วงเเหวนหัวใจ..ไดอารี่รัก

ลำดับตอนที่ #2 : คุยกันไนฝันนะ

            เอก.............วันนี้เรารู้สึกว่าเอกอยู่กับเรา....เพราะอะไรรู้มั๊ย...เพราะเมื่อวานเราได้สวมแหวนทองเกลี้ยงที่เอกให้ไง....และวันนี้เราก็ได้เจอกับเขา....ผู้ชายคนนั้น...คนที่ทำให้เราเสียใจกับความจริงใจที่เราให้เขาไป....เขามีอะไรหลาย ๆ ที่คล้าย ๆ เอกนะ...และนั่นทำให้เราเกิดความรู้สึกดี ดี กับเขา ทั้งที่ตั้งแต่เอกจากเราไป เราก็ไม่เคยรู้สึกว่า เราจะสามารถรักใคร หรือ จะมีใครรักและเป็นห่วงเราได้เท่าเอกเลย...

            จนวันหนึ่งที่เขาเดินเข้ามาในชีวิตเรา.....เขาทำให้เราประทับใจในหลาย ๆ อย่างแต่เราไม่รู้เลยว่ามันเป็นแค่ละครฉากหนึ่งที่เขาแสดงเพียงเพื่อให้เราหลงไหลได้ปลื้มไปกับเขา ให้เราประทับใจในตัวเขาก็เท่านั้นเอง.....เอก.....ตอนนี้เรารู้แล้วว่า...ทำไมเมื่อก่อนเอกถึงเตือนเรานักเตือนเราหนา...ว่าอย่าไว้ใจและเชื่อคนง่ายเกินไป....เราต้องดูเขาไปนาน ๆ ...วันนี้เราเชื่อเอกแล้วจ้ะ....เพราะเราเจอกับมันด้วยตัวเอง....และเราก็เสียใจมากด้วยที่ไม่เชื่อคำเตือนของเอก.....

            เราไม่ได้รักเขาหรอกนะเอก......เราเพียงแค่รู้สึกดีกับเขา...เพราะเขาทำให้เรานึกถึงเอก...และวันนี้เขาก็ทำให้เราคิดถึงเอกมากยิ่งขึ้น....เอกคงไม่ว่าเราเห็นแก่ตัวนะ.......

            อยากให้เอกอยู่ด้วยในวันนี้จัง......วันนี้เราเหงาเหลือเกินรู้ไหม.......เราได้แต่ลูบแหวนของเอกไปมา เผื่อว่าเอกจะรับรู้ว่าเราคิดถึงเอกมากแค่ไหน....เราอยากย้อนเวลากลับไปได้จัง.....เราจะย้อนเวลากลับไปก่อนวันที่เอกจะไปหาเราที่มหาลัย....เราจะไม่ให้เอกไปหาเรา......แต่เราจะเป็นฝ่ายไปหาเอกแทน....เพื่อที่คนที่จากไปจะได้เป็นเรา.....เพราะเราเชื่อว่าเอกเข้มแข็งพอที่จะอยู่ได้โดยไม่มีเรา....ในขณะที่เราอยู่โดยไม่มีเอก...มันเหงามากนะ...
มันว้าเหว่.....มันทำให้ภาพเก่า ๆ ที่เราพยายามฝังลืมในความทรงจำ กลับชัดเจนขึ้นมาอีกครั้ง....
           
            คืนนี้เราจะเข้านอนแต่หัวค่ำนะ...เราหวังว่าเราจะพบเอกในความฝัน....และเราจะได้ใช้เวลากับเอกในความฝันให้นานที่สุดเท่าที่จะนานได้......

            แล้วเจอกันในฝันนะเอก......