คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : มาไม้ไหน
“ขอบคุณค่ะ อาจารย์”
โซดาเดินออกจากห้องพยาบาล
“เธอเป็นไงมั่งอะ แพลงเหรอ เอ๊ะ! หรือว่าหักๆหรือเปล่า” ตานี่ท่าทางจะบ๊องด้วยโดนแค่นี้จะไปหักได้ไงกันเล่า
“ไม่เป็นไรมากหรอก แค่ปวดนิดหน่อย”
“เดี๋ยวฉันไปส่งที่ห้องนะ หรือว่าจะนอนที่ห้องพยาบาล”
“ฉันไม่ได้เป็นหนักขนาดนั้น ไปเรียนดีกว่า วันนี้วันแรกด้วย”
“เอ่อ...เธอชื่อไรเหรอ”
“โซดา”
“ฉันออกัส เพราะว่าเกิดเดือนสิงหา พ่อแม่เรียกกัส เพื่อนเรียนไอ้กัสส่วนเธอ...จะเรียกว่ากัสเฉยๆก็ได้” พูดซ่ะยาว แต่ตลกเหมือนกันแฮะหมอนี่ อยู่ที่ว่าจะออกลายตอนไหนเท่านั้น
* * * * * *
ว่าก็ว่าเถอะ นายออกัส หน้าตาจัดว่าดี ไม่น่าจะเป็นคนแบบนั้นนี่หน่า หรือว่าพัทเข้าใจผิด ต้องพิสูจน์ดูหน่อย พูดไม่ทันขาดคำ ตายยากจริง
“โซดาจะกลับแล้วเหรอ” มาไม้ไหนเนี่ย
“อือ แล้ว...”
“ออกัส ไปคาราโอเกะกัน” เสียงเลดี้ “นี่ยัยคนเมื่อเช้านี่ เรื่องเก่ายังไม่สะสาง ยังจะมาแย่งกัสไปอีกหรือนี่”
“เลดี้ เอ่อ...คือ วันนี้กัสไม่ว่างอะ ต้องไปเรียนพิเศษ ไว้คราวหน้าก็แล้วกันนะ”
“งั้นพวกยัยแฟร์ก็ผิดหวังแย่สิ กัสอ่ะ งั้นพรุ่งนี้ต้องไปให้ได้นะ”
“เอ่อ...อืมม์ ก็ได้พรุ่งนี้ วันนี้ขอโทษนะ” แล้วเลดี้ก็เดินไป ท่าทางผิดหวังน่าเห็นใจจิงๆ
“อืม แล้วเมื่อกี้ดาจะพูดว่าไรเหรอ”
“จะบอกว่ากลับแล้วนะ บาย แล้วอีกอย่างอย่าเรียกว่าดาได้ไหมโซดาๆ จำไว้เข้าใจมั้ย” แย่แล้วเผลอไป
“อืม บายนะ” โหดใช่เล่นค่อยน่าสนุกหน่อย
* * * * * *
“นี่ พัทตกลงเป็นนายนี่แน่เหรอ บุคลิกไม่น่าจะใช่”
“โซดาโดนหรอกแล้ว เหมือนพัทตอนแรกแหละ แล้วโรงเรียนเป็นไงบ้าง”
“ก็ดีนะ แต่เจอคนนึง ชื่อเลดี้มั้ง....” โซดาเล่าเรื่องวันนี้ให้ฟังเรื่องเลดี้กลายเป็นหัวข้อสนทนาไปโดยปริยาย
ความคิดเห็น