คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : บทที่2
บทที่2
หน้าบ้านเมธาวัฒนารถเบนซ์สีดำสุดหรูกำลังเคลื่อนตัวเข้ามาในบ้านและจอดลงเจ้าของรถกำลังก้าวออกจากรถโดยมีหญิงสูงวัยคอยต้อนรับ
“สวัสดีค่ะคุณนทีมาหาคุณนัทเหรอค่ะ”
“ครับป้าบัว”
“งั้นเข้ามาข้างในก่อนเลยค่ะคุณนัทพึ่งกลับมาซักประเดี๋ยวเองค่ะ”
“แล้วไอ้นัทมันไปไหนมาเหรอครับ”
“อ๋อไปรับคุณปอกับคุณฝ้ายที่สนามบินมาค่ะ”
“สองคนนี่ใครเหรอครับ”
“อ๋อคุณปอเป็นน้องสาวแท้ๆของคุณนัทค่ะส่วนคุณฝ้ายเป็นลูกพี่ลูกน้องของคุณปอกับคุณนัทค่ะ งั้นเดี๋ยวป้าไปหาน้ำให้นะค่ะ”
“ครับ”
ไม่ทันทีป้าบัวจะพ้นหน้าห้องรับรองแขกก็มีเสียงตะโกนถาม
“ใครมากันค่ะป้าบัว”
“อ้าวคุณปอเก็บของเสร็จแล้วเหรอค่ะ”
“ค่ะแล้วตกลงใครมาเหรอค่ะ”
“อ๋อคุณนทีมาหาคุณนัทนะค่ะ”
“เหรอค่ะ”
“งั้นเดี๋ยวป้าไปเอาน้ำมารับคุณเค้าก่อนนะค่ะ”
“ค่ะ
จากนั้นปอถักก็กำลังเดินผ่านห้องรับรองแขกและได้ยินเสียงคนคุยกัน
“อ้าวยัยปอมานี่เดี๋ยวก่อนซิ”
“ค่ะพี่นัท” สิ้นเสียงหญิงสาวก็เดินตรงมายังห้องรับรองแขก
“มีอะไรหรือเปล่าค่ะพี่นัท” หญิงสาวหันมาถามผู้เป็นพี่ชายก่อนที่จะหันมาสบตากับแขกของพี่ชาย
“อ้าวคุณ/อ้าวคุณ” สองเสียงประสานกัน
“อ้าวรู้จักกันแล้วเหรอ” ผู้เป็นพี่ชายหันมาถาม
“เอ่อ เค้าเป็นพี่ชายของนพเพื่อนของปอเองค่ะพี่นัท”
“งั้นพี่ขอแนะนำอีกครั้งแล้วกันนะ นี่นทีเพื่อนของพี่เอง”
“อ๋อค่ะ”
“ส่วนนี่ปอน้องสาวคนเดียวของชั้น”
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ” ไม่ทันที่หญิงสาวจะตอบก็เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น
“เดี๋ยวปอขอตัวรับโทรศัพท์ก่อนนะค่ะ” หญิงสาวก็เดินออกมาคุยโทรศัพท์
“เรื่องที่นายมาขอให้ชั้นช่วยเอาเป็นว่าชั้นตกลงแล้วกันนะไอ้นที”
“เอ่อยังไงก็ขอบใจแกมากงั้นเดี๋ยวชั้นขอตัวก่อนนะพอดีมีประชุม”
“เอ่อ” หลังจากที่สองหนุ่มคุยธุระเสร็จก่อนที่ณัฐนทีจะเดินออกจากห้องรับแขกปอถักก็เข้ามาพร้อมกับถาดพุดดิ้ง
“อ้าวจะกลับแล้วเหรอค่ะพอดีปอทำพุดดิ้งมาถ้างั้นรบกวนคุณนทีช่วยรอแป๊ปหนึ่งนะค่ะเดี๋ยวปอเอาพุดดิ้งไปใส่ถุงให้”
“งั้นเดี๋ยวผมออกไปรอที่สนามหน้าบ้านนะครับ” หลังจากที่ปอถักเอาพุดดิ้งกลับเข้าไปในครัวก็ออกมาพร้อมกันกล่องขนม
“คุณนทีนี่ค่ะพุดดิ้ง”
“ขอบคุณครับน้องปอ อันที่จริงเรียกพี่ว่าพี่ก็ได้นะพี่อยากมีน้องสาว”
“เอ่อก็ได้ค่ะพี่นที ส่วนอีกสองกล่องนี้ของพี่วัชรกับนพนะค่ะ”
“งั้นพี่ขอตัวกลับก่อนนะ”
“ค่ะ” หญิงสาวรู้สึกตื่นเต้นเมื่อได้เลื่อนขั้นเป็นน้องสาวของเขาและรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกที่ได้เจอเขาและเขาเองก็คิดแบบนั้น
�TlnД� h'� 115%;font-family:"Angsana New","serif";mso-ascii-theme-font:major-bidi; mso-hansi-theme-font:major-bidi;mso-bidi-theme-font:major-bidi'>“ไม่ต้องหรอก”
“แล้วแกล่ะไอ้ไหม”
“ชั้นก็กลับกับไอ้ฝ้าย”
“งั้นชั้นกลับแล้วนะ”
“บาย”
“ปอพี่นัทอยู่โน้นไง ปะไอ้ไหมเดี่ยวให้พี่นัทไปส่ง”
“พี่นัทยู้ฮู”
“ฝ้ายเบาๆหน่อยปออายคนอื่นเค้านะ”
“ว่าไงน้องสาวของพี่คิดถึงพี่หรือเปล่า”
“คิดถึงค่ะ พี่นัทค่ะนี่ไหมค่ะเพื่อนของพวกเราค่ะ ไหมนี่พี่นัทพี่ชายเรา”
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”
“งั้นเราไปกันเถอะค่ะ”
………………………
“นี่ไอ้นพ น้องฝ้ายเค้ามีแฟนหรือยังวะ”
“พี่วัชรถามทำไมหรือว่าสนใจไอ้ฝ้ายมัน ผมบอกไว้ก่อนเลยนะพี่เพื่อนผมสามคนนี้ผมขอพี่อย่ายุ่งกับเพื่อนผมดีกว่าโดยเฉพาะกับปอผมขอเฮอะพี่วัชร”
“พี่ไม่ใจร้ายขนาดนั้นรอกคราวนี้พี่เอาจริง”
“ท่าทางแกจะเป็นเอามากนะไอ้วัชร”
“ใครจะเหมือนพี่นทีล่ะโดนผู้หญิงหักอกแล้วยังลืมเค้าไม่ได้จริงมั๊ยไอ้นพ”
“พี่วัชร” นพวัฒน์หันมาปรามวัชระ
“เฮ้ยอย่าคิดมากพี่ชินแล้ว พี่ลืมเค้าไปแล้วก็เหมือนที่เค้าลืมพี่นั่นแหละ”
ณัฐนทีนึกถึงภาพที่เค้ายังคงมีหล่อนเมื่อสองปีที่แล้ว หล่อนที่มาบอกเลิกเค้าโดยให้เหตุผลที่ว่าเค้าไม่มีเวลาให้หล่อนมัวแต่ทุ่มเวลาให้กับงานและที่สำคัญหล่อนก็เจอคนที่ใช่สำหรับหล่อนแล้วในตอนนี้ หล่อนคนนี้คือ พลอยภัสสร ธนาปิยะ หรือพลอยหล่อนเป็นคนมาบอกเลิกเค้าในวันนั้นในที่ที่คนมักจะมาบอกรักกันแล้วล่อนยังบอกอีกว่าหล่อนจะบินไปสเปนทันทีในคืนนี้เพื่อไปหาคนรักคนใหม่ของหล่อนภาพนั้นยังคงอยู่ในหัวของเค้านี่เป็นสาเหตุที่ทำทำให้เค้าทุ่มเวลาให้กับงานอย่างหนักจนไม่สามารถที่จะหันมามองผู้หญิงคนไหนได้อีกเพราะเค้ากลัวที่จะมีความรักและนี่ทำให้เขาเป็นคนที่นิ่งขรึมตลอดเวลาโดยก่อนหน้านี่เค้าเป็นคนที่ยิ้มแย้มแจ่มใสอัธยาศัยดี
บทที่2
หน้าบ้านเมธาวัฒนารถเบนซ์สีดำสุดหรูกำลังเคลื่อนตัวเข้ามาในบ้านและจอดลงเจ้าของรถกำลังก้าวออกจากรถโดยมีหญิงสูงวัยคอยต้อนรับ
“สวัสดีค่ะคุณนทีมาหาคุณนัทเหรอค่ะ”
“ครับป้าบัว”
“งั้นเข้ามาข้างในก่อนเลยค่ะคุณนัทพึ่งกลับมาซักประเดี๋ยวเองค่ะ”
“แล้วไอ้นัทมันไปไหนมาเหรอครับ”
“อ๋อไปรับคุณปอกับคุณฝ้ายที่สนามบินมาค่ะ”
“สองคนนี่ใครเหรอครับ”
“อ๋อคุณปอเป็นน้องสาวแท้ๆของคุณนัทค่ะส่วนคุณฝ้ายเป็นลูกพี่ลูกน้องของคุณปอกับคุณนัทค่ะ งั้นเดี๋ยวป้าไปหาน้ำให้นะค่ะ”
“ครับ”
ไม่ทันทีป้าบัวจะพ้นหน้าห้องรับรองแขกก็มีเสียงตะโกนถาม
“ใครมากันค่ะป้าบัว”
“อ้าวคุณปอเก็บของเสร็จแล้วเหรอค่ะ”
“ค่ะแล้วตกลงใครมาเหรอค่ะ”
“อ๋อคุณนทีมาหาคุณนัทนะค่ะ”
“เหรอค่ะ”
“งั้นเดี๋ยวป้าไปเอาน้ำมารับคุณเค้าก่อนนะค่ะ”
“ค่ะ
จากนั้นปอถักก็กำลังเดินผ่านห้องรับรองแขกและได้ยินเสียงคนคุยกัน
“อ้าวยัยปอมานี่เดี๋ยวก่อนซิ”
“ค่ะพี่นัท” สิ้นเสียงหญิงสาวก็เดินตรงมายังห้องรับรองแขก
“มีอะไรหรือเปล่าค่ะพี่นัท” หญิงสาวหันมาถามผู้เป็นพี่ชายก่อนที่จะหันมาสบตากับแขกของพี่ชาย
“อ้าวคุณ/อ้าวคุณ” สองเสียงประสานกัน
“อ้าวรู้จักกันแล้วเหรอ” ผู้เป็นพี่ชายหันมาถาม
“เอ่อ เค้าเป็นพี่ชายของนพเพื่อนของปอเองค่ะพี่นัท”
“งั้นพี่ขอแนะนำอีกครั้งแล้วกันนะ นี่นทีเพื่อนของพี่เอง”
“อ๋อค่ะ”
“ส่วนนี่ปอน้องสาวคนเดียวของชั้น”
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ” ไม่ทันที่หญิงสาวจะตอบก็เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น
“เดี๋ยวปอขอตัวรับโทรศัพท์ก่อนนะค่ะ” หญิงสาวก็เดินออกมาคุยโทรศัพท์
“เรื่องที่นายมาขอให้ชั้นช่วยเอาเป็นว่าชั้นตกลงแล้วกันนะไอ้นที”
“เอ่อยังไงก็ขอบใจแกมากงั้นเดี๋ยวชั้นขอตัวก่อนนะพอดีมีประชุม”
“เอ่อ” หลังจากที่สองหนุ่มคุยธุระเสร็จก่อนที่ณัฐนทีจะเดินออกจากห้องรับแขกปอถักก็เข้ามาพร้อมกับถาดพุดดิ้ง
“อ้าวจะกลับแล้วเหรอค่ะพอดีปอทำพุดดิ้งมาถ้างั้นรบกวนคุณนทีช่วยรอแป๊ปหนึ่งนะค่ะเดี๋ยวปอเอาพุดดิ้งไปใส่ถุงให้”
“งั้นเดี๋ยวผมออกไปรอที่สนามหน้าบ้านนะครับ” หลังจากที่ปอถักเอาพุดดิ้งกลับเข้าไปในครัวก็ออกมาพร้อมกันกล่องขนม
“คุณนทีนี่ค่ะพุดดิ้ง”
“ขอบคุณครับน้องปอ อันที่จริงเรียกพี่ว่าพี่ก็ได้นะพี่อยากมีน้องสาว”
“เอ่อก็ได้ค่ะพี่นที ส่วนอีกสองกล่องนี้ของพี่วัชรกับนพนะค่ะ”
“งั้นพี่ขอตัวกลับก่อนนะ”
“ค่ะ” หญิงสาวรู้สึกตื่นเต้นเมื่อได้เลื่อนขั้นเป็นน้องสาวของเขาและรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกที่ได้เจอเขาและเขาเองก็คิดแบบนั้น
�TlnД� h'� 115%;font-family:"Angsana New","serif";mso-ascii-theme-font:major-bidi; mso-hansi-theme-font:major-bidi;mso-bidi-theme-font:major-bidi'>“ไม่ต้องหรอก”
“แล้วแกล่ะไอ้ไหม”
“ชั้นก็กลับกับไอ้ฝ้าย”
“งั้นชั้นกลับแล้วนะ”
“บาย”
“ปอพี่นัทอยู่โน้นไง ปะไอ้ไหมเดี่ยวให้พี่นัทไปส่ง”
“พี่นัทยู้ฮู”
“ฝ้ายเบาๆหน่อยปออายคนอื่นเค้านะ”
“ว่าไงน้องสาวของพี่คิดถึงพี่หรือเปล่า”
“คิดถึงค่ะ พี่นัทค่ะนี่ไหมค่ะเพื่อนของพวกเราค่ะ ไหมนี่พี่นัทพี่ชายเรา”
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”
“งั้นเราไปกันเถอะค่ะ”
………………………
“นี่ไอ้นพ น้องฝ้ายเค้ามีแฟนหรือยังวะ”
“พี่วัชรถามทำไมหรือว่าสนใจไอ้ฝ้ายมัน ผมบอกไว้ก่อนเลยนะพี่เพื่อนผมสามคนนี้ผมขอพี่อย่ายุ่งกับเพื่อนผมดีกว่าโดยเฉพาะกับปอผมขอเฮอะพี่วัชร”
“พี่ไม่ใจร้ายขนาดนั้นรอกคราวนี้พี่เอาจริง”
“ท่าทางแกจะเป็นเอามากนะไอ้วัชร”
“ใครจะเหมือนพี่นทีล่ะโดนผู้หญิงหักอกแล้วยังลืมเค้าไม่ได้จริงมั๊ยไอ้นพ”
“พี่วัชร” นพวัฒน์หันมาปรามวัชระ
“เฮ้ยอย่าคิดมากพี่ชินแล้ว พี่ลืมเค้าไปแล้วก็เหมือนที่เค้าลืมพี่นั่นแหละ”
ณัฐนทีนึกถึงภาพที่เค้ายังคงมีหล่อนเมื่อสองปีที่แล้ว หล่อนที่มาบอกเลิกเค้าโดยให้เหตุผลที่ว่าเค้าไม่มีเวลาให้หล่อนมัวแต่ทุ่มเวลาให้กับงานและที่สำคัญหล่อนก็เจอคนที่ใช่สำหรับหล่อนแล้วในตอนนี้ หล่อนคนนี้คือ พลอยภัสสร ธนาปิยะ หรือพลอยหล่อนเป็นคนมาบอกเลิกเค้าในวันนั้นในที่ที่คนมักจะมาบอกรักกันแล้วล่อนยังบอกอีกว่าหล่อนจะบินไปสเปนทันทีในคืนนี้เพื่อไปหาคนรักคนใหม่ของหล่อนภาพนั้นยังคงอยู่ในหัวของเค้านี่เป็นสาเหตุที่ทำทำให้เค้าทุ่มเวลาให้กับงานอย่างหนักจนไม่สามารถที่จะหันมามองผู้หญิงคนไหนได้อีกเพราะเค้ากลัวที่จะมีความรักและนี่ทำให้เขาเป็นคนที่นิ่งขรึมตลอดเวลาโดยก่อนหน้านี่เค้าเป็นคนที่ยิ้มแย้มแจ่มใสอัธยาศัยดี
บทที่2
หน้าบ้านเมธาวัฒนารถเบนซ์สีดำสุดหรูกำลังเคลื่อนตัวเข้ามาในบ้านและจอดลงเจ้าของรถกำลังก้าวออกจากรถโดยมีหญิงสูงวัยคอยต้อนรับ
“สวัสดีค่ะคุณนทีมาหาคุณนัทเหรอค่ะ”
“ครับป้าบัว”
“งั้นเข้ามาข้างในก่อนเลยค่ะคุณนัทพึ่งกลับมาซักประเดี๋ยวเองค่ะ”
“แล้วไอ้นัทมันไปไหนมาเหรอครับ”
“อ๋อไปรับคุณปอกับคุณฝ้ายที่สนามบินมาค่ะ”
“สองคนนี่ใครเหรอครับ”
“อ๋อคุณปอเป็นน้องสาวแท้ๆของคุณนัทค่ะส่วนคุณฝ้ายเป็นลูกพี่ลูกน้องของคุณปอกับคุณนัทค่ะ งั้นเดี๋ยวป้าไปหาน้ำให้นะค่ะ”
“ครับ”
ไม่ทันทีป้าบัวจะพ้นหน้าห้องรับรองแขกก็มีเสียงตะโกนถาม
“ใครมากันค่ะป้าบัว”
“อ้าวคุณปอเก็บของเสร็จแล้วเหรอค่ะ”
“ค่ะแล้วตกลงใครมาเหรอค่ะ”
“อ๋อคุณนทีมาหาคุณนัทนะค่ะ”
“เหรอค่ะ”
“งั้นเดี๋ยวป้าไปเอาน้ำมารับคุณเค้าก่อนนะค่ะ”
“ค่ะ
จากนั้นปอถักก็กำลังเดินผ่านห้องรับรองแขกและได้ยินเสียงคนคุยกัน
“อ้าวยัยปอมานี่เดี๋ยวก่อนซิ”
“ค่ะพี่นัท” สิ้นเสียงหญิงสาวก็เดินตรงมายังห้องรับรองแขก
“มีอะไรหรือเปล่าค่ะพี่นัท” หญิงสาวหันมาถามผู้เป็นพี่ชายก่อนที่จะหันมาสบตากับแขกของพี่ชาย
“อ้าวคุณ/อ้าวคุณ” สองเสียงประสานกัน
“อ้าวรู้จักกันแล้วเหรอ” ผู้เป็นพี่ชายหันมาถาม
“เอ่อ เค้าเป็นพี่ชายของนพเพื่อนของปอเองค่ะพี่นัท”
“งั้นพี่ขอแนะนำอีกครั้งแล้วกันนะ นี่นทีเพื่อนของพี่เอง”
“อ๋อค่ะ”
“ส่วนนี่ปอน้องสาวคนเดียวของชั้น”
“ยินดีที่ได้รู้จักครับ” ไม่ทันที่หญิงสาวจะตอบก็เสียงโทรศัพท์มือถือดังขึ้น
“เดี๋ยวปอขอตัวรับโทรศัพท์ก่อนนะค่ะ” หญิงสาวก็เดินออกมาคุยโทรศัพท์
“เรื่องที่นายมาขอให้ชั้นช่วยเอาเป็นว่าชั้นตกลงแล้วกันนะไอ้นที”
“เอ่อยังไงก็ขอบใจแกมากงั้นเดี๋ยวชั้นขอตัวก่อนนะพอดีมีประชุม”
“เอ่อ” หลังจากที่สองหนุ่มคุยธุระเสร็จก่อนที่ณัฐนทีจะเดินออกจากห้องรับแขกปอถักก็เข้ามาพร้อมกับถาดพุดดิ้ง
“อ้าวจะกลับแล้วเหรอค่ะพอดีปอทำพุดดิ้งมาถ้างั้นรบกวนคุณนทีช่วยรอแป๊ปหนึ่งนะค่ะเดี๋ยวปอเอาพุดดิ้งไปใส่ถุงให้”
“งั้นเดี๋ยวผมออกไปรอที่สนามหน้าบ้านนะครับ” หลังจากที่ปอถักเอาพุดดิ้งกลับเข้าไปในครัวก็ออกมาพร้อมกันกล่องขนม
“คุณนทีนี่ค่ะพุดดิ้ง”
“ขอบคุณครับน้องปอ อันที่จริงเรียกพี่ว่าพี่ก็ได้นะพี่อยากมีน้องสาว”
“เอ่อก็ได้ค่ะพี่นที ส่วนอีกสองกล่องนี้ของพี่วัชรกับนพนะค่ะ”
“งั้นพี่ขอตัวกลับก่อนนะ”
“ค่ะ” หญิงสาวรู้สึกตื่นเต้นเมื่อได้เลื่อนขั้นเป็นน้องสาวของเขาและรู้สึกดีอย่างบอกไม่ถูกที่ได้เจอเขาและเขาเองก็คิดแบบนั้น
�TlnД� h'� 115%;font-family:"Angsana New","serif";mso-ascii-theme-font:major-bidi; mso-hansi-theme-font:major-bidi;mso-bidi-theme-font:major-bidi'>“ไม่ต้องหรอก”
“แล้วแกล่ะไอ้ไหม”
“ชั้นก็กลับกับไอ้ฝ้าย”
“งั้นชั้นกลับแล้วนะ”
“บาย”
“ปอพี่นัทอยู่โน้นไง ปะไอ้ไหมเดี่ยวให้พี่นัทไปส่ง”
“พี่นัทยู้ฮู”
“ฝ้ายเบาๆหน่อยปออายคนอื่นเค้านะ”
“ว่าไงน้องสาวของพี่คิดถึงพี่หรือเปล่า”
“คิดถึงค่ะ พี่นัทค่ะนี่ไหมค่ะเพื่อนของพวกเราค่ะ ไหมนี่พี่นัทพี่ชายเรา”
“ยินดีที่ได้รู้จักค่ะ”
“งั้นเราไปกันเถอะค่ะ”
………………………
“นี่ไอ้นพ น้องฝ้ายเค้ามีแฟนหรือยังวะ”
“พี่วัชรถามทำไมหรือว่าสนใจไอ้ฝ้ายมัน ผมบอกไว้ก่อนเลยนะพี่เพื่อนผมสามคนนี้ผมขอพี่อย่ายุ่งกับเพื่อนผมดีกว่าโดยเฉพาะกับปอผมขอเฮอะพี่วัชร”
“พี่ไม่ใจร้ายขนาดนั้นรอกคราวนี้พี่เอาจริง”
“ท่าทางแกจะเป็นเอามากนะไอ้วัชร”
“ใครจะเหมือนพี่นทีล่ะโดนผู้หญิงหักอกแล้วยังลืมเค้าไม่ได้จริงมั๊ยไอ้นพ”
“พี่วัชร” นพวัฒน์หันมาปรามวัชระ
“เฮ้ยอย่าคิดมากพี่ชินแล้ว พี่ลืมเค้าไปแล้วก็เหมือนที่เค้าลืมพี่นั่นแหละ”
ณัฐนทีนึกถึงภาพที่เค้ายังคงมีหล่อนเมื่อสองปีที่แล้ว หล่อนที่มาบอกเลิกเค้าโดยให้เหตุผลที่ว่าเค้าไม่มีเวลาให้หล่อนมัวแต่ทุ่มเวลาให้กับงานและที่สำคัญหล่อนก็เจอคนที่ใช่สำหรับหล่อนแล้วในตอนนี้ หล่อนคนนี้คือ พลอยภัสสร ธนาปิยะ หรือพลอยหล่อนเป็นคนมาบอกเลิกเค้าในวันนั้นในที่ที่คนมักจะมาบอกรักกันแล้วล่อนยังบอกอีกว่าหล่อนจะบินไปสเปนทันทีในคืนนี้เพื่อไปหาคนรักคนใหม่ของหล่อนภาพนั้นยังคงอยู่ในหัวของเค้านี่เป็นสาเหตุที่ทำทำให้เค้าทุ่มเวลาให้กับงานอย่างหนักจนไม่สามารถที่จะหันมามองผู้หญิงคนไหนได้อีกเพราะเค้ากลัวที่จะมีความรักและนี่ทำให้เขาเป็นคนที่นิ่งขรึมตลอดเวลาโดยก่อนหน้านี่เค้าเป็นคนที่ยิ้มแย้มแจ่มใสอัธยาศัยดี
ความคิดเห็น