คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : ตอนที่ 5 ++ เรียนรู้ (100%)
ตอนที่ 5
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า...” ฉันหัวเราะออกมาอย่างสะใจ หยุดตัวเองไม่ได้เลยถึงแม้ว่าตอนนี้คนทั้งร้านพาเฟ่ต์จะมองเหมือนฉันเป็นคนบ้าก็ตามที
จูอาเองก็มองฉันราวกับฉันเป็นตัวประหลาดเหมือนกัน
แถมยังแฝงความโกรธๆ อยู่นิดหน่อยด้วย
“เธอจะหยุดหัวเราะได้หรือยัง!”
“ฮ่า
ฮ่า...ก็แหม...มันน่าหัวเราะนี่” ฉันโต้กลับ
ซึ่งมันทำให้จูอาหน้างอมากขึ้นเท่านั้น
“เธอนี่มันตัวแสบจริงๆ
เลยนะ...”
“ขอบคุณ” ฉันพูดแทรกก่อนที่จูอาจะพูดจบประโยค
“บ้า!
ฉันประชดย่ะ!! ด่าน่ะ เข้าใจไหมว่าฉันกำลังด่าว่าเธอเป็นยัยตัวแสบระดับเทพ!!!” จูอาแว้ดลั่น
“ก็นั่นแหละ
ถึงเธอจะบอกว่าด่า แต่สำหรับฉันมันเป็นคำชมนี่”
“เฮ้อออ” จูอาถอนหายใจเฮือกเมื่อเธอไม่สามารถว่าอะไรฉันได้อีก
“นี่ อย่าโกรธเลยน่า
มื้อนี้ฉันเลี้ยงเองนะ”
จูอาช้อนตามองค้อนฉันนิดๆ “เธอมันยัยตัวแสบ
ทั้งๆ ที่มยองมุนเขาน่ารักขนาดนั้น เธอก็ยังทำให้เขาวิ่งหนีร้องจ้ากออกไปแบบนั้น
ยัยคนใจร้าย!”
ฉันไม่เถียงกับจูอาหรอก
เพราะยัยบ้านี่ยอมให้มยองมุนเรียกเธอเป็นผีจูออน
แต่เธอกลับมาเห็นว่าเรื่องที่ฉันทำให้มยองมุนวิ่งเตลิดหนีไปเป็นความผิดมหันต์
“นี่ฉันจะบอกอะไรเธอให้นะ
มยองมุนน่ะไม่ได้อยากจะเปลี่ยนนิสัยเขาจริงๆ ซะหน่อย”
“เธอหมายความว่ายังไง?”
“ก็หมายความว่ามยองมุนต้องการแกล้งฉันน่ะสิ” พอฉันบอกจูอาก็ทำตาโต แต่สายตาเธอบอกว่าเธอไม่เชื่อที่ฉันพูดเลยสักนิด “ฉันพูดจริงๆ ฉันมารู้ก็ตอนวิ่งหนีออกไปนั่นแหละ...”
และฉันก็เล่าเรื่องที่เกิดขึ้นในห้องน้ำให้จูอาฟัง
พอฟังจบจูอาก็อ้าปากค้างเลยทีเดียว
“เขาทำขนาดนั้นเลยเหรอ?”
“ก็ใช่น่ะสิ คิดๆ
ดูแล้วมันก็ไม่เห็นจะแปลกอะไรถ้าเขาจะลงทุนทำขนาดนั้น
ขนาดไปลากยัยเตี้ย...ยูโฮยอนมาแกล้งเป็นคนรักเขาก็ยังทำเลยนี่
นับประสาอะไรกับการเปลี่ยนตัวเองให้เป็นเพลย์บอยมือใหม่”
“แล้วเธอก็เลยคิดแผนแก้เผ็ดเขาสินะ”
“ใช่!” ฉันตอบกลับ และก็ต้องตกใจ เพราะเสียงที่ถามเป็นเสียงผู้ชาย
แถมยังดังมาจากด้านหลังฉันอีกด้วย!
ฉันกับจูอารีบหันไป และพบรอยยิ้มบาดใจจากนายเพลย์บอยตัวจริงเสียงจริง
ที่เข้ามานั่งข้างหลังฉันตั้งแต่เมื่อไรก็ไม่รู้ ขณะที่ฉันยังคงตกตะลึงอยู่นั่นเอง
เขาก็อัญเชิญตัวเองย้ายที่มานั่งข้างฉันหน้าตาเฉย
“ฉันก็คิดเหมือนกันว่าเธอคงต้องตามเกมของมยองมุนทัน
แต่ไม่คิดจริงๆ ว่าเธอจะได้ยินสิ่งที่พวกเราพูดกันในห้องน้ำด้วย”
“นะ นาย! ใครเชิญให้มานั่งยะ ออกไปนะ!!” ฉันแว้ดลั่นทันที
แต่แทนที่เขาจะโกรธเขากลับหันไปหาจูอา และโปรยยิ้มหวานให้เธอ
“เธอคงไม่รังเกียจที่ฉันจะขอนั่งร่วมโต๊ะด้วย” นายมีโซพูดด้วยเสียงเซ็กซี่นิดๆ ตามสไตล์เขา
โอ้ยยย แย่แน่!
ยัยจูอาไม่มีทางตอบว่า ไม่ แน่ๆ
และก็เป็นอย่างที่คาด
เมื่อยัยจูอาตาลอย ยิ้มค้างเหมือนกำลังอยู่ในความฝันก่อนจะตอบว่า “ไม่เลยสักนิด
ยินดีด้วยซ้ำ”
โอ้ยยย ฉันอยากจะบ้าตาย
นี่ฉันเลือกคบเพื่อนผิดคนหรือเปล่าเนี่ยยยยยย
“เพื่อนเธอไม่ว่าอะไร”
“แต่ฉันว่า!!”
“แหม
อย่าขับไสไล่ส่งฉันนักเลยน่า ฉันก็แค่อยากจะมาบอกว่าแผนการแก้เผ็ดของเธอมันสุดยอดมากๆ
เลยนะ” นายมีโซยังรักษารอยยิ้มบนใบหน้าได้อย่างดีเยี่ยม
“ถึงนายจะพูดยังไง
ฉันก็ไม่ชอบนายอยู่ดีนั่นแหละ!”
“แต่ฉันชอบเธอนะ
เธอเป็นผู้หญิงฉลาดและแสบมากๆ เลยล่ะ”
นายมีโซยังตอบด้วยความหน้าด้านอีกเช่นเคย
“นายควรจะเข้าข้างเพื่อนนายไม่ใช่หรือไง?” ฉันย้อนกลับ
เขาเอาศอกเท้าโต๊ะ มือสองข้างประสานกันเพื่อรองรับคางได้รูป
เอียงคอมองฉันด้วยสายตาจริงจัง ก่อนจะตอบ “ก็เข้าข้างน่ะสิ ถึงต้องมาทำให้เธอตกหลุมรักฉันอยู่นี่ไง”
แล้วใครที่ไหนเขามาสารภาพหน้าด้านๆ
แบบนี้บ้างเนี่ยยยยยย
“ฉันยอมแพ้นายจริงๆ ให้ตายสิ!” ฉันพูดอย่างปลงๆ
ก่อนจะยกน้ำขึ้นดื่ม แต่มันก็เป็นการทำผิดพลาดอย่างมหันต์ เมื่อนายมีโซพูดประโยคต่อมา
“เธอจะยอมยกหัวใจให้ฉันแล้วเหรอ”
พรืดดดดดดด
“ว้ายยยย”
ฉันสำลักน้ำ พ่นพรูดออกไปเต็มหน้าจูอา
ยัยจูอาร้องลั่นคืนสติทันที
อา!
ต้องใช้น้ำมนต์แบบนี้สินะ ยัยเพื่อนรักของฉันคนนี้ถึงจะตื่นจากความฝัน
“แสดงว่าฉันเดาถูกใช่ไหม
เขินซะน่ารักเชียว” นายมีโซพูดต่อ
“บ้าสิ! ฉันหมายความว่า ฉันยอมแพ้นายเรื่องหน้าด้านต่างหากล่ะ!” คนบ้า หน้าด้าน แล้วฉันก็ไม่ได้เขินด้วย
ตกใจเฟ้ย ตกใจ!!
“ขอบคุณ” นายมีโซตอบรับหน้าตาเฉย
ฉันล่ะปวดหัวกับนายมีโซจอมหน้าด้านนี่จริงๆ
ปกติคนหน้าด้านเขาก็ต้องมีลิมิตบ้างเซ่!
หลังจากกินพาเฟ่ต์เสร็จ
ฉันกับจูอาก็ตกลงกันว่าจะไปต่อกันที่ร้านคาราโอเกะ ตอนแรกนายมีโซก็ทำท่าจะตามไปด้วย
แต่พอดีว่าเขามีโทรศัพท์เข้ามาซะก่อน
สีหน้าเขาที่มีรอยยิ้มอยู่เสมอเปลี่ยนไปทันทีที่รับโทรศัพท์
สีหน้าเขาดูเคร่งเครียดมาก จนฉันนึกแปลกใจ แต่ก็ไม่ได้ถามอะไร
หลังจากคุยโทรศัพท์เสร็จเขาก็ขอตัวแยกจากไป
สุดท้ายจึงเหลือแค่ฉันกับจูอาที่ไปร้องคาราโอเกะกัน
จูอาพาฉันไปร้านประจำของเธอ
ซึ่งราคาถูกและบรรยากาศดีมากๆ
ฉันกับจูอาร้องเพลงกันอย่างเมามัน
โดยเฉพาะฉัน เพราะวันนี้ฉันอารมณ์ดีสุดๆ ทั้งเต้นทั้งร้องอย่างสุดเหวี่ยง
ก่อนจะขอตัวไปเข้าห้องน้ำเพราะธรรมชาติร่างกายมันเรียกร้อง
ปล่อยให้จูอาร้องต่อคนเดียว
เมื่อจัดการธุระส่วนตัวเสร็จฉันและกำลังล้างมืออยู่นั้นเอง
ประตูห้องน้ำอีกสามห้องจากสี่ห้องก็เปิดออกมา ตอนแรกฉันก็ไม่ได้สนใจอะไร
รู้แต่ว่าพวกเธอสามคนใส่เครื่องแบบของแดซอง
สองในสามคนเดินมาที่อ่างล้างมือ
ส่วนอีกคนเดินตรงไปที่ประตูห้องน้ำ และ...
กริ๊ก
เสียงกดล็อกดังขึ้น ทำให้ฉันชะงักมือน้อยเล็ก
ก่อนจะทำเป็นไม่สนใจ ลอบสังเกตการณ์ผ่านกระจกเงา
ผลัก!
ผู้หญิงคนหนึ่งใช้มือผลักไหล่ฉันอย่างแรง
จนฉันเซไปด้านข้างสองก้าว
มาถึงขนาดนี้แล้ว
ก็ไม่คงต้องเดาให้เสียเวลาหรอก ดูก็รู้ว่าพวกเธอสามคนตั้งใจมาหาเรื่องฉันแน่ๆ
“คิดว่าตัวเองเป็นใครยัยขี้เหร่!” ผู้หญิงคนที่ผลักฉันพูดขึ้น
ยัยนี่ว่าฉันว่าขี้เหร่ทั้งๆ
ที่ไม่ดูตัวเองเลยสักนิด หรือบางทีที่บ้านยัยนี่อาจจะไม่มีกระจกก็ได้ล่ะมั้ง
“ฉันถามทำไมไม่ตอบ!”
“ก็ฉันไม่ได้ชื่อขี้เหร่
แล้วฉันจะตอบทำไม” ฉันถามกลับ
“นี่เธอคิดจะกวนประสาทพวกฉันหรือไง
ไม่รู้จักเจียมตัว คนอย่างเธอน่ะเหรอที่คิดจะมาจับฮันมีโซกับยูนมยองมุน
ฝันไปหรือไงยะ!” ผู้หญิงที่เดินไปล็อกประตูด่าฉันพร้อมผลักฉันไปกระแทกกับอ่างล้างมือ
“ฉันว่าเธอเข้าใจอะไรผิดแล้วนะ” ฉันตอบกลับอย่างใจเย็น อย่างน้อยฉันก็ควรแก้ความเข้าใจผิดของพวกเธอซะก่อน
ฉันไม่อยากโดนหาเรื่องทั้งๆ ที่โดนเข้าใจผิดหรอกนะ
“คิดจะแก้ตัวหรือไง!” ผู้หญิงคนแรกที่ผลักฉันตบหัวฉันอย่างแรง
“ก่อนอื่นเรื่องที่ฉันอยากจะบอกก็คือฉันไม่สนใจฮันมีโซ
ผู้ชายคนเดียวที่ฉันสนก็คือยูนมยองมุน และจนกว่าสัญญาจะหมดอายุลง
พวกเธอไม่ว่าหน้าไหนก็ห้ามยุ่งกับยูนมยองมุนทั้งนั้น”
ฉันพยายามอธิบายแต่กลับกลายเป็นว่าทำให้ทั้งสามคนกรี๊ดลั่น แต่ฉันไม่สน พูดต่อว่า “และอีกอย่างก็คือ ฉันไม่ชอบให้ใครมายุ่งกับหัวฉัน”
“ทำไม ถ้าฉันจะตบ!” เธอพูดพร้อมง้างมือขึ้นหมายจะตบหัวฉันอีกครั้ง
หมับ!
ฉันล็อกข้อมือเธอเอาไว้กลางอากาศ ก่อนที่มือของเธอจะถูกเส้นผมของฉัน
“เมื่อมีคนเตือนเธอควรจะรับฟังเอาไว้สิ!”
“ยัยบ้า!” เธอกรี๊ดลั่น พยายามจะใช้มืออีกข้างตบหน้าฉัน
แต่ฉันก็ล็อกไว้ได้อีกนั่นแหละ
เฮ้ออออ
ทำไมยัยพวกนี้ถึงโง่แบบนี้นะ ฉันจำได้ว่าตอนที่ฉันขึ้นแนะนำตัวตอนวันเปิดเทอม
ฉันก็บอกออกจะชัดเจนว่าฉันมาเรียนที่โซลสามเดือนเพื่อเก็บตัวแข่งยูโดระดับประเทศ
ยัยพวกนี้คิดว่าฉันได้แชมป์มาด้วยการส่งยิ้มหวานให้กรรมการหรือไงกัน!
“ฉันจะให้โอกาสพวกเธออีกครั้ง
วิ่งหนีไปซะ แล้วฉันจะไม่ทำอะไรพวกเธอเลย” ฉันพูดทั้งๆ
ที่ล็อกข้อมือทั้งสองข้างนั้นไว้เอาแน่
“อ๊ายยย ฝันไปเถอะย่ะ!!” ผู้หญิงที่ฉันล็อกข้อมือเอาไว้กรี๊ดลั่น
พร้อมสั่งเพื่อนเธอให้เข้ามารุมฉัน
เฮ้อออ
ฉันอุตส่าห์ใจดีเตือนพวกเธอแล้วนะ
ฉันคิดในใจขณะที่ผู้หญิงคนหนึ่งพุ่งเข้ามาทางด้านขวา
ฉันจัดการหมุนยัยขี้เหร่ที่ฉันล็อกแขนอยู่ให้กลับหลังไปจ๋ะเอ๋เพื่อนของเธอ
เพียะ!
“ว้ายยยยย” ผู้หญิงที่ฉันล็อกแขนอยู่หน้าหันไปตามแรงตบจากฝ่ามือของเพื่อนตัวเอง
“ฮุนนา! ฉันขอโทษ!!” เพื่อนเธอร้องเสียงหลง เมื่อฝ่ามือของเธอกระทบเข้าที่แก้มของเพื่อนตัวเองเข้าอย่างจัง
ขณะที่ยัยฮุนนาได้แต่ร้องกรี๊ดๆ พยายามดิ้นให้หลุดจากการล็อกแขนของฉัน
ขณะที่ฉันกำลังสนุกสนานกับการดิ้นรนของยัยฮุนนา
ฉันก็รู้สึกว่าผู้หญิงอีกคนข้างหลังฉันกำลังจะเล่นทีเผลอ เสี้ยววินาทีนั้นเองฉันหมุนตัวยัยฮุนหน้ากลับมาหาเพื่อนเธออีกคน
แล้วรีบก้มลงหลบเข้าไปใต้อ่างล้างมือ เมื่อเห็นว่าเธอถืออะไรอยู่ในมือ
ผู้หญิงที่ย่องเข้ามาด้านหลังฉันเบิกตากว้างอย่างตกใจ
แต่ก็ไม่ทันแล้ว
ซ่า!
“อ๊ายยยยยย” ยัยฮุนนาร้องเสียงหลงเมื่อน้ำทั้งถังสาดเข้าใส่เธออย่างจัง
เปียกตั้งแต่หัวจรดเท้า “ยัยบ้า เธอทำฉันเปียกหมดแล้ว!!”
“ฉะ ฉันไม่ได้…” เพื่อนยัยฮุนนาตะกุกตะกักพูดไม่ออก
จะมาบอกว่าไม่ได้ทำไม่ได้นะ
ถังน้ำยังอยู่ในมือเธออยู่เลยนี่ หึ หึ
“เฮ้ออออ
อยากเล่นน้ำก็ไม่บอก แต่น้ำในห้องน้ำนี้ไม่เห็นจะน่าเล่นเลยนะ” ฉันพูดขึ้นหลังออกมาจากใต้อ่างล้างมือ
“แก!!!” ยัยฮุนนาชี้นิ้วมาที่ฉัน กรีดร้องเสียงหลง แล้วเธอกับเพื่อนของเธอก็พุ่งเข้ามาพร้อมกัน
แต่ฉันไวกว่า
เพราะฉันกระโดดหลบเข้าไปในห้องน้ำทันที
“ว้ายยยยย” เสียงยัยฮุนนากับเพื่อนของเธออีกสองคนร้องลั่นห้องน้ำ
ก่อนจะตามด้วยเสียงทั้งสามคนล้มดังโครม
ฉันโผล่หน้าออกมาดูและก็เห็นพวกเธอทั้งสามคนลงไปนอนกองกันอยู่บนพื้นห้องน้ำ
ร้องโอดโอยกันระงม ฉันมองพวกเธออย่างสมเพช แต่ก็ไม่คิดจะทำอะไรต่อ เพราะฉันกำลังอารมณ์ดี
ฉันตั้งใจจะเดินออกจากห้องน้ำ
แต่ทันทีที่เปิดประตู ฉันก็ต้องชะงัก เพราะตอนนี้ที่หน้าห้องน้ำมีคนยืนออกันเต็มไปหมด
และพอประตูเปิด สายตาทุกคู่ก็พุ่งตรงมาที่ฉันทันที
งานเข้าแล้วไงล่ะ!
“ในห้องน้ำมีผู้หญิงโรคจิตสามคน
พวกเธอเอาน้ำในห้องน้ำราดหัวกันเองแล้วก็กรี๊ดกร๊าดกันใหญ่
สงสัยอยากไปเล่นสาดน้ำสงกรานต์ที่ประเทศไทย”
ฉันพูดด้วยใบหน้านิ่งสนิท รีบแหวกฝูงชนเกาหลีมุงออกมาทันที
พอหันกลับไปมองฉันก็เห็นคนกลุ่มนั้นเข้าไปมุงที่หน้าประตูห้องน้ำกันใหญ่
“ขอโทษนะฮุนนา” ฉันพึมพำจบก็เดินกลับเข้าไปในห้องคาราโอเกะ ร้องเพลงต่ออย่างสนุกสนาน
เพราะเมื่อวานฉันต้องการแก้เผ็ดมยองมมุนจึงทำให้ไม่สามารถไปที่ชมรมยูโดอย่างที่ตั้งใจเอาไว้ได้
แต่วันนี้ฉันตั้งใจไว้แล้วว่ายังไงก็ต้องไปให้ได้ ฉันมั่นใจว่าจะไม่มีใครมารบกวนฉันได้แน่ๆ
เพราะวันนี้มยองมุนกับนายมีโซมีธุระสำคัญที่บ้าน ไม่ได้กลับหอมาตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว
หลังเลิกเรียนนายเฮซองมารอที่หน้าห้องเรียนตามสัญญา
หน้าเขายังแดงเรื่ออยู่เหมือนเดิม ท่าทางก็ยังเหมือนเมื่อวานไม่มีผิด
“เอ่อ...เธอจะไปที่ชมรมเลยหรือเปล่า?” เขาถามเมื่อฉันเก็บของเสร็จ
“อืม”
“เธอเก่งมากเลยนะ
ฉันเคยไปดูการแข่งของเธอเมื่อปีที่แล้วด้วย” เขาพูดเมื่อเราออกเดิน
และคำพูดของเขาก็ทำให้ฉันต้องหันไปมอง “จริงๆ นะ
ท่าที่เธอทุ่มซอดาอินน่ะ สุดยอดมากๆ เลย”
“ยัยนั่นน่ะเป็นคู่ปรับตลอดกาลของฉันเลยนะ” ฉันบอก ส่งยิ้มให้เขา
ฉันไม่คิดจริงๆ
ว่าจะมีใครเคยไปดูการแข่งของฉันด้วย และถ้าพูดถึงซอดาอินล่ะก็ ยัยนี่น่ะ
เป็นคู่ปรับตลอดกาลของฉันจริงๆ เราเจอกันในการแข่งขันมาสี่ปีแล้ว
ตั้งแต่สมัยฉันอยู่ม.ต้น เรามักเจอกันในศึกชิงชนะเลิศเสมอ แน่นอนว่าฉันไม่ยอมเสียชื่อลูกสาวโรงฝึกยูโดหรอก
ทั้งสี่ครั้งที่เจอกัน ฉันชนะรวดทั้งสี่นัด
“ที่ชมรมมีสมาชิกเยอะไหม?”
“ก็ไม่มากเท่าไร
เรามีกันหกคน ผู้ชายสี่ ผู้หญิงสอง ฉันได้ระดับสายสูงที่สุดคือสายดำขั้นสาม”
ฉันมองนายเฮซองอย่างอึ้งๆ
ถึงฉันจะรู้ว่าผู้ชายที่กำลังเดินอยู่ข้างๆ เล่นยูโด
แต่ฉันก็เดาว่าเขาคงได้ระดับสายไม่เกินสายดำขั้นหนึ่งหรือสอง แต่นี่
เขาได้ถึงขั้นสาม!
(เฉพาะสายดำมีระดับทั้งหมดสิบขั้น)
“ฉันได้ขั้นหก” ฉันบอก และนายเฮซองก็ยิ้มกว้างทันที
“อืม ฉันเห็นแล้วล่ะ
เธอเก่งจริงๆ นะ”
ฉันยิ้มให้เขาอีกครั้ง
และมันก็ทำให้เขาหน้าแดงมากขึ้นอีก จูอาที่เดินอยู่ด้วยพูดขึ้นหลังจากเงียบมาตั้งแต่ออกจากห้อง
“ไง เจอสาวสวยหน่อย อายจนหน้าดำเลยนะ” แต่คำพูดนั่นยังไม่กวนบาทามากพอ เพราะเธอยักคิ้วให้นายเฮวองอีกต่างหาก
“ยัยบ้า!” นายเฮซองว้ากกลับทันที แต่แทนที่จูอาจะเดือดหรือโมโห
เธอกลับลอยหน้าลอยตาเหมือนไม่ได้ยิน
“พวกเธอสนิทกันมากเลยนะ”
“แน่ล่ะสิ
ก็ฉันน่ะเห็นหน้าหมอนี่มาตั้งแต่จำความได้เลยนะ เพราะบ้านเรารั้วติดกัน
แต่อย่าคิดว่าฉันจะหลงเสน่ห์หมอนี่นะ ไม่มีวันซะหรอก ต่อให้เขาแก้ผ้าต่อหน้าฉันก็ยังไม่ทำให้ฉันใจเต้นแรง”
จูอาพูดพร้อมแลบลิ้นใส่นายเฮซองที่ตอนนี้หน้าแดงเถือกจนจะกลายเป็นสีดำไปแล้วจริงๆ
และสุดท้ายทั้งสองคนก็ทะเลาะกันไปตลอดทางจนกระทั่งถึงชมรมยูโด
“สมาชิกคนอื่นๆ ตื่นเต้นกันมากเลย พวกเขาอยากจะเข้าไปคุยเธอมาตั้งแต่วันเปิดเทอมแล้ว
แต่ไม่กล้า และก็พอดีว่าวันนั้นฉันต้องไปทำธุระไม่ได้มาโรงเรียนเลยไม่ได้ไปหาเธอด้วยตัวเอง
ตอนแรกก็ยังกล้าๆ กลัวๆ อยู่เหมือนกัน ไม่รู้จะเริ่มพูดกับเธอยังไง แต่พอรู้ว่าเธอเป็นเพื่อนจูอา
ฉันก็คิดว่าฉันโชคดีจริงๆ” นายเฮซองบอกเมื่อเรามาถึงหน้าห้องชมรม
เมื่อเขาเปิดประตูออก ทุกคนที่อยู่ในห้องก็หันมามองพวกเราทันที
ในห้องชมรมมีคนอยู่ห้าคน
เป็นผู้ชายสาม ผู้หญิงสอง ซึ่งแน่นอนว่าต้องเป็นสมาชิกชมรมที่นายเฮซองบอก เมื่อพวกนั้นเห็นฉัน
พวกเขาก็มองฉันด้วยสายตาตกตะลึงอย่างกับฉันเป็นผี
ห้องชมรมยูโดของแดซองเป็นอาคารชั้นเดียวที่แยกจากห้องชมรมอื่นๆ
แถมยังอยู่ซะเกือบจะชิดกำแพงด้านหลังของโรงเรียนอีกด้วย จากการบอกเล่าของนายเฮซองทำให้ฉันรู้ว่าชมรมยูโดไม่ค่อยเป็นที่ชื่นชอบของนักเรียนโรงเรียนนี้มากนัก
แต่ถึงอย่างนั้น ห้องชมรมยูโดก็ถือว่ากว้างใหญ่ใช้ได้เลย
“นี่พวกนายอย่าเอาแต่มองสิ
นี่แชอึนยอง แชมป์ยูโดของเกาหลี ตลอดเวลาที่เก็บตัวที่โซล เธอจะมาซ้อมกับพวกเรา” นายเฮซองบอกเมื่อสมาชิกทั้งห้าคนยังเอาแต่เบิกตามองฉัน อ้าปากค้างกันทุกคน
“ยินดีที่ได้รู้จักทุกคน
หวังว่าฉันคงไม่กวนพวกเธอมากเกินไปนะ”
ทุกคนส่ายหัวพรึ่บพรั่บอย่างแรง
จนฉันกลัวว่าหัวพวกเขาจะหลุดออกมา
“เดี๋ยวฉันจะแนะนำให้รู้จัก...” นายเฮซองพูดพร้อมนำฉันเข้าไปในห้องชมรมและแนะนำฉันให้รู้จักสมาชิกแต่ละคน
จูอายึดที่นั่งใกล้ประตู เอาหลังพิงกำแพง หยิบหนังสือนิยายออกมาอ่านทันที
หลังจากแนะนำตัวกันเรียบร้อย
ฉันก็ขอตัวไปเปลี่ยนเสื้อผ้า เพราะฉันอยากทดสอบฝีมือกับหัวหน้าชมรมสายดำขั้นสามซะหน่อย
แต่ก่อนที่ฉันจะทันได้ทดสอบฝีมือนายเฮซองอย่างที่ตั้งใจ ประตูห้องชมรมก็ถูกเปิดออก
“สวัสดีทุกคน” เสียงทุ่มแฝงน้ำเสียงเซ็กซี่ร้องขึ้น ทำเอาทุกคนในชมรมชะงักและหันไปมอง
ทันทีที่พวกผู้หญิงเห็นคนพูด พวกเธอก็แทบเลือดกำเดาพุ่งกระฉูดแล้ว เพราะแต่ละคน
เอามือปิดปากหน้าแดงก่ำอย่างกับมะเขือเทศเลยทีเดียว
ยัยจูอาดูจะอาการหนักสุด
เพราะดูเหมือนน้ำลายมันจะไหลออกจากมุมปากเธอแล้ว
ก็ทำไมจะไม่เป็นแบบนั้นล่ะ ในเมื่อผู้ชายผู้มีฟีโรโมนกระจายชื่อฮันมีโซกำลังเดินเข้ามาในห้องชมรมยูโด
และถ้าเขาเดินมาเฉยๆ
มันก็คงไม่น่าตกใจเท่าภาพที่เขาเดินเข้ามาโดยสวมชุดยูโดโดยปราศจากเสื้อยืดซับใน
แถมชุดเขายังดูหลวมๆ อย่างสุดอันตราย เพราะมันแบะออกจนสามารถมองเห็นแผงอกล่ำๆ ขาวๆ
ของเขาได้อย่างชัดเจน
ให้ตายสิ ถ้าเขายังขืนไม่จัดการกับเสื้อผ้าเขาล่ะก็
ในห้องชมรมยูโดนี้ต้องมีฝนเลือดกำเดากระจายกันบ้างแน่ๆ
“สวัสดีอึนยองที่รัก” นายมีโซเดินตรงเข้ามาหาฉัน พร้อมรอยยิ้มเปี่ยมเสน่ห์
“ใครเป็นที่รักของนาย”
หายหน้าไปทั้งวัน พอจะโผล่หน้ามากวนประสาท
ก็เล่นเอาอึ้งไปเหมือนกันแฮะ อีตาบ้ามีโซนี่
“เธอไง แช อึน ยอง”
“เสียใจด้วยนะ
แต่ฉันไม่ใช่ที่รักของนาย” ฉันว่ากลับ “นายมาที่นี่ทำไม?”
นายมีโซยิ้มกว้าง
ก่อนจะถอยหลังไปก้าวหนึ่งโค้งให้ฉันซะเก้าสิบองศา “เธอบอกว่าเธอชอบผู้ชายแข็งแรงกว่า
ฉันก็เลยอยากให้เธอสอนยูโดให้หน่อย หวังว่าเธอคงไม่ขัดข้องหรอกนะ”
ฉันหรี่ตามองผู้ชายตรงหน้าอย่างพิจารณา
สมองน้อยๆ
ของฉันพยายามคิดหาเหตุผลว่าเพราะอะไรผู้ชายหน้าสวยคนนี้ถึงมาที่ชมรมยูโดกันแน่
และมันก็ได้คำตอบอยู่อย่างเดียว นั่นก็คือ ยูนมยองมุนส่งเขามา
เพราะอย่างนี้ใช่ไหมวันนี้ทั้งวันฉันถึงไม่เห็นพวกเขาสองคนเลย
แอบไปสุมหัววางแผนกันมาสินะ
เอาเถอะๆ
ฉันจะเล่นตามแผนพวกนายล่ะกัน
“นายแน่ใจเหรอว่าอยากเรียนยูโด?” ฉันถามกลับ พลางฉันคลี่ยิ้มนิดๆ
“แน่สิ” นายมีโซพูดพร้อมโน้มหน้าเข้ามาใกล้ฉัน ก่อนที่เขาจะกระซิบเสียงเซ็กซี่ชวนจั๊กจี้หูว่า
“ถ้าเธอเป็นคนสอน”
โอ้ แน่นอน
ฉันสอนนายด้วยตัวเองแน่ๆ
“ได้อยู่แล้ว” ฉันตอบกลับ พร้อมส่งยิ้มหวานไปให้
ความคิดเห็น