คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : EP.2 : ดาวราชสีห์
EP.2 :ดาวราชสีห์
“เป็นไงบ้าง?”
“ไม่เจอเลยครับ ไม่ว่าจะส่วนไหนของคฤหาสน์เราก็ไม่เจอใครเลย ทั้งมือถือแล้วก็สัญญาณวิทยุอื่นๆก็ใช่การไม่ได้”บรรยากาศโดยรอบของงานเลี้ยงเต็มไปด้วยความตึงเครียด ผู้คนจำนวนหนึ่งแยกย้ายกลับห้องไปแล้ว ในขณะที่บ้างกลุ่มกลับยังคงอยู่ที่ห้องจัดงานนั้น......ด้วยความสิ้นหวัง
“....คนพวกนั้นคิดจะทำอะไรกันแน่?”เสียงทุ้มของเจ้าหนุ่มชาวญี่ปุ่นกล่าวด้วยความมึนงงและตื่นตระหนัก สึนะนั่งลงบนเก้าอี้ใกล้ๆด้วยความวิตกกังวล
สถานการณ์ของพวกเขาในตอนนี้ไม่ต่างอะไรจากนักโทษหรือคนติดเกาะเลยสักนิด ไม่สามารถที่จะติดต่อใครได้ คนในคฤหาสน์ของซิเอโล่ก็หมายไปทั้งหมด ตั้งแต่พ่อบ้านยันคนใช้ ไม่เหลือเลยสักอย่าง เจ้าคนที่เป็นตัวการก็หายไป แถมตอนนี้ก็พายุเข้าอย่างไม่น่าเชื่อ
นับตั้งแต่เหตุการณ์เมื่อสิบนาทีก่อนที่หญิงสาวปริศนาเข้ามาจัดการกับพวกคณะละครสัตว์นั้น เขาไม่รู้ว่าผู้หญิงคนนั้นเป็นใครแต่ เธอทำให้พวกเขาทั้งหมดรู้ตัวว่าติดหลุมกำดักของอีกฝ่ายเข้าอย่างจังเลยทีเดียว ทั้งแหวนและกล่องของพวกเขาถูกลิบไปหมด
“ยังไงตอนนี้เราก็คงทำอะไรไม่ได้มาก กลับห้องแล้วไปพักผ่อนก่อนเถอะ”ดีโน่เอ่ยปลอบโยนรุ่นน้องผู้มีนิสัยชอบคิดมาก ในขณะที่ผู้พิทักษ์ของสึนะ ซึ่งก็มี โกคุเทระ ยามาโมโตะ และเรียวเฮต่างก็แยกย้ายไปหาข้อมูลตามที่เขาสั่ง
ซิเอโล่......พวกนั้นมีแผนอะไรอยู่กันแน่
“ครับ คุณดีโน่เองกก็เหมือนกันน่ะครับสึนะกล่าวก่อนจะขอตัวออกไปจากห้องจัดงานเลี้ยงที่แทบจะไม่เหลือใคร ยกเว้นดีโน่.....แต่หญิงสาวปริศนาคนนั้น
“เมื่อกี้ขอบคุณน่ะ ที่ช่วยเอาไวน่ะ”ร่างสูงเข้าไปใกล้สาวเจ้าที่นั่งไขว้หางหันออกหน้าออกไปมองพายุที่เพื่อจะมาได้ไม่นาน
“ช่างมันเถอะ”สาวเจ้าดูจะไม่แคร์และไม่คิดจะหันไปมองหน้าชายหนุ่มเลยสักนิด แต่ดีโน่ก็ยังคงยืนยิบฝืดๆอยู่ตรงนั้น
เหมือนตอนเธอเคียวยะใหม่ๆเลยแฮะ^-^;;
“ว่าแต่เธอชื่ออะไร? ฉันดีโน่ คาวัลโล่เน่”ร่างสูงกล่าวแนะนำตัวเองในขณะที่หญิงสาวแอบลอบถอนหายใจก่อนจะใช้หางตามองร่างสูงที่แก่กว่าต้น
“....อินเซกิ ชิชิสะ”ร่างบางเอ่ย
“เป็นคนญี่ปุ่นหรอ?”
“ประมาณนั้น”
“ดูเหมือนเธอจะรู้เรื่องดีน่ะ ที่พวกนั้นจะเล่นตุกติกอะไร”ดีโน่เอ่ยเข้าเรื่องพลางมองอาวุธที่เมหือนกับไม้เท้าที่วางอยู่ข้างๆตัวของเธอ
“อืม ฉันมาก็เพื่อจะมาจัดการกับเจ้านั้นน่ะแหละ แต่ไม่คิดว่ามันจะใช้แผนแบบนี้”ร่างบางเอ่ยด้วยสีหน้าเรียบติดจะหงุดหงิดเล็กๆที่อีกฝ่ายใช้แผนขี้ขลาดขนาดนี้
“แต่เธอเอาของพวกนี้มาได้ยังไง?”
“ฉันชั่วโมงที่แล้วฉันปลอมตัวเป็นพนักงาน...แล้วก็เอาของพวกนี้มาซ่อนก็แค่นั้น”สาวเจ้ายังคงนิ่งสนิทและยักไหล่อย่างไม่ยี่ระกับแผนง่ายๆที่เธอไม่คิดว่ามันจะสำเร็จ....นึกว่าจะถูกจับได้แล้วด้วยซ้ำแต่ก็ไม่
“เธอมาจากแฟมิลี่ไหนกัน?”ดีโน่เอ่ยพลางพินิจมองดวงหน้าห้าวติดหวานเหมือนบุรุษนั้น ฟังจากน้ำเสียงเธอแล้วเหมือนจะแค้นเคืองอีกฝ่ายอยู่ไม่น้อยเลยทีเดียว
“ไร้สังกัด”เธอเอ่ยเสียงนิ่งก่อนที่เธอจะขยับตาปริบๆ เพ่งมองไปข้างนอกที่มีทัศนียภาพยอดแย่ เธอรีบหยิบอะไรบางอย่างออกจากกระเป๋ากางเกงก่อนจะมาสวมใส่ไว้ที่ใบหน้า
แว่นตากรอบเหลี่ยม
ดีโน่เผลอจ้องเธออย่างไม่รู้ตัว เหมือนจะมีอาการหวิบขึ้นมาที่ท้อง ใบหน้าร้อนผ่าวขึ้น ทันทีที่สาวเจ้าใส่แว่นนั้น ภาพซ้อนทับของเคียวยะก็หายไปในทันที และในทางกลับกัน เขายิ่งจะจ้องใบหน้านั้นมากยิ่งขึ้น มากกว่าเดิม
“พายุลูกใหญ่กำลังมา...”ร่างบางที่ยืนนิ่งฝ่ามือยันกระจกเอาไว้ มองไปข้างนอกด้วยความขัดใจเล็กๆ
ยังมีอีกหลายระลอกเลยด้วยสิ จะหมดภายในคืนนี้รึเปล่าก็ไม่รู้
“รู้ไหม ชิชิสะ เธอทำให้ฉันนึกถึงลูกศิษย์ของฉัน หน้าเธอเหมือนเขาสมัยเด็กๆ”ร่างสูงเผยรอยยิ้มสดใสพลางมองสาวเจ้าที่หันควับมามองเขาอย่างแปลกใจ
“งั้นขอโทษด้วยฉันไม่ใช่เด็ก”เธอเอ่ยก่อนจะทิ้งตัวลงบนเก้าอี้อีกครั้ง
“หึหึ ฉันก็ไม่คิดว่าเธอเด็กหรอกน่ะ^ ^ แต่ว่าปีนี้ยี่สิบแล้วรึยัง?”เหมือนจะเป็นคำถามหยามหน้ากันสุดๆ สาวเจ้าส่งสายตาขว้างให้ทันใด
โป้ก!!
“ไม่ใช่จะยี่สิบ แต่ฉันยี่สิบสี่แล้ว- -^”สาวเจ้าเปรยเสียงเรียบ ผิดกับหน้าตาอีกฝ่ายที่ตอนนี้บนหัวยังมีเจ้าลูกกลมที่เป็นหัวไม้เท้าวางคาอยู่บนหัว ลูกมะนาวลูกโตปรากฏขึ้นบนหัวพร้อมกับสภาพสีหน้าของเจ้าหนุ่มที่น้ำตาไหลพรากอย่างน่าสมเพชหมดราศีความเป็นบอสอย่างรุนแรง
“ต่อให้เป็นบอสใหญ่มาจากไหนฉันห็ไม่สนน่ะโว้ย”
“อะ ครับ....”พูดไปทั้งน้ำตาก่อนที่เจ้าไม้เท้านั้นจะถูกยกขึ้นจากหัว เจ้าหนุ่มวัยย่าง30ลูบหัวตัวเองปอยๆด้วยความเจ็บจี้ด
ยัยโหด!!!T-T(เจ็บหัวอ่ะ)
“เฮ้ย ฉันกลับห้องล่ะ”สาวเจ้าเอ่ยอย่างหงุดหงิดก่อนจะลุกขึ้นยืนหมายจะออกไปจากห้องจัดงานเลี้ยง ทว่าดีโน่ที่ไม่รู้ถึงได้ติดใจสาวโหดนี้นักรีบคว้าข้อมือเธอไว้ ทว่าอยู่ๆเจ้าหนุ่มกลับสะดุดขี้ฝุ่นเข้าซะงั้น
“!!?”ด้วยความซุ่มซามของเจ้าหนุ่มทำให้ สาวเจ้าล้มไปอีกคน แต่เพราะไหวตัวทันทำให้เธอไม่ล้มนอน เพียงแต่ล้มลงไปนั่งเท่านั้น ในขณะที่ตัวการกลับไปทำอีท่าไหนไม่ทราบหัวถึงได้ไปโขกกับปลายไม้เท้าของสาวเจ้าซะงัน ส่งผลทำให้เลือดกำเดาเจ้าหนุ่มทะลักแถมไม่รู้เพราะเลือดกำเดาทะลังหรือไม่เจ้าหนุ่มถึงได้สลบไปทั้งอย่างนั้น ร่างสูงล้มลงทับตักของสาวเจ้าเสียพอดีพอดีราวละครหลังข่าว
“ดีโน่!!”สาวเจ้าร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ ก่อนจะรีบหันซ้ายหันขวามองหาคนช่วยทว่า...
เธอถึงจะรู้ตัวว่าอยู่กับเจ้านี้แค่สองคนตั้งแต่เมื่อกี้แล้ว
“ดีโน่!”หญิงสาวพยายามเขย่าร่างสูงให้ตื่น แต่ดูท่าจะเป็นไปได้ยาก สงสัยอาวุธของเธอมันคงจะไปกระแทกใส่หัวอีกฝ่ายโดยที่เธอๆไม่รู้ตัวแน่
เอาไงดีล่ะ? ทิ้งไว้ดีไหม?..........
ทว่าจรรยาบรรณของความเป็นมนุษย์ของเธอมีสูงกว่าฮิบาริ เคียวยะอยู่เล็กน้อย(น้อยจริงๆ!) ทำให้เธอตัดสินใจทำอะไรบางอย่าง
เอาเถอะก็แค่ช่วยล่ะว่ะ!
++++++++++++++++++++++++
“อืมมมม......”เสียงครางในลำคอของคนกำลังได้สติดังขึ้น หากทว่าแสงอรุณยามเช้ายังคงเปิดเปลือกตาของร่างสูงไม่ขึ้น ดีโน่เผยรอยยิ้มออกมาอย่างไม่มีสาเหตุ คงเพราะฝันดีหรืออะไรไม่ทราบ เจ้าหนุ่มซุกไซร้ใบหน้าลงที่หมอนข้างนุ่มนิ้ม อีกทั้งยังมีกลิ่นหอมอีกต่างหาก แถมมันยังอุ่นมากๆอีกด้วย
“ปล่อย...”เหมือนหมอนข้างจะพูดได้ แต่ใครสนถ้าหมอนข้างของเขาอุ่นขนาดนี้
“ฉัน บอก ให้ ปล่อย!”ดูเหมือนว่าเจ้ามองข้างแสนอุ่นจะไม่พอใจอะไรสักอย่างและเน้นชัดทุกคำพูดเมหือนจะฆ่าคนให้ได้ ร่างสูงที่ยังงอแงงัวเงียจำใจต้องเปิดเปลือกตาขึ้นด้วยใบหน้าเอ๋อๆต้อนรับยามเช้า เจ้าหนุ่มกระพริบตาปริบๆปรับมโนภาพตรงหน้าให้ชัดก่อนจะ.....
“เฮ้ยยยยยย!!!!O[]o!!!?”ร้องเสียงหลง
โครมมมมมม!!!
“จะร้องทำไม....ง่วงตายชัก”เสียงงัวเงียของหมอนข้างเอ่ยขึ้น ร่างของเจ้าหนุ่มขี้เซา หายเซาไปทันไดและลงไปกลิ้งอยู่บนพื้นพร้อมผ้าห่ม ใบหน้าแดงก่ำด้วยความเขินอายมากกว่าจะรู้สึกจุกที่ท้อง รีบก้มมองสภาพที่เหลือแต่เสื้อกล้ามกับบ็อกเซอร์! ในขณะที่ฝ่ายหญิงก็มีแต่เสื้อกล้ามสีดำกับกางเกงนอนตัวใหญ่ขายาวสีเทา
“เธอทำอะไรฉ๊านนนนนนนน!!!!=///[]///=!!!?”เหมือนเจ้าหนุ่มจะสลับบท เพราะปกติคำพูดแบบนี้นางเอกต้องเป้นคนพูดเซ่!
“แกต่างหากไอ้ม้าพยศ!”สาวเจ้าด่ากลับแยกเคี้ยวเข้าให้ จนดีโน่สะดุ้ง
นี้เขาทำอะไรผิด=//_//=?
“รู้ไหมว่าเมื่อคืนแกทำอะไรไว้!!?”สาวเจ้าแหกปากด่าหาความสุขุมของเมื่อคืนวาลไม่เจอ เจ้าหนุ่มสะดุ้งไปกับพลังเสียงจนตัวเด้งรีบนักคุกเขาสำนึกผิด....แม้จะไม่รู้ก็ตามที่เถอะว่าผิดอะไร
“ป๋มทำอะไรไว้อ่ะคร๊าบ= =”
“ก็แกนอนดิ้นน่ะสิ! ดิ้นบรรลัยด้วย!”แล้วร่างสูงก็อ๋อ มิน่าเช้ามาเขาถึงได้กอดเธออยู่.....ตัวอุ่นจัง เสียดายนิดๆที่หมอนข้างนั้นดันเป็นชิชิสะซะได้= =
“เฮ้ย ตอนแรกก็แบกให้แกนอนบนพื้น แต่เช้ามาแกกลับดิ้นบรรลัยขึ้นมาบนเตียงได้เฉย!”สาวเจ้ากล่าวด้วยสีหน้าพึ่งตื่นนอนไม่แพ้กัน อันที่จริงที่เธอถูกปลุกเพราะจักกะจี้เหมือนมีอะไรมาไซร้ที่คอ ลืมตาตื่นก็เห้นไอ้แก่บ้านี้กอดเธอซะแน่น ตอนนี้มันร้องไม่ออก ออกจะหงุดหงิด+สงสัยมากกว่าว่ามันขึ้นมาบนเตียงได้ยังไง?
ละเมอได้เวรี่โคตรเว่อร์เลยแก!
“มะ หมายความว่าไง= =? แล้วฉันมาที่ห้องนี้ได้ยังไง?”เพราะตื่นเช้าหรืออะไรไม่ทราบ แต่ดูเหมือนม้าหนุ่มวัยย่าง30 จะลืมไปเสียแล้วว่าเมื่อคืนตัวเองไปสลบเหมือดอยู่บนตักสาวเจ้าเขา
“พวกพืชชั้นต่ำไร้สมอง!”สาวเจ้าสบถด่าอย่างหงุดหงิดก่อนจะเดินไปหยิบเสื้อผ้าแล้วก็ผ้าขุนหนูเข้าไปในห้องน้ำ ปล่อยให้ม้าหนุ่มนั่งเอ๋อคิดต่อไปว่า เมื่อคืน เหตุอันใดเขาถึงมานอนที่ห้องสาวเจ้าผู้นี้ได้
ก็จำได้แค่ว่า วิ่งตามไปแล้วสะดุดขาตัวเองหลังจากนั้น....
เออ= = ถ้าจำไม่ผิดตอนล้มหัวดันไปกระแทกกับไม้เท้าของชิชิสะ....
แล้วมันก็ดับ.....
นี้ตกลงเขาสลบไปแบบนั้นใช่ไหม!!?
“นี้ชิชิสะ แล้วทำไมเธอถึงไม่ไปส่งฉันที่ห้องล่ะ!?”เจ้าหนุ่มตะโกนถามสาวเจ้าข้ามฝาก
“แล้วฉันจะรู้ไหมว่าแกอยู่ห้องไหน? ลูกน้องแกก็ไม่อยู่จะให้ฉันทำไง? ดีแค่ไหนแล้วที่ไม่ทิ้งไว้ทั้งอย่างนั้น!”สาวเจ้าตะโกนตอบกลับอย่างหงุดหงิด โดยที่ไม่รู้ว่าเจ้าหนุ่มในตอนนี้กำลังทำสีหน้ายังไง
.....ไม่เหมือนแฮะ
ถ้าเป็นเคียวยะคงจะทิ้งเราทั้งอย่างนั้น ฮะฮะๆ......
แล้วทำไมฉันต้องยิ้มด้วยล่ะเนี่ย....หึหึ
ผ่านไปไม่นานจนในที่สุดสาวเจ้าออกอาบน้ำเสร็จ และออกมาจากห้องน้ำด้วยชุด เสื้อเชิ้ตแขนสั้นเข้ารูปกับกางเกงขายาวสีดำ สาวเจ้าเอาผ้าขนหนูเช็ดปลายผมที่เปียกก่อนจะหันไปเขม็งที่คนดูจะยิ้มน้อยยิ้มใหญ่แบบไม่รู้ตัว
“จะยิ้มบ้าอะไรอยู่อีก? ไปอาบน้ำสิ!”คำสั่งเด็ดขาดดังมาบอสใหญ่ก็ต้องทำตาม(= =?) ร่างสูงเดินเข้าไปในห้องน้ำพร้อมกับเสื้อคลุมอาบน้ำ จนกระทั้งผ่านไปไม่นานเขาก็ออกมาจากห้องน้ำพร้อมกับกับชุดคลุมอาบน้ำนั้นแหละ
ก็ผ้าเปลี่ยนไม่มีอ่ะ= =......
“อ้าว”ร่างสุงชำเหลือกไปเห้นเสื้อผ้าของเขา สูทตัวเมื่อวานนั้นแหละถูกแหวนไว้อยู่ที่ต็เสื้อผ้าที่อยู่หน้าห้องน้ำ ดูเหมือนมันจะเป็นนิสัยรักระเบียบของสาวเจ้าอ่ะน่ะ ดีโน่แอบอมยิ้มเล็กๆก่อนจะหันไปหาชิชิสะหมายจะพูดขอบคุณทว่า...
หลับไปแล้ว....
“เป็นพวกความดันต่ำงั้นสิ”ร่างสูงหัวเราะเบาๆมองสาวเจ้าที่ทิ้งตัวนอนตะแคงอยู่บนเตียงคิงไซส์ ด้วยใบหน้าผ่อนคลาย ทำให้ดีโน่นึกหันไปมองนาฬิกา
6.15
มิน่าถึงได้อยากหลับต่อ ขนาดเขาแค่เห็นเวลาในตอนนี้ก็นึกอยากหลับซะแล้วสิ เจ้าหนุ่มจัดการใส่เสื้อผ้าของตัวเองให้เรียกร้อยก่อนจะตัดสินใจทิ้งตัวลงบนเตียงบ้าง ซึ่งมันก็ไม่ได้ใกล้กับตำแหน่งของสาวเจ้าเลย เพราะต่างฝ่ายต่างนอนที่ริมขอบเตียง
“ง่วงจัง=w= zZ”ร่างสูงทิ้งตัวลงบนเตียงได้เพียงครู่ก็หลับไปเสียดื้อๆ ในขณะที่หยิบสาวนั้นได้สติตื้นตั้งแต่รู้สึกว่าพื้นเตียงมันยวบลง เธอรีบลุกขึ้นมองเจ้าคนที่มาริอาจนอนบนเตียงด้วยกับเธอด้วยความรู้สึกหมั่นไส้
เฮ้ย สุภาษิตว่า อย่าถือคนบ้า อย่าว่าคนเมา.....ไอ้นี้มันบ้า ก็อย่าไปถือเลย
สาวเจ้าคิดอย่างหนักใจ แต่เวลาเช้าขนาดนี้สำหรับคนเช่นเธอเป็นอะไรที่เกลียดสุดๆ เธอตัดสินใจทิ้งตัวลงบนเตียงอีกครั้งพร้อมกับหันหน้าออกนอกเพื่อไม่ให้เห็นใบหน้าของเจ้าผมทองผู้นี้
เห็นแล้วมันตะขิดตะขวนใจนึกอยากจะแจกลูกมะนาวขึ้นมาตงิดๆ ต่อให้อีกฝ่ายไม่ได้ทำอะไรผิดก็ตามทีเถอะ- -^
หนึ่งชั่วโมงผ่านไป....
“อืมมมมม......”เสียงครางดังขึ้นในลำคอเบาๆพร้อมกับเปลือกตาที่เปิดขึ้นอีกครั้งราวกับฉากที่แล้วมันเกิดเดจาวูขึ้น ดีโน่ตกใจนิดๆกับภาพตรงหน้าอีกครั้ง ดวงหน้าห้าวติดหวานของสาวเจ้าในยามหลับสนิทภายในอ้อมแขนแกร่งของเขา ก็ไม่รู้ว่าทำไมมันถึงกลับมาสภาพอีหรอบเดิมแบบนี้ได้ แต่ครั้งนี้เขาไม่กรีดร้อง ดวงหน้ามนของเจ้าหนุ่มขึ้นสีระเรือพินิจมองดวงหน้าของสาวเจ้าผู้อยู่ตรงหน้า
เปลือกตาที่ปิดสนิทกับขนตายาวเป็นแพ ดวงหน้าขาวอมชมพูระเรือตามแบบฉบับของคุณญี่ปุ่น เจ้าหนุ่มลอบยิ้มก่อนจะหลับตาลงอีกครั้งพร้อมกับกับกระชับอ้อมแขนของตัวเองไว้ทว่านั้นก็เป็นเหมือนกับสวิซท์ให้สาวเจ้าตื่นขึ้นจากนิทรา
“เฮ้ย!!”เพราะคุณเธอเป็นคนตื่นง่ายมาก ทันทีที่เห็นใบหน้าอมยิ้มที่ไม่ทราบสาเหตุของอีกฝ่ายในระยะประชิด ทำเอาขาเธอกระตุก ถีบร่างสูงเสียงซะตกเตียงอีกรอบเหมือนเป็นเหตุการณ์เดจาวู
“โอ้ย! คราวนี้อะไรอีกเล่า!?”เจ้าหนุ่มโดนถีบมาสองรอบชักเคือง แต่ก็เคืองไม่ลงเพราะเจอการแยกเคี้ยวของสาวเจ้าเข้าให้!
“ไอ้พืชชั้นต่ำไร้สมอง!”สาวเจ้าด้วยความหงุดหงิดเดินกระแทกส้นตึงตังออกจากห้องไปทั้งๆอย่างนั้นโดยไม่ลืมหยิบแว่นตามาใส่ ร่วมกระทั้งแหวนและกล่องไปด้วย โดยไม่สนว่าไอ้คนที่เธอด่าอยู่แหม๊บๆ จะเดินตามหลังเธอมาด้วย!
“นี้จะตามมาทำไม!?”ด้วยความหงุดหงิดแต่เช้าจนหลับต่อไปไม่ลง เธอหันแขวะใส่เจ้าตัวต้นเหตุแห่งความหงุดหงิดอย่างเหลืออด
“ก็แล้วเธอโกรธอะไรฉันเล่า!”เจ้าหนุ่มยังทำหน้าไม่รู้ไม่ชี้รีบวิ่งตามสาวเจ้าขี้หงุดหงิดไปอย่างรวดเร็ว เธอสะบัดหน้าด้วยความเอือมระอาสุดๆกับเจ้าคนซื่อบื่อนี้
ขนาดพืชมันยังมีสมองมากกว่าอีตานีซะอีก อายุเยอะซะเปล่า!
“ไปให้พ้นหน้าฉัน!”สาวเจ้าเริ่มออกแรงตะเบ่งเสียมากขึ้น ก่อนที่ฝีเท้าเธอจะหยุดลงก่อนที่เธอจะหันออกไปข้างนอก
ฝนเริ่มตกอีกแล้วสิ....
“อ่ะ เดินระวังหน่อยสิ!”ทว่าเพราะหญิงสาวหยุดเดินกะทันหันทำให้ดีโน่เบรคไม่ทันไปชนแผ่นหลังเล็กนั้นเข้า อีกทั้งเพราะตอนนี้ไม่มีลูกน้อง เขาก็เป็นแค่ไอ้ห่วยคนหนึ่งนี้เอง^ ^;;;
“แล้วเธอคิดว่าจะเอาไงต่อ?”ร่างสูงพูดพลางหันไปมองบรรยากาศไม่เป็นใจแก่การออกไปสำรวจหาทางหนีที่ไล่
“ยังไงพวกนั้นก็ต้องคิดว่านี้มันเป็นเกมส์ อีกสักพักคงจะมีข้อความส่งถึงพวกเรานั้นแหละ”เธอกล่าวเสียงเรียบทว่าสีหน้ากลับจริงจัง เธอตัดสินใจออกเดินอีกครั้ง
“เดี๋ยวรอด้วยสิชิชิสะ! นั้นเธอจะไปไหน!?”เจ้าหนุ่มยังตามแจไม่เลิก จนเธอขี้เขียจจะด่า
“ถ้าคิดว่ามีพ่อครัวทำอาหารเช้าไปเสิร์ฟให้ที่ห้องก็มไม่ต้องตามมา!”ดีโน่เข้าใจในทันใด พวกเขาเดินไปตามพื้นที่ที่สาวเจ้าอ้างว่าสำรวจมาแล้ว และพวกเขาก็มาเจอห้องครัว
“โรมาริโอ้!”เหมือนกับได้เจอสวรรค์บอสหนุ่มน้ำตาแถบจะไหลพรากเพื่อพบคนสนิทกำลังทำอาหารเช้า ทั้งที่จริงแล้วเขาจำได้ว่าโรมาริโอ้ทำอาหารไม่เป็น แต่ก็เอาเถอะ ได้เจอกันทั้งที่ อีกอย่างของแค่นี้โรมาริโอ้น่าจะทำได้ล่ะน่า^ ^
“บอส!”อีกฝ่ายก็ยิ้มตอบกลับก่อนจะกอดร่างสูงตอบกลับและให้ความเอ็นดูราวกับหลานชายของตัวเอง สาวเจ้ามองภาพของสองคู่ลุงหลานด้วยรอยยิ้มเย็นยะเยือก
สลัดปลิงหลุดล่ะ!
“บอสครับ! เมื่อคืนหายไปไหนมา ทำไมไม่กลับห้องล่ะครับ! ผมล่ะเป็นห่วงแทบแย่!”โรมาริโอ้กล่าวด้วยน้ำเสียงห่วงใยตามประสาคนสนิท ดีโน่ส่ายหน้าพร้อมรอยยิ้มสำนึกผิด
“ฉันไม่เป็นไร! เมื่อคืนฉันสะดุดขาตัวเองจนสลบแล้วได้ชิชิสะช่วยไว้ล่ะ”เจ้าหนุ่มพูดพลางเผยมืออย่างให้เกียรติไปทางสาวเจ้าที่ยืนอยุ่หน้าประตู แต่เธอดันไม่อยู่ซะงั้น มารู้ตัวอีกที่สาวเจ้าอยู่ที่หน้าตูเย็นและกำลังดูวัตถุดิบในตู้นั้น เพียงไม่นานเธอหยิบไข่ไก่สองฟองออกมาพร้อมกับแฮม เบคอน ออกมาทอดอย่างชำนาญการ เธอใช้ใบหน้าเรียบนิ่งให้การทำอาหาร และในทางกลับกัน เธอก็ไม่รู้สึกถึงสายตาของเจ้าหนุ่มที่ชำเหลือกมาทางเธออย่างไม่รู้สึกตัว จนโรมาริโอ้นึกจับผิด
ตั้งแต่เมื่อคืนแล้วก็เป็นแบบนี้ บอสเอาแต่มองหญิงสาวที่เหมือนกับฮิบาริ เคียวยะคนนั้น
....หรือว่า?.....
“เอ๊ะ! กลิ่นอะไรไหม้ๆ?”กลิ่นเห็นไหม้เริ่มรอยอบอวนเตะจมูก ดีโน่ทำจมูกฟุตฟิตไปมาด้วยความสงสัยก่อนจะค่อยๆหันไปมองต้นตอของกลิ่นไหม้ที่ว่า
“เฮ้ย! โรมาริโอ้ ไหม้แล้ว!!”ดีโน่ร้องลั่นในขณะที่โรมาริโอ้ก้มีอาการไม่แพ้กัน ชายวัยกลางคนรีบดับไฟแก็ส ก่อนจะถอยออกห่างกระทะไฟฟ้าที่มีควันเขม่าจางๆออกมา จนกระทั้งควันจ่าง ทั้งสองคนรีบก้มลงมองดุของในกระทะด้วยความห่อเหี่ยมใจ
ทั้งไข่ดาว ไส้กรอก แล้วก็เบคอน ไหม้หมดเลย
“ขะ ขอโทษด้วย บอส”ชายวัยกลางคนกล่าวขอโทษขอโพย โดยที่ดีโน่ก็ส่ายหน้าอย่างไม่ถือสา แต่ในเพียงไม่กี่อึดใจเขาก็ได้กลิ่นหอมน่าทานของทั้งไข่ดาว ไส้กรอกและเบคอนจากอีกทิศทางของห้องครัว ร่างสูงมองการขยับกระทะอย่างคล่องแคล้วของสาวเจ้า โดยที่เธอไม่ใส่ผ้ากันเปื้อน กำลังใช้ตะหลิว
จ็อกกก...จ็อกกกก.....
กระเพาะเจ้ากรรมส่งเสียเรียกร้องทันใดเมื่อได้กลิ่นหอมฉุยนั้นลอยไปถึงกระเพาะ ดีโน่ขึ้นสีระเรื่อด้งควยเขินอายเพรากระเพาะเจ้ากรรมนี้ แต่เขาก็อดไม่ได้ เพราะในยาวเช้าตอนนี้เหล่ามาเฟียระดับแนวหน้าจะมีสักกี่คนเชียวที่ทำกับข้าวเป็น ขนาดโรมาริโอ้ยังทำไข่ดาวไหม้เลย.....
“ไปกินนมลองท้องก่อนก็ได้”เจ้าหนุ่มกล่าวด้วยน้ำเสียงเหมือนจะให้สาวเจ้าได้ยิน ครั้งอาจจะเกิดเห็นใจทำอาหารเผื่อพวกเขาด้วยก็ได้ แต่ดูเหมือนคุณเธอจะไม่ยักแยแสเขา ดีโน่เดินไปเปิดตูเย็นดู
มีอาหารสดจำนวนมากมายที่สามารถรองรับพวกเขาทั้ง64แฟมิลี่ได้อยู่หลายวันเลยทีเดียว....
ถ้าอย่างที่ชิชิสะพูดเป็นความจริง ก็ขอให้เกมส์ที่ว่าจบลงโดยเร็วเถอะ
โดนคว้านมมาหนึ่งกล่องก่อนจะแกะฝานมและจดรดริมฝีปากซดเสียตรงนั้นยังกับเป็นภายในบ้านของตัวเอง แต่กลิ่นหอมของอาหารเช้าอย่างง่ายๆของสาวเจ้าดูจะเป็นอุปสรรต่อการระงับเสียงท้องร้องของเขามากพอดูเลยทีเดียว ร่างสูงยกนมกล่องออก เมื่อกระเพาะของเขาหยุดร้อง ก่อนจะเดินไปนั่งที่โต๊ะในครัว ข้างๆที่สาวเจ้าที่กำลังจะเขมืออาหารเป็นคำแรกของวัน
“หิวข้าว....”เสียงบ่นดังขึ้นเบาๆสาวเจ้าที่เพิ่งจะเสียบไส้กรองเข้าปากได้ไม่กี่ชิ้นเริ่มได้ยินเสียงน่ารำคาญดังขึ้นอีกครั้ง ดีโน่นั่งงอยแอบนึกน้อยใจสาวเจ้า ทั้งๆที่อุตสาห์เป็นเพื่อนกันแล้วน่าจะมีน้ำใจทำเผื่อกันบ้าง อีกอย่างที่กระเพาะเขาร้องก็เพราะเขาอยากกินไส้กรองด้วยนั้นแหละ ทางฝ่ายโรมาริโอ้เองก็พยายามทำอาหารเช้าใหม่อีกครั้ง แม้เขาจะไม่มั่นใจว่ามันจะไหม้รึเปล่า
จ็อกกกก...จ็อกกกก.....
เสียงกระเพาะเจ้ากรรมดังประท้วงขึ้นอีกครั้ง สาวเจ้าที่กำลังจะเอาไส้กรอกยัดใส่ปากอีกครั้งเป็นอันนิ่ง เธอเหลือบมองอีกฝ่ายด้วยความสมเพชและสงสารขึ้นมาตะหงิดๆ
“เอา! ฉันให้นายกินเล่นก่อนชิ้นนึงก็ได้!”สาวเจ้าวางวาดสะบัดหน้าไปอีกทางก่อนจะยืนซ้อมที่เสียงไส้กรองอยู่ให้กับร่างสูง ดีโน่เองก้มองชิ้นไส้กรอกที่เขาอยากกินด้วยความแปลกใจ แก้มของเจ้าหนุ่มขึ้นสีจางๆด้วยความรู้สึกขอบคุณ ก่อนจะเผยยิ้มร่าออกมาอย่างไม่เกรงใจใคร
“งั้นฉันกินล่ะน่ะ!”เจ้าหนุ่มจบแต่ก็ยังไม่ทำในทันที เขากลับใช้มือของตัวเองที่วางอยู่จับมือของสาวเจ้าไว้ก่อนจะเคลื่อนมันให้เข้ามาใกล้ปาก แล้วงับไส้กรองนั้นไปด้วยอารมณ์เบิกบาน ในขณะสาวเจ้าที่ถูกหลอกจับมือกลับทำตาตื่นด้วยความตกใจเล็กๆกับฝ่ามือใหญ่ที่กุมมือของเธอไว้อยู่
“เฮ้ย...”สาวเจ้าเริ่มเข้าโหมดเดือดกดเสียงต่ำเรียกสติให้ร่างสูงรู้ถึงการกระทำของตนเอง แต่เจ้าหนุ่มกลับยิ้มร่าเคี้ยวไส้กรอกอย่างน่าเอ็นดูทั้งๆที่อายุก็ไม่เอื้ออำนวยซะจนสาวเจ้าชักจะด่าไม่ออก ยอมให้อีกฝ่ายจับมือและรอจนกว่าดีโน่จะกลืนไส้กรอกชิ้นนั้นเสร็จ
ทำไมถึงต้องยอมเจ้าพืชชั้นต่ำไร้หัวสมองตัวนี้ด้วยเนี่ย!?
สาวเจ้าได้แต่แอบคิดเงียบๆในใจ ฝ่ายโรมาริโอ้ก็แอบมามองคู่หนุ่มสาวคู่นี้ด้วยรอยยิ้มเอ็นดู โดยที่ครั้งนี้เขาไม่ลืมที่จะหันไปสนใจอาหารใจกระทะ
หึหึหึ....คงจะมีเรื่องดีๆเกิดขึ้นแน่
_____________________________________________
แถมท้าย!
v
v
v
v
(วาดเฮียโน่ไม่เหมือนคนอายุ30เลยอ่ะ-*- ดูยังกับวัยรุ่ย-0-)
__________________________________________
เก็บตก!!
ชิชิสะ(shishiza) = ดาวราศีสิงห์(นี้แหละที่มาของชื่อตอน-0-)
อินเซกิ (inseki) = สะเก็ดดาว หรืออุกาบาต(นามสกุนเจ๊แกโหดได้ใจป่ะ- -;;;;)
เม้น+โหวดเยอะๆน่า เหมี่ยวขอ!!^[]^
ความคิดเห็น