คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 ผ..ผมขอโทษฮะ
Chapter 2
อ้ากกกกกกกกกกกกกกกกกกกกก!!!!!! ตะโกนให้โลกรู้ว่าผมกำลังจะบ้า! นี่มันอะไร๊! ผมต้องมาดูแลหุ่นที่ขยับได้เอง ไปไหนได้เอง พูดได้เอง โดยที่ไม่มีสลิงหรือตัวแสดงแทนอะไรใดๆทั้งสิ้น!!!! อ้ากกกกกกกกกกกก!!!!! ไอ้หุ่นที่ดูจะเป็นผู้ใหญ่สี่ตัวแรกน่ะ ผมยังพอคุยเล่นด้วยได้ แต่ไอ้เจ้าเฟรดดี้! ไอ้เด็กแสบ!! อยู่ดีๆก็มาเตะขาผม!! อะไรกันฟะ ผมโตกว่านะ! เสียมารยาทมากเลยครับ!!
โอเค...เรื่องนี้ผมไม่ผิด ไอ้คุณสกอตต์ผิด...ถ้าผมไม่ทำงานนี้ แล้วผมจะทำงานที่ไหนกัน เอาเถอะ คิดซะว่า ผมกำลังนั่งเล่นโดยที่มีเมดน้อยน่ารัก เดินไปเดินมาคอยรับใช้ผมละกัน ส่วนไอ้เด็กบ้านั่น ก็คิดซะว่าเมื่อชาติที่แล้วผมไปทำใครท้องแต่ไม่รับผิดชอบ ชาตินี้ก็เลยต้องมารับกรรมชดใช้.....
.
.
.
ยาก!
บอกเลย..เรื่องนี้....ยาก!!!
“ในเมื่อคุณรู้รายละเอียดงานแล้ว คุณก็ควรกลับไปพักผ่อน แล้วเที่ยงคืนคุณค่อยมาก็ได้นะครับ คิกๆ”
“ไม่ต้องละครับ! จะเที่ยงคืนอยู่แล้ว! ผมเริ่มงานเลยละกันนะครับ!”
“ตามใจนะครับ ผมไปก่อนนะ บ๊าย บาย เฟรดดี้คุ้มครอ—“
‘ปัง!!!’
นั่นล่ะครับ..เสียงตะกี้เป็นเสียงที่ผมขว้างเก้าอี้ใส่ไอ้คุณสกอตต์ล่ะครับ..แต่ดีนะครับที่คุณสกอตต์ปิดประตูทัน ไม่อย่างงั้นผมคงต้องสียตังค์ค่าฌาปณกิจศพให้มันล่ะครับ...
โอเค..ตอนนี้ห้าทุ่มแล้วสินะ...ผมว่าผมไปนอนเล่นที่ห้องยามก่อนจะเริ่มงานดีกว่า...
ณ ห้องยาม เวลา เที่ยงคืน....
ฟรี้ ฟรี้
‘กริ๊งงงงงงๆๆๆ’
อืม...เที่ยงคืนแล้วสินะ หาววว ง่วงนอนชะมัดยาด...งืม งืม....
“สวัสดีครับ คุณไมค์!”
“เห้ยยยย!”
ตุบ โครม! ß เสียงผมตกเก้าอี้...
“อ้ะ! ผมขอโทษนะครับ คุณไมค์”
โอ้...บอนนี่....มาได้ถูกจังหวะมากครับ...
“ไม่เป็นไรๆ แต่ว่านะบอนนี่..”
“ครับ?”
“ดึงฉันหน่อย ฉันลุกไม่ได้...”
“อ่ะ ครับ”
พูดเสร็จบอนนี่ก็จัดการช่วยผมออกจากเก้าอี้นรกนั่น แล้วก็จัดแจงคุยเล่นกับผมเรื่อง...เฟรดดี้...ไอ้เด็กบ้า!
“ผมต้องขอโทษแทนเฟรดดี้ด้วยนะครับ หมอนั่นยังเด็ก เลยไม่ค่อยรู้อะไรสักเท่าไหร่...”
“อืม ไม่เป็นไรๆ ฉันไม่ถือสาหรอก”ผมพยายาม(กัดฟัน)พูดให้บอนนี่ไม่ต้องคิดมาก(ซึ่งนั่นก็ทำให้บอนนี่คิดมากกว่าเดิม...)
“ผมว่านะครับ พวกผมคงต้องไปตามเฟรดดี้มาขอโทษคุณแล้วล่ะมั้งครับ ใช่มั้ย..โกลดี้....ฟ๊อกซี่..... ชิก้า....”
ฮะ? ฟ๊อกซี่? ชิก้า? โกลดี้?
“แหะๆ..”
และแล้วเชลยศักดิ์ทั้งสามก็พากันเดินออกมาจากหลังประตู ตู้มณี ชะเอิง เอย....
ผิดมาก!!!
“ทำไมไม่เข้ามาฟังกันตั้งแต่แรกล่ะครับ..”
“เอ่อ คือ...”
เอาล่ะสิ เชลยศักดิ์ผู้น่าฆ่า(ในสายตาของบอนนี่)พยายามหาทางแก้ตัวให้ดูสมน้ำ สมเนื้อกับการที่มาแอบฟังกัน นี่ถ้าผมไม่ออกปากแก้ตัวแทนคงจะมีการฆ่าล้างโครตกันในนี้สินะ ให้ตาย..
“ทั้งสามคนคงเดินผ่านกันมาแถวนี้ล่ะมั้ง? บอนนี่ ไม่ต้องไปถือสาหรอกน่า...”
“ใช่ๆๆๆ!!!”
พร้อมเพรียงกันเชียวนะ..
“เฮ่อ ครับ ครั้งนี้ผมจะไม่ถือสานะครับ”
เอาล่ะสิ เอาล่ะสิ เชลยศักดิ์ทั้งสามมองมาที่ผมด้วยสายตาที่อยากจะยกย่องให้ผมเป็นเทพเพอร์ซีอุสประจำร้านยังไงยังงั้น...
“เอาล่ะ ฉันว่านะทุกๆคนควรจะกลับไปทำงาน เดินเล่น เล่นป๊อกเด้ง หรืออะไรก็แล้วแต่เถอะ แต่ไม่ต้องสนใจเรื่องเฟรดดี้หรอกน่า ฉันไม่ถือสาหรอกน่ะ”
ครับ ใช่ครับ ไม่ถือสา ไม่ถือสาจริงจิ๊งงงงงงงง
ตอนนี้ทั้งสี่คนมองมาที่ผมด้วยความรู้สึกเดียวกัน คือ...
ขอโทษแทนเฟรดดี้.....
โว้ยยยยยยย!!
“.........”
“ก็ได้ครับ งั้นเดี๋ยวพวกผมไปก่อนนะครับ แล้วจะ(บังคับ)ส่งเฟรดดี้มาขอโทษ ไปกันทุกคน”
“ไปก่อนนะ พิซซ่า!!”
“พวกเราไปก่อนนะ!”
เอ๊ออออออออออ จะไปไหนก็ป๊ายยยยยยยยยยยยยยยยยย!!!!
“เออๆ เอาน่าๆ”
โอเคครับ ตอนนี้ทุกคนเดินออกไปกันหมดแล้ว ตอนนี้ก็เวลาอืม....ตีสามแล้วสินะ...ว่าแล้วผมก็ยกกล้องวงจรปิดขึ้นมาดู กดไปตามที่ห้องต่างๆ เจอทุกๆตัวกำลัง....กำลังรุมโทรมเฟรด----
โอเค..ผมไม่น่าคิดอะไรอกุศลสินะ เอาเถอะ ของอย่างนี้ทันต้องรอดูกันต่อไปสินะ.....แต่ตอนนี้ผมของีบก่อนละกัน....
.
.
.
.
โอเค..ผมไม่ควรงีบในเวลางานสินะ..เอิง เอย....
ตึกๆ
เสียงฝีเท้าใครฟะ?
“.........”
“คุณไมค์ฮะ...”
นั่น...นั่นไง...ไอ้เด็กตัวแสบ!!
“มีอะไร เฟรดดี้”
“ผมมาขอโทษฮะ..”
ฮะ? อะไรนะ? เฟรดดี้มาขอโทษ โอ้!! บร๊ะเจ้า!!
“อืม ไม่เป็นไร แต่ถ้านายฝืนมันก็ไม่ต้องขอโทษก็ได้นะ..”
“ผ..ผมขอโทษฮะ..ผม..ไม่รู้ว่าคุณไมค์จะโกรธ....ฮ..ฮึก..ผมขอโทษฮะ..”
“!!!!!!!!!!”
หอกหักแล้วไง!! เฟรดดี้ร้องไห้!! ผ...ผมทำเฟรดดี้ร้องไห้เหรอวะเนี่ย?!
“อ่ะ...เอ่อ....”
“ผ....ผมขอโทษฮะ...ฮึก..ฮึก...ผ...ผมขอโทษฮะ..”
ชิ—หายแล้ว!! ผมทำอะไรไม่ถูกแล้วครับ! เฟรดดี้อย่าร้องงงง
“พอๆ เฟรดดี้ ไม่ต้องร้องนะๆ ฉ..ฉันไม่โกรธๆ...”
ผมเดินเข้าไปอุ้มเฟรดดี้มาลูบหลัง ปากก็ปลอบใจเฟรดดี้อยู่หลัดๆ โอ้ะ..สะอื้นไม่หยุดเลยครับ!!
“ฮึก.....ฮึก ฮึก ผมขอโทษฮะ...”
“ครับ ผมไม่โกรธ ไม่ร้องนะๆ”
“.........”
เสียงร้องไห้เงียบไปแล้ว เฟรดดี้หลับไปแล้ว เฮ่อ เฟรดดี้ยังเป็นเด็กนี่นะ อืม..ดูๆแล้วก็เป็นเด็กดีด้วย แต่คงเพราะผมไปยั่วอารมณ์เจ้าตัวน้อยนี่ก่อนสินะ...อืม เป็นเด็กที่น่ารักจริงๆ......อา..แต่ตอนนี้ใกล้จะหกโมงแล้วสินะ ผมคงต้องเอาเฟรดดี้ไปนอนที่นอนเจ้านี่สินะ โอเค..ฝันดีนะเฟรดดี้ .........เจ้าตัวเล็ก.........
ความคิดเห็น