คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 2
Chapter 2
“นี่ จะเลือกได้รึยัง?”
“เดี๋ยวก่อนสิฮะ อีกแปปเดียว”
คริสถอนหายใจออกมาทันทีที่ได้ยินคำว่าอีกแปปเดียวของชานยอล พูดมาประมาณเป็นรอบที่สิบ หลังจากเดินวนดูตุ๊กตาหมีคุมะ จนทั่วร้านเจ้าตัวก็ยังหาที่ถูกใจไม่ได้ซักที
2 นาทีผ่าน…
5 นาทีผ่าน…
15 นาทีผ่าน…
30 นาทีผ่าน…….
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก อู๋จะไม่ทน!!
“นี่ชานยอลเลือกๆซักที จะได้กลับบ้าน!!!!”
“ดะ..”
“หยุดโว้ยยยยย จะเอามั้ยห้ะ?? ไปหยิบมาเดี๋ยวนี้ไม่งั้นฉันจะกลับไม่ต้องซื้อมันแล้ว โว๊ะ!!”
“-0-” ชานยอลได้แต่อ้าปากค้างอยู่อย่างนั้น….
“ยังยังยังจะมายืนเอ๋ออีก จะเอามั้ย???”
“อ่ะ เอ่อออ เอาอันนี้ละกันครับ (.___. )” ชานยอลพูดพร้อมทำหน้าสงบเสงี่ยม ถ้าไม่เงียบอาจจะดดนเงิงกระแทกหน้าก็เป็นได้ -….-
“เออ จะได้กลับซักที” คริสพูดจบก็เดินไปจ่ายตังค์ทันที ออกมานอกร้านชานยอลก็ได้แต่มองด้วยความอาลัยอาวรณ์ คุมะจ๋า เดี๋ยวเจอกันใหม่นะ..
“จะกลับเลยใช่ไหม?” คริสถามแบบประชดแค่ตุ๊กตาตัวเดียวก็เกือบพันนึงแล้วว คริสจะไม่ทน TT
“ผมอยากกินไอศกรีม”
“ไม่ต้อง!! กลับบ้าน”
“แล้วจะถามทำมัย” ชานยอลบ่นพร้อมทำปากขมุบขมิบสาปแช่งคริส ขอให้เงิงหักขอให้เงิงแตกขอให้เงิงแยกขอให้เงิงระเบิด โอ้มเพี้ยงงง ฟู่วววววว ^0^
“เฮ้ยย ไอ้เด็กบ้ามาเป่าลมใส่หน้าฉันทำมัยเนี่ย??” คริสถามออกมาอยากตกใจ อยู่ดีดีเด็กเอ๋อนั่นก็ทำปากขมุบขมิบแล้วก็เป่าลมออกมาใส่เขาซะงั้น
-___-
“แฮ่ๆ กลับบ้านเถอะครับ” ชานยอลพูดพร้อมกับเดินยิ้มหน้าบานออกไป คริสได้แต่มองตามแบบ งงๆ อะไรของมันว่ะ
เมื่อขึ้นรถมาแล้วชานยอลก็กอดตุ๊กตาคุมะพร้อมนอนหลับไปทันที คริสได้แต่มองแล้วถอนหายใจ นี่หรอ? คนที่ต้องอยู่ด้วย
กันไปตลอกชีวิต คุณนายคิดอะไรอยู้ววววววว
.
.
.
.
.
.
.
“ชานยอล.. ”
“งืม..’”
“ชานยอล!”
“………….”
“ชานยอลโว้ยยย!!” คริสตะโกนพร้อมเขย่าชานยอลอย่าบ้าคลั่ง เขาปลุกเด็กเอ๋อนี่มาเกือบสิบนาทีแล้ว ก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะตื่น
ซักนิด
“ชานยอล จะตื่นดีดีมั้ย?”
“…………………”
ยังไร้ซึ่งการตอบสนอง คริสเลยชะโงกหน้าเข้าไปใกล้ๆ อ่า ผิวขาวเนียนราวกับผู้หญิง แก้มป่องขาวอมชมพูอย่างคนสุขภาพดี
ไหนจะตากลมๆนั่นอีกริมฝีปากสีเชอรี่…. น่ารักชะมัด อ่าส์อ่าส์อ่าส์ อัลปาก้าจะไม่ทนนน!!
ไหนๆก็ปลุกไม่ตื่นขอซักนิดนะคุมะน้อย -////////-
ยังไม่ทันที่คริสจะลงไปเชยชมเก็บเกี่ยว (?) แก้มขาวตรงหน้า
ชานยอลก็ลืมตาขึ้นมาพร้อมกลับเด้งไปข้าวหน้าด้วยความตกใจ คริสก็คว้าแขนชานยอลหมายจะไม่ให้หัวไปชนกระจก แต่แรงกระชากนั้นมีมากจน ตัวคริสกับชานยอลชนกับแบบแนบสนิท เงิงน้อยๆกระแทกหน้าผากชานยอลดังกึก!
“โอ้ย! ไอ้เงิงผมเจ็บนะ”
“แล้วฉันไม่เจ็บเรอะ!! ฟันจะหลุดติดหน้าผากเธอไปอยู่แล้ว!! ไม่น่าช่วยเลยฮึ่ยย เจ็บตัวฟรี”
“แล้วใครใช่ให้พี่เอาหน้าเข้ามาใกล้ขนาดนั้นหล่ะ”
“ก็ฉันปลุกนายไม่ยอมตื่นนี่”
“เรียกผมดีดีก็ได้วันหลังอ่ะ ไม่ต้องเอาเงิงมากระแทกหน้า ผมเจ็บ!!”
“แล้วฉันไม่เจ็บหรือไง โว้ะ ทำดีไม่ได้ดี”
“งั้นขอบคุณครับที่เอาเงิงมากระแทก สวัสดี”
“ไอ้เด้กบ้าอย่ามาประชดฉันนะโว้ยยย”
ชานยอลพูดพร้อมกับลงจากรถไปทันทีโดยไม่สนใจ เสียงโหยหวนของคริส แล้วยังมีการหันหน้ามาแลบลิ้นเป็นของแถม
“แบร่~”
“ฮึ่ยย ฝากไว้ก่อนเถอะ”
คริสมองชานยอลเดินเข้าบ้านไปจนลับตา โอ๊ะ~ คริสเอามือป้องปากเมื่อเห็นตุ๊กตาคุมะ หล่นอยู่ตรงเบาะ นายเสร็จแน่ชานยอล คริสหยิบคุมะขึ้นมาพร้อมกับกัดหูมันหนึ่งที [-____-] แล้วขับรถกลับบ้านอย่างสบายใจ
“กลับมาแล้วคร้าบบบบบ”
“หิวยังน้องยอล เดี๋ยวแม่เตรียมอาหารอีกแปปนึงน้า” เสียงคุณแม่คนสวยของชานยอลดังออกมาจากในครัว พร้อมกลิ่นหอมๆของอาหาร อ๋า หิวจัง
“ม่าม๊ามีไรให้น้องยอลช่วยมั้ยฮะ??”
“จะเสร็จแล้ว น้องยอลไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าก่อนนะ”
“รับทราบครับผม!” ชานยอลตอบรับอย่างน่ารัก จุนซูได้แต่มองแล้วส่ายหน้าไปมา นี่ลูกเขาอายุ 19 แล้วจริงๆหรือ?
“คุณป๊าค้าบบบ”
“ว่าไงลูกสนุกมั้ย?” ยูชอนถามเมื่อเห็นลูกชายเดินขึ้นบ้านมา
“ไม่สนุกเท่าไปกับคุณป๊าหรอกครับ” ชานยอลพูดอย่างเอาใจ
“ครับๆ ไปอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าไป”
“โอเค๊” ชานยอลพูดพร้อมชูนิ้วเป็นสัญลักษณ์ ว่าแต่ชานยอลไปซื้อตุ๊กตาไม่ใช่หรอ? แล้วไหนล่ะตุ๊กตา
ยังไม่ทันทีจะได้ถามชานยอลก็เข้าห้องไปแล้ว แต่แล้วเสียงหนึ่งก็ดังขึ้น
“เฮ้ยยยยยยยยยยยยยยยยยยย ตุ๊กตาคุมะไปไหนนนนนนนนน”
เอาแล้วไงยูชอน ปวดหัวทั้งคืนแน่
ความคิดเห็น