ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : [Chapter 2]:บัตรเครดิต
[สำหรับที่รีเควสท์มา จะทยอยๆจัดให้นะคะ!
**ห้างในย่าน SM Place**
<<Changmin>>
"คุณจุนซูคะ สนใจเครื่องหนังรุ่นใหม่ล่าสุดของหลุยส์ ติงต๊องไหมคะ เอาไหมคะ?.."
"อย่าดีกว่าค่ะ ลองนำหอมกลิ่นใหม่ของลอรีอัล เวียงจันทน์ไหมคะ..กลิ่นมาดามหอมชื่นใจเลยค่ะ"
"รับนี่ดีกว่าค่ะ มาสคราร่าทริปเปิ้ล ช็อคกิ้ง ยาวยืดเยื้อของเมย์บาลีน ย่างกุ้งค่ะ"
"นี่ ไม่ต้องแย่งกันขายก็ได้ ชั้นเอาหมดแหละ ชั้นซื้อทั้งหมดเลย"เสียงของพี่จุนซูพูดขึ้น "ชั้นรวย ชั้นเอาทั้งหมดแหละ"
"ขอบคุณนะคะ ขอบคุณจริงๆเลยค่ะ..เดี๋ยวจะรีบไปจัดใส่ถุงให้นะคะ!"
และแล้วพนักงานสาวๆ(ที่น่ารักน้อยกว่าผม)ก็ต่างกุลีกุจอไปจัดของใส่ถุงให้พี่จุนซู หลังจากที่รุมทิ้งพี่เค้าเหมือนพี่เค้าเป้นาตาลี พอร์ทแมน
"แล้วผมก็ต้องถือของให้พี่ใช้มั้ย?"ผมอดโอดครวญเบาๆไม่ได้
"น่านะ เรา 2 คนน่ะ อยู่บ้านเดียวกันนะ มาเช่าบ้านด้วยกันก็ต้องหัดเกื้อกูลกันสิน่า"
"ผมว่าผมเกื้อกุลพี่คนเดียวนะ พี่ไม่เคยเกื้อกูลผมซักอย่าง"
"แหม..ก็แกอยากไม่สนใจแฟชั่นเองนี่นา ถ้าแกสนใจแฟชั่น ชั้นก็พร้อมเกื้อกูลแกเต็มที่ แต่นี่แกสนใจเรื่องเรียนลูกเดียว จะให้พี่ทำไงล่ะ"
"โอเคๆ ผมไม่บ่นแล้ว สรุปคือ..ผมต้องถือของให้พี่ จบ!"
สวัสดีครับ ผมคือชิม ชางมิน เด็กน้อยรูปหล่อ ใจดีและน่ารัก อาชีพหลักของผมก็คือ..ตั้งใจเรียน เพราะผมเพิ่งสอบเข้ามหาลัยปี 1ที่นี้ ทำให้แม่ผมส่งมาอยู่กับลูกพี่ลูกน้องอย่างพี่จุนซู ดังนั้น ผมจึงมีอาชีพเสริมเป็นการหิ้วของจากการช็อปปิ้งแหลกหลานของพี่จุนซู
"นี่ ชางมิน นายอยู่จ่ายเงินไปละกัน พี่จะไปดูเสื้อรุ่นใหม่ของลาค่อด อ่ะ.."พี่จุนซูพูดพลางยัดบัตรเครดิตสีทองใส่มือผม "..แล้วตามพี่ไปนะ หลังรูดปรืดๆเสร้จ อย่าไปแวะร้านหนังสืออีกแหละ พี่หาไม่เจอ"
"ไม่เห็นยากเลยนี่ครับ ผมก็อยู่แถวๆหนังสือเรียน-วิชาการอ่ะ"
"ไม่รู้ๆ ถ้าไม่ใช่ล็อคเสื้อผ้า ชั้นเดินไม่เป็น"พี่จุนซุทิ้งทายก่อนจะเดินจากไป
ถ้าพี่ไม่ให้ผมเข้าร้านหนังสือ ผมจะไปเข้าร้านพิซซ่าก็แล้วกันนะ +5555
*---------------------------------------*
<<Junsu>>
จะบ่นอะไรหนักหนานะ เจ้าชางมิน แค่ใช้ถือของไม่กี่สิบถุงทำเป็นบ่น ใช้คนบอบางอย่างผมมันบาปกรรมนะ!(ใช้เด็กก็บาปกรรมพอกันแหละ)
ผมเดินมาถึงแผนกเสื้อผ้า พอมาถึง ผมก้รี่ไปดูเสื้อเชิ๊ตออกใหม่ทันที สวยได้ใจโลมาจริงๆ..แต่ผมอยากได้สีขาวอ่ะ นี่มันสีแดงแปร๊ดเลย ว่าแล้วผมก็ต้องค้น!!!!
อ๊ะ..นั่นไง สีขาว!ผมเอื้อมมือจะไปหยิบมันแต่ว่า....
มีคนหยิบตัดหน้าผม! ผมมองคนที่มันหยิบตัดหน้าผม
คิดว่าหล่อแล้วชั้นจะให้เสื้อที่ชั้นหมายตาไว้หรอ ฝันเถอะ!
"นี่ นาย เสื้อตัวนี้ชั้นเห็นก่อนนะ"
"แต่ผมหยิบได้ก่อนนี่นา"เค้าเถียง
"แต่ชั้นเห็นก่อน และชั้นก็จะเอามันด้วย!"
"คุณจะเอาไปทำอะไร พรมเช็ดเท้าหรอ..คุณไม่น่าใส่มันได้นะ"
"ทำไมจะไม่ได้!" ไอ้เหตุผลค้างๆคูๆตอนแย่งของได้อย่างงี้ผมเจอบ่อยจนไม่หลงกลแล้วล่ะ! ไม่มีใครจะแย่งของที่จุนซูหมายตาไปได้หรอก!
"นี่มันไซส์แอลนะคุณ ผมว่าคุณใส่เอ็มแล้วมันก็คงจะหลวมอยู่ดีแหละ นับภาษาอะไรกับไซส์แอล"
เออ...ไซส์แอลหรอ...ถ้าผมเอามาใส่มันคงเหมือนเอาผ้าใบคลุมรถมาใส่อ่ะแหละ...แต่..
ผมบอกไปแล้วไง! เวลาผมเล็งของชิ้นไหนไว้ ชิ้นนั้นผมต้องได้ ไม่งั้นก็เสียชื่อนักช็อปมือขมังหมดสิ!
"ก็ชั้นจะเอามันนี่"ผมพูดพลางดึงเสื้อ
"ผมก็จะเอามันเหมือนกัน!"เค้าพูดพลางยื้อไว้..นี่แรงคนหรือแรงหมีวะ(แรงไก่ตะหาก +555)
"ชั้นจะเอ๊า"
"ผมก็จะเอาเหมือนกัน!"
"ชั้นก็จะเอาเหมื้อนกัน!"ผมพูดแล้วกระชากเสื้อจึงเป็นผลให้
แควก....
เสื้อขาดคามือเลยครับ ท่านผู้อ่าน....
"เฮ้ย ผมไม่ได้ดึงนะ คุณกระชากไปเอง มันเลยขาด!"
"เออ..ชั้นทำเอง ชั้นรู้น่า"
"งั้นคุณก็จ่ายตังคืค่าเสื้อตัวนี้ละกัน ผมไม่เกี่ยว"
"ก็ได้ๆ"ผมพูดพลางหยิบกระเป๋าตังค์แล้วตะโกนเรียกเด็กที่อยู่แถวนั้น "น้องๆ พี่จะเอาเสื้อตัวนี้ เสื้อที่พี่โดนไอ้หน้าหนูนี่แย่งไปอ่ะ"
"เฮ้ย ผมไม่ใช่หนูนะ ผมเป็นไก่(ตาย..พ่อมิคจ๋า อยากเป็นอะไรมากกว่านี้มั้ยจ้ะ)"
"งั้นก็ได้ มาเอาเสื้อที่พี่โดนไอ้หนูบ้านหน้าไก่ป่าแย่งไปสิ!"ผมพูดพลางเปิดระเป๋าตังค์...
เฮ้ย! ทำไมมันไม่มีบัตรเครดิตเหลือซักใบ...
ตายละ..วันนี้ผมเอามาใบเดียวสิเนี่ย...แล้วใบนั้นผมก็ให้ไอ้เด็กมินไปจ่ายค่าเครื่องหนัง นำหอมและมาสคราร่าไปแล้วนี่นา แล้วผมจะทำไงดีเนี่ย TT^TT
"เออ..เดี๋ยวชั้นไปเอาบัตรเครดิตที่อยู่กับน้องมาก่อนนะ.."
"เฮ้ย...คุณจะเบี้ยวผมเปล่าเนี่ย"
"ไม่เบี้ยวหรอกน่า..แต่ชั้นต้องไปเอาบัตรที่อยู่กับน้องนี่นา.."
"งั้นเอางี้ดีกว่า เดี๋ยวผมจ่ายเงินแทนคุณไปก่อน เดี๋ยวคุณค่อยรูดบัตรคุณซื้อเสื้อให้ผม ผมเอาสีดำก็ได้"
"โอเคๆ"ผมพูด ตานั่นเปิดกระเป๋าตังค์ อุ๊ย!มีบัตรทองตั้งหลายใบแน่ะ! ดูท่าทางจะรวยน่าดู ผมมองชื่อที่อยู่บนบัตรใบหนึ่ง
'ปาร์ค ยูชอน'
ชื่อมันคุ้นๆแฮะ..เหมือนเคยเห็น...
อีตานั่นควักเงินขึ้นมาจ่าย ผมมองสภาพการแต่งตัวของเค้า
"นี่นายขโมยบัตรเครดิตใครมารึเปล่า"ผมถามหลังจากเด็กรับเงินไปแล้ว
"ทำไมนายคิดอย่างงั้นล่ะ"
"ก็ดูนายแต่งตัวสิ"ผมพูด ก็ดู!หมอนี่แต่งตัวด้วยเสื้อยืดตราไก่คู่ตัวละ 199 บ. กางเกงยีนส์ขาดทั้งตัวเหมือนพวกขอทานแถวสะพานลอย รองเท้าหรอ...อีแตะหูคีบ!
"ก็แค่ชั้นไม่คลั่งของแบรนด์เนมแค่นั้นเอง"เค้าพูดพลางมองการแต่งตัวของผม
ทำไมอ่ะ! ผมใส่แค่เสื้อดีเคเอ็นวาย กางเกงยีนส์ลีวาย รองเท้าอดิดาส(ตาย..รวยจริงๆ)
"ชั้นไม่ใช่พวกวัตถุนิยม"เค้าพูดต่อ
"นี่อะไรนะ! ชั้นไม่ได้วัตถุนิยมซักหน่อย ใครเค้าจะปล่อยตัวให้โทรมอย่างนายล่ะ!"
"อะไรโทรม เค้าเรียกเซอร์ต่างหาก"
ไม่ทันที่ผมจะได้เถียงนายปาร์ค ยูชอนนี่กลับ เสียงๆหนึ่งก็ดังขึ้นข้างหลังผม
"พี่จุนซูๆ"
"มาแล้วหรอ ชางมิน เอาบัตรเครดิตพี่มาหน่อยสิ"
"ไม่ได้หรอกพี่ บัตรมันรูดไม่ได้เพราะพี่ใช้เกินวงเงินบัตรอ่ะ ผมเลยให้ใครไม่รู้ช่วยผมก่อน พี่มีบัตรหรือเงินไหมล่ะ ผมจะได้เอาไปคืนเค้า"
"เฮ้ย!จริงดิ!"ผมพูดแล้วทำตาโตอย่างตกใจ "ตายล่ะ พี่มีเฉพาะค่ากินอ่ะ..ไม่ถึงค่าของหรอก"
"งั้นก็..ซวยล่ะสิพี่.."
"แล้วคุณจะใช้อะไรคืนเงินผมเนี่ย.."เสียงไอ้หนูหน้าไก่พูดเบาๆ
-------------------------------------
**มาอัพแล้วค่ะ!
อัพได้ตอนละวันเลย แต่พรุ่งนี้คงไม่ได้ เพราต้องไปเรียนแล้ว~~
มีเม้นท์เพิ่มด้วย ดีใจจังเรย
สำหรับคนที่เข้ามาสองหนหรือมากกว่านั้นก็อบคุณจากใจจริงค่ะ ซึ้งนำตาไหล..ถ้าคอมพิวเตอร์คุณนำไหลเข้าไปอย่าตกใจ นำตานังมูเอง
ตอนที่ 1กะ 3 จะเป็นตอนของเหล่าเจ้าแม่กับเหล่าเมะหัวงู(ก๊อปเม้นท์มาใช้ซะเลย แหะๆ)
ตอนที่ 2 กะ 4 ก็จะเป็นเรื่องของจุนซูไปก่อนนะคะ (ตอนที่สามน้องซองมินออกแน่นอนค่ะ)
สำหรับคนที่ Happy New Year มา ก็ขอบคุณนะคะ ขอให้ทุกคนๆมีความสุขในปี 2551 ค่ะ^^
สำหรับชื่อคนแต่งหรอคะ นามปากกาว่ามูนัค แต่ชื่อจริงๆน่ากินมาก
ชื่อ'บะหมี่'ค่ะ
เอ้าๆ เม้นท์กันด้วยนะคะ
ใครเม้นท์จะน่ารักขึ้น 10% ต่อ 1 คอมเม้นท์นะคะ!
รักทุกคนเลยค่ะ!**
ป.ล.ถามนิดนึงนะคะ ว่าอยากให้ชางมินคู่กับใครเอ่ย?
ก.ลี จุนกิ
ข.ริคกี้
ค.....(รีเควสท์กันเลยค่ะ)
น้องมินจะได้มีคู่ไง บอกๆกันด้วยนะคะ!
**ห้างในย่าน SM Place**
<<Changmin>>
"คุณจุนซูคะ สนใจเครื่องหนังรุ่นใหม่ล่าสุดของหลุยส์ ติงต๊องไหมคะ เอาไหมคะ?.."
"อย่าดีกว่าค่ะ ลองนำหอมกลิ่นใหม่ของลอรีอัล เวียงจันทน์ไหมคะ..กลิ่นมาดามหอมชื่นใจเลยค่ะ"
"รับนี่ดีกว่าค่ะ มาสคราร่าทริปเปิ้ล ช็อคกิ้ง ยาวยืดเยื้อของเมย์บาลีน ย่างกุ้งค่ะ"
"นี่ ไม่ต้องแย่งกันขายก็ได้ ชั้นเอาหมดแหละ ชั้นซื้อทั้งหมดเลย"เสียงของพี่จุนซูพูดขึ้น "ชั้นรวย ชั้นเอาทั้งหมดแหละ"
"ขอบคุณนะคะ ขอบคุณจริงๆเลยค่ะ..เดี๋ยวจะรีบไปจัดใส่ถุงให้นะคะ!"
และแล้วพนักงานสาวๆ(ที่น่ารักน้อยกว่าผม)ก็ต่างกุลีกุจอไปจัดของใส่ถุงให้พี่จุนซู หลังจากที่รุมทิ้งพี่เค้าเหมือนพี่เค้าเป้นาตาลี พอร์ทแมน
"แล้วผมก็ต้องถือของให้พี่ใช้มั้ย?"ผมอดโอดครวญเบาๆไม่ได้
"น่านะ เรา 2 คนน่ะ อยู่บ้านเดียวกันนะ มาเช่าบ้านด้วยกันก็ต้องหัดเกื้อกูลกันสิน่า"
"ผมว่าผมเกื้อกุลพี่คนเดียวนะ พี่ไม่เคยเกื้อกูลผมซักอย่าง"
"แหม..ก็แกอยากไม่สนใจแฟชั่นเองนี่นา ถ้าแกสนใจแฟชั่น ชั้นก็พร้อมเกื้อกูลแกเต็มที่ แต่นี่แกสนใจเรื่องเรียนลูกเดียว จะให้พี่ทำไงล่ะ"
"โอเคๆ ผมไม่บ่นแล้ว สรุปคือ..ผมต้องถือของให้พี่ จบ!"
สวัสดีครับ ผมคือชิม ชางมิน เด็กน้อยรูปหล่อ ใจดีและน่ารัก อาชีพหลักของผมก็คือ..ตั้งใจเรียน เพราะผมเพิ่งสอบเข้ามหาลัยปี 1ที่นี้ ทำให้แม่ผมส่งมาอยู่กับลูกพี่ลูกน้องอย่างพี่จุนซู ดังนั้น ผมจึงมีอาชีพเสริมเป็นการหิ้วของจากการช็อปปิ้งแหลกหลานของพี่จุนซู
"นี่ ชางมิน นายอยู่จ่ายเงินไปละกัน พี่จะไปดูเสื้อรุ่นใหม่ของลาค่อด อ่ะ.."พี่จุนซูพูดพลางยัดบัตรเครดิตสีทองใส่มือผม "..แล้วตามพี่ไปนะ หลังรูดปรืดๆเสร้จ อย่าไปแวะร้านหนังสืออีกแหละ พี่หาไม่เจอ"
"ไม่เห็นยากเลยนี่ครับ ผมก็อยู่แถวๆหนังสือเรียน-วิชาการอ่ะ"
"ไม่รู้ๆ ถ้าไม่ใช่ล็อคเสื้อผ้า ชั้นเดินไม่เป็น"พี่จุนซุทิ้งทายก่อนจะเดินจากไป
ถ้าพี่ไม่ให้ผมเข้าร้านหนังสือ ผมจะไปเข้าร้านพิซซ่าก็แล้วกันนะ +5555
*---------------------------------------*
<<Junsu>>
จะบ่นอะไรหนักหนานะ เจ้าชางมิน แค่ใช้ถือของไม่กี่สิบถุงทำเป็นบ่น ใช้คนบอบางอย่างผมมันบาปกรรมนะ!(ใช้เด็กก็บาปกรรมพอกันแหละ)
ผมเดินมาถึงแผนกเสื้อผ้า พอมาถึง ผมก้รี่ไปดูเสื้อเชิ๊ตออกใหม่ทันที สวยได้ใจโลมาจริงๆ..แต่ผมอยากได้สีขาวอ่ะ นี่มันสีแดงแปร๊ดเลย ว่าแล้วผมก็ต้องค้น!!!!
อ๊ะ..นั่นไง สีขาว!ผมเอื้อมมือจะไปหยิบมันแต่ว่า....
มีคนหยิบตัดหน้าผม! ผมมองคนที่มันหยิบตัดหน้าผม
คิดว่าหล่อแล้วชั้นจะให้เสื้อที่ชั้นหมายตาไว้หรอ ฝันเถอะ!
"นี่ นาย เสื้อตัวนี้ชั้นเห็นก่อนนะ"
"แต่ผมหยิบได้ก่อนนี่นา"เค้าเถียง
"แต่ชั้นเห็นก่อน และชั้นก็จะเอามันด้วย!"
"คุณจะเอาไปทำอะไร พรมเช็ดเท้าหรอ..คุณไม่น่าใส่มันได้นะ"
"ทำไมจะไม่ได้!" ไอ้เหตุผลค้างๆคูๆตอนแย่งของได้อย่างงี้ผมเจอบ่อยจนไม่หลงกลแล้วล่ะ! ไม่มีใครจะแย่งของที่จุนซูหมายตาไปได้หรอก!
"นี่มันไซส์แอลนะคุณ ผมว่าคุณใส่เอ็มแล้วมันก็คงจะหลวมอยู่ดีแหละ นับภาษาอะไรกับไซส์แอล"
เออ...ไซส์แอลหรอ...ถ้าผมเอามาใส่มันคงเหมือนเอาผ้าใบคลุมรถมาใส่อ่ะแหละ...แต่..
ผมบอกไปแล้วไง! เวลาผมเล็งของชิ้นไหนไว้ ชิ้นนั้นผมต้องได้ ไม่งั้นก็เสียชื่อนักช็อปมือขมังหมดสิ!
"ก็ชั้นจะเอามันนี่"ผมพูดพลางดึงเสื้อ
"ผมก็จะเอามันเหมือนกัน!"เค้าพูดพลางยื้อไว้..นี่แรงคนหรือแรงหมีวะ(แรงไก่ตะหาก +555)
"ชั้นจะเอ๊า"
"ผมก็จะเอาเหมือนกัน!"
"ชั้นก็จะเอาเหมื้อนกัน!"ผมพูดแล้วกระชากเสื้อจึงเป็นผลให้
แควก....
เสื้อขาดคามือเลยครับ ท่านผู้อ่าน....
"เฮ้ย ผมไม่ได้ดึงนะ คุณกระชากไปเอง มันเลยขาด!"
"เออ..ชั้นทำเอง ชั้นรู้น่า"
"งั้นคุณก็จ่ายตังคืค่าเสื้อตัวนี้ละกัน ผมไม่เกี่ยว"
"ก็ได้ๆ"ผมพูดพลางหยิบกระเป๋าตังค์แล้วตะโกนเรียกเด็กที่อยู่แถวนั้น "น้องๆ พี่จะเอาเสื้อตัวนี้ เสื้อที่พี่โดนไอ้หน้าหนูนี่แย่งไปอ่ะ"
"เฮ้ย ผมไม่ใช่หนูนะ ผมเป็นไก่(ตาย..พ่อมิคจ๋า อยากเป็นอะไรมากกว่านี้มั้ยจ้ะ)"
"งั้นก็ได้ มาเอาเสื้อที่พี่โดนไอ้หนูบ้านหน้าไก่ป่าแย่งไปสิ!"ผมพูดพลางเปิดระเป๋าตังค์...
เฮ้ย! ทำไมมันไม่มีบัตรเครดิตเหลือซักใบ...
ตายละ..วันนี้ผมเอามาใบเดียวสิเนี่ย...แล้วใบนั้นผมก็ให้ไอ้เด็กมินไปจ่ายค่าเครื่องหนัง นำหอมและมาสคราร่าไปแล้วนี่นา แล้วผมจะทำไงดีเนี่ย TT^TT
"เออ..เดี๋ยวชั้นไปเอาบัตรเครดิตที่อยู่กับน้องมาก่อนนะ.."
"เฮ้ย...คุณจะเบี้ยวผมเปล่าเนี่ย"
"ไม่เบี้ยวหรอกน่า..แต่ชั้นต้องไปเอาบัตรที่อยู่กับน้องนี่นา.."
"งั้นเอางี้ดีกว่า เดี๋ยวผมจ่ายเงินแทนคุณไปก่อน เดี๋ยวคุณค่อยรูดบัตรคุณซื้อเสื้อให้ผม ผมเอาสีดำก็ได้"
"โอเคๆ"ผมพูด ตานั่นเปิดกระเป๋าตังค์ อุ๊ย!มีบัตรทองตั้งหลายใบแน่ะ! ดูท่าทางจะรวยน่าดู ผมมองชื่อที่อยู่บนบัตรใบหนึ่ง
'ปาร์ค ยูชอน'
ชื่อมันคุ้นๆแฮะ..เหมือนเคยเห็น...
อีตานั่นควักเงินขึ้นมาจ่าย ผมมองสภาพการแต่งตัวของเค้า
"นี่นายขโมยบัตรเครดิตใครมารึเปล่า"ผมถามหลังจากเด็กรับเงินไปแล้ว
"ทำไมนายคิดอย่างงั้นล่ะ"
"ก็ดูนายแต่งตัวสิ"ผมพูด ก็ดู!หมอนี่แต่งตัวด้วยเสื้อยืดตราไก่คู่ตัวละ 199 บ. กางเกงยีนส์ขาดทั้งตัวเหมือนพวกขอทานแถวสะพานลอย รองเท้าหรอ...อีแตะหูคีบ!
"ก็แค่ชั้นไม่คลั่งของแบรนด์เนมแค่นั้นเอง"เค้าพูดพลางมองการแต่งตัวของผม
ทำไมอ่ะ! ผมใส่แค่เสื้อดีเคเอ็นวาย กางเกงยีนส์ลีวาย รองเท้าอดิดาส(ตาย..รวยจริงๆ)
"ชั้นไม่ใช่พวกวัตถุนิยม"เค้าพูดต่อ
"นี่อะไรนะ! ชั้นไม่ได้วัตถุนิยมซักหน่อย ใครเค้าจะปล่อยตัวให้โทรมอย่างนายล่ะ!"
"อะไรโทรม เค้าเรียกเซอร์ต่างหาก"
ไม่ทันที่ผมจะได้เถียงนายปาร์ค ยูชอนนี่กลับ เสียงๆหนึ่งก็ดังขึ้นข้างหลังผม
"พี่จุนซูๆ"
"มาแล้วหรอ ชางมิน เอาบัตรเครดิตพี่มาหน่อยสิ"
"ไม่ได้หรอกพี่ บัตรมันรูดไม่ได้เพราะพี่ใช้เกินวงเงินบัตรอ่ะ ผมเลยให้ใครไม่รู้ช่วยผมก่อน พี่มีบัตรหรือเงินไหมล่ะ ผมจะได้เอาไปคืนเค้า"
"เฮ้ย!จริงดิ!"ผมพูดแล้วทำตาโตอย่างตกใจ "ตายล่ะ พี่มีเฉพาะค่ากินอ่ะ..ไม่ถึงค่าของหรอก"
"งั้นก็..ซวยล่ะสิพี่.."
"แล้วคุณจะใช้อะไรคืนเงินผมเนี่ย.."เสียงไอ้หนูหน้าไก่พูดเบาๆ
-------------------------------------
**มาอัพแล้วค่ะ!
อัพได้ตอนละวันเลย แต่พรุ่งนี้คงไม่ได้ เพราต้องไปเรียนแล้ว~~
มีเม้นท์เพิ่มด้วย ดีใจจังเรย
สำหรับคนที่เข้ามาสองหนหรือมากกว่านั้นก็อบคุณจากใจจริงค่ะ ซึ้งนำตาไหล..ถ้าคอมพิวเตอร์คุณนำไหลเข้าไปอย่าตกใจ นำตานังมูเอง
ตอนที่ 1กะ 3 จะเป็นตอนของเหล่าเจ้าแม่กับเหล่าเมะหัวงู(ก๊อปเม้นท์มาใช้ซะเลย แหะๆ)
ตอนที่ 2 กะ 4 ก็จะเป็นเรื่องของจุนซูไปก่อนนะคะ (ตอนที่สามน้องซองมินออกแน่นอนค่ะ)
สำหรับคนที่ Happy New Year มา ก็ขอบคุณนะคะ ขอให้ทุกคนๆมีความสุขในปี 2551 ค่ะ^^
สำหรับชื่อคนแต่งหรอคะ นามปากกาว่ามูนัค แต่ชื่อจริงๆน่ากินมาก
ชื่อ'บะหมี่'ค่ะ
เอ้าๆ เม้นท์กันด้วยนะคะ
ใครเม้นท์จะน่ารักขึ้น 10% ต่อ 1 คอมเม้นท์นะคะ!
รักทุกคนเลยค่ะ!**
ป.ล.ถามนิดนึงนะคะ ว่าอยากให้ชางมินคู่กับใครเอ่ย?
ก.ลี จุนกิ
ข.ริคกี้
ค.....(รีเควสท์กันเลยค่ะ)
น้องมินจะได้มีคู่ไง บอกๆกันด้วยนะคะ!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น