4 Peice Clover โคลเวอร์ 4 แฉก หัวใจ 4 ดวง

ลำดับตอนที่ #3 : [บทที่3]ความลับของห้องชมรม

หลังจากที่ดาเนียร์บอกเรื่องชมรม

ฉันก็สงสัยมาตลอดว่ามันต้องมีอะไรแปลกๆ

ฉันจึงเรียกมิเรียเพื่อนสนิทของฉันมาปรึกสา

''ฉันว่าเราไปสืบดูเลยดีกว่านะ'' มิเรียพูด

''แต่ฉันคิดว่าดาเนียร์ เทลสวิช อาจจะไม่ใช่คนอย่างที่พวกเราคิด''ฉันพูดเพราะไม่อยากสงสัยใคร

''แต่ฉันว่ามันแปลกๆนะ เดี๋ยวไว้วันนี้เราลองไปดูกันดีกว่า''มิเรียพูด

''อื้มก็ได้''ฉันตอบ

''งั้นเจอกันหลังพักกลางวันน่ะ เทียร์''มิเรียนัด

''อื้ม งั้นเดี๋ยวฉันไปห้องนํา''

พอเดินออกไปนอกห้องก็เจอคนที่ให้สร้อยโคลเวอร์กับฉัน

''อ้าว!! คุณคนที่ให้สร้อย''ฉันพูดพร้อมงงๆเพราะไม่คิดว่าจะเจอเขาอีก

''ครับ เรียกผมว่า เฟียร ก็ได้ครับ''เขาตอบ

''ยินดีที่ได้รู้จักค่ะฉัน เทียร์น่า ฟาเลนเซีย''ฉันพูด

ทันใดนั้นมีเสียงเรียกดังขึ้น

''เทียร์น่า ไปกันเถอะ''เสียงมิเรียเรียกเอาแอบสืบห้องชมรม

''ฉันคงต้องไปแล้วค่ะคุณเฟียร''ฉันพูดแล้ววิ่งตามมิเรียไป

''มิเรียแล้วเธอแน่ใจหรอว่าเราควรไปแอบดู''ฉันถาม

''แน่ใจสิมันดูแปลกๆนี่เธอก็อยากรู้ไม่ใช่หรอ''มิเรียตอบ

''มันจะดีหรอไปแอบดูอย่างงั้น''ฉันพูดพร้อมท่าเทิงดูคิดหนัก

แต่ไม่ทันไรมิเรียก็จูงมือฉันไปโดยไม่มีทางเลือก

''นั่นไงห้องชมรม''มิเรียพูด

พอฉันเห็นก็รู้สึกแปลกๆทันที มิเรียกับฉันเดินเข้าไปดูใกล้ๆจนพอได้ยินพวกนั้นคุยกัน

''ภายใต้ชื่อ ชมรมละคร เราจะใช้ที่นี่เป็นห้องสำหรับเปิดประตูมิติ โดยเรียกกลุ่มของพวก

เราว่า อันลิมิต หรืออีกชื่อคือ กระโหลกดำ''เสียงประธานชมรมหรือดาเนียร์นั่นเอง

''มิเรียๆ ประตูมิติที่ว่าคืออะไร''ฉันกระซิบถาม

''ไม่รู้สิลองดูๆไปก่อน''มิเรียตอบ

''งั้นเราจะเริ่มทำการเปิดประตูไปอีกมิติเลย''ดาเนียร์พูดพร้อมท่องคาถา

''ฮ้ะ''ฉันกับมิเรียพูดพร้อมกันเบาๆแล้วทำหน้าอึ้ง

ฉันสะกิดมิเรียแล้วถามว่า''มิเรียเธอเคยเชื่อเรื่องเวทมนตร์ไหม''

''ฉันไม่รู้สิแต่เพิ่งเคยเห็นอะไรแบบนี้''มิเรียตอบ

พอดาเนียร์กับคนอื่นเดินเข้าไปอีกโลกแล้ว ฉันกับมิเรียก็ออกมาดูพร้อมหน้าตาดูตกใจ

ทันใดนั้นก็มีแสงออกมาสร้อยโคลเวอร์ แล้วฉันก็ได้ยินเสียงเหมือนเสียงเด็กสาวคนหนึ่ง

''เทียร์น่า ฟาเลนเซีย เธอกำลังจะได้ส่งตัวมาที่เนเมซิส เพื่อปกป้องโลกนี้''

''อ้ะ!!''ฉันอุทาน พอรู้สึกตัวอีกทีก็อยู่ที่ห้องพยาบาล มีมิเรียอยู่ข้างๆ

''ฟื้นแล้วหรือ เทียร์''มิเรียถาม

''อะ อื้ม''ฉันตอบ

ตกเย็นฉันยังคงไปที่สวนสาธารณะมีผู้ชายคนหนึ่งอายุพอๆกับพี่เพสเซียเดินมาถามฉัน

''น้องสาวเพสเซียใช่ไหม''เขาถาม

''ใช่ค่ะ''ฉันตอบ

''ออ พี่มีเรื่องจะคุยด้วยหนะ''ผู้ชายคนนั้นพูด

''เชิญค่ะ''

''คือ พี่กะจะคบกับเพสเซีย เพสเซียให้มาถามน้องสาวเค้าหนะ ได้ไหม''ผู้ชายคนนั้นถาม

''ออ ตามสบายค่ะแหะๆ''ฉันตอบ

แล้วก็คุยกับพี่เค้าระหว่างรอพี่เพสเซีย ฉันคิดว่าเขาเป็นคนที่คุยถูกคอดี

พอพี่เพสเซียกับดาเนียร์มา

''อ้าวน้องเทียร์น่าไม่ได้เจอกันซะนาน''พี่เพสเซียทักด้วยนําเสียงเบาๆ

''สวัสดีค่ะพี่เพสเซีย''ฉันทัก

''งั้นเดี๋ยวหนูไปก่อนนะค่ะพี่ๆสวัสดีค่ะ''ฉันลาเพราะไม่อยากไปทำลายบรรยากาศ

คนรักกัน

''ดาเนียร์พี่รู้สึกว่าเทียร์น่าจะแย่งแฟนพี่ยังไงไม่รู้''พี่เพสเซียกระซิบกับดาเนียร์

''ไม่มั้งค่ะ''ดาเนียร์ตอบ

''ช่วงนี้ไม่ได้คุยกับเทียร์น่าเลยไม่รู้ว่าเป็นไงน้า''พี่เพสเซียพูด

''เราค่อยๆดูไปก่อนดีกว่าไหมค่ะ''ดาเนียร์ตอบ

''จ๊ะ''พี่เพสเซียพูด

ฉันกลับบ้านแล้วจึงคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้นทั้งหมด คิดไปคิดมาจนฉันต้องเปิดคอมพิวเตอร์

เพื่อจะได้หยุดคิดมันซักที จนสดท้ายฉันก็หลับอยู่หน้าคอมจนได้

รุ่งเช้าฉันไปโรงเรียนโดยวิธีเดิมๆ แต่พอไปถึงได้ยินประกาศบอกว่า

''เทียร์น่า ฟาเลนเซีย มาคุยกับประธานชมรมละครเดี๋ยวนี้''

''ห้ะ''ฉันพูดขึ้นมาพร้อมท่าทาง งงๆ

พอไปถึงห้องชมรมนั้น

''เทียร์น่า ฟาเลยเซีย เธอรู้ตัวไหมว่าทำอะไรลงไปบ้าง''ดาเนียร์พูด

''เอิ่มถ้าฉันทำอะไรไม่ดีก็ขอโทษด้วยแล้วกันนะคะ''ฉันตอบ

''ไม่ต้องขอโทษฉันไปขอโทษพี่เพสเซียเถอะ''

''เอิ่มงั้นฉันต้องขอโทษทุกคนแล้วกันค่ะ''

''ฉันคงให้อภัยเธอไม่ได้ นี่เป็นครั้งที่2ที่เธอทำฉันอารมเสีย''

ทันใดนั้นนําตาฉันไหลแล้วสร้อยโคลเวอร์ก็เปล่งเเสง

ฉันสามารถใช้เวทมนตร์ได้โดยไม่รู้ตัวตัวเองก็ตกใจเช่ากัน

ทันใดนั้น''เทียร์น่า เธอเป็นอีกคนที่มีเวทมนตร์งั้นหรอ งั้นมาประลองกันหน่อยไหม''

ดาเนียร์พูด

''ดะ ได้สิ''ปากฉันขยับเอง ทันใดนั้นสมองก็เหมือนจะรู้เรื่องเวทมนตร์ขึ้นมา

ฉันกางวงเวทเพื่อที่ทุกคนจะได้ไม่โดนลูกหลง

                                แล้วการต่อสู้ก้เริ่มขึ้น