ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : เปลี๊ยนไป๊... (30%)
บทที่ 4
ตอนนี้ชีวิตผมกับไอ้ยุ่งมอสเปลี่ยนไปอย่างสิ้นเชิง เพราะไปเจอแม่สองสาวนั้น คำหยาบต่างๆหายไปโดยสิ้นเชิง เหลืออย่างมากแค่วะ โว้ย แก เรา เพราะอยู่ต่อหน้าสองคนนั้นแทบจะตลอดเวลา
“สวัสดีจ๊ะ” เสียงใสทักขึ้นขณะที่บาสกำลังนั่งกุมขมับอยู่ที่โต๊ะม้าหินอ่อนในตอนเช้าของวันหนึ่ง ชีทวิชาฟิสิกส์วางอยู่ตรงหน้าเขา หัวเขาไม่ถูกกับอะไรที่ต้องคิดเลขเอาซะเลย ถ้าเป็นชีวะค่อยว่ากันไป เพราะอย่างนี้แหละผมเลยอยากเป็นหมอ จะได้ไม่ต้องไปยุ่งกับฟิสิกส์มัน
“หวัดดีมิ้น” เด็กหนุ่มเงยหน้าขึ้นยิ้มให้กับเด็กสาวที่ยืนยิ้มอยู่ตรงหน้า “มิ้นมาโรงเรียนเช้านี้”
“แต่ยังไม่เช้าเท่าบาสหรอก ทำอะไรอยู่เหรอ”
“ทำฟิสิกส์น่ะ เหอะๆ แต่เราทำไม่ค่อยได้หรอก” เด็กหนุ่มหัวเราะในคอเบาๆอย่างสมเพชตัวเองหน่อยๆ
“ไม่เป็นไรหรอก เดี๋ยวเราช่วย” น้ำเสียงสดใสพูดตอบ มือเล็กน่ารักหยิบชีทกับปากกาออกมาเริ่มต้นการช่วยเหลือทันที
เด็กหนุ่มเงยหน้าขึ้นมองอีกฝ่ายที่ตั้งหน้าตั้งตาคิดเลขและอธิบายให้เขาอยู่ ใบหน้าใสของมิ้นซ่อนอยู่ใต้ผมยาวสีดำสวย ดวงตาเล็กๆหยีเป็นเส้นตรง นานๆจะได้เห็นดวงตาของมิ้นซักที จมูกสวยได้รูป ริมฝีปากบาง แก้มสีชมพูระเรื่อ สีหน้ามีแววแห่งความสดใสเสมอ
น่ารัก…
“บาสเข้าใจมั้ย” คนโดนจ้องเงยหน้าขึ้นมองคนที่จ้องอยู่ เด็กหนุ่มดูจะรู้สึกตัว
“อ๋อ เข้าใจแล้ว ขอบใจมากนะ” บาสยิ้มกลับให้อีกฝ่าย ดวงตาสีดำของเด็กหนุ่มมองไปที่ชีทที่ลายมือน่ารักเขียนอธิบายเอาไว้ให้อย่างละเอียด รอยยิ้มบางๆทาบบนริมฝีปาก มิ้นเป็นติวเตอร์ที่ดีมากเลยทีเดียว
“มิ้นอยากเป็นอะไรเหรอ โตขึ้นน่ะ”
“หือ”
“เก่งฟิสิกส์ขนาดนี้อยากเป็นสถาปัตย์รึเปล่า หรือว่าวิศวะ”
“อ๋อ เราอยากเป็นสถาปัตย์น่ะ” เด็กสาวตอบเสียงใส ดวงตาใสแป๋ว “เราชอบวาดรูปแล้วก็ชอบฟิสิกส์ด้วย”
“อืม พูดเหมือนไอ้มอสเลยนะ หึหึ อาจจะได้ไปทำงานด้วยกันก็ได้นะ”
“งั้นเหรอ” มิ้นถามลอยๆแล้วพูดต่อ “แล้วบาสอยากเป็นอะไรล่ะ”
“เราอยากเป็นหมอน่ะ”
“งั้นบาสก็เก่งชีวะน่ะสิ”
“ไม่เก่งขนาดนั้นหรอก แต่ว่ามันก็เป็นอะไรที่เราชอบที่สุดน่ะ”
“คุณหมอบาส ฮะๆๆ” เสียงหัวเราะแปลกๆของมิ้นเรียกให้เด็กหนุ่มหัวเราะตาม
“ไปอยู่โรงพยาบาลอะไรบอกเราด้วยแล้วกันนะ เราจะตามไปเป็นคนไข้ให้”
“จะได้เป็นรึเปล่ายังไม่รู้เลยมิ้น” บาสขมวดคิ้ว “เราอาจจะไม่เก่งขนาดนั้นก็ได้ อาจจะได้เป็นแค่บุรุษพยาบาล”
“ไม่หรอก เชื่อสิ สู้ๆแล้วกัน ^^”
“เหอะๆ อ่อ ว่าแต่ยัยนั่นเขาอยากเป็นอะไรเหรอ”
“ยัยนั่น อ๋อแอนน่ะเหรอ” มิ้นยิ้ม “เราบอกไม่ได้หรอก”
“อ้าว ทำไมล่ะ” เด็กหนุ่มมองอีกฝ่ายอย่างงุนงง หรือว่ายัยนั้นไม่ยอมบอกแม้แต่เพื่อนสนิทตัวเองว่าตัวเองอยากเป็นอะไร จะลึกจะลับอะไรนักหนา ทำอย่างกับอยู่ในโครงการพิทักษ์พยาน
“แอนเขาอายน่ะ เขาบอกว่าจะบอกเฉพาะคนที่เขาสนิทด้วย แล้วถ้าใครอยากรู้ให้ไปถามเขาเอาเอง เขาจะบอกเองถ้าเขาเชื่อว่าคนๆนั้นสนิทกับเขาแล้วรึเปล่า” มิ้นชี้แจง ยังไม่ทันขาดคำ ไอ้จ้อยมอสกับคนที่พวกเขาเพิ่งพูดถึงเมื่อกี้ก็เดินเข้ามาทางทั้งสองพอดี
“ไอ้บาส หวัดดี” ไอ้ตี๋ตัวจ้อยตะโกนเสียงใสมาแต่ไกล ขณะที่เด็กสาวข้างๆเดินมาด้วยใบหน้าเรียบสนิท
อายุยืนจริงๆ…
“แอน หวัดดีตอนเช้าจ้า” มิ้นยิ้มกว้าง ดวงตาหยีเล็ก วิ่งเข้าไปหาเพื่อนสาว รอยยิ้มบางๆค่อยๆปรากฏบนริมฝีปากของแอน
คนอะไรหน้าบูดแต่เช้าเลย-------------------------------------------------------
วันนี้เอามาแค่ 30% ก่อนนะคับ พอดีว่าคิดไม่ออกอ่า ฮ่าๆๆ เม้นๆกันหน่อยเน้อ (เอาแบบที่ไม่ใช่เพื่อนในห้องเราอ่ T^T)
คนเขียนต้องการกำลังใจอยากแรงงงง...
amphibian~
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น