♪♫ห้องเก็บของใต้บันได ♫♪

ลำดับตอนที่ #3 : ใบสมัครนางเอก มินนี่

ใบสมัครนางเอก มินนี่ (ใช้สีนี้พื้นหลังนี้เลยจ้ะ)

 

ชื่อ : อึน  ฮานา ( ฮานา  แปลว่าที่หนึ่ง)

อายุ : 21 ปี

รูปร่างลักษณะ : ผิวขาวใสๆ ตาโตๆๆ ผมยาวสีดำ

อิมเมจ :

นิสัย : เธอสาวอัธยาศัยดีมั่กๆๆ ถึงขั้นว่าเธอต้องมานั่งคุยกะน้องหมาน้องแมว =[]=''
 จะว่าเธอเป็นบ้ามันก็ไม่เชิงเพราะเธอรั่วได้ตลอด ชอบหัวเราะเป็นชีวิตจิตใจ ตอนร้องไห้ก็หัวเราะ  ตัวนอนละเมอก็หัวเราะ  = = บางทีก็หัวเราะโดยไม่รู้ว่ากำลังหัวเราะอะไรอยู่  มันตลกตรงไหน ??  อะไรประมาณนั้น  เธอไม่ชอบแกล้งใครแต่เธอเป็นฝ่ายโดนแกล้งซะมากกว่า  บางคร้งโดนพวกที่มีอำนาจมากกว่าแกล้งจนร้องไห้  แต่เธอไม่ได้ร้องไห้เห็นพวกนั้นเห็น  เพราะเธอสัญญาไว้กับตัวเองว่าจะร้องไห้ให้ใครๆเห็นไม่ได้เป็นอันขาด !!  เธอเป็นคนหนึ่งที่ขยันหาเงิน  ทำงานเท่าที่ตัวเองจะทำได้ ขอให้มีกินก็พอแล้ว  มีครั้งหนึ่งที่เธอแข่งกินกับคนอื่นๆๆ  จนเธอได้เงินที่ไม่มากนักมาให้น้องสาวของเธอ แต่เธอเองก็เกือบตาย (เพราะกินแล้วติดคอ = =;) แต่ที่แน่ๆๆเธอชอบทำให้บรรยากาศที่เงียบกริ่บมาดีได้ก็เพราะการหัวเราะของเธอนิล่ะ

อาชีพ : เป็น พนักงานเสิร์ฟในร้านอาหารแห่งหนึ่ง 

ของติดตัว : นาฬิกาสร้อยคอ และ โทรศัพท์มือถือ

ครอบครัว : มีน้องสาว 1 คน ที่ไม่สบายเป็นโรคที่ร้ายแรงมาก  ต้องใช่เงินจำนวนมากในการรักษา  พ่อและแม่ ช่วยกันหาเงิน  แต่เราเองก็ต้องช่วยเหมือนกัน นั่งอยู่เฉยๆๆไม่ได้หรอก

สิ่งที่ชอบ :  การหัวเราะ ของกินที่กินได้  ชอบเห็นคนมีความสุข 

สิ่งที่เกลียด :  การร้องไห้  ความมืด  ของกินที่กินไม่ได้   แมงมุม

สิ่งที่กลัว : กลัวจะเสียน้องสาวและคนที่รักไป  น้องสาวที่เธอรักมากที่สุดกว่าสิ่งใดๆๆ และ กลัวการโดนคนอื่นเกลียดเหมือนกัน

ความฝันในอนาคต : อยากเห็นน้องสาวหายจากโรคนี้ และ เห็นครอบครัวมีความสุข ความฝันของเธอเอง  เธอก็อยากเป็นนักเล่นสเก็ตน้ำแข็ง  เพราะเธอชอบการเต้นรำทามกลางน้ำแข็ง

อื่นๆ :   การเต้นรำ

สุดท้าย...ขออิมเมจแบ๊วๆ ของมินนี่หน่อยสิ :

คำถาม  (หลายข้อหน่อยนะ ^^;; โทษที แต่ขอให้ตั้งใจตอบนะ จะพิจารณาจากตรงนี้แหละ)

1.ตอนนี้คุณกำลังทัวร์ล่องทะเลอยู่บนเรือสำราญ

ทำไมคุณถึงมาทัวร์นี้? 
:: เพราะว่าเค้ารับสมัครเด็กเสิร์ฟบนเรือสราญสุดหรูไม่ใช่เหรอไง  (ก็เห็นเค้าติดประกาศไว้ไม่ใช่เหรอ) ก็เลยมาทำงานบนเรือน่ะ  ^ ^

2.ระหว่างร่อนอยู่บนเรือ คุณได้พบกับบุคคลลึกลับสวมชุดผ้าคลุมเหมือนแม่มด เขาคนนั้นนำกล่องแก้วกำมะหยี่เล็กๆ ที่ดูหรูหราและเก่าแก่มากมายัดใส่มือคุณ แล้วก็จากไป คุณพยายามจะเรียกเขาแต่เขาก็หายตัวไปซะแล้ว พอเปิดดู ปรากฏว่าในนั้นมีไข่มุกอยู่เม็ดหนึ่ง

ความรู้สึกของคุณเมื่อเห็นไข่มุกคือ? และคุณจะทำอย่างไรต่อไป?

::  อ๊ากกก!!~ สวย ><~  ยายๆ ไปขโมยใครเค้ามาล่ะ รู้ไม๊ว่ามันไม่ดี  ห๊ะ!! (- - )( - -)(- - ) ไม่มีใครเห็นหรอกเนอะ  คริๆๆ (หัวเราะอย่างมีเล่ห์เล็กๆ) ขายได้หลายตังค์ไม๊เนี้ย ^O^ (อันนี้พูดคนเดียวนะ แล้วก็หันไปถามนกที่เกาะอยู่แถวนั้น- -")

3.ขณะที่หมอกลงหนาจัด และบนเรือเกิดความวุ่นวายมาก เนื่องจากกัปตันพบว่ามีปัญหาบางอย่างเกิดขึ้น

คุณกำลังทำอะไรอยู่?

:: นั่งคุยกับเหล่านกบนดาดฟ้า =[]=''

4.ตื่นขึ้นมาอีกทีคุณก็พบว่ารอบตัวคุณรายล้อมไปด้วยกระต่าย! ไม่ไกลนักมีหนุ่มน้อยนั่งเล่นกับกระต่ายเหล่านั้นอยู่ คุณจึงมุ่งตรงเข้าไปหาทันที แต่ปรากฏว่าเขาทักทายคุณแค่สวัสดีคำเดียวเท่านั้น แล้วก็ยิ้มให้ แต่พอคุณถามอะไรไปเขากลับไม่ตอบซักคำ

คุณมีวิธีที่จะทำให้เขายอมพูดกับคุณอย่างไร?

:: '' สวัสดี ^ ^ ''
'' สวัสดี  = =  ที่นี้ที่ไหนกัน ?? ''
'' ...... ''
'' นายๆๆ  ที่นี้ที่ไหนอ่ะ ?? ''
'' ......''
กรี๊ดดดดด!!  เมื่อกี้นายนี้ยังพูดกับฉันอยู่เลย  ตอนนี้ใบ้กินแล้วเหรอ  ??  ดีล่ะ  งั้นต้อง...
'' (หยิบกระต่ายขึ้นมา) นิ  ถ้านายไม่บอกฉันล่ะก็  กระต่ายน้อยตัวนี้  ฉันจะโยนมันลงในเหว  ''
'' ?? ''
''  ......1........2..... ''
'' อย่าๆๆ  บอกแล้วๆๆ เธออย่าโยนกระต่าลงไปเลยนะ  ฉันขอร้องล่ะ ''
'' แค่นั้นล่ะ ไหนบอกมาสิว่าที่นี้ที่ไหน นายชื่ออะไร  แล้วฉันมาอยู่นี้ได้ไง ??  ''

5.ซองมินเดินทางไปหาโจรสลัดกลุ่มนึง แน่นอนว่าคุณไปด้วย(ตามติด 55+)เขาและคุณได้ร่วมเดินทางไปกับโจรสลัดกลุ่มนี้ ความอัธยาศัยดีทำให้คุณได้เพื่อนเยอะ แต่ซองมินที่เป็นคนเงียบขรึมกลับไม่ค่อยมีเพื่อน คุณอยากให้เขามีเพื่อน ด้วยความหวังดีของคุณ

คุณจะช่วยให้เขาผูกมิตรกับคนบนเรือได้อย่างไร?

:: '' ฉันว่านายควรมีเพื่อนบนเรือด้วยนะ ซองมิน ''
'' แล้วเธอจะให้ฉันทำอย่างไรล่ะ '' 
'' นายน่ะ  ควรไปคุยกับฮีชอลนะ ^ ^ ''
'' ห๊ะ !! OoO เธอจะให้ฉันไปคุยกับคนที่น่ากลัวที่สุดบนเรือน่ะเหรอ ?? ''
'' ใช่ !!  เพราะถ้านาย คุยกับฮีชอลแล้ว  คนอื่นๆก็คุยกับนายได้ ''
'' เธอคิดว่าพวกเขาจะคุยกับฉันได้เหรอ?? ''
'' เรื่องนี้ฉันจัดการเอง  ระหว่างที่ฉันคุยกับฮีชอลอยู่นั้น ฉันจะถามเรื่องที่นายชอบ ... นายชอบกระต่ายใช่มั้ย ?? ''
'' ใช่  ^ ^ ''
'' ฉันก็ต้องให้นายน่ะ  มีส่วนร่วมในการสนทนาทุกๆครั้งด้วย ^ ^ แค่นี้นายก็จะมีเพื่อนแล้วล่ะ ''

6.ระหว่างการเดินทางสำรวจเกาะร้างแห่งหนึ่ง อีทึกกัปตันเรือได้รับบาดเจ็บสาหัส ส่วนคุณก็เกิดอุบัติเหตุทำกระต่ายน้อยที่ซองมินให้คุณมาตั้งแต่วันแรกที่พบกันตาย คุณรู้ว่าเขารักกระต่ายตัวนี้มาก เขายังไม่รู้ คุณคิดจะสารภาพผิด

คุณจะมีวิธีสารภาพผิดอย่างไรเพื่อไม่ให้เขาโกรธคุณ?(ตามความคิดของคุณ)

:: ฮานานั้งร้องไห้เสียใจอยู่ห้องน้ำ ทั้งๆๆที่ ซองมินวิ่งตามหาซะทั่วเรือ
'' ฉันขอโทษ ๆ  ซองมิน  ฮึกๆ ขอโทษ  '' ในมือของเธอกอดร่างเจ้ากระต่ายเอาไว้
ซองมินก็ได้ยินเสียงของฮานาร้องไห้ในห้องน้ำ
'' ฮานา  เธอเป็นอะไร  ร้องไห้ทำไม ?? ห๊ะ!! ''
'' ฉันขอโทษนะ  ซองมิน  ฮึกๆ  ที่ฉันดูแลกระต่ายที่นายให้ไม่ได้จริงๆๆ T^T ''
'' ช่างมันเถอะ  แต่...เธอต้องหยุดร้องไห้ก่อนนะ  ไหนเธอบอกว่าจะไม่ร้องไห้ให้ใครเห็นไง ''
'' ฉันรู้สึกผิดจริงๆๆนะ  ซองมิน TT O TT ''
'' ฉันรู้....ฉันให้อภัยเธอนะ เพียงแค่ตอนนี้เธอหยุดร้องไห้ แล้ว ยิ้มให้ฉัน แล้ว ก็ หัวเราะแบบฝืดๆ แค่นั้นฉันก็จะไม่โกรธเธอแล้ว ^ ^ ''

7.ในที่สุดเขาก็ยอมเปิดใจ และคุณก็รู้ตัวว่าคุณรักเขา และจู่ๆ เขาก็ไปสรรหากระต่ายน้อยมาจากไหนก็ไม่รู้มาให้คุณและสารภาพรัก

คุณจะตอบเขาไปว่ายังไง?

:: ''  ผมรักคุณนะ ฮานา ''
'' O///O จริงเหรอ ??  นายไม่ได้แกล้งฉันใช่มั้ย  ซองมิน ?? ''
'' จริงสิ  ฉันรักเธอ  ที่หนึ่งในใจของฉัน ''
'' อือ...ฉันก็รักนาย กระต่ายของฉัน ''
เจ้ากระต่าย  แกเห็นมั้ย  เจ้าของแกนะ  เค้ารักฉันได้ยินมั้ยๆ ><!!!

8.เรื่องจบลงแล้ว เทพผู้พิทักษ์จะพาพวกคุณกลับไปยังโลกปกติ ใจหนึ่งคุณก็อยากกลับ แต่อีกใจหนึ่งคุณก็อยากอยู่กับคนที่คุณรัก คุณสามารถเลือกได้ว่าคุณจะกลับหรือไม่กลับ ถ้าคุณกลับ เทพผู้พิทักษ์จะลบความทรงจำที่เกี่ยวกับคุณของคนที่นี่ แต่ถ้าคุณไม่กลับ เทพผู้พิทักษ์จะลบความทรงจำที่เกี่ยวกับคุณของคนที่โลกปกติให้

คุณจะตัดสินใจอย่างไร?

::  ทำไงดี  ??  ใจหนึ่งก็อยากกลับบ้านไปหาน้องสาว พ่อ แม่  อีกใจหนึ่งก็อยากอยู่กับ คนที่เรารัก...... แต่ว่า  น้องสาวฉันจะเป็นไงบ้างนะ....หายจากโรคร้ายแล้วหรือยัง  แม่ล่ะ  จะเป็นไงบ้าง
พ่อจะสบายดีมั้ย...หรือว่าฉันคิดถูกแล้ว  ฉันควรกลับไปหาน้องสาว พ่อ แม่ มากกว่า ...... ลาก่อน  กระต่ายน้อย  ฉันขอโทษ    ฉันจะรักนายตราบนานเท่านาน.......