ฉันอยู่ใกล้นะ” เสียงยัยกิ๊งเอ่ยถาม
“ถ่ายได้จริงดิ อยากได้มานานแล้วอ่ะ” ฉันตอบ พร้อมทำหน้าแบบè<*O*>
“ไม่มีใครเห็นหรอกน่า เอาโทรศัพท์มาเดี๋ยวถ่ายให้” ยัยเนยพูดพลางหยิบโทรศัพท์ฉันไป นี่ฉันยังไม่ได้บอกให้เอาไปถ่ายเลยนะ พูดเองเออเอง แต่ก็ดีแล้วล่ะ ฉันจะได้รูปชายในฝันแล้ว เย้!ดีใจจังจะได้เอาไปนอนกอด<^-^>
“และแล้วก็หมดลงอีกวิชา น่าเบื่อจริง แล้วเราจะไปกินอะไรกันดีล่ะวันนี้” ยัยกิ๊งพูดพลางบิดตัวขี้เกียจออกจากร่างกาย
“ ไปกินABCกันดีกว่าอยากกินไก่ทอดอ่ะ” ยัยเนยออกความเห็น
“ไปก็รีบไปเหอะ กว่าเราจะกินเสร็จก็ได้เวลากลับบ้านแล้ว” ฉันพูดพลางเดินออกนอกห้อง
แล้วจู่ๆก็ต้องตกใจสุดขีดเพราะฉันรู้สึกว่ามีใครคนหนี่งมาดึงข้อมือฉันและเขาคนนั้นก็คือ....
“เธอแอบถ่ายรูปฉันใช่ไหม ฉันถามทำไมไม่ตอบ หะ” อีตาบ้านั่นถามฉัน ฉันไม่น่าหลงชอบคนอย่างนี้เลยโหดมาก
“เปล่า ฉันไม่ได้แอบถ่ายนายนะ” ฉันตอบเขาไป นี่เขารู้ได้ไงเนี่ย ตายแน่ยัยเฟรนด์ชิพ
“เธออย่ามากโกหกเลย นี่ไงหลักฐาน” พอพูดจบเขาก็เอามือมาล้วงกระเป๋ากางเกงฉันแล้วหยิบมือถือฉันออกมาเปิดรูปเขาให้ฉันดู เฮ้ย!ไอ้ลามก ไอ้บ้า ไอ้ทุเรศ กล้าดียังไงมาล้วงกระเป๋าฉันขนาดผู้หญิงด้วยกันยังไม่เคยเลย ฮือ...พ่อจ๋า แม่จ๋า หนูเสียความบริสุทธิ์ให้ตาบ้านี้แล้วอ่ะ ฮือ...(เว่อร์ไปแล้วยัยนี่ – KIM ~ FERN)
“ เพื่อนฉันเป็นคนถ่าย แล้วนายมาล้วงกระเป๋าฉันได้ไงอ่ะ ไอ้ทุเรศ”ฉันตอบไป
“หึ เธออยากโดนประจานใช่ไหม ถ้าเธอไม่ยอมรับ ฉันจะบอกทุกคนว่าเธอแอบชอบฉัน (ตะโกน)ทุกคน!ยัยนี่มันแอบชอบ อะ..อุ๊บ...เออเอาอืออิดอากอันอำไอเอี่ยเอาออกไอนะ(เธอเอามือปิดปากฉันทำไมเนี่ยเอาออกไปนะ)” หมอนั่นพูดพร้อมกับดึงมือฉันออก
“นายอย่าบอกคนอื่นดิ ฉันยอมรับก็ได้ฉันเป็นคนถ่ายพอใจยัง นายจะให้ฉันทำไงอ่ะนายถึงจะลืมเรื่องนี่ไปซะ”ฉันบอกออกไปด้วยอารมณ์ที่ไม่ดีเพราะคนมองกันเต็มเลย อายนะเนี่ย
“เธอจะให้ฉันลืมเรื่องนี่นะหรอ งั้นเธอมาเป็นแฟนฉัน 1 เดือน!”เขาบอกกับฉัน
<OoO> อะไรนะจะให้ฉันเป็นแฟนนายหรอ หึ ได้ เอ้ย!ไม่ใช่ คนอย่างฉันเนี่ยนะจะยอมเป็นแฟนกับคนที่ไม่รู้จัก ถึงจะแอบชอบอยู่ก็เหอะ
“เรื่อง อะไรฉันจะต้องไปเป็นแฟนนาย แค่แอบถ่ายรูปนายแค่นี้เนี่ยนะ ไม่มีทาง!”ฉันตอบเขา
“เธอกลัวใช่ป่ะล่ะ กลัวจะหลงรักฉันขึ้นมาล่ะสิ หึ” เขาพูดพร้อมกับยักคิ้วให้ฉัน ถ้าเป็น5 นาทีที่แล้วฉันคงกรี๊ดตายแล้วล่ะ แต่ไม่ใช่ ตอนนี้ฉันเกียจหมอนี่ หน้าตาก็ดีแต่นิสัยแย่สุดๆ
“ใครกลัวฉันไม่กลัวซะหน่อย ก็ได้ฉันยอมตกลงแต่นายต้องลืมเรื่องนี่ไปซะ”ฉันบอกกับเขา
“อือ ก็ได้ เธออย่าลืมคำสัญญานี้แล้วกัน”พอพูดจบเขาก็เดินจากไปอย่างไร้เยื่อใย
ทำไมมันซวยอย่างนี้เนี่ย ต่อไปนี้ชีวิตฉันคงจะอยู่ไม่เป็นสุขแน่เลย <TOT>
ความคิดเห็น