หัวขโมยแห่งบารามอส : เปิดตำนานใหม่แห่งป้อมอัศวิน

ลำดับตอนที่ #4 : ความไว้ใจ(รีไรท์)

ส่วนเฟรินเดินกลับไปหาเพื่อนชาวป้อมอัศวิน

"เฮ้อ..ตีกับพี่ที่ไรเสียแรงเปล่าชะมัด" เฟรินบ่นก่อนทิ้งตัวนั่งลงข้างเพื่อนผมดำ

"พี่แกนี่ไวเหมือนกันแหะ" คิลพูดขึ้น

"ท่าทางเก่งนิ อยากท้าสู้แหะ" ครี้ดพูดพลางถูไม้ถูมือ

"โทษที ฉันใช้ดาบไม่ได้" เสียงผู้ถูกพูดถึงดังจากข้างหลังครี้ด

"เฮ้ย มาตั้งแต่เมื่อไร" ครี้ดร้อง

"อะไรเนี่ยพี่ ไม่ทันไรจะเป็นโร 2แล้วหรอ" เฟรินเอ่ย ความโกรธตอนนี้หายไปเกือบหมดแล้ว

  พี่ยังป่วยอยู่นะ.......  เสียงเฟนโรก้องในหัว

     พี่แกร่างกายอ่อนแอ คงใช้ดาบไม่ได้ แกต้องปกป้องตัวเองและพี่แก......  เสียงมาดัสเมื่อกาลก่อนดังก้องมา

          พี่ยังไม่หายอีกเหรอ........... เฟรินคิดในใจ

               พี่จะไม่โทษโชคชะตา แต่พี่จะโทษตัวเองที่พลาดจนทำให้เป็นแบบนี้........ พี่เคยกล่าวไว้อย่างนั้น

"พวกนายชื่ออะไรกันบ้างล่ะ" เฟนโรพูดขึ้นอย่างร่าเริงเหมือนไม่มีอะไร

"ผม คิลมัส ฟีวมัส เดอะ คิลเลอร์ ออฟ ซาเรส"

"ฉันเรนอน ธีน็อท เดอะ ปริ๊นเซส ออฟ คาโนวาลค่ะ"

........

...

..

"ยินดีที่ได้รู้จักนะทุกคน ไม่ต้องเรียกฉันว่าพี่นะ เรียกเฟนโรเฉยๆก็พอ ความจริงฉันแก่กว่าเฟรินแค่ 2เดือนครึ่งเอง" เฟนโรพูดขึ้นเมื่อทุกคนแนะนำตัวครบ

 

โรมองหน้าเฟนโรอย่างหงุดหงิดเล็กน้อย

"ฉันขอถามอะไรหน่อย" โรพูดขึ้น "นายไม่ได้เป็นพี่น้องแท้ๆของเฟรินใช่ไหม"

คำถามจากโรทำให้ทุกคนมองไปที่เฟนโร

"ใช่ ฉันเป็น1ในเด็กที่พ่อมาดัสเก็บมาเลี้ยง" เฟนโรพูดเรียบ

 

.......เขาไม่เข้าใจ........

 

.......สังหรณ์มันบอกบางอย่าง.......

"แล้วฉันจะแน่ใจได้ไงว่านายไม่ใช่ศัตรู" โรพูดน้ำเสียงจริงจัง

"แหม ห่วงนายจริงนะ ชาวทริสทอร์ ไม่ต้องใจร้อน" เฟนโรพูดเรียบ "ไม่ต้องห่วง ฉันเป็นคนเลี้ยงเฟรินมากับมือ ฉันไม่ทำร้ายน้องตัวเองหรอก"

"พ่อยังทิ้งลูกในไส้ได้ นายเองก็เคยทิ้งเฟรินไป" โรยังไม่เลิกลา

 

"พูดเหมือนอัตถชีวประวัติใครบางคน" เฟนโรเอ่ยพร้อมยิ้มร่าราวกับไม่รู้สึกรู้สา แต่ประสบการณ์เฟรินบอกว่าในใจนั่นต้องมีไฟลุกอยู่แน่

 

สายตาประสานสายตา เฟรินรู้สึกว่าเห็นสายฟ้าแปร๊บปร๊าบวิ่งอยู่

"เอ่อ..หยุดพูดกันได้หรือยัง" เฟรินเริ่มห้ามเมื่อเริ่มเห็นว่ามันจะกลายเป็นสงครามเย็น

"ที่ฉันทิ้งเฟรินไว้ตอนนั้น ฉันมีเหตุผลของฉัน" เฟนโรพูด ตอนนี้เขาไม่ได้ยิ้มแล้ว "ส่วนเหตุผลนายไม่จำเป็นต้องรู้ นายอาจมองว่าฉันไม่ดี แต่ฉันขอยืนยันคำเดิมว่ามีเหตุผล"

"ฉันไม่ไว้ใจนาย" โรพูดเสียงกร้าว

"เชิญ" เฟนโรเอ่ยอย่างไม่ใส่ใจ

"นาย!!"

"พอเถอะโร!!!" เสียงพูดที่ฟังดูเหลืออดจากเฟริน ทำให้โรชะงักและหันไปมอง

"นายว่าพี่ฉันไม่ได้.." เฟรินพูด

"แต่ สายตาเขาไม่เคยแสดงอะไรที่บ่งบอกเลยนะ" โรพูด

"มันเป็นเรื่องธรรมดาของ.."เฟรินชะงักคำพูด เพราะเฟนโรยกมือห้าม

"เฟริน บางครั้งการยอมรับใครสักคนมันก็เป็นเรื่องยาก" เฟนโรเอ่ยเหนื่อยๆ "ฉันเหนื่อยแล้ว สักวันนะ สักวัน นายก็จะเชื่อฉันเอง"

"ไม่น่าเชื่อว่า คนอย่างพูดอะไรน้ำเน่าแบบนั้น" ริวเซพูดพลางทำหน้าแหย่ๆ

"ไอ้บ้าที่ไหนก็ไม่รู้แถวเดมอส มันพูดไว้ ไม่นึกว่าจะได้เอามาใช้" เฟนโรพูดพลางทำหน้าปั้นยาก

"ไอ้บ้าที่แกว่าหน่ะ ฉันนะโว้ย" เควาพูด

"นั่นสิ" เฟนโรพูด "ว่าไงโร จะเอายังไง"

"......."

"ว้าาา งั้นก็อีกนาน ไปจัดของดีกว่า เฟรินนำทางหน่อย" เฟนโรพูดแบบสบายๆ

"ได้" แล้วเฟรินก็นำลิ่วไป พวกเฟนโรก็เดินไป

"คิล นายคิดว่าไง" คาโลถาม

"เดี๋ยวคงมือสงครามหัวขโมยกับขอทาน ภาค 2" คิลพูดทีเล่นทีจริง

"ฉันก็ว่างั้น" ครี้ดเอ่ย

****************************************