หัวขโมยแห่งบารามอส : เปิดตำนานใหม่แห่งป้อมอัศวิน

ลำดับตอนที่ #6 : บทสนทนาของนักเรียนใหม่(รีไรท์)

"เฮ้อ....มาวันแรกโดนเขม็งซะแล้ว" เฟนโรบ่น ตอนนี้เขากับเพื่อนเข้ามาจัดของในห้องแล้ว ส่วนเฟรินก็ลงไปหาเพื่อนของเธอ "แต่ สนุกดี ถ้าจะแกล้งยาก หรืออาจจะง่าย"

"แกพึมพำอะไรคนเดียว" แวมไพร์ผู้น้องเอ่ยพูด “ฉันขอเตียงในสุดนะ ฉันไม่ชอบใกล้ๆหน้าต่าง”

"เฮอะ แวมไพร์ตกกระป๋อง" เฟนโรว่าก่อนโยนกระเป๋าใบโตบนเตียงที่อยู่ริมหน้าต่าง และทิ้งตัวลงนอนบนเตียง

"โทษทีที่ตกกระป๋อง เท่าที่ดู ป้อมอัศวินผู้หญิงน้อยชะมัด" เควาบ่นอุบ เซริสกำลังวุ่นวายกับการจัดข้าวของด้วยมนตร์ก็เอ่ยขึ้นบ้าง

"ที่มานี่หวังสาวๆไว้งั้นสิ" เซริสเอ่ยเสียงอาฆาตเล็กๆ บ่นเบาๆ "..เฮอะ ผู้ชาย"

 

"ฉันก็ผู้ชาย" เฟนโรว่า

"นายหน่ะเหรอผู้ชาย? เอาเถอะ นายจะเลิกคุยแล้วมาจัดของได้หรือยัง" แม่มดสาวว่า

"ค้าบๆ" เฟนโรกับเควาตอบเบาๆด้วยใบหน้าละห้อย

"พวกนายเห็นน้องฉันแล้วคิดว่าไง" เฟนโรว่าพร้อมกับค่อยๆทยอยเอาของออกจากกระเป๋า

"ก็คล้ายๆนายมั้ง" แม่มดสาวตอบแบบขอไปที

"น่ารักใช่ม๊า" >-< (เห่อน้อง)

"ก็น่ารักมั้ง" เซริสตอบ แต่ในใจกลับรู้สึกว่า .... มันต้องแสบแบบพี่ แน่-_-"...

"ของฉันไม่ค่อยมีหรอก ไปเล่นแกล้งคนดีก่า" แล้วเฟนโรก็ยิ้มร่าวิ่งออกไปก่อนโดนอาคมของแม่มดสาวที่มักห้ามเขาไปแกล้งคน

ปึง

เสียงประตูปิดดัง ด้วยความที่รีบจัด

"เฮ้อ ทำตัวเป็นเด็กๆ" เซริสมองอย่างหน่ายๆ

"เอาน่า เขาก็เป็นอย่างนั้นอยู่แล้ว" เควาพูด

"มัวแต่ทำตัวสนุกสนานเหมือนประชดความเสียใจอย่างนั้น ฉันว่าร้องไห้ออกมาบ้างยังดีกว่า" ริวเซเอ่ยอย่างแผ่วเบา

เพื่อนเริ่มหน้าสลด

"เขาอาจจะลืมไปแล้วมั้ง" เควาพูด

"ความสูญเสีย มักยากจะลืม" ริวเซพูดต่อไป "ใครๆก็อยากลืมเหมือนสายลมที่พัดผ่าน....."