คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : คู่หมั้น 1
คู่หมั้น *1*
[Queue-Part]
“พี่......พี่ควีน ตื่นๆ ได้แล้วสายแล้วนะครับ”
“อืม” แป๊บนึ่งนะขอ นอนต่อแปบเดียว
“ไม่ได้พี่มันจะสายแล้วนะ เดียวไปสายเจอไอ่พวกประธานนักเรียนมันเช็คสายแถมต้องไปทำความสะอาดห้องให้พวกมันอีกผมไม่อยากไปนะพี่ -_-…. แค่คิดก็ขนลุกแล้วละครับ ก็เคยมีสมาชิกผู้ชายในชมรมผมเคยมาเรียนสายแค่ 3 นาทีเองเจอเช็คว่ามาสาย ไม่ใช่แค่นั้นยังโดนใช้งานให้ไปทำความสะอาด ห้องคณะกรรมการนักเรียน โรงยิม ห้องน้ำ ถอนหญ้า แล้วยังถูกบังคับให้ใส่ “ชุดเมด”ทำความสะอาดอีกพอผมฟังเรื่องที่เด็กผู้ชายนั้นเล่า อยู่ๆผมก็ขนลุกขึ้นมาทุกที”+_+
“พี่ควีน ตื่นซะทีสิ”
“อืม”
“เฮ้ย ไอ่ควีน มึงจะตื่นได้ยังว่ะ กูปลุกมึงมา 10 นาทีแล้วนะโว๊ยยย” (ขึ้นไอ่ มึง กู แล้วนะครับทุกท่าน)
“อืม”
“อืม คือสัญญาตอบรับที่ได้ทุกครั้ง ไม่ตื่นใช่ไมได้เลย ผมสูดลมเข้าปอดแล้วตะโกนเสียงดังใกล้ๆหูพี่ชายตัวเอง-*-นี่มึงตื่นสิวะ นี่ๆๆๆอีควีน อีขึ้เซา มึงจะตื่นได้รึยังแค่ประโยคแรกขึ้นว่า /อี/ พี่ผมก็ลุกจากเตียงขึ้นมายืมทำหน้าตาเอาเรื่องกับผมเลยละครับ “ปริ๊ดดดด” -*- สิครับพี่ไม่ชอบให้เรียกอะไรที่มันดูเป็นผู้หญิงแต่ดันเกิดมา หน้าสวยเหมือนผู้เองนิ อิอิ”
“นี่....ไอ่คิว.....เมื่อกี้....แก...เรียก...ฉัน.....ว่า....อะไรนะ -*-
“โอ้ แย่แล้วครับ ป่าวๆๆ ไม่ได้เรียกอะไรไปรอข้างล่างนะ ฟริ้วววว!!!
[Queen-Part]
“เร็วจริงไอ่น้องคนนี้ ผมได้ยินมันเรียก ผมว่าอี ผมไม่ชอบให้ใครเรียกอะไรที่มันดูเป็นผู้หญิงเพราะผมไม่ใช่ผู้หญิงถึงผมหน้าจะเหมือนผู้หญิงก็เถอะนะ ผมรีบอาบน้ำแต่งตัวไปเรียนเพราะ ไอ่คิว มันเร่งผมตลอดไม่รู้มันจะรีบอะไรนักหนา อีกต้อง 30 นาที โรงเรียนก็อยู่ใกล้แค่ เดิน 10 นาทีก็ถึงละ ตั้งแต่มันเล่าว่ามีเด็กในชมรมมาเรียนสายแล้วโดนทำโทษ มันก็เร่งให้ผมตื่นเช้าทุกวัน ทั้งที่โรงเรียนขึ้นตอน 8 โมง เคยตื่น 6:30 น. ตอนนี้มันปลุกผมตั้งแต่ ตี 5 มันจะบ้ารึป่าวตื่นตามปกติก็ทันอยู่แล้ว”
“เสร็จยังพี่ ช้าจัง”
“ดูมันๆบอกว่าช้า นี่มึงแหกตาดูนาฬิกาก่อนจะพูดไหมเนี้ย ตอนนี้มันพึ้ง 7:30 เอง”
“ผมเดินลงมาชั้นล่างโดยที่น้องชาย ยืนรออยู่ตรงหน้าประตู”
“นี่ไอ่คิว แกจะรีบอะไรนักหนาว่ะ มึงดูนาฬิกาสิว่ามันกี่โมงน้องชายผมก้มดูนาฬิกาตามที่ผมพูด”
“เฮ้ย” ตายละ 0-0
“มันตกใจอะไรของมันละเนี้ย นี่มึงจะตกใจทำบ้าอะไร ตายละใคร ตะ.....ตายยย ผมยังพูดไม่จบไอ่คิวก็จับแขนผมแล้วกระชากตัววิ่ง ออกจากบ้านตรงไปโรงเรียนให้ตายสิน้องชายผมทุกทีจะบอกก่อนได้ไมเนี้ย”
“พวกเราวิ่งจะมาถึง สวนสาธารณะ จากบ้านถึงนี้ก็ครึ่งทางแล้วใกล้ถึงโรงเรียนแล้วอยู่ก็มีอะไรลอยมาตรงหัวผม ผมร้องเสียงดังจนไอ่คิวหยุดวิ่ง”
“โปรกก” “โอ๊ย!!”
อ้าวเฮ้ย เป็นอะไร ร้องซะดังเลย
“อะไรมันร่วงมาใส่หัวฉันไม่รู้ว่ะ ผมมองหาไอ่สิ่งที่มันร่วงใส่หัวผมเจอแล้วครับ มันคือกระเป๋านักเรียน มีตราของโรงเรียน ผมด้วยครับ ผมหยิบมันขึ้นมามองหาเจ้าของกระเป๋า”
“นี่มันกระเป๋าของโรงเรียนเรานี่ว่า ใครมันเอามาทำร่วงแถวนี่ว่ะเนี้ย เฮ้ยพี่เลือดออกเว้ย”
“ไอ่เชี้ยเอย ไอ่กระเป๋าเวรนี่ แท้ๆ ทำผมเลือดออก ไอ่คิวแกหาไอ่เจ้าของกระเป๋าดิ”
“ผมกับน้องชาย มองหาเจ้าของกระเป๋าแต่ไม่เห็นจะเจอ จนไอ่คิวมันเรียกผม”
“พี่ควีน ผมเจอแล้ว”
“ไหนว่ะ”
“นั้นไงบนนั้นนะเห็นไม”
“อ่อ ใส่ชุดนักเรียนโรงเรียนเราจริงๆด้วยว่ะ มันบนไปทำบ้าอะไรของมันบนต้นไม้ว่ะน่า เฮ้ยยยย นาย ไม่ได้ยิน เฮ้ยยยยมึงนะไอ่คนที่อยู่บนต้นไม้ นี่กระเป๋ามึงรึป่าวว่ะ เหมือนมันจะได้ยินแล้วครับ เพราะมันยืนขึ้นแล้ว พูดกับผมแต่เพราะแสงแดดที่ส่องลงมาจะข้างหลังต้นไม้ผมเลยไม่เห็นหน้าเจ้าหมอนั้น”
“อ่อ ของฉันเอง โทษทีมือมันลื้น นะ หึ”
“หรองั้นก็....อ้าวเฮ้ยมือลื้นหรอว่ะมันบอกว่ามือลื้นใช่ม่ะมือลื้นจริงผมได้ยินแบบนั้นใช่มันบอกว่ามือลื้น (เฮ้ยอีนายเอกมึงนี่จะพูดจำไปจำมาทำไมเนี้ยฮะ อ้าวอีเฟนเดอร์เรียกอีหรอเดียวก็ไม่เล่นต่อซะเลยนิ อ้ายยขอโทษไม่เรียกแล้วเล่นต่อนะ) =A=
“นี่แก บอกว่ามือลื้นงั้นหรอ แสดงว่าแกจงใจปามันใส่ห้วฉันหรอหน้อย แก”
“ป่าวซักหน่อยฉันบอกว่ามือลื้นไง”
“ก็นั้นและถ้าบอกทำร่วงไม่ได้ต้องใจก็ว่าไปอย่างนี่ มันบอกว่ามือลื้นมันหาเรื่องกันชัดๆ”
“ยังไม่ทันจะด่ามัน ไอ่คิวก็ขัดขึ้นมาก่อน”
“เฮ้ยพี่ สายแล้วอีก 3 นาทีโรงเรียนจะเข้าแล้ว”
“เดียวสิยังเคลียไม่รู้เรื่องเลย เดียวไว้ที่หลังพี่ อ่อ ฝากไว้ก่อนเถอะ”
“ฝากแล้วรีบมาเอาคืนด้วยละ หึหึ”
“นี่แกยังกวนตรีนฉันอีกนะ นี่ของแกเอาคืนไป ตู้บบ ผมปากระเป๋ากับไปให้มันโดนหน้าเต็มๆเลยละครับ จงใจให้โดน 555+”มันตะโกนตามหลังมา ว่าแล้วเจอกันแน่คิดว่ากลัวตายละสิ”
“ไอ่คิว ก็ดึงแขนผมให้รีบๆไป ผมจึงรีบวิ่งเพราะ เหลืออีก 3 นาที”
ติ๊ง ติง ติ๊งๆๆๆ เสียงโรงเรียนขึ้นพอดีที่เก้าแรกอยู่ในประตูโรงเรียน
“เกือบไม่ทันซะแล้ว อ่อดิ ถ้าไม่เจอไอ่บ้านั้น”
“ไอ่ควีน ไอ่คิว วันนี้ทำไมมาช้าจังว่ะ”
“เพื่อนสาว(ชาย)ผมเดินมาหาทำหน้าตาแปลกใจว่าทำไมผมถึงมาช้ากว่าปกติ ฉันไปเจอไอ่พวกบ้านะมันปากระเป๋าใส่หัวฉัน อ่อ เชอดี แกมาก็ดีละไปห้องพยาบาลเป็นฉันหน่อย อ่อกระว่าจะบอกอยู่พอดีเห็นเลือดมันไหล อยู่นะ”
“อ่อ พี่ผมไปเรียนก่อนนะ ตอนบ่าย2เจอที่ห้องชมรม วันนี้มีประชุมเรื่องคัดตัวนักกีฬาต้องไปเตรียมเอกสารเพื่อเข้าประชุมวันพี่ต้องเข้าด้วยห้ามหนี”
“อืม รู้แล้วๆ =_= ดูมันพูดดักไม่ให้ผมพูดบ้างเลยกะว่าจะหนีไม่เข้าซะหน่อยก็ผมไม่ชอบนี่ครับมันน่าเบื่อพูดนานมากไอ่ที่นานนี่ยังไม่เข้าเรื่องที่จะประชุมเลยนะ แล้วครั้งนี้เหมือนว่าประธานนักเรียนจะมาร่วมประชุมด้วยเลย เถียงมันไม่ได้”
***ห้องพยาบาล***
โอ้ยย เบาๆ สิว่ะ เจ็บนะโว๊ย แกทำเบาๆหน่อยสิ จะกดทำไมแรงๆ โอ๊ยบอกให้เบาๆไง ฉันเจ็บนะเนี้ย TT อีกแป๊บใกล้เสร็จแล้ว
“เอ้า เสร็จแล้ว”ร้องเป็นเด็กไปได้นะแก แผลแค่นี่เอง
“ดู ไอ่เชอดี มันพูด แผลเล็กก็จริงแต่มือมันนะหนักเป็นบ้าเลยละครับ”
*ไปเข้าเรียนได้แล้ว*
“อ่อๆ”
***ห้องชมรม***
มาแล้วหรอ ไม่มาซะตอนเข้าประชุมเลยละ
“ดูครับน้องชายผม เรื่องเวลามันด่าผมทุกที มันตรงเวลา แต่ผมชอบเลตไป 3-5 นาที”
ผมเตรียมเสร็จแล้วนะเอกสาร ยังดีที่ชมรมเราประชุมเป็นอันดับสุดท้ายไม่งั้นโดนบ่นแน่แล้วก็นี่เมื่อเช้ารีบมากันผมลืมให้พี่ แม่ฝากเอาไว้ให้
“อะไรว่ะ”
“ผมก็ไม่รู้เปิดอ่านดูสิ”
“ถึง ควีนนะลูกพ่อกับแม่ต้องไปดูบริษัท ที่อิตาลี ประมาณ 2-3 เดือน หนูกับน้องไปอยู่กับคุณน้าก่อนนะห้ามขัดคำสั่งแม่เด็ดขาดถ้าแม่รู้ว่าหนูไม่ไปอยู่กับคุณน้าแม่ไม่ให้หนูบริหารร้านแน่ ที่แม่ให้ไปอยู่เพราะเป็นห่วง ไม่มีผู้ใหญ่ดูแลเข้าใจแล้วนะจร้า ^_^ อ่อ อีกอย่างหนึ่ง แม่จะลืมบอกซะแล้วสิที่อยู่บ้านคุณน้าไม่ต้องห่วง เดียวคู่หมั้นลูกจะมารับนะจร้า บายๆจร้า รักลูกๆนะจ่ะ ^__^”จากแม่
“แม่ว่าไงบ้างพี่ควีน”
“แม่กับพ่อไปดูบริษัทที่อิตาลี 2-3เดือนกว่าจะกับเลยให้ไปอยู่กับคุณน้าแม่บอกห้ามขัดด้วย”
“แล้วจะไปอย่างงั้นละ”
“อ่อ เนอะไปไงว่ะนะ (นี่ยัยควีนแกตั้งใจอ่านรึป่าว มันก็เขียนอยู่ว่า คู่หมั้นจะมารับๆ)
“เฮ้ยยยยยย 0-0”
“เป็นอะไร ร้องซะเสียงดังเชียว ตกลงใครมารับ”
“ไอ่คิวแกดูสิฉัน ตาฟาด รึ อ่านผิด กันแน่ว่า แม่เขียนว่า คู่หมั้นจะมารับ”
“ไหน ดูสิ เฮ้ย พี่ตาไม่ฟาดอ่านไม่ผิดหรอก คู่หมันจริงๆ แม่ไปหมั้นพี่กับใครตอนไหนว่ะเนี้ย”
“อ่อ ว่ะฉันไปมีคู่หมั้นตอนไหนไม่เห็นรู้เรื่องเลย”
“นี่พวกแก ทำอะไรกันว่ะเสียงดังจัง”
“ไอ่เชอดีเดินเข้ามาในห้องชมรมพอดีผมจึงเล่าให้มันฟัง”
“5555 หัวเราะ ทำบ้าอะไร ซีเรียดนะโว๊ยย”
อ่อๆ โทษทีๆแล้วตกลงจะเอาไงไปอยู่บ้านคุณน้ารึป่าวละ
“ไม่อยากไป ก็ต้องไปว่ะ ไม่งั้นแม่ไม่ให้บริหารร้านต่อแน่ แกก็รู้ฉันขาดร้านเค้กกะเค้กได้ทีไหน”
“ก็จริงของแก่ว่ะ”
“พี่ควีนวันนี้ไม่ต้องไปก็ได้ประชุมนะ เดียวผมกับพี่เชอดี จัดการเอง”
“พี่กับบ้านไปเตรียมเก็บของเถอะ”
อ่อๆ ได้ๆ ขอบใจมานะ คิว
“แล้วเจอกันที่บ้าน”
จบไปแล้วตอนหนึ่ง เฟนเดอร์ คิดว่าคงไม่มีคนเข้ามาอ่านแน่ๆ TT
มันเป็นเรื่องแรกที่แต่งแนวนี้ ไม่คอมเม้นก็ไม่ว่ากันค่ะ
แต่ไม่คอมเม้นก็ไม่รู้ว่าจะแต่งให้ถูกใจคนอ่านยังไง
แต่แค่มีคนเข้ามาอ่านก็ดีใจแล้วคร้า ^_^
ความคิดเห็น