หัวขโมยแห่งบารามอส : เปิดตำนานใหม่แห่งป้อมอัศวิน

ลำดับตอนที่ #5 : เหตุผล(รีไรท์)

"พี่มาที่นี่ทำไม" เฟรินเอ่ยถามหลังจากเดินนำมาได้พักหนึ่ง

"งาน" ผู้พี่ตอบสั้นๆ "คนมันบ่จิ๊ เฟรินก็รู้”

"เพื่อนพี่ด้วย?"

"ถามเขาสิ มาถามพี่ได้ไง"

"มาด้วยกันไม่รู้ได้ไง" เฟรินถามพร้อมเลิกคิ้ว ....เพื่อนกันประสาอะไร...

"..ลืม.."

"เหอ เหอ" เฟรินทำหน้าเหยเก แต่ก็หันไปถามจริงๆ

"พวกพี่มาที่นี่ทำไมหรอ" เฟรินเอ่ยถามแม่มดสาวเพราะเธออยู่ใกล้สุด

"พูดเหมือนไม่อยากให้ฉันมา ฉันก็แค่อยากลองใช้ชีวิตในโรงเรียนบ้าง ไม่ต้องเรียกพี่หรอก พวกฉันอายุเท่าเธอ" เซริสตอบเรียบ

 

“ถ้านับตามอายุของแม่มดหน่ะนะ ถ้านับตามมนุษย์ก็เป็นป้าแล้ว” เควาเอ่ยกวน

 

“อ้อ! ยังกะนายเด็กนัก เควา ถ้านายนับแบบมนุษย์ นายก็ได้สัก300ปีแล้ว เป็นทวดของทวดๆๆ ของเฟรินได้” เซริสว่า เควาแค่ยักไหล่อย่างขี้เกียจเถียงต่อ

"แล้ว พวกนายล่ะ" เฟรินหันไปหาคนอื่นๆบ้าง

"ฉันมาดูแลพี่เธอนั่นแหละ เขาหมั้นกับพี่ฉัน" เวอร์ริเออร์ริวเซพูด ทำให้เฟรินแทบผงะกับคำตอบ

"พี่!! จริงง่ะ" เฟรินร้องอย่างตกใจ หันหน้าไปหาพี่ที่ยืนหน้าแดงอยู่

"ริวเซล้อเล่นให้มันน้อยๆหน่อย!!! เล่นของสูงนะแก ฉันไปหมั้นกับพี่แกตั้งแต่เมื่อไร อีกอย่างพี่แกก็ ผู้ชาย" เฟนโรว่าอย่างหงุดหงิด

"แค่พูดเล่น" ริวเซพูดด้วยหน้าเรียบเฉยราวกับไม่ใช่เรื่องของตน "ฉันมาดูแลพี่เธอนั่นแหละ ป่วยออดๆแอดๆ อยู่เรื่อยยังรับงานที่ต้องถ่อมาตั้งไกลอีก"

"ใช่ๆ รับงานภาษาอะไร ไม่ดูสาระรูปตัวเอง" เควาเอ่ยสำทับอีก

"ภาษาติ๊กไง ไม่ได้ดูโฆษณาหรอ" เฟนโรพูดพลางเก็กหล่อ

"เหอ เหอ" ทั้ง 5คนแทบร้องมาพร้อมกัน ทำหน้าตาปลงตกว่าประมาณว่า ..มีเพื่อนปัญญาอ่อน..

"อย่าทำหน้างั้นดิ แค่ล้อเล่น" เฟนโรพูด

"แล้วพี่ไปทำอะไรที่เดมอส" เฟรินถามขึ้นมาอีก

"รักษาตัวสิ เดมอสเป็นเมืองที่ขึ้นชื่อเรื่องมนต์ทุกแขนง ที่จริงไม่ใช่ขึ้นชื่อหรอก เป็นต้นกำเนิดเลยล่ะ" เฟนโรพูด

"แล้ว?" เฟรินถาม

"หนทางมันยาวไกลไอ้น้อง" เฟนโรตอบยิ้มแห้ง

"อย่างน้อยพี่ก็มีเพื่อน ได้ท่องเดมอสด้วย เจอเซริสอยู่ที่หมู่บ้านแม่มด เควากับเควินที่ปราสาทท่านเคาท์ ริวเซซ้อมฝีมือที่ป่าหลงลืม พี่ของริวเซที่เรียนแขนงรักษาอยู่ที่หมู่บ้านลับแล"

"งานที่มาที่นี่ล่ะ" เฟรินถามอีก

"ความลับ" เฟนโรตอบเรียบๆ

"ของท่านจ้าว?"

"ป่าว ของ.....พ่อมาดัส"

"อย่าบอกนะว่าขโมยเจ้าชาย!!"

"ป่าวๆ เรื่องอื่น บอกไม่ได้"

"เฮ้อ..." เฟรินถอนหายใจ "เอาล่ะ ถึงห้องแล้ว"

 

-*-*-*-*-**--*-*-*-*-*