นิยามรัก

ลำดับตอนที่ #1 : บทนำ

                ปี้ด ๆๆ   บรรยากาศยามเช้าของวันทำงานมักจะมาคู่กับรถติดเสมอ   สภาพท้องถนนมีแต่รถยนต์หยุดอยู่กับที่ไม่สามารถเคลื่อนที่ไปไหน   ทำให้ใบหน้าน่ารักของคุณหนูฟาหน้างอ   เพราะนี่เธอต้องไปหาหมอทุกเดือน  แต่วันนี้เธอไม่อยากไป  แต่เลพี่ชายสุดที่รักไม่ยอมไปเป็นเพื่อนเพราะติดธุระ 

                “เมื่อไหร่จะถึงซักทีเนี่ย” เสียงบ่นเริ่มออกจากปากจิ้มลิ้ม

                “ใกล้แล้วครับคุณหนู”คนขับรถตอบ

                รถยังเคลื่อนที่ไปได้ทีละน้อยๆ  จนทำให้คุณหนูเริ่มหงุดหงิดมากขึ้นเรื่อย ๆ  จนรถมาติดไฟแดง  เธอจึงเปิดประตูออกมาแล้วก้าวนั่งซ้อนมอเตอร์ไซด์ที่จอดติดไฟแดงใกล้ๆ รถ

                “คุณหนูครับ”คนขับรถตะลึง เมื่อจะเปิดประตูออกมา ไฟก็เปลี่ยนเป็นไฟเขียวจึงขี่ตามรถมอเตอร์ไซด์ไป

                “นี่นายจอดหน่อยสิ” ฟาสะกิดให้คนขับมอเตอร์ไซด์จอดรถ “นี่ฉันบอกให้จอดไงไม่ได้ยินหรอ

หูแตกรึไงเนี่ย  ว้าย..ย ”

                ความเร็วได้เพิ่มขึ้นทำให้ฟาต้องรีบกอดเอวหลับตาปี๋เพราะกลัวตกจากรถ   เมื่อรู้สึกว่ารถได้ชะลอความเร็วจึงได้ลืมตาขึ้นมาก็พบว่าเป็นโรงพยาบาลที่ตนต้องมา  ทำให้ตกใจเข้าไปอีก

                ‘มาได้ไงเนี่ย  คนขับรถรู้ได้ไงว่าเราต้องมาที่นี่’

                “นี่แม่คุณจะกอดอีกนานมั้ยเนี่ย   อ้าว ๆ มาทำงงอีก  ลงไปได้แล้วคิดจะแตะอั่งฉันรึไงเนื่ย”

                ประโยคแรกที่เธอได้ยินจากคนขับรถจำเป็นของเธอทำให้เธอหายตกใจ รีบปล่อยมือออกจากเอวของเขาทันที  และลงจากรถทันที

                “ฉันไม่ได้คิดจะแตะอั่งคุณหรอกนะ   อย่าคิดไปไกลนักเลย  ฝันไปเถอะ”

                “หรอ   แต่หลักฐานมันเห็นๆกันอยู่  ผมไม่ได้แอบอ้างเอาเองเลย   เล่นกอดเอวผมซะแน่นไม่รู้ว่าซี่โครงผมจะหักรึเปล่าเนี่ย”

เขาถอดหมวกกันน็อคออกเผยให้เห็นใบหน้าที่คมเข้มที่มีหนวดขึ้นรำไร  และแว่นหนากรอบดำที่ดูเหมือนจะทำให้เหมือนเด็กเนิร์ด   แต่ทำให้เขาดูเท่ห์   แต่เสื้อผ้าที่ใส่ มันดูเซอร์   ทำให้เขาดูเท่ห์ไปใหญ่ยิ้มที่มุมปากมองดูเธอที่ตอบโต้ไม่ได้กำมือแน่น

                “อ้าวน้องฟามาแล้วรอครับรีบเข้าไปข้างในเลยครับ  แล้วทำไมถึงมากลับหมอนนท์ได้เนี่ย” ชายหนุ่มอีกคนเดินมา

                “ว่าไงไอ้อิฐ  เอายายนี่ไปดิ  อยู่ก็ลงจากรถหรูแล้วมากระโดดนั่งมอ’ไซด์ฉันเฉยเลย”

                “เนี่ยนะคุณหมอหน่ะ    แต่งตัวอย่างกะกุ้ยข้างถนน   จะรักษาใครเค้าได้เนี่ย   ฉันไม่อยากจะเชื่อ!”

                “เนี่ยหรอคุณหนู   เอาแต่ว่าคนอื่นฉอดๆ แล้วไม่ดูตัวเองเลย  มารยาทไปไหนเนี่ย    ไอ้อิฐแกรีบเอายัยนี่ไปเก็บด่วนเลย”นนท์ล็อครถเสร็จ พูดทิ้งท้ายแล้วเดินถือหมวกกันน็อคเข้าไปในโรงพยาบาล

                “น้องฟาไม่ต้องไปสนใจไอ้นนท์มันนะครับ   มันก็เป็นอย่างนี้แหละ  อย่าไปถือสาเลย” อิฐหน้าเสียที่นนท์ว่าน้องฟาสุดที่รักของเขา “ไปข้างในเถอะครับ”

                “ค่ะ”ฟามองตามหลังของนนท์ด้วยสายตาแค้นสุดๆ  ไม่เคยมีใครเคยมาว่าเธอแล้วตาหมอซกมกที่ไหนก็ไม่รู้มาว่าเธอได้ไง ‘ฝากไว้ก่อนเถอะ’