I'm sorry ขอโทษนะครับ ไม่รักไม่ได้แล้ว

บทนำ 

                ปัง ปัง ปัง

     เสียงเคาะประตูห้องนอนดังขึ้นอย่างน่ารำคาญโดยฝีมือคุณพี่สุดที่รัก โอ๊ย ให้ตายเถอะ นี่มันวันหยุดนะ ทำไมจะต้องตื่นแต่เช้าอีก ฉันลุกขึ้นจากที่นอนแล้วก็ค่อยๆเดินไปเปิดประตูห้อง

                นี่มันวันเสาร์นะ จะมาปลุกฉันทำไมแต่เช้าเนี่ย  -_-

                ฉันว่าเธอน่าจะตื่นได้แล้วนะ นี่มันจะเที่ยงอยู่แล้ว จะนอนให้ขนขึ้นเลยหรือไง แล้วถ้าอยากกินข้าวก็รีบอาบน้ำแต่งตัวซะ เพราะวันนี้พ่อกับแม่จะพาไปกินที่ร้านอาหาร แต่ถ้าไม่อยากกินก็นอนต่อไปก็ได้นะ   -_-

                นี่มันพี่หรือพ่อกันแน่เนี่ย บ่นนู้นสั่งนี่อยู่นั้นแหละ เชอะ ! รอวันที่นายตื่นสายบ้างเถอะ ฉันนี่แหละจะเอาประทัดไปจุดปลุกนายหน้าห้องเลยค่อยดู >0<

                พายไข่ลูกรัก กว่าจะตื่นได้ เอาซะพระอาทิตย์เกือบจะตกดินเลยนะ

                แม่ก็พูดเวอร์ไป เมื่อคืนพายทำงานดึกน่ะค่ะ เลยขอนอนให้เต็มที่ซะหน่อย

                งานหรอ ?? นี่ลูกย้ายโรงเรียนแล้วยังจะมีงานอีกหรอ

                ก็งานของแจมนั้นแหละค่ะ ยัยนั้นให้ช่วยคิดน่ะ

     ที่จริงเมื่อคืนฉันไม่ได้ทำงานอะไรหรอก แต่ยัยแจมนี่สิดันโทรมาแล้วก็คุยยาวยันโต้รุ่งเลย พึ่งจะได้นอนก็ตอนหกโมงเช้านี่เอง

                ทำงานหรือคุยโทรศัพท์กันแน่  -_-?

                ทำงานย่ะ!!

                เอ้า ! พร้อมกันแล้วก็ไปกินข้าวกันเถอะ พ่อเริ่มหิวแล้ว

     พ่อเอ่ยปากห้ามศึกระหว่างฉันกับพาสเตอร์ซะก่อน ไม่อย่างนั้นฉันจะกระโดกินหัวพี่ชายตัวเองให้รู้แล้วรู้รอดไปเลย

                และแล้ววันเปิดเทอมก็มาถึง

Saint Valen Internationnal School

     นี่คือโรงเรียนใหม่ของฉัน แม่ให้ฉันย้ายมาอยู่ที่นี่เพราะว่าพาสเตอร์เรียนอยู่ที่นี่ แม่ให้เหตุผลที่ว่าพาสเตอร์จะได้ดูแลฉันแล้วที่สำคัญก็คือ จะได้ไม่ต้องเสียเวลาย้อนไปย้อนมา เชอะ !

                ดูๆแล้ว โรงเรียนนี้ก็น่าอยู่เหมือนกันนะ ชุดยูนิฟอร์มก็ดูดี เป็นเสื้อเชิ้ตสีขาวอยู่ข้างใน เนคไทสีดำ แล้วก็คลุมทับด้วยสูทสีแดง กระโปรงก็ลายสก๊อตสีดำสลับแดง แต่ถ้าเป็นของผู้ชายกางเกงจะเป็นสีดำ ดูเท่ไปอีกแบบ 

                ฉันกับพาสเตอร์เราห่างกันปีนึง ตอนนี้ฉันอยู่ ม.4 ส่วนพาสเตอร์ก็อยู่ ม.5 ฉันเรียนอยู่สาย ศิลป์-คำนวณ  ส่วนพาสเตอร์เรียนสาย วิทย์-คณิต จะว่าไปหมอนี่ก็เก่งซะทุกอย่าง ภาษาก็ได้  คำนวณก็เก่ง ผิดกับฉัน เห้อคิดแล้วเศร้าใจ

                นี่เธอดูนู้นสิ  พี่พาสเตอร์เดินมากับใครน่ะไม่เคนเห็นมาก่อนเลย

                นั้นนะสิ  แต่หน้าคล้ายๆกันเลย พี่น้องพี่พาสเตอร์หรือป่าว

                เขามีพี่น้องด้วยหรอ

     เสียงซุบซิบดังไปทั่วในขณะที่ฉันกับพาสเตอร์กำลังเดินขึ้นบันได บางทีฉันก็อยากรู้บ้างอะไรบ้างว่าพวกนั้นเขาคุยอะไรกัน ฉันพยายามจะเอียงหูฟัง แต่

                โป๊ก !

                พาสเตอร์ !! นายจะเขกหัวฉันทำไม  -_-

                เดินให้ดูทางบ้างเถอะ  อย่ามัวสนใจเรื่องของคนอื่นเลย  -_-

     อาคารเรียนของโรงเรียนเซนต์วาเลนเป็นอาคารรูปตัวยู  มีด้วยกัน 5 ชั้น (ซึ่งฉันก็ได้รับเกียรติให้มาอยู่ชั้นบนสุด ช่างน่าประทับใจจริงๆ) ส่วนพาสเตอร์อยู่ชั้น 3 ซึ่งโรงเรียนนี้จะแบ่งสายออกเป็นชั้นๆ อย่างเช่น สายวิทย์-คณิต ก็จะอยู่ชั้น 3  สายศิลป์-ภาษา ก็จะอยู่ชั้น 4 แล้วก็จะแบ่งออกเป็น 4 ส่วน สายศิลป์-ภาษาก็จะมี ภาษาจีน ญี่ปุ่น  ฝรั่งเศส  แล้วก็ภาษาเยอรมัน ส่วนชั้น 2 ก็จะเป็นห้องกิจกรรม  ห้องประชุม  ห้องชมรม  และก็อีกเยอะแยะมากมายหลายห้อง  ส่วนชั้นที่ 1  จะเป็นชั้นผ่อนคลายก็จะมีห้อง นั่งเล่น  ห้องดูหนัง  (ตกลงที่มันโรงเรียนหรือห้างกันแน่  -_- ) ซึ่งตึกนี่จะรวมนักเรียนชั้นมัธยมปลายเอาไว้ด้วยกัน

                ฉันกับพาสเตอร์แยกกันตรงชั้น 3 เพราะว่าตานั้นเรียนอยู่ชั้นนี้ ส่วนฉันต้องเดินขึ้นไปอีก 2 ชั้น T___T ทำไมโรงเรียนนี้ไม่คิดจะสร้างลิฟต์เอาไว้บ้างหรือยังไง ฉันอยู่ตั้งชั้น 5 แล้วนี้ก็ต้องอยู่อีกตั้ง 2 ปี ไม่เดินขึ้นลงให้ขาใหญ่กันไปข้างนึงเลยหรือไงกัน   พอฉันเดินมาถึงหน้าห้องทุกคนที่อยู่ในห้องก็เกิดอาการเงียบลงทันใด  นี่ฉันน่ากลัวขนาดนั้นเลยหรอ ?!