ลำดับตอนที่ #11
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #11 : นายเป็นใคร who are you
\"ไม่ต้องเขียนหรอก ถามไปตรงๆเลยดีกว่า\" แม่มดสาวจากเดมอสเอ่ยขึ้น
\"มันคงตอบเนอะ\" เควาพูด
\".....\" เกิดความเงียบขึ้น
\"ไม่มีทาง\" ริวเซพูดเสียงเรียบ
\"จริง\" เฟรินเอ่ย
\"เฟริน นายรู้จักพี่นายแค่ไหน\" เควาถามขึ้น
\"พี่หน่ะหรอ.. ก็คล้ายๆฉันมั้ง แต่ฉันว่าเขาดูร้ายกว่าแต่ก่อน\" -_-\"
\"มันคงเป็นเพราะได้วิชามาจากเดมอสเยอะ\" เควาเอ่ย -_-+ \"เจอกันแรกๆนะ ไม่ครณามือข้าเท่าไร พอหายไป 2-3 เดือน กลับมาพร้อมวิชามากมายจนปราบไม่อยู่\"
\"แกแหละ เควาที่ไปสอนคาถามัน\" เซริสเอ่ยอย่างเคืองๆ
\"หนอย ยัยแม่มด เธอเองก็เป็นคนให้กำไลเวทย์ แล้วก็สอนคาถามันด้วยนั่นแหละ\" เควาหันไปว่า \"แล้วแกด้วยริวเซ ไม่ต้องมาทำเงียบ ไปสอนอะไรมันด้วยใช่ไหม\"
-_-\' เจือกรู้ - ริวเซคิด
\"ต่อสู้\" ริวเซพูดสั้นๆ
\"หา ว่าไงนะ แกไปสอนมันทำบ้าอะไร ถึงว่าเดี๋ยวนี้ตีกับมันทีไรไม่ชนะเลย\" เควาร้อง
\"สอนอะไรบ้าง\" เฟรินถาม
\"การป้องกันตัวมือเปล่า จิตสัมผัส อาวุธลับ ลอบโจมตี เพลงดาบหน่อย อื่นๆ\" ริวเซพูดเรียบๆ
\"ไอหน่อยๆของแก มันคงไม่ใช่น้อย\" เควาเอ่ย
\"เออ\" ริวเซรับ -_-. \"เอาเป็นว่าตอนนี้ รับมือยาก\"
\"งั้น.....\" เฟรินเอ่ย \"ก็ปล่อยเลยตามเลย\"
\"เฮ้ย งั้นได้ไง\" เควาร้องอย่างตกใจ O_o
\"ก็ห้ามไม่ได้ก็ปล่อยไป ไม่เห็นเป็นไรหนุกดีออก\" เฟรินพูดอย่างไม่ใส่ใจ -.-
\"นายก็คล้ายเฟนโรซะจริง\" เควาเอ่ยพลางมองเฟรินอย่างใช้ความคิด
\"พี่เลี้ยงฉันมานิ\" เฟรินตอบ \"แหม เป็นหญิงสักครั้งไม่ดีหรือไง นายแวมไพร์สาว\" ^-^
\"เหอๆ พูดจาดีๆหน่อยไม่งั้นโดนตื้บแน่\" -_-++
\"คร้าบ เห็นว่าเป็นผู้หญิงนะเนี้ย\" ^0^
\"ฮึ เฟนโรก็ชอบอะไรอย่างนั้นอยู่แล้ว เขาเรียนรู้มาก มากจนน่ากลัว....... แค่เป็นนักต้มตุ๋น โกหกจนจับไม่ได้ว่าเขาพูดจริงหรือเล่น ฝีมือที่พัฒนาไปเรื่อยๆ ไม่เข้าใจเลย...\" เควาเอ่ย
\"อีกหน่อยอาจเป็นสุดยอดนักรบ \'นักรบที่ดี ต้องไม่มีจุดอ่อน\' \" ริวเซพูด
\"ไม่มีทาง พี่สุขภาพไม่ค่อยดี อย่างมากก็เป็นสายลับ\" เฟรินพูดพลางลูบคางอย่างใช้ความคิด\" แต่ก็คงไม่เอางานแบบนี้ พี่ไม่ชอบถูกจ้างเท่าไร ไม่ชอบฟังคำสั่งใคร\"
\"จริง ขนาดราชินีจันทราขอ ยังปฏิเสธเลย งานเล็กๆเอง\" เควาเอ่ยอย่างพินิจพิเคราะห์
\"ไองานเล็กๆ ของแกไม่เคยเล็กเลย\" เซริสเอ่ย
\"งานอะไร\" โรถามอย่างใคร่รู้
\"แค่ล่าปิศาจเดมอสเอง ปิศาจบางตน มันเป็นพวกรักความรุนแรง และไร้หัวใจ และเลือดเนื้อมันทำยารักษาโรคได้ สรรพคุณยอด\" เควาพูด
\"ปิศาจอะไร เนโซ หรือ นาเซซ\" เซริสถาม โรเองก็ทำท่าสนใจ
\"อาซาเดส\" เควาตอบ
\"หา นั่นเหรองานเล็ก อาซาเดสทั้งโหด ดุ ชั่วร้าย แข็งแกร่ง จนติดอันดับ 1ใน 5ปิศาจดุร้ายที่สุดในเดมอสนะ\" เซริสร้อง
\"อ้าว ก็เห็นทุกทีมันก็จัดการง่ายๆกลับมา\" เควาพูดเรียบๆ
\"พี่เก่งขนาดนั้นเชียว\" เฟรินเอ่ยอย่างไม่ค่อยเชื่อ
\"เก่งมาก จ้าวเอวิเดสอยากให้มาเป็นองครักษ์เอกเลย แต่หมอนั่นมันปฏิเสธ\"
\"เวอร์ป่าว\" =_=\' เฟรินร้องอย่างไม่ค่อยเชื่อ
\"นั่นสิ หน้าอย่างนั้นรึจะเก่ง มีเคล็ดมากกว่า\" เควาเอ่ยตัด
\"นั่นสิ\" เฟรินพูด
***********************
\"ฮัดชิ้ว\" เสียงจามดังขึ้นจากเด็กหนุ่มผมน้ำตาล ก็เฟนโรแหละ \"ใครพูดถึงเราหว่า สงสัยเป็นสาวน้อยคนงามแถบปราการปราชญ์แน่เลย\"
(พูดเองเออเองเสร็จสรรพ - คนเขียน =_=\')
\"ไปก่อกวนแถวไหนต่อดี\" เฟนโรพึมพำกับตัวเอง
(มันยังสร้างเรื่องไม่พออีกหรอเนี่ย เปลี่ยนชาวป้อมอัศวินเป็นผู้หญิงแล้ว ต่อไปไปเปลี่ยนปราการปราชญ์เป็นหมาให้หมดดีไหมเนี่ย (คนเขียนเหม็นขี้หน้าเจ้าชายปลาดุก(อาเธอร์) -คนเขียน)
************************
\"เฮ้อ ไปก่อเรื่องอะไรต่อดี\" เฟนโรพูดกับตัวเองพลางเดินไป
สวนหลังป้อมในเวลาเริ่มเย็นที่ท้องฟ้ากำลังเป็นสีแดงส้ม พระอาทิตย์กำลังเคลื่อนคล้อยลงลับขอบฟ้าเป็นเวลาที่ให้ความรู้สึกผ่อนคลาย
แต่.... สำหรับคนที่เคยอยู่เดมอส
มันคือช่วงเวลาที่ความมืดกลืนกินแสงสว่าง
เวลาที่ไม่ปลอดภัย
เวลาที่ต้องระวังตัว
เฟนโรหยุดเดินกึก ประสาทสัมผัสเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ
ใบหน้าขี้เล่นจางหายไป สายตาคมกริบชายตาหันไปมองน้อยๆ
\"ใครอยู่ตรงนั่น\" เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลพูดเสียงดัง น้ำเสียงเต็มไปด้วยพลังและแววตาที่เต็มไปด้วยความเครียด
\"พี่...\" ร่างคนแอบเดินออกมาช้าๆ เสียงที่คุ้นเคย ทำให้เฟนโรถอนหายใจเฮือก
\"มาทำลับๆล่อๆอะไรแถวนี้เฟริน เดี๋ยวพี่นึกว่าศัตรูทำไงล่ะ\" เฟนโรเกาหัวแกรกๆ แววตาอ่อนลง ริมฝีปากยิ้มน้อยๆ
\"พี่มีศัตรูหรอ\" เฟรินถามอย่างฉงน
\"ก็ไม่เชิง\" เฟนโรพูดพลางยักไหล่ นั่งลงบนพื้นหญ้า แล้วเรียกเฟรินมานั่งข้างๆ
\"ก็ไม่เชิงเหรอ? หมายความว่าไง\" เฟรินถาม
\"ทุกการกระทำ มันมีมุมมองหลายอย่าง แต่ละคนคิดไม่เหมือนกัน 10คน ก็ 10ความคิด อีกอย่างนะเฟริน ระวังตัวไว้ก่อนก็ไม่เป็นไรหรอก\" เฟนโรพูดอย่างสบายๆ
\"ข้อนี้ก็พอเข้าใจ\" เฟรินพูด
\"แล้วมาหาพี่มีอะไร\" เฟนโรเอ่ยอย่างอยากรู้ แววตาเป็นประกายจับจ้องที่เฟริน
\"อ..เอ่อ..ก็ไม่มีอะไร\" เฟรินพูดตะกุกตะกัก (ก็ไม่ได้คิดไว้ก่อน >.< )
\"คิดถึงพี่ล่ะสิ ใช่ม้า\" เฟนโรเอ่ยเข้าข้างตัวเอง ยิ้มแก้มแทบปริ
\".....\" เฟรินไม่พูดอะไร ( T^T พี่ตรู - เฟรินแอบร้องไห้ในใจ)
\"ไม่ต้องห่วงน่า พี่ไม่ก่อเรื่องมากหรอก\" เฟนโรเอ่ย
(ขอให้จริงเถอะ ให้จริงเถอะ ให้เหมือนที่พูดมา ทำให้ฉันเห็นสักครึ่งหนึ่ง....T^T- เฟรินร้องเพลงในใจ)
\"555 ทำไมทำหน้างั้นล่ะเฟริน\" เฟนโรหัวเราะขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าแหยๆของเฟริน
\"ก็พี่เคยพูดงี้หลายครั้งแล้ว ไม่เคยจริงเลยนิ\" T^T เฟรินโอดครวญ
\"ก็จริงอ่ะนะ\" เฟนโรพูดพลางทำหน้าแหยแกหน่อยๆ
\"ถามหน่อยมีใครปราบพี่ได้มั่งเนี่ย\"
\"นายถามงี้ใครจะตอบเล่า\"
\"งั้นมีใครที่พี่กลัวล่ะ\"
\"เหมือนนายมั้ง\" เฟนโรตอบอย่างไม่ค่อยสนใจ
\"พี่ กลัว ผ...ผี เหมือนกันเหรอ\"
\"บ้าเหรอ พี่แค่เอ่ยลอยๆ ไม่ใช่สักหน่อย\"
\"อ้าวแล้วกลัวไร\"
\"เรื่องแบบนี้เขาบอกกันที่ไหนเล่า\"
\"ง่า.. ก็อยากรู้\"
\"สืบเองสิ นายหน่ะ มีนามสกุลเป็นถึง เดอเบอโร ยอดโจรเชียวนะ อย่าให้เสียชื่อสิ\" เฟนโรพูดพลางยิ้มให้ เฟรินได้ฟังก็เริ่มมีกำลังใจพยักหน้าอย่างเข้มแข็ง
\"ได้เลยครับผม\" เฟรินพูดพลางยกมือขึ้นทำวันทยาหัตถ์แบบทหารเชิงล้อเลียน
\"ฮิฮิ\" เฟนโรหัวเราะในลำคอ ขำในท่าทางของเฟริน \"ขอให้โชคดี ทหารน้อย\"
\"ครับผม\"
***********************
โดยที่ทั้ง 2 อาจไม่รู้ มีขอทานสาวน้อย(ชั่วคราว)นาม โร เซวาเรส ยืนมองอยู่ มองด้วยแววตาแปลกใจปนสงสัย
\"เฟนโร เดอเบอโร นายเป็นคนแบบนี้จริงๆเหรอ ฉันไม่เชื่อว่าคนที่มีจิตสังหารและไอปิศาจแปลกๆจะเป็นคนที่เราควรไว้ใจได้ ถึงแม้เฟรินจะไว้ใจนายก็เถอะ\"
โรพูดพึมพำกับตัวเองเบาๆจนแทบกระซิบ
โรมองตามเฟรินวิ่งไปจนลับตาแล้วกลับมามองเฟนโรอีกครั้ง
\"นายเป็นใครกันแน่ รวมทั้งปีศาจเดมอสพวกนั้นด้วย\"
โรพึมพำอีกครั้ง แล้วก็ต้องเบิกตากว้าง เมื่อคนที่ตนมองอยู่นั้นมองขึ้นมาที่ตนราวกับได้ยินที่เขาพูด มองขึ้นมาด้วยสายตาที่คมกริบและเยือกเย็นจนน่าขนลุก พูดคำที่โรแทบสะอึก
\"ฉันก็เป็นได้ทั้งมนุษย์และปีศาจ\"
โรไม่แน่ใจแล้วว่า คนๆนี้ ใช่เฟนโรเมื่อกี๊แน่หรือ
เฟนโรแสยะยิ้มเหี้ยม พร้อมกับพูดเบาๆว่า
\"อยากลองสู้กับฉันไหมล่ะ\"
\"มันคงตอบเนอะ\" เควาพูด
\".....\" เกิดความเงียบขึ้น
\"ไม่มีทาง\" ริวเซพูดเสียงเรียบ
\"จริง\" เฟรินเอ่ย
\"เฟริน นายรู้จักพี่นายแค่ไหน\" เควาถามขึ้น
\"พี่หน่ะหรอ.. ก็คล้ายๆฉันมั้ง แต่ฉันว่าเขาดูร้ายกว่าแต่ก่อน\" -_-\"
\"มันคงเป็นเพราะได้วิชามาจากเดมอสเยอะ\" เควาเอ่ย -_-+ \"เจอกันแรกๆนะ ไม่ครณามือข้าเท่าไร พอหายไป 2-3 เดือน กลับมาพร้อมวิชามากมายจนปราบไม่อยู่\"
\"แกแหละ เควาที่ไปสอนคาถามัน\" เซริสเอ่ยอย่างเคืองๆ
\"หนอย ยัยแม่มด เธอเองก็เป็นคนให้กำไลเวทย์ แล้วก็สอนคาถามันด้วยนั่นแหละ\" เควาหันไปว่า \"แล้วแกด้วยริวเซ ไม่ต้องมาทำเงียบ ไปสอนอะไรมันด้วยใช่ไหม\"
-_-\' เจือกรู้ - ริวเซคิด
\"ต่อสู้\" ริวเซพูดสั้นๆ
\"หา ว่าไงนะ แกไปสอนมันทำบ้าอะไร ถึงว่าเดี๋ยวนี้ตีกับมันทีไรไม่ชนะเลย\" เควาร้อง
\"สอนอะไรบ้าง\" เฟรินถาม
\"การป้องกันตัวมือเปล่า จิตสัมผัส อาวุธลับ ลอบโจมตี เพลงดาบหน่อย อื่นๆ\" ริวเซพูดเรียบๆ
\"ไอหน่อยๆของแก มันคงไม่ใช่น้อย\" เควาเอ่ย
\"เออ\" ริวเซรับ -_-. \"เอาเป็นว่าตอนนี้ รับมือยาก\"
\"งั้น.....\" เฟรินเอ่ย \"ก็ปล่อยเลยตามเลย\"
\"เฮ้ย งั้นได้ไง\" เควาร้องอย่างตกใจ O_o
\"ก็ห้ามไม่ได้ก็ปล่อยไป ไม่เห็นเป็นไรหนุกดีออก\" เฟรินพูดอย่างไม่ใส่ใจ -.-
\"นายก็คล้ายเฟนโรซะจริง\" เควาเอ่ยพลางมองเฟรินอย่างใช้ความคิด
\"พี่เลี้ยงฉันมานิ\" เฟรินตอบ \"แหม เป็นหญิงสักครั้งไม่ดีหรือไง นายแวมไพร์สาว\" ^-^
\"เหอๆ พูดจาดีๆหน่อยไม่งั้นโดนตื้บแน่\" -_-++
\"คร้าบ เห็นว่าเป็นผู้หญิงนะเนี้ย\" ^0^
\"ฮึ เฟนโรก็ชอบอะไรอย่างนั้นอยู่แล้ว เขาเรียนรู้มาก มากจนน่ากลัว....... แค่เป็นนักต้มตุ๋น โกหกจนจับไม่ได้ว่าเขาพูดจริงหรือเล่น ฝีมือที่พัฒนาไปเรื่อยๆ ไม่เข้าใจเลย...\" เควาเอ่ย
\"อีกหน่อยอาจเป็นสุดยอดนักรบ \'นักรบที่ดี ต้องไม่มีจุดอ่อน\' \" ริวเซพูด
\"ไม่มีทาง พี่สุขภาพไม่ค่อยดี อย่างมากก็เป็นสายลับ\" เฟรินพูดพลางลูบคางอย่างใช้ความคิด\" แต่ก็คงไม่เอางานแบบนี้ พี่ไม่ชอบถูกจ้างเท่าไร ไม่ชอบฟังคำสั่งใคร\"
\"จริง ขนาดราชินีจันทราขอ ยังปฏิเสธเลย งานเล็กๆเอง\" เควาเอ่ยอย่างพินิจพิเคราะห์
\"ไองานเล็กๆ ของแกไม่เคยเล็กเลย\" เซริสเอ่ย
\"งานอะไร\" โรถามอย่างใคร่รู้
\"แค่ล่าปิศาจเดมอสเอง ปิศาจบางตน มันเป็นพวกรักความรุนแรง และไร้หัวใจ และเลือดเนื้อมันทำยารักษาโรคได้ สรรพคุณยอด\" เควาพูด
\"ปิศาจอะไร เนโซ หรือ นาเซซ\" เซริสถาม โรเองก็ทำท่าสนใจ
\"อาซาเดส\" เควาตอบ
\"หา นั่นเหรองานเล็ก อาซาเดสทั้งโหด ดุ ชั่วร้าย แข็งแกร่ง จนติดอันดับ 1ใน 5ปิศาจดุร้ายที่สุดในเดมอสนะ\" เซริสร้อง
\"อ้าว ก็เห็นทุกทีมันก็จัดการง่ายๆกลับมา\" เควาพูดเรียบๆ
\"พี่เก่งขนาดนั้นเชียว\" เฟรินเอ่ยอย่างไม่ค่อยเชื่อ
\"เก่งมาก จ้าวเอวิเดสอยากให้มาเป็นองครักษ์เอกเลย แต่หมอนั่นมันปฏิเสธ\"
\"เวอร์ป่าว\" =_=\' เฟรินร้องอย่างไม่ค่อยเชื่อ
\"นั่นสิ หน้าอย่างนั้นรึจะเก่ง มีเคล็ดมากกว่า\" เควาเอ่ยตัด
\"นั่นสิ\" เฟรินพูด
***********************
\"ฮัดชิ้ว\" เสียงจามดังขึ้นจากเด็กหนุ่มผมน้ำตาล ก็เฟนโรแหละ \"ใครพูดถึงเราหว่า สงสัยเป็นสาวน้อยคนงามแถบปราการปราชญ์แน่เลย\"
(พูดเองเออเองเสร็จสรรพ - คนเขียน =_=\')
\"ไปก่อกวนแถวไหนต่อดี\" เฟนโรพึมพำกับตัวเอง
(มันยังสร้างเรื่องไม่พออีกหรอเนี่ย เปลี่ยนชาวป้อมอัศวินเป็นผู้หญิงแล้ว ต่อไปไปเปลี่ยนปราการปราชญ์เป็นหมาให้หมดดีไหมเนี่ย (คนเขียนเหม็นขี้หน้าเจ้าชายปลาดุก(อาเธอร์) -คนเขียน)
************************
\"เฮ้อ ไปก่อเรื่องอะไรต่อดี\" เฟนโรพูดกับตัวเองพลางเดินไป
สวนหลังป้อมในเวลาเริ่มเย็นที่ท้องฟ้ากำลังเป็นสีแดงส้ม พระอาทิตย์กำลังเคลื่อนคล้อยลงลับขอบฟ้าเป็นเวลาที่ให้ความรู้สึกผ่อนคลาย
แต่.... สำหรับคนที่เคยอยู่เดมอส
มันคือช่วงเวลาที่ความมืดกลืนกินแสงสว่าง
เวลาที่ไม่ปลอดภัย
เวลาที่ต้องระวังตัว
เฟนโรหยุดเดินกึก ประสาทสัมผัสเริ่มรู้สึกถึงความผิดปกติ
ใบหน้าขี้เล่นจางหายไป สายตาคมกริบชายตาหันไปมองน้อยๆ
\"ใครอยู่ตรงนั่น\" เด็กหนุ่มผมสีน้ำตาลพูดเสียงดัง น้ำเสียงเต็มไปด้วยพลังและแววตาที่เต็มไปด้วยความเครียด
\"พี่...\" ร่างคนแอบเดินออกมาช้าๆ เสียงที่คุ้นเคย ทำให้เฟนโรถอนหายใจเฮือก
\"มาทำลับๆล่อๆอะไรแถวนี้เฟริน เดี๋ยวพี่นึกว่าศัตรูทำไงล่ะ\" เฟนโรเกาหัวแกรกๆ แววตาอ่อนลง ริมฝีปากยิ้มน้อยๆ
\"พี่มีศัตรูหรอ\" เฟรินถามอย่างฉงน
\"ก็ไม่เชิง\" เฟนโรพูดพลางยักไหล่ นั่งลงบนพื้นหญ้า แล้วเรียกเฟรินมานั่งข้างๆ
\"ก็ไม่เชิงเหรอ? หมายความว่าไง\" เฟรินถาม
\"ทุกการกระทำ มันมีมุมมองหลายอย่าง แต่ละคนคิดไม่เหมือนกัน 10คน ก็ 10ความคิด อีกอย่างนะเฟริน ระวังตัวไว้ก่อนก็ไม่เป็นไรหรอก\" เฟนโรพูดอย่างสบายๆ
\"ข้อนี้ก็พอเข้าใจ\" เฟรินพูด
\"แล้วมาหาพี่มีอะไร\" เฟนโรเอ่ยอย่างอยากรู้ แววตาเป็นประกายจับจ้องที่เฟริน
\"อ..เอ่อ..ก็ไม่มีอะไร\" เฟรินพูดตะกุกตะกัก (ก็ไม่ได้คิดไว้ก่อน >.< )
\"คิดถึงพี่ล่ะสิ ใช่ม้า\" เฟนโรเอ่ยเข้าข้างตัวเอง ยิ้มแก้มแทบปริ
\".....\" เฟรินไม่พูดอะไร ( T^T พี่ตรู - เฟรินแอบร้องไห้ในใจ)
\"ไม่ต้องห่วงน่า พี่ไม่ก่อเรื่องมากหรอก\" เฟนโรเอ่ย
(ขอให้จริงเถอะ ให้จริงเถอะ ให้เหมือนที่พูดมา ทำให้ฉันเห็นสักครึ่งหนึ่ง....T^T- เฟรินร้องเพลงในใจ)
\"555 ทำไมทำหน้างั้นล่ะเฟริน\" เฟนโรหัวเราะขึ้นเมื่อเห็นสีหน้าแหยๆของเฟริน
\"ก็พี่เคยพูดงี้หลายครั้งแล้ว ไม่เคยจริงเลยนิ\" T^T เฟรินโอดครวญ
\"ก็จริงอ่ะนะ\" เฟนโรพูดพลางทำหน้าแหยแกหน่อยๆ
\"ถามหน่อยมีใครปราบพี่ได้มั่งเนี่ย\"
\"นายถามงี้ใครจะตอบเล่า\"
\"งั้นมีใครที่พี่กลัวล่ะ\"
\"เหมือนนายมั้ง\" เฟนโรตอบอย่างไม่ค่อยสนใจ
\"พี่ กลัว ผ...ผี เหมือนกันเหรอ\"
\"บ้าเหรอ พี่แค่เอ่ยลอยๆ ไม่ใช่สักหน่อย\"
\"อ้าวแล้วกลัวไร\"
\"เรื่องแบบนี้เขาบอกกันที่ไหนเล่า\"
\"ง่า.. ก็อยากรู้\"
\"สืบเองสิ นายหน่ะ มีนามสกุลเป็นถึง เดอเบอโร ยอดโจรเชียวนะ อย่าให้เสียชื่อสิ\" เฟนโรพูดพลางยิ้มให้ เฟรินได้ฟังก็เริ่มมีกำลังใจพยักหน้าอย่างเข้มแข็ง
\"ได้เลยครับผม\" เฟรินพูดพลางยกมือขึ้นทำวันทยาหัตถ์แบบทหารเชิงล้อเลียน
\"ฮิฮิ\" เฟนโรหัวเราะในลำคอ ขำในท่าทางของเฟริน \"ขอให้โชคดี ทหารน้อย\"
\"ครับผม\"
***********************
โดยที่ทั้ง 2 อาจไม่รู้ มีขอทานสาวน้อย(ชั่วคราว)นาม โร เซวาเรส ยืนมองอยู่ มองด้วยแววตาแปลกใจปนสงสัย
\"เฟนโร เดอเบอโร นายเป็นคนแบบนี้จริงๆเหรอ ฉันไม่เชื่อว่าคนที่มีจิตสังหารและไอปิศาจแปลกๆจะเป็นคนที่เราควรไว้ใจได้ ถึงแม้เฟรินจะไว้ใจนายก็เถอะ\"
โรพูดพึมพำกับตัวเองเบาๆจนแทบกระซิบ
โรมองตามเฟรินวิ่งไปจนลับตาแล้วกลับมามองเฟนโรอีกครั้ง
\"นายเป็นใครกันแน่ รวมทั้งปีศาจเดมอสพวกนั้นด้วย\"
โรพึมพำอีกครั้ง แล้วก็ต้องเบิกตากว้าง เมื่อคนที่ตนมองอยู่นั้นมองขึ้นมาที่ตนราวกับได้ยินที่เขาพูด มองขึ้นมาด้วยสายตาที่คมกริบและเยือกเย็นจนน่าขนลุก พูดคำที่โรแทบสะอึก
\"ฉันก็เป็นได้ทั้งมนุษย์และปีศาจ\"
โรไม่แน่ใจแล้วว่า คนๆนี้ ใช่เฟนโรเมื่อกี๊แน่หรือ
เฟนโรแสยะยิ้มเหี้ยม พร้อมกับพูดเบาๆว่า
\"อยากลองสู้กับฉันไหมล่ะ\"
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น