FicD18::Please do not disappear from me....

ข้อมูลเบื้องต้นของเรื่องนี้

"NIGHT'KNIGHT"


สวัสดีค่ะ  ^^~ เจอกันอีกแล้วนะคะสำหรับฟิค One Shot 
ฟิคแต่งขึ้นเพราะนังเฟรมมันคิดถึงดีโนยูนึงที่ไปเที่ยวญี่ปุ่นช่วง 4 - 11 มีนาคม แล้วเกิดแผ่นดินไหว
ไม่รู้ว่าจะกลับมาทันหรือเปล่า เป็นห่วงเอามากๆ

ขอให้กลับมาทันทีเถอะ...

 

	+:: My Banner ::+ +:: My Alliance ::+   +:: Thank you theam from ::+

เนื้อเรื่อง

♬ หนทาง ยังดูเหมือนเดิม มีแสงไฟ มีผู้คนรอบกาย
จาก คนร้อยพันที่ยืนใกล้กัน กลับรู้สึกว่าไกลแสนไกล
เมื่อไรมันหายไป จากหัวใจของเรา

ทำไมแค่ลมเพียงแผ่วเบา ยังทำให้เหน็บหนาว
แค่ เพียงแผ่นฟ้าที่ว่างเปล่ายังทำให้มีน้ำตา
ทำไมมันช่างเปราะบางเหลือเกิน อ่อนแอจนเกินจะเข้าใจ

ครั้งหนึ่งที่เคยสัมผัส ในหัวใจว่ารักยังเหลืออยู่
แต่วันนี้ดูเหมือนมันลบเลือน ก่อนที่ อบอุ่นจางหายไป
สักวันถ้าล้มลงจะมีใครสนใจ

ทำไมแค่ลมเพียงแผ่ว เบา ยังทำให้เหน็บหนาว
แค่เพียงแผ่นฟ้าที่ว่างเปล่ายังทำให้มีน้ำตา
ทำไม มันช่างเปราะบางเหลือเกิน

ร่องรอยจากคำไม่กี่คำยังทำให้ปวดร้าว
แค่ เพียงแววตาที่ว่างเปล่ายังทำให้เจ็บหัวใจ
ทำไมมันช่างเปราะบางเหลือเกิน และชีวิตเมื่อไรจะเข้มแข็งพอ

วิงวอนให้มันสิ้นสุดลง

ทำไมแค่ ลมเพียงแผ่วเบา ยังทำให้เหน็บหนาว
แค่เพียงแผ่นฟ้าที่ว่างเปล่ายังทำให้ มีน้ำตา
ทำไมมันช่างเปราะบางเหลือเกิน ไม่รู้เมื่อไรจะผ่านพ้น

ร่อง รอยจากคำไม่กี่คำยังทำให้ปวดร้าว
แค่เพียงแววตาที่ว่างเปล่ายังทำให้เจ็บ หัวใจ
ทำไมมันช่างเปราะบางเหลือเกิน และชีวิตเมื่อไรจะเข้มแข็งพอ

และ ชีวิตเมื่อไรจะเข้มแข็งพอ
ไม่รู้ ไม่รู้ ไม่รู้ ว่า
ชีวิต เมื่อไรจะเข้มแข็งพอ
ชีวิตเมื่อไรจะเข้มแข็งพอ♬

--------------------------------------------------------------------------------------------------------------

        ผมไม่เคยคิดว่าจะมีวันนี้....

        ผมที่คนที่ฉันคุยด้วยวันแรก... จะหายไปเร็วมาก

        ฉัน... เพิ่งคุยกับคนบ้าบออย่างแกเป็นครั้งแรก
 
        แต่แกกลับบอกว่า พรุ่งนี้ฉันจะไม่อยู่แล้ว

        ไม่รู้ว่า มันคือคำบอกลาของนายหรือไม่

        เพราะตอนนี้ยังไม่รู้ข่าวคืบหน้าของแก...

      .............................................................................................

        "เคียวยะ~ "เสียงเรียกติ๊งต๊องของหมอนั่นดังขึ้น
       "มีอะไร เจ้าติ๊งต๊อง"
       "พรุ่งนี้ฉันไม่อยู่นะ ไปเที่ยวญี่ปุ่น"
       "จะไปก็ไปสิ อย่าลืมของฝากก็พอ"
       "^^ ได้สิๆ"
       ผมไม่พูดอะไรต่อ เพราะว่าผม... รู้สึกเหมือนหัวใจมันหว่าเหว่ยังไงไม่รู้ที่หมอนั้นจะไป
      "เคียวยะ"หมอนั่นมองหน้าผม"ถ้าฉันไม่อยู่ เคียวยะคงเหงาใช่มั้ยละ"
      "ใครจะไปคิดถึงแก"ผมพูดแล้วลุกขึ้นทันทีเพื่อปิดคอมเพราะผมต้องเลิกแล้ว หมอนั่นบ่นๆ เหมือนเสียดาย ทำให้ผมรำคาญจึงต้องเดินมาออนที่โทรศัพท์มือถือ

       "หือ? ไหงเคียวยะบอกว่าจะไปนอนแล้วไง"นั้นไง รีบทักมาเชียว
       "ฉันไม่ได้พูด คิดเองมากกว่า ฉันแค่จะเลิกเล่นคอม"ผมตอบไป
       "แหมๆ ที่ออนเนี้ยคงเป็นเพราะคิดถึงฉันละสิ"
       "ฉันพูดตอนไหนว่าคิดถึงแก"ผมตอบ
       "ช่างเถอะๆ อย่าให้ฉันโหดละกัน ไม่งั้น เคียวยะเสร็จฉันแน่"
       "ใครจะไปยอมคนอย่างแก"ผมตอบไป ก่อนที่จะเตรียมตัวนอน"ฉันไปก่อนนะ จะนอนแล้ว อย่ากวนละ"

......................................................................................................

          ใครจะไปคิด... ว่านั้นเป็นครั้งแรกและอาจจะเป็นครั้งสุดท้ายที่ผมได้พูดคุยกับหมอนั้น....

           ใครจะไปคิดว่า ผมจะได้เจอกับคนอย่างหมอนั้น

           ผม... อยากให้พระเจ้าคุ้มครองนาย  ขอให้นาย... กลับมาอย่างปลอดภัย...

           ผมขอร้อง...