ลำดับตอนที่ #1
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : [Chapter1]::ประกาศสำคัญ::
Chapter1 :: ประกาศสำคัญ ::
ณ รรนานาชาติAPS(เอาชื่อนี้ไปก่อนยังคิดไม่ออก- -ตัวย่อ รร ตัวเองเลย555+)
"ถอยหน่อยค่ะ"ฉันพยายามจะเบียดกับคนที่ยืนอยู่รอบๆบอร์ดแจ้งข่าวของโรงเรียน
"โอ๊ย ขอโทษค่ะ" เย้ในที่สุดฉันก็สามารถเข้ามายืนอยู่ได้บอร์ดได้สำเร็จTwT ฉันมองไปที่บอร์ดเห็นประกาศตัวโตที่ข้อความในนั้นทำให้ฉันแทบกรี๊ด
' ขอเชิญนักเรียนที่มีความถนัดในภาษาเกาหลีทุกคนร่วมสอบแข่งขันชิงทุนเพื่อเข้าเรียนที่โรงเรียนไฮสคูลSMของประเทศเกาหลี โดยจะได้ไปพักอาศัยกับเหล่า Super Junior ทั้ง 13 คน สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ อาจารย์ฝ่ายภาษาเกาหลี '
"กรี๊ดดดดด...ฉันจะสมัครด้วยๆๆๆ"ฉันตะโกนขึ้นมาทำให้ทุกคนหันมามองฉันด้วยสายตาแบบว่า....
"โหยยัยกวาง หัวสมองอย่างเธอเนี่ยนะจะมีปัญญาหรอย่ะ" อ๊ายยย.... ยัยนาริมาดูถูกฉันแถมยังพูดความจริงอีกตะหาก ทำอย่างนี้คนมันเสียกำลังใจนะเนี่ยTT[]TT
"นี่อย่ามาดูถูกฉันนะ ฉันจะชนะเธอให้ได้เลย" ฉันพูดเสียงสูงใส่หน้ายังนาริ แล้ววิ่งออกมาจากหน้าบอร์ดที่แสนจะแออัด
' กรี๊ดดด เกาหลีๆ SJๆ '
ฉันนึกในใจ แล้วก็ดีใจสุดๆ คิดดูสิถ้าฉันได้ไปเกาหลีนะฉันก็จะเปิดฮาเร็มได้เลย>o< โอ้ววว หนุ่มหล่อทั้งหลายกำลังรอฉันอยู่...
"นี่เธอเป็นบ้าไรยืนเพ้ออยู่คนเดียว"ตาเซจิเพื่อนฉันเองแหละ เดินเข้ามาทักไม่วาย
มากัดกันซะอย่างนั้นเลย- -** นี่แหละเป็นสิ่งที่ทำให้ความหล่อของมันดูลดลงโข ผู้ชายอะไร
หล่อ รวย เรียนเก่ง แต่ปากหมาซะอย่างงั้น-*-
"ก็ฉันกำลังจะได้ไปเกาหลี ไปอยู่กับที่รักทั้งหลายของฉันน่ะสิ"ฉันยืนยิ้มปากจะฉีกถึงหู
บิดไปบิดมา ตาลอยเพ้อไปดาวอังคารโน้น- -"
(หล่อนมั่นขนานนั้นเลยเรอะ เดี๋ยวชั้นก็ไม่ให้ไปซะนี่-คนเขียน)
"จะได้ไปจริงป่ะเหอะ เพราะชั้นเห็นเธอไม่เคยทำได้ถึง B- ซักปี"เซจิพูดด้วยความจริงใจ
อย่างสูง- -"
"โหทำไมพูดตัดกำลังใจอย่างงี้อ่ะ"ฉันพูดยืนกอดอก ทำหน้างอนใส่
"มันจริงมั้ยล่ะ"
'กรี๊ดดด อีตานี่ไม่เห็นรึไงย่ะว่าฉันงอนT^T ทำไมต้องพูดตัดกำลังใจกันด้วยอ่ะ ฉันรู้หรอกว่า
ฉันไม่เก่งT___________T '
"นายก็สอนฉันสิ นะๆๆๆ ฉันเห็นนายได้A+ทุกทีเลยหนิ ถือว่าช่วยกวางน้อย(?)ผู้น่าสงสาร
หน่อยนะๆๆ" ฉันเดินไปเกาะแขนเซจิทำหน้าอ้อนวอนT__________T
"ไม่เอาอ่ะ อย่างเธอสอนยากจะตาย"เซจิตอบหน้าตาเฉย
"ยากยังไงอ่ะเค้าจะตั้งใจเรียนสุดๆเลยนะๆๆๆๆ"ฉันพยายามอ้อนวอนสุดฤทธิ์
"ยากตรงที่เธอไม่ฉลาดไง"
"เค้าไม่ฉลาดก็ช่วยทำให้ฉลาดหน่อยสิTT___TT "
"............"
"นะๆๆ แกเป็นเพื่อนคนเดียวของฉันเลยนะ เพราะฉะนั้นฉันรักแกที่สุด"
"เห้อ....ก็ได้ๆ- -* " เซจิถอนหายใจเฮือกใหญ่ (จำใจ)ตอบตกลง
"เย้ๆๆๆๆ ฉันรู้ว่าแกไม่ทิ้งฉันT_______T"ฉันดีใจกระโดดกอดคอเซจิ
"อะไรเนี่ยยัยเตี้ย โตแล้วนะกระโดดกอดเป็นเด็กไปได้ไม่อายคนอื่นเค้าบ้างเรอะ"ตาเซจิ
พูด ก็ใช่สิคนมองกันเต็มไปหมดแล้วหนิ เล่นกอ(คอ)กันในที่สาธรณะแบบนี้- -"
"อะไรกันทีตอน8ขวบฉันทำแบบนี้นายไม่เห็นจะว่าอะไรเลย"
"ก็นั่นมันยังเด็ก-*- "
"หรอค่ะ"ฉันตอบไปแบบกวนๆ
"แล้วนี่จะให้ฉันเริ่มสอนเธอตอนไหน"
"เย็นนี้"ฉันตอบด้วยสายตามุ่งมั่น
ที่ห้องของกวาง
"ฉันจะให้เธอลองทำแบบฝึกหัดนะ จะได้วัดผลก่อน"เซจิเอากระดาษที่มีภาษาเกาหลีเต็มไปหมด ยื่นให้ฉัน
"อื้อ"ฉันพยักหน้าเตรียมพร้อมรับศึกหนัก(ขนาดนั้นเลย-คนเขียน)
ผ่านไป 10 นาที
"เอ่อ... อ่า...."ฉันนั่งใช้ความคิด หมุนปากกาเล่น ฟุบลงกับโต๊ะ อ๊ากกกกกกกก
ทำไมมันยากงี้อ่ะT_________T
"........"ตาเซจิที่นั่งอยู่ตรงมุมห้องหันมามองฉันที่นั่งหันหลังให้แบบงงๆ ว่ายัยนี่มันเป็นอะไร
"เซจิ ทำไมมันยากงี้อ่ะ"ในที่สุดความอดทนที่จะนั่งคิดก็หมดไปT_______T
"มันยากสำหรับเธอน่ะสิ มันเพิ่งเรียนไปเมื่อเทอมที่แล้วเองนะ"ตาเซจิพูดแถมยังทำ
คิ้วพูกโบใส่ฉันอีก- -"
"ง่ะแล้วทำไมฉันทำไม่ได้ล่ะT^T"นั่นสิทำไมฉันทำไม่ได้อ่ะ ตอนเรียนฉันก็แค่ กินขนม
อ่านหนังสือ การ์ตูน ฟังMP4 คุยกับเพื่อน (สมควรแล้วแหละที่แกทำไม่ได้-*-ถ้าแกทำได้ชั้น
กราบแกเลย-คนเขียน)
"เอางี้ฉันจะติวให้เธอตั้งแต่แรกเลยละกัน 1เดือนคงจะทันนะ"เซจิพูดอย่างเอือมๆ
"ขอบใจนายมากนะ ถ้าไม่ได้นายฉันแย่แน่เลยT_T"
"อืม... ถ้าเธอไปอยู่เกาหลีฉันจะได้พ้นทุกข์พบทางสว่างซะที" ดูมันสิT^T กำลังซาบซึ้ง
หมดอารมณ์กันพอดี
หลังจากนั้นทุกๆวันฉันกับเซจิก็มาติวอย่างหนัก เพราะได้ไปถามอาจารย์ซองอึนที่สอนภาษา
เกาหลีเธอบอกว่ารับแค่2คน ซึ่งมันก็มีโอกาสน้อยมากที่จะเป็นชั้นT_____Tก็ดูสิแค่แบบทดสอบที่
เซจิบอกว่าง่ายฉันยังทำไม่ได้เลยอ่ะ แต่ฉันก็จะตั้งใจทำให้ดีที่สุด เพื่อSJที่รัก พี่ลิงๆขา เป็นกำลัง
ใจให้ฉันด้วยนะ ^o^
1 เดือนผ่านไป (เวลาผ่านไปเร็วเหมือนโกหก- -")
"เซจิทำไงดีอ่ะT^Tอีก3วันเองนะ ฉันไม่มั่นใจเลยอ่ะ"ขณะที่นั่งติวกันอยู่
"แล้วเธอเข้าใจที่ฉันสอนให้หมดมั้ยล่ะ"เซจิถาม
"เข้าใจ"
"งั้นพรุ่งนี้ฉันจะทำแบบทดสอบมาให้เธอ ถ้าไม่ได้ตรงไหนแล้วฉันจะช่วย"เซจิพูดแล้วยิ้ม
ให้ฉัน
"อื้อ..."ฉันตอบแล้วก็นั่งอ่านหนังสือต่อไป
วันต่อมา (ฉันกำลังเล่านิทานรึเปล่าเนี่ย- -")
"อ๊ะ...เสร็จแล้วๆ อิอิ"ฉันทำหน้าดีใจหลังจากทำแบบทดสอบที่เซจิเอามาให้เสร็จ
"เป็นไงทำได้มั้ย"เซจิถามพลางยื่นมือมาหยิบแบบทดสอบที่ฉันยื่นให้
"ได้สิ ^O^ "ฉันตอบอย่างมั่นใจ
"งั้นฉันขอตรวจก่อนนะ จะได้รู้ว่าทำได้จริงรึเปล่า"ตาเซจิยิ้มให้ฉัน
"จ้า"
"อืม......"เซจิทำหน้าเครียด ขมวดคิ้วอยู่กับกระดาษทดสอบ
"เป็นไงอ่ะผิดบ้างป่ะ"ฉันเห็นเซจิทำหน้าแบบนั้นก็เครียดตาม ฉันว่าฉันทำถูกหมดนะ
อย่าทำหน้างี้ดิใจเสียT^T
"อ่า....."
"........."O_oV
"แหะๆ......"
"......"O_OW
"ถูกหมดเลยอ่ะ อิอิ"เซจิยิ้มทันที
"โหตาบ้าทำหน้าซะ ฉันลุ้นแทบตาย"ฉันว่าก่อนจะทุบไหล่ตาเซจิเบาๆ
"ก็อยากแกล้งอ่ะ"เซจิหัวเราะออกมา
********************************************
เดี๋ยวต่ออีกกำลังมึน- -"
วันนี้ไม่ต้องเรียนขับรถอิอิโชคดี- -
ณ รรนานาชาติAPS(เอาชื่อนี้ไปก่อนยังคิดไม่ออก- -ตัวย่อ รร ตัวเองเลย555+)
"ถอยหน่อยค่ะ"ฉันพยายามจะเบียดกับคนที่ยืนอยู่รอบๆบอร์ดแจ้งข่าวของโรงเรียน
"โอ๊ย ขอโทษค่ะ" เย้ในที่สุดฉันก็สามารถเข้ามายืนอยู่ได้บอร์ดได้สำเร็จTwT ฉันมองไปที่บอร์ดเห็นประกาศตัวโตที่ข้อความในนั้นทำให้ฉันแทบกรี๊ด
' ขอเชิญนักเรียนที่มีความถนัดในภาษาเกาหลีทุกคนร่วมสอบแข่งขันชิงทุนเพื่อเข้าเรียนที่โรงเรียนไฮสคูลSMของประเทศเกาหลี โดยจะได้ไปพักอาศัยกับเหล่า Super Junior ทั้ง 13 คน สอบถามรายละเอียดเพิ่มเติมได้ที่ อาจารย์ฝ่ายภาษาเกาหลี '
"กรี๊ดดดดด...ฉันจะสมัครด้วยๆๆๆ"ฉันตะโกนขึ้นมาทำให้ทุกคนหันมามองฉันด้วยสายตาแบบว่า....
"โหยยัยกวาง หัวสมองอย่างเธอเนี่ยนะจะมีปัญญาหรอย่ะ" อ๊ายยย.... ยัยนาริมาดูถูกฉันแถมยังพูดความจริงอีกตะหาก ทำอย่างนี้คนมันเสียกำลังใจนะเนี่ยTT[]TT
"นี่อย่ามาดูถูกฉันนะ ฉันจะชนะเธอให้ได้เลย" ฉันพูดเสียงสูงใส่หน้ายังนาริ แล้ววิ่งออกมาจากหน้าบอร์ดที่แสนจะแออัด
' กรี๊ดดด เกาหลีๆ SJๆ '
ฉันนึกในใจ แล้วก็ดีใจสุดๆ คิดดูสิถ้าฉันได้ไปเกาหลีนะฉันก็จะเปิดฮาเร็มได้เลย>o< โอ้ววว หนุ่มหล่อทั้งหลายกำลังรอฉันอยู่...
"นี่เธอเป็นบ้าไรยืนเพ้ออยู่คนเดียว"ตาเซจิเพื่อนฉันเองแหละ เดินเข้ามาทักไม่วาย
มากัดกันซะอย่างนั้นเลย- -** นี่แหละเป็นสิ่งที่ทำให้ความหล่อของมันดูลดลงโข ผู้ชายอะไร
หล่อ รวย เรียนเก่ง แต่ปากหมาซะอย่างงั้น-*-
"ก็ฉันกำลังจะได้ไปเกาหลี ไปอยู่กับที่รักทั้งหลายของฉันน่ะสิ"ฉันยืนยิ้มปากจะฉีกถึงหู
บิดไปบิดมา ตาลอยเพ้อไปดาวอังคารโน้น- -"
(หล่อนมั่นขนานนั้นเลยเรอะ เดี๋ยวชั้นก็ไม่ให้ไปซะนี่-คนเขียน)
"จะได้ไปจริงป่ะเหอะ เพราะชั้นเห็นเธอไม่เคยทำได้ถึง B- ซักปี"เซจิพูดด้วยความจริงใจ
อย่างสูง- -"
"โหทำไมพูดตัดกำลังใจอย่างงี้อ่ะ"ฉันพูดยืนกอดอก ทำหน้างอนใส่
"มันจริงมั้ยล่ะ"
'กรี๊ดดด อีตานี่ไม่เห็นรึไงย่ะว่าฉันงอนT^T ทำไมต้องพูดตัดกำลังใจกันด้วยอ่ะ ฉันรู้หรอกว่า
ฉันไม่เก่งT___________T '
"นายก็สอนฉันสิ นะๆๆๆ ฉันเห็นนายได้A+ทุกทีเลยหนิ ถือว่าช่วยกวางน้อย(?)ผู้น่าสงสาร
หน่อยนะๆๆ" ฉันเดินไปเกาะแขนเซจิทำหน้าอ้อนวอนT__________T
"ไม่เอาอ่ะ อย่างเธอสอนยากจะตาย"เซจิตอบหน้าตาเฉย
"ยากยังไงอ่ะเค้าจะตั้งใจเรียนสุดๆเลยนะๆๆๆๆ"ฉันพยายามอ้อนวอนสุดฤทธิ์
"ยากตรงที่เธอไม่ฉลาดไง"
"เค้าไม่ฉลาดก็ช่วยทำให้ฉลาดหน่อยสิTT___TT "
"............"
"นะๆๆ แกเป็นเพื่อนคนเดียวของฉันเลยนะ เพราะฉะนั้นฉันรักแกที่สุด"
"เห้อ....ก็ได้ๆ- -* " เซจิถอนหายใจเฮือกใหญ่ (จำใจ)ตอบตกลง
"เย้ๆๆๆๆ ฉันรู้ว่าแกไม่ทิ้งฉันT_______T"ฉันดีใจกระโดดกอดคอเซจิ
"อะไรเนี่ยยัยเตี้ย โตแล้วนะกระโดดกอดเป็นเด็กไปได้ไม่อายคนอื่นเค้าบ้างเรอะ"ตาเซจิ
พูด ก็ใช่สิคนมองกันเต็มไปหมดแล้วหนิ เล่นกอ(คอ)กันในที่สาธรณะแบบนี้- -"
"อะไรกันทีตอน8ขวบฉันทำแบบนี้นายไม่เห็นจะว่าอะไรเลย"
"ก็นั่นมันยังเด็ก-*- "
"หรอค่ะ"ฉันตอบไปแบบกวนๆ
"แล้วนี่จะให้ฉันเริ่มสอนเธอตอนไหน"
"เย็นนี้"ฉันตอบด้วยสายตามุ่งมั่น
ที่ห้องของกวาง
"ฉันจะให้เธอลองทำแบบฝึกหัดนะ จะได้วัดผลก่อน"เซจิเอากระดาษที่มีภาษาเกาหลีเต็มไปหมด ยื่นให้ฉัน
"อื้อ"ฉันพยักหน้าเตรียมพร้อมรับศึกหนัก(ขนาดนั้นเลย-คนเขียน)
ผ่านไป 10 นาที
"เอ่อ... อ่า...."ฉันนั่งใช้ความคิด หมุนปากกาเล่น ฟุบลงกับโต๊ะ อ๊ากกกกกกกก
ทำไมมันยากงี้อ่ะT_________T
"........"ตาเซจิที่นั่งอยู่ตรงมุมห้องหันมามองฉันที่นั่งหันหลังให้แบบงงๆ ว่ายัยนี่มันเป็นอะไร
"เซจิ ทำไมมันยากงี้อ่ะ"ในที่สุดความอดทนที่จะนั่งคิดก็หมดไปT_______T
"มันยากสำหรับเธอน่ะสิ มันเพิ่งเรียนไปเมื่อเทอมที่แล้วเองนะ"ตาเซจิพูดแถมยังทำ
คิ้วพูกโบใส่ฉันอีก- -"
"ง่ะแล้วทำไมฉันทำไม่ได้ล่ะT^T"นั่นสิทำไมฉันทำไม่ได้อ่ะ ตอนเรียนฉันก็แค่ กินขนม
อ่านหนังสือ การ์ตูน ฟังMP4 คุยกับเพื่อน (สมควรแล้วแหละที่แกทำไม่ได้-*-ถ้าแกทำได้ชั้น
กราบแกเลย-คนเขียน)
"เอางี้ฉันจะติวให้เธอตั้งแต่แรกเลยละกัน 1เดือนคงจะทันนะ"เซจิพูดอย่างเอือมๆ
"ขอบใจนายมากนะ ถ้าไม่ได้นายฉันแย่แน่เลยT_T"
"อืม... ถ้าเธอไปอยู่เกาหลีฉันจะได้พ้นทุกข์พบทางสว่างซะที" ดูมันสิT^T กำลังซาบซึ้ง
หมดอารมณ์กันพอดี
หลังจากนั้นทุกๆวันฉันกับเซจิก็มาติวอย่างหนัก เพราะได้ไปถามอาจารย์ซองอึนที่สอนภาษา
เกาหลีเธอบอกว่ารับแค่2คน ซึ่งมันก็มีโอกาสน้อยมากที่จะเป็นชั้นT_____Tก็ดูสิแค่แบบทดสอบที่
เซจิบอกว่าง่ายฉันยังทำไม่ได้เลยอ่ะ แต่ฉันก็จะตั้งใจทำให้ดีที่สุด เพื่อSJที่รัก พี่ลิงๆขา เป็นกำลัง
ใจให้ฉันด้วยนะ ^o^
1 เดือนผ่านไป (เวลาผ่านไปเร็วเหมือนโกหก- -")
"เซจิทำไงดีอ่ะT^Tอีก3วันเองนะ ฉันไม่มั่นใจเลยอ่ะ"ขณะที่นั่งติวกันอยู่
"แล้วเธอเข้าใจที่ฉันสอนให้หมดมั้ยล่ะ"เซจิถาม
"เข้าใจ"
"งั้นพรุ่งนี้ฉันจะทำแบบทดสอบมาให้เธอ ถ้าไม่ได้ตรงไหนแล้วฉันจะช่วย"เซจิพูดแล้วยิ้ม
ให้ฉัน
"อื้อ..."ฉันตอบแล้วก็นั่งอ่านหนังสือต่อไป
วันต่อมา (ฉันกำลังเล่านิทานรึเปล่าเนี่ย- -")
"อ๊ะ...เสร็จแล้วๆ อิอิ"ฉันทำหน้าดีใจหลังจากทำแบบทดสอบที่เซจิเอามาให้เสร็จ
"เป็นไงทำได้มั้ย"เซจิถามพลางยื่นมือมาหยิบแบบทดสอบที่ฉันยื่นให้
"ได้สิ ^O^ "ฉันตอบอย่างมั่นใจ
"งั้นฉันขอตรวจก่อนนะ จะได้รู้ว่าทำได้จริงรึเปล่า"ตาเซจิยิ้มให้ฉัน
"จ้า"
"อืม......"เซจิทำหน้าเครียด ขมวดคิ้วอยู่กับกระดาษทดสอบ
"เป็นไงอ่ะผิดบ้างป่ะ"ฉันเห็นเซจิทำหน้าแบบนั้นก็เครียดตาม ฉันว่าฉันทำถูกหมดนะ
อย่าทำหน้างี้ดิใจเสียT^T
"อ่า....."
"........."O_oV
"แหะๆ......"
"......"O_OW
"ถูกหมดเลยอ่ะ อิอิ"เซจิยิ้มทันที
"โหตาบ้าทำหน้าซะ ฉันลุ้นแทบตาย"ฉันว่าก่อนจะทุบไหล่ตาเซจิเบาๆ
"ก็อยากแกล้งอ่ะ"เซจิหัวเราะออกมา
********************************************
เดี๋ยวต่ออีกกำลังมึน- -"
วันนี้ไม่ต้องเรียนขับรถอิอิโชคดี- -
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น