FaN FiC บารามอส : SonG 4 U

ลำดับตอนที่ #7 : นอกสายตา

คราวนี้ได้แล้วค่ะ   ตามที่ขอมา          



................................................................................        



เพลง           :        นอกสายตา



ศิลปิน(จริง)    :        แคทลียา



ศิลปิน(ในฟิค)  :        เรนอน



    .......ทำไมนะ...ทำไมถึงยังเจ็บขนาดนี้...ทั้งที่เขาก็มีคนๆนั้น....ทั้งที่เราควรจะตัดใจ........    



นัยน์ตาสีม่วงฉายแววเศร้า   ทอดมองร่างของคนที่เธอแอบรัก   คนที่อยู่กับคนๆนั้นของเขา        



.......ทางด้านเฟรินและคาโล.......        



\"เฟริน\"  คาโลเรียกร่างบางที่ซบศีรษะอยู่บนไหล่เขาเบาๆ



........เงียบกริบ.......   ไม่มีสัญญาณตอบรับจากสิ่งมีชีวิตที่ท่านเรียก



\"เฟริน\"คราวนี้เสียงเรียกดังขึ้นอีกหน่อย   แต่พอไม่มีเสียงตอบรับ  นัยน์ตาสีฟ้าก็ฉายแววเจ้าเล่ห์



ก่อนที่จะแตะริมฝีปากไปที่แก้มนวลใสนั้น   พลันร่างบางก็สะดุ้งตื่นก่อนที่แก้มจะขึ้นสีแดงเรื่อๆ



\"คาโล  นี่นาย\"เฟรินหน้าแดงจัด   คาโลยิ้มก่อนที่จะเอ่ยขึ้น



\"ไปเรียนได้แล้ว   เดี๋ยวจะสาย\"



แล้วร่างสูงก็ฉุดให้ร่างบางยืนขึ้น  แล้วเดินออกไปด้วยกัน   สร้างความเจ็บปวดมากมายให้กับผู้ที่แอบมอง



เรนอนน้ำตาคลอก่อนที่จะเอ่ยเสียงแผ่วเบา



.........แอบยิ้มเมื่อเธอดีใจ แอบทุกข์เมื่อเธอเสียใจ



หัวเราะและร้องไห้ ไปกับเธอทุกครั้ง



แม้เธอจะไม่หันมา ฉันยังเฝ้ามองทุกวัน



ได้เฝ้าดูห่างๆ มันก็ยังพอใจ



ไม่หวังให้เธอมีใจ ไม่หวงถ้าเธอมีใคร



ไม่หวังยืนใกล้ๆ ไม่ต้องการร้องขอ



ได้ยืนอยู่บนผืนดิน ผืนเดียวกับเธอก็พอ



ฉันก็มีความสุข อยู่กับฝันของฉันเท่านี้



อยู่นอกสายตา ของเธอตั้งไกล



ฉันนั้นก็ทำได้ แค่มองจากตรงนี้



แต่ฉันยังรอซักวัน เธอหันมองผ่านทางนี้



แค่ซักวินาที เธอเห็นฉันคนนี้ในสายตา



     หญิงสาวเหม่อมองไกลออกไป  แล้วเริ่มคิด  ทำไมมันเจ็บแต่ก็เจ็บน้อยลง   ทำไมใจมันคิดถึงบางคนๆที่ว่าเธอว่าไม่มีเหตุผล



ทำไมนะ  แทนที่จะคิดถึงคาโล   แต่ภาพที่ผุดในใจกลับเป็นใครคนนั้น   คนที่เธอไม่เคยมองมาก่อนเลย



พลันสายตาก็เหลือบไปเห็นคนที่กำลังนึกถึงจึงเดินเข้าไปใกล้



\"คุณคิลคะ  ไปเข้าเรียนเถอะค่ะ   เดี๋ยวจะสาย\"เรอนปรับสีหน้าให้ยิ้มแย้ม



........เธอเห็นเรางั้นเหรอ..............   นักฆ่าหนุ่มคิดในใจก่อนจะเอ่ยเย้า



\"ว้า   มาดักอย่างนี้ก็แย่น่ะสิ\"คิลพูดเสียงหงอย



\"ทำไมล่ะคะ\"  เรนอนสงสัยเต็มที่



\"ก็โดดเรียนไม่ได้ล่ะสิ  ฮ่าๆ\"คิลขำเมื่อเห็นเรนอนทำหน้าเอ๋อๆ  \"ไปเรียนกันเถอะ\"



คิลลากข้อมือหญิงสาวไปโดยที่ตัวเองเดินนำ   จึงไม่เห็นว่าหญิงสาวแอบยิ้มนิด



__________________________________________________



ชอบไม๊คะ   เรนอนเศร้าแล้วคิลก็โผล่มาพอดี   ช่วงนี้จะอัพช้านะคะ  ที่ร.ร.มีงานเยอะมากๆ



สำหรับขอบฟ้ากะที่ที่เรารักกัน  คงต้องรอไปก่อน  ขอโทษด้วยนะคะ



        ThAnK  fRoM  =someone=