สาวใช้ตัวป่วนVSก๊วนเจ้านายตัวแสบ

ใครจะรู้ว่าชีวิตสาวน้อยอย่างฉันต้องมาประสบพบเจอเหตุการณ์เลวร้ายขนาดนี้

อาจจะเพราะชาติที่แล้วฉันทำกรรมไว้มากรึเปล่านะ

เหตุผลที่ฉันบอกว่าชีวิตฉันเลวร้ายที่สุดน่ะเหรอ...

ก็เพราะว่าฉันต้องมาอาศัยร่วมบ้านกับปีศาจร้ายตั้งสี่ตนน่ะสิ

ถ้าไม่ใช่เพราะความจำเป็นล่ะก็ ฉันไม่มีวันยอมให้ปีศาจพวกนี้ข่มเหงฉันแบบนี้หรอก

แต่ฉันจะทำอะไรได้ล่ะ ในเมื่อปีศาจทั้งสี่ตนนั้นเป็นเจ้านายของฉัน  

สิ่งเดียวที่เป็นกำลังให้ฉันต่อสู้กับปีศาจทั้งสี่ตนนี้ก็คือ เงิน!!!

 ***

“บ้านโทรมชะมัด”

“นี่มันใช่บ้านเหรอ ฉันนึกว่ารูหนูซะอีกนะเนี่ย”

“ให้ตายสิ แคบขนาดนี้อยู่ไปได้ยังไงเนี่ย นี่มันเล็กกว่าห้องน้ำบ้านพวกเราอีกนะ”

ที่หน้าประตูบ้านฉันมีผู้ชายอยู่ทั้งหมดสี่คน และทั้งสี่คนก็ดูเหมือนจะมีแสงวิ้งๆ อยู่รอบตัวซะด้วย เสื้อผ้าที่ใส่บ่งบอกได้อย่างดีว่าพวกเขามีเงินเป็นถังแน่นอน

“ชิ! เหม็นชะมัด” ผู้ชายผมทองพูดขึ้น ถ้าจะดูไปแล้วต้องบอกว่าหมอนี่ดูจะโดดเด่นที่สุดในกลุ่ม ด้วยความสูงที่ไม่ต่ำกว่า 185 เซนติเมตร ผมสีทองเป็นประกายที่สามารถมองเห็นได้ในระยะสามร้อยเมตร นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนนั่นก็ดูเข้ากับใบหน้าขาวของเขาได้เป็นอย่างดี ริมฝีปากบางๆ เชิดขึ้นเล็กๆ

บอกได้คำเดียวว่าหล่อสุดๆ

“ไอ้พวกนี้ใครล่ะเนี่ย?” ชายอีกคนพูด เขามีส่วนสูงที่ไม่โดดเด่นเหมือนนายหัวทอง แต่หน้าตาก็น่ารักเกินกว่าจะบรรยายได้ หน้าตาที่หวานราวกับตุ๊กตาญี่ปุ่น ตากลมโตน่ารัก จมูกโด่งโดดเด่น ริมฝีปากบางเรียวนั่นก็ช่างดูน่ารักมากๆ ผมสีดำไฮไลด์สีเขียวของเขายาวลงมาปรกหน้าด้วยทรงผมที่กำลังฮิต(แต่ฉันเรียกว่าทรงผมของคนขี้เกียจ เพราะดูยังไงซะ มันก็ดูเหมือนไม่ได้รับการหวีซะมากกว่าจะเป็นแฟชั่น)  ถ้าผู้ชายคนนี้ไม่มีลูกกระเดือกและเสียงที่ต่ำห้าวซะขนาดนั้นล่ะก็ ฉันจะฟันธงว่าเขาเป็นผู้หญิง

“ไม่รู้สิ นายรู้มั้ยยูวอล?” ชายคนที่สามพูด และที่น่าตกใจก็คือเขาเหมือนชายคนที่สองไม่ผิดเพี้ยน

“ไม่รู้จัก” ชายคนที่สี่ตอบ เขาเป็นหนึ่งเดียวในกลุ่มนี้ที่ใส่แว่นตา แต่เขาก็ช่างเป็นหนุ่มแว่นที่น่าหม่ำซะเหลือเกิน แว่นตากรอบดำที่ดูเรียบๆ หรืออาจจะเชยเลยด้วยซ้ำถ้าคนอื่นใส่ แต่มันกลับดูดีอยู่บนหน้าผู้ชายคนนี้ ผมสีน้ำตาลออกจะติดไปทางสีแดงก็ดูเข้ากับใบหน้าหล่อเรียบของเขาซะเหลือเกิน

ไม่ว่าพวกเขาจะหล่อแค่ไหน แต่ฉันก็ไม่รู้อยู่ดีว่าคนพวกนี้เป็นใคร และสิ่งเดียวที่ฉันอาจจะขำไปแล้วถ้าสถานการณ์ไม่ได้กำลังตึงเครียดก็คือถ้าจับพวกเขามายืนเรียงกันดีๆ ล่ะก็ มันก็จะกลายเป็นสัญญาณไฟจราจรแน่ๆ

“พวกแกเป็นใคร?” นายโฮอินถาม

นายนี่ช่างไม่มีมารยาทเอาซะเลยนะเนี่ย มันต้องให้เจ้าบ้านอย่างฉันเป็นคนถามสิ!!

“พวกแกต่างหากเป็นใคร แล้วยัยคนไหนที่ชื่อยูยอลเซ?” นายหัวทองถามกลับ สีหน้ายังคงเรียบเฉย ดูเขาจะไม่สนใจสักนิดว่าพวกชายชุดดำตรงหน้าคือมาเฟียที่สามารถอัดหน้าสวยๆ ของเขาให้พังยับชนิดหมอศัลยกรรมก็ช่วยเขาไม่ได้

“ฉันคือยูยอลเซ” ฉันตอบ

“ชิ! ขี้เหร่ชะมัด”

***

นิยายเรื่องอื่นๆ มีขายในระบบ coin  ของ FAYYA 
MY BAD GUY ปิ๊งรักร้ายนายแบดบอย 

ปกเดิมที่เคยตีพิมพ์ 


หอป่วนก๊วนอันตราย

ปกเดิมที่เคยตีพิมพ์

****
สามารถโหลดฉบับ  ebook ได้ตามลิงก์ได้ล่างเลยค่ะ

สาวใช้ตัวป่วน VS ก๊วนเจ้านายตัวแสบ FAYYA www.mebmarket.com นิยายเรื่องนี้เป็นนิยาย รักหวานแหวว แนววัยรุ่นเกาหลีแต่งภายใต้นามปากกา FAYYA ตีพิมพ์รูปเล่มครั้งแรก ปี 2551 ****?บ้านโทรมชะมัด? ?นี่มันใช่บ้านเหรอ ฉันนึกว่ารูหนูซะอีกนะเนี่ย??ให้ตายสิ แคบขนาดนี้อยู่ไปได้ยังไงเนี่ย นี่มันเล็กกว่าห้องน้ำบ้านพวกเราอีกนะ?ที่หน้าประตูบ้านฉันมีผู้ชายอยู่ทั้งหมดสี่คน และทั้งสี่คนก็ดูเหมือนจะมีแสงวิ้งๆ อยู่รอบตัวซะด้วย เสื้อผ้าที่ใส่บ่งบอกได้อย่างดีว่าพวกเขามีเงินเป็นถังแน่นอน ?ชิ! เหม็นชะมัด? ผู้ชายผมทองพูดขึ้น ถ้าจะดูไปแล้วต้องบอกว่าหมอนี่ดูจะโดดเด่นที่สุดในกลุ่ม ด้วยความสูงที่ไม่ต่ำกว่า 185 เซนติเมตร ผมสีทองเป็นประกายที่สามารถมองเห็นได้ในระยะสามร้อยเมตร นัยน์ตาสีน้ำตาลอ่อนนั่นก็ดูเข้ากับใบหน้าขาวของเขาได้เป็นอย่างดี ริมฝีปากบางๆ เชิดขึ้นเล็กๆ บอกได้คำเดียวว่าหล่อสุดๆ?ไอ้พวกนี้ใครล่ะเนี่ย?? ชายอีกคนพูด เขามีส่วนสูงที่ไม่โดดเด่นเหมือนนายหัวทอง แต่หน้าตาก็น่ารักเกินกว่าจะบรรยายได้ หน้าตาที่หวานราวกับตุ๊กตาญี่ปุ่น ตากลมโตน่ารัก จมูกโด่งโดดเด่น ริมฝีปากบางเรียวนั่นก็ช่างดูน่ารักมากๆ ผมสีดำไฮไลด์สีเขียวของเขายาวลงมาปรกหน้าด้วยทรงผมที่กำลังฮิต(แต่ฉันเรียกว่าทรงผมของคนขี้เกียจ เพราะดูยังไงซะ มันก็ดูเหมือนไม่ได้รับการหวีซะมากกว่าจะเป็นแฟชั่น) ถ้าผู้ชายคนนี้ไม่มีลูกกระเดือกและเสียงที่ต่ำห้าวซะขนาดนั้นล่ะก็ ฉันจะฟันธงว่าเขาเป็นผู้หญิง?ไม่รู้สิ นายรู้มั้ยยูวอล?? ชายคนที่สามพูด และที่น่าตกใจก็คือเขาเหมือนชายคนที่สองไม่ผิดเพี้ยน?ไม่รู้จัก? ชายคนที่สี่ตอบ เขาเป็นหนึ่งเดียวในกลุ่มนี้ที่ใส่แว่นตา แต่เขาก็ช่างเป็นหนุ่มแว่นที่น่าหม่ำซะเหลือเกิน แว่นตากรอบดำที่ดูเรียบๆ หรืออาจจะเชยเลยด้วยซ้ำถ้าคนอื่นใส่ แต่มันกลับดูดีอยู่บนหน้าผู้ชายคนนี้ ผมสีน้ำตาลออกจะติดไปทางสีแดงก็ดูเข้ากับใบหน้าหล่อเรียบของเขาซะเหลือเกิน ไม่ว่าพวกเขาจะหล่อแค่ไหน แต่ฉันก็ไม่รู้อยู่ดีว่าคนพวกนี้เป็นใคร และสิ่งเดียวที่ฉันอาจจะขำไปแล้วถ้าสถานการณ์ไม่ได้กำลังตึงเครียดก็คือถ้าจับพวกเขามายืนเรียงกันดีๆ ล่ะก็ มันก็จะกลายเป็นสัญญาณไฟจราจรแน่ๆ "ยัยคนไหนที่ชื่อยูยอลเซ?? นายหัวทองถามกลับ สีหน้ายังคงเรียบเฉย ดูเขาจะไม่สนใจสักนิดว่าพวกชายชุดดำตรงหน้าคือมาเฟียที่สามารถอัดหน้าสวยๆ ของเขาให้พังยับชนิดหมอศัลยกรรมก็ช่วยเขาไม่ได้?ฉันคือยูยอลเซ? ฉันตอบ ?ชิ! ขี้เหร่ชะมัด?