คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : ฝัน(ไม่เกี่ยวกับเพื่อนหรอกนะ แต่อยากเขียนอ่า>
เรามีพี่ชายอยู่ 1 คน ชื่อว่า กอล์ฟ
เมื่อก่อนพวกเรามักจะเล่นด้วยกัน เรายังจำได้นะ แต่ก่อนพี่เคยให้เรานั่งเฝ้าหน้าประตูห้องน้ำ ในช่วงที่พี่กำลังอาบน้ำ ด้วยเหตุที่ว่า พี่กลัวผี ค่ะ
-*-
เวลาก็ล่วงเลยไปจนพี่อยู่ป 6 และแล้วพี่ก็เปลี่ยนไปไม่เล่นกับเราเหมือนแต่ก่อน
จนถึงปัจจุบัน บางวันเราก็แทบจะไม่คุยกันเลย บางวันก็ไม่ได้คุยกันเลยซะด้วยซ้ำ ในวันนึงเราเห็นเพื่อนของเราซื้อขนม ของฝากไปให้น้องสาว มีอะไรก็แบ่งปันกันเสมอ และเหตุการณ์นี้ทำให้เรานึกถึงพี่ชายของเรา
“ถ้าพี่ชายเราเสียชีวิตไป เราจะเสียใจรึเปล่านะ”นี่คือความคิดของเราในขณะนั้น คิดอย่างไรก็คิดไม่ออกซะที
ในวันก่อนไปเข้าค่ายเราฝันว่า........
พี่ได้เสียชีวิต ด้วยเหตุอันใดเราจำไม่ได้-*- และ เราจำได้ว่า
หลังจากที่พี่เสียชีวิตไปแล้วเราก็นั่งนึกถึงพี่แล้วร้องไห้ เหมือนกับจะเป็นจะตาย
เมื่อตื่นขึ้นมา คราบน้ำตายังคงอยู่ที่ใบหน้า
หลังจากนั้นเราก็คิดว่า นี่สินะ ความผูกพันระหว่างพี่กับน้อง ถึงแม้...อาจจะไม่ได้แสดงให้เห็น แต่เราก็รู้สึกได้ ด้วยใจของเราเอง
ก่อนเราจะฝืนหลับพักผ่อนเพื่อเก็บแรงไว้สำหรับวันพรุ่งนี้
ในวันเข้าค่าย
ขณะนี้เรากำลังนั่งอยู่ในรถ ซึ่งแม่ของเรากำลังจะซิ่งไปยังโรงเรียน
“แม่...เมื่อคืน”เราเกริ่นเบาๆ
“ทำไมหรอลูก” แม่ของเราถามท่าทีสนใจ
“เมื่อคืนเฟฝันร้ายน่ะค่ะ” เราตัดสินพูดออกไป
“เฟฝันว่า พี่..เสียชีวิต...” เราพูดได้แค่นั้นน้ำตาของเราก็ไหลลงมา
อย่างคาดไม่ถึง ไม่คิดจริงๆเลยว่า เราจะร้องไห้ในเรื่องนี้
“นี่ เฟไม่เป็นไรหรอก ฝันร้ายจะกลายเป็นดีนะ” แม่เราปลอบใจ
เมื่อเข้าค่ายเสร็จเรากำลังนั่งดูทีวีอยู่เพลินๆ
“ ไปเข้าค่ายมา เป็นไงบ้าง” พี่ทักขึ้นหลังปิดประตู
“ ก็สนุกดีค่ะ”เรานึกแปลกใจนิดๆก่อนจะตอบไปทั้งๆที่เสียงยังแหบๆอยู่
“อาบน้ำยังน่ะ” พี่ถาม
“ ยังค่ะ” เราตามด้วยความอายนิดๆ
“ ซกมก”พี่พูดขำๆแล้วเดินจากไป
“ - 0 - !!” เราทำหน้าช็อค! พี่ไม่เคยพูดล้อเล่นกับเราเลยเป็นเวลาหลายปีแล้วนะ! จากนั้นเราก็ยิ้มน้อยๆบอกได้เลยว่ามีความสุข..
มีความสุขมากๆถึงจะเป็นแค่คำพูดเพียงคำเดียวก็เถอะ
ในวันหนึ่ง
พี่กำลังนั่งเครียดกับงานอยู่ เราก็หยอกล้อกับแม่เสียงดัง พี่เลยปรายตา
มามองด้วยสายตาอาฆาต
แต่เราก็ยังอ้อนให้แม่กอดเราก่อนนอน -*-
“ง่า แม่ เฟขอกอดหน่อยซี~”
“ เดี๋ยวเล่าเรื่องผีให้ฟังซะนี่”พี่กอล์ฟพูดด้วยเสียงเรียบ แต่ก็ทำให้เราหยุดชะงักลงทันที พลางใช้ผ้าห่มคลุมโปงหลับไปอย่างรวดเร็ว
โดยพี่ไม่รู้เลยว่า...
คนภายใต้ผ้าห่มกำลังยิ้ม.....ยิ้มอย่างมีความสุข
ความคิดเห็น