ตั้งค่าการอ่าน

ค่าเริ่มต้น

  • เลื่อนอัตโนมัติ
    FaN FiC:บารามอส <<นักเรียนใหม่แห่งป้อมอัศวิน>>

    ลำดับตอนที่ #5 : ภาคพิเศษ=>>ดาบคู่ในตำนานกับไข่มุกแสงจันทร์

    • อัปเดตล่าสุด 1 เม.ย. 48




            ชายหนุ่มนั่งเหม่อมองออกไปในสวน  ( ห้าปีแล้วสินะที่ไม่ได้ไปหาเธอเลย  เธอจะยังจำฉันได้ไหม  เธอจะยังรักฉันอยู่รึเปล่านะ



    เซชิล)   ภาพในอดีตอันแสนสุขกับเธอคนนั้นก็พลันผุดขึ้นมาในใจ



    =-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-



             ....โครม.....



         (โอ๊ย  ใครนะ  ซุ่มซ่ามชนมาได้)  นี่คือเสียงบ่นในใจของชายหนุ่มวัยต้น หากแต่ด้วยฐานันดรศักดิ์ที่เป็นถึงเจ้าชาย



    ได้ทำให้เขากล่าวว่า



    \"เป็นอะไรรึเปล่าครับ\"  เขาถามแล้วชะงักกับสตรีที่เขาหาว่าซุ่มซ่าม  เพราะตรงหน้าเขานั้นคือเด็กสาววัยไม่น่าเกินสิบสองปี  แต่ผมสีเงิน



    และตาสีฟ้าของหล่อนก็ทำให้เจ้าหล่อนดูสวยสง่าเกินวัยตน



    \"ไม่เป็นไรค่ะ  ขอโทษนะคะ\"เธอเอ่ยด้วยเสียงหวานๆแสนร่าเริง



    \"เอ่อ..มะ..ไม่ทราบว่าคุณคือ.....\"ชายหนุ่มถามอย่างตะกุกตะกัก  ด้วยความที่ไม่เคยคุ้นกับสตรีเพศ



    \"เซชิล  วาเนบลี  เดอะปริ๊นเซส   ออฟ  คาโนวาลค่ะ\"แล้วเธอก็ยิ้มให้เขา\"แล้วท่านคือ...\"



    \"อาเธอร์  เลโอนาท  บริสตั้น  เดอะ  ปริ๊นส์  ออฟ  ซาเรส\"เขาตอบเธอไป



    \"ยินดีที่ได้รู้จักค่ะเจ้าชายอาเธอร์\"เซชิลกล่าว



    \"เรียกว่าพี่จะดีกว่านะครับ   เซชิล\"เขาบอกเธอไปอย่างนั้น



    \"ค่ะ  ท่านพี่\"เธอยิ้มอยู่ตลอดเวลา



    (ดีนะที่มางานเลี้ยงวันเกิดคิงบาโร   ดีนะที่ได้พบเธอ  เซชิล)



                       .........หลังจากวันนั้น  เขาก็พยายามไปหาเธอบ่อยๆในยามว่าง    นั่งคุยกันที่ห้อง   เดินเล่นด้วยกันในสวน   แต่คนในวังแทบ



    ไม่มีใครรู้ว่าเขามาหาเธอ     เธอสุขภาพอ่อนเเอ   เลยจะอยู่ที่ห้องเวลาที่เจ้าชายเจ้าหญิงองค์อื่นๆไปเรียน    แต่นั่นก็ทำให้ไม่มีใครมาขัด



    จังหวะพวกเขาเวลาที่อยู่ด้วยกันจนถึงวันนั้น.......



    \"เซชิล   ฉันมีของจะให้เธอสองอย่าง\"เชาบอกกับเจ้าหญิงคนสวย



    \"นี่คือดาบคู่   มัจฉาวารี กับอัคคีโลกันตร์เป็นดาบคู่ในตำนาน   ที่มีเพียงคู่เดียว เป็นดาบที่มีพลังมาก ทั้งสองจะแข็งแกร่งขึ้นหากสู้ร่วมกัน



    แต่ทั้งสองจะไม่ทำร้ายกัน\"



    เขาหยิบดาบมัจฉาวารีที่มีรูปร่างเรียวเบาบ่งบอกว่าเป็นดาบของผู้หญิงส่งให้เธอ    เธอกอดเขา  ยิ้มแล้วพูดว่า



    \"ขอบคุณนะคะ  ท่านพี่  ฉันจะดูแลรักษาเป็นอย่างดีเลย\"



    \"ที่จริงมะรืนนี้   ฉันจะต้องไปเรียนที่เอดินเบิร์ก  คงมาหาเธอไม่ได้อีกนาน\"  เธอหน้าเศร้า \"แต่ฉันสัญญาว่าจะกลับมารับเธอเมื่อเรียนจบ\"



    \"อย่าลืมสัญญานะคะ  ท่านพี่    ฉันจะรอวันนั้นนะ\"เธอยังคงยิ้ม  แม้ตาจะฉายแววเศร้า



    \"นี่คือของอีกอย่าง  ที่ฉันจะให้แทนคำสัญญา\"เขาเรียกสร้อยไข่มุกแสงจันทร์ออกมา



    \"อ๊ะ   นี่มัน\"เธออุทานเมื่อเห็นสร้อย



    \"ใช่  นี่คือไข่มุกแสงจันทร์   ฉันจะให้เธอแทนคำสัญญาจากฉัน  ว่าฉันจะรักเธอตลอดไป\"เขารวบผมเธอไว้ให้เคลียไหล่



    แล้วสวมสร้อยอย่างเบามือ \"ฉันรักเธอนะ  เซชิล\"



    \"ฉันก็รักท่านพี่\"



    แล้วเขาก็ประทับรอยสัญญาไว้บนริมฝีปากเธอ





    จากนั้น



    ..............



    เขาก็ไม่ได้ไปพบเธอ



    ..................



    อีกเลย





    =-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-=-



                       แต่อีกสองปีเท่านั้น   ฉันก็จะไปรับเธอแล้วนะ   เซชิล     รอฉันนะ แล้วเขาก็นั่งเช็ดดาบอัคคีโลกันตร์ดาบที่เขา



    ไม่เคยให้ใครเห็นเลย   นอกจากเธอคนนั้น



















    ติดตามเรื่องนี้
    เก็บเข้าคอลเล็กชัน

    ผู้อ่านนิยมอ่านต่อ ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    อีบุ๊ก ดูทั้งหมด

    loading
    กำลังโหลด...

    ความคิดเห็น

    ×