คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : Chapter 5 นกกระดาษ ???
วันนี้เป็นวันอังคาร !
ผมขี้เกียจไปมหาลัยชะมัด ยัยเกรซก็จรลีหนีไปนอนห้องริทตั้งแต่เมื่อคืน เพราะงอนเรื่องที่ผมไม่ให้ไปมหาลัย ปัญญาอ่อนจริงๆเลย น้องผม - -+
อันที่จริง ผมจะตามไปนอนด้วยนั้นแหละ แต่ริทไล่ง่ะ TT บอกว่าที่นอนมันไม่พอ ที่จริงก็ไม่เป็นไรหรอก ผมยอมนอนบนตัวริทก็ได้ ><,,, (หื่นอะ)
แต่ในที่สุดผมก็ต้องมามหาลัยนั้นแหละ เพราะว่าริทลงทุนมาเคาะประตูห้องผม แล้วก็ลากตัวผมให้มามหาลัยจนได้ - -+
ในขณะที่ผมนั่งอยู่หน้าตึก สายตาผมก็สอดส่องหาเพื่อนร่วมตาย (อีกแล้วเหรอ) ในที่สุดผมก็เจอเพื่อนร่วมตายของผมแล้ว !
“เซน มาทางนี้ๆ”ผมกวักมือเซนที่เดินก้มหน้าก้มตาอยู่ เซนเงยขึ้นมามองผมแล้วยิ้มให้ ก่อนจะเดินอย่างรวดเร็วมาที่โต๊ะของผม
“วันนี้มาเช้าจังเลยกัน”เช้าตรงไหน แถวบ้านผมเรียกสายนะเนี่ย - -+
“แหะๆ เหอะๆ”ผมยิ้มให้เซน นี้เซนหลอกด่าผมป่าวเนี่ย - -+
“แล้วกันไม่เข้าเรียนเหรอ”
“อ๋อ กันมีเรียนตอน 10 โมงอะ”ผมตอบเซน เซนเลยทำหน้างงใส่ผม เออ! ผมเพิ่งสังเกตได้ว่าเพื่อนใหม่ของผมหน้าเหมือนแมวเลย - -+
“อ๋อ ลืมไป ว่ากันเป็นเด็กปี1 ครึ่งปี2”เซนพูดก่อนจะหัวเราะ มันน่าขำตรงไหนเนี่ย - -+
“แล้วเซนไม่ไปเรียนเหรอ นี้ก็สายแล้วนะ”ผมพูดพลางมองนาฬิกา นี้ก็เวลา 9 โมงแล้ว เด็กปี1จะเข้าเรียนตอนประมาณ 8 โมงครึ่งครับ แต่นี้เซนยังมายืนยิ้มให้ผมเลย หรือจะเป็นวิญญาณเนี่ย O_o (ติ๊งต๊องจริงๆ)
“ไม่อะ ขี้เกียจเข้าแล้ว”เซนพูดแบบเซ็งๆก่อนจะนั่งลงข้างๆผม เออ ตลกจังแหะ !
“เดี๋ยวเซนก็เป็นเหมือนกันหรอก ไม่เข้าเรียนบ่อยๆอะ”
“ไม่เห็นเป็นไรเลย ไม่ดีเหรอ จะได้อยู่ในมหาลัยนานๆ”เซนพูดก่อนมองหน้าผม เอ่อ...ใช้คำว่าจ้องดีกว่าครับ เพราะตอนนี้เซนกับผมนั่งใกล้กันมากเลย เขินนะเนี่ย ><,,
ผมกับเซนนั่งจ้องตากันอยู่นานพอสมควรเลยครับ ผมเริ่มสงสัยในพฤติกรรมของเพื่อนใหม่ของผม เรานั่งจ้องตากันอยู่นาน จน......
“กันนนนน ไปกินข้าวกันมั้ย”เสียงของริทลอยเข้ามาในหูของผม ทำให้ผมเบนหน้าออก ก่อนจะหันไปหาริทที่ยิ้มอย่างร่าเริง แต่ต้องหยุดชะงักเมื่อเห็นร่างของผู้ชายที่นั่งอยู่ข้างๆผม
“เอ้า ! เซนอยู่ด้วยเหรอ”แต่ไม่นาน ริทก็กลับมาร่าเริงเหมือนเดิม ถึงจะเป็นอย่างนั้น แต่ผมก็รู้ครับ ว่าริทก็ไม่พอใจอยู่เหมือนกัน
“ริทเรียนเสร็จแล้วเหรอ”ผมถามริทที่นั่งลงข้างๆผม เซนเลยยิ้มให้ริทก่อนจะขยับไปนั่งเก้าอี้อีกตัวนึง
“อื้ม”ริทพูด “หิวแล้วอะกัน ไปกินข้าวกันมั้ย”ริทถามผม ก่อนจะหันไปยิ้มให้กับเซน “ไปกินข้าวด้วยกันมั้ยเซน”
“อ๋อ ไม่เป็นไรหรอก เรากินมาแล้ว”เซนพูดแล้วยิ้มให้กับริท ริทก็เป็นคนอย่างนี้แหละครับ อัธยาศัยดี ถึงจะไม่พอใจใคร ก็เก็บไว้ ไม่แสดงออกมา
“แล้วเกรซหล่ะริท อยู่ไหน”ผมถามถึงน้องสาวตัวแสบของผมอย่างเป็นห่วง ก็ยัยเด็กบ๊องนั้นยังไม่หายงอนผมเลย
“อยู่ที่ห้องริทอะดิ แต่ไม่ต้องเป็นห่วง ริทซื้อข้าวแล้วก็ขนมให้น้องแล้ว แถมยังทิ้งเจ้าเขียวไว้ให้ด้วยน้า”อย่าเพิ่งสงสัยครับ เจ้าเขียวคือโน๊ตบุ๊คของริท พอดีว่ามันเป็นสีเขียว ริทเลยแต่งชื่อให้มันเก๋ไก๋ แต่จะว่าไปก็ตลกนะครับ โน๊ตบุ๊คมีชื่อ - -+
“อื้มมมม”ผมพยักหน้าเชิงเข้าใจ เกรซก็เปรียบเสมือนน้องสาวของริทไปแล้วครับ เผลอๆเนี่ย ริทดูจะเป็นห่วงยัยน้องสาวของผมมากกว่าผมซะอีกนะเนี่ย แล้วริทก็เหมือนเป็นคนในครอบครัวผมไปเรียบร้อยแล้ว พ่อแม่ของผมรักริทมากกว่าผมอีก- -+ แต่ก็ดีเหมือนกันครับ เวลาผมกับริทเป็นแฟนกัน จะได้ไม่ลำบาก >_< (เพ้อเจ้อมากมาย)
“น่าเสียดายจังเนอะ เซนไม่มาด้วย เราสองคนก็เลยเหงาเลย”ริทเอ่ยถึงบุคคลที่สาม ที่เพิ่งหายไปจากโต๊ะเมื่อกี้ หายไปไม่บอกกล่าวผมซักคำเลยแหะ - -+
“อ่าฮะ”ผมตอบ “กันว่าเซนเค้าแปลกๆนะริท”ผมเริ่มปรึกษาปัญหาชีวิตอีกครั้ง ก่อนที่ตักข้าวเข้าปากอย่างเอร็ดอร่อย
“ยังไงหล่ะ??”
“ก็......เนี่ย เซนเค้ามีเรียนตอนเช้าอะ แต่ว่าพอเจอกันอ่านะ เค้าก็ไม่เข้าเรียนเลยอะ”ผมพูดไป ตักข้าวไป ริทเลยทำหน้าสงสัยใส่ผม
“ขนาดนั้นเลยเหรอ”
“อื้มมมม”ผมพูดก่อนจะตักข้าวใส่ปาก แล้วก็เคี้ยวอย่างเอร็ดอร่อย ท่ามกลางสายตาคนที่มองอย่างเอื้อมระอา
“เค้าชอบกันหรือป่าว”ริทถามผม “ริทเห็นเค้าชอบทำหน้าเศร้าๆอ่ะ เวลากันอยู่กับริท อะไรประมาณเนี่ย”ริทอธิบายผมอย่างมีหลักการ คนเรียนเก่งก็งี้แหละครับ คิดอะไรไม่เหมือนชาวบ้านเค้า - -+
“เหรอ?”ผมเลยถามริทกลับไปแบบคนโง่ เอ่อ....ก็ผมคิดไม่ถึงนี่หน่า
“ไม่รู้สิ แต่จากที่เห็นอ่านะ”ริทตอบผม “แล้วกันชอบเค้าหรือป่าว”ริทเริ่มวกมาที่คำถามแรกตอนที่ผมเจอกับเซน จะถามทำไมหนักหนาเนี่ย ก็กูรักมึงอะ จะให้ไปชอบเซนได้ยังไงเล่า >< !
วันนี้ผมมีเรียนถึงเย็นครับ แต่ว่าก็มีเวลาว่างระหว่างคาบเหมือนกัน มันทำให้ผมว่างมากจนต้องมานั่งกับไอนัทและแจม แฟนของไอนัท (ลืมไปหรือยังครับ)
“เพื่อนใหม่มึงอะ น่ารักดีนะ”ไอนัทเปิดประเด็นในเรื่องของเซน นี้ใครไปบอกมึงครับเนี่ย !
“ใครบอกมึงว่ะ?”
“ที่รักมึงไง”ไอนัทพูด อย่าพูดอย่างงี้ซิเว้ย กูเขินน้า ><
“ก็ดี แต่ว่าเค้าดูเงียบๆอะ”ผมพูด ไอนัทเลยหันมามองหน้าผมแบบกวนตีน
“เค้าเงียบหรือมึงพูดมากว่ะ”ไอนี้หนิ พูดได้น่าถีบจริงๆ - -+ ผมมองหน้าไอนัทอย่างเซ็งๆ ขี้เกียจเถียงกับมันแล้วครับ แจมเห็นหน้าเซ็งๆของผม เลยหัวเราะออกมา
“แจมก็เห็นด้วยกับกันนะ แจมเคยเป็นเพื่อนของเซนมาก่อน ตอนเรียนอยู่เชียงรายอะ”แจมพูด ผมเลยหันไปมองหน้าแจม แล้วก็มองหน้าไอนัทแบบกวนตีน ประมาณว่า ‘แฟนมึงเค้าเห็นด้วยกับกู’
“พอเถอะๆ ยังไงเค้าก็เป็นเพื่อนกูแล้ว จะเป็นยังไงก็ไม่เห็นต้องเครียดเลยนี่หว่า”ผมพูด ก่อนที่แจมจะพยักหน้าเชิงเห็นด้วยกับผม แม้ว่าผมจะยังคิดเรื่องเมื่อตอนเที่ยงที่ริทสันนิฐานเอาไว้ก็ตาม
ผม ไอนัท และแจม ก็นั่งคุยกันไป กินขนมกันไป จนไอนัทลุกขึ้นไปซื้อขนมมา 2 รอบแล้วครับ เราก็นั่งคุยเรื่องต่างๆกันไป จนสายตาของผมเหลือบไปเห็นไอมาร์ควิ่งมาที่โต๊ะผมอย่างน่าตาตื่น
“ไอนัทโว้ยยยยยย”ไอมาร์คตะโกนเรียกชื่อไอนัทที่กำลังจะยัดขนมเข้าปาก ไอนัทเลยตะโกนด่ากลับไป
“กลัวกูไม่ได้ยินหรือไงว่ะ”ไอนัทบ่น ไอมาร์คที่วิ่งมาอย่างหน้าตาตื่น ทำตาโตอย่างตกใจ เมื่อเห็นผมนั่งอยู่ในโต๊ะด้วย
“เออ ไอกันอยู่นี้เอง กูไม่ต้องไปหาไกล”มาร์คพูดก่อนยืนขวดโหลสีใส ที่มีนกกระดาษอยู่ข้างในจนเต็มขวด
“อะไรวะ”ผมถามไอมาร์ค “ของกูเหรอ”ไอมาร์คพยักหน้า ผมเลยคว้าขวดโหลนั้น ก่อนที่จะมองมันอย่างงงๆ
“ใครให้มาว่ะ”ไอนัทถามคำถามที่ค้างคาใจแทนผม ดีมากเพื่อนกู !
“รุ่นพี่ว่ะ ไม่รู้ว่าใคร”ก็แน่อยู่แล้วครับ จะมีรุ่นน้องได้ยังไง ก็ต้องเป็นรุ่นพี่ของผมอยู่แล้ว ผมกับไอนัทมองหน้ากันโดยมิได้นัดหมาย ก่อนที่ผมจะเอียงคออย่างสงสัย ใครว่ะ ????
วันนี้ผมต้องกลับหอคนเดียวครับ ปกติริทจะกลับพร้อมผมทุกวัน แต่เพราะว่าความเป็นห่วงเกรซ ทำให้ริทต้องกลับมาอยู่กับน้องสาวของผม เพราะว่าเป็นห่วง มากกกกกก ! : (
“กัน กลับมาแล้วเหรอ”ริทถามก่อนยิ้มให้กับผมที่เหนื่อยเต็มทน นี้เข้ามาอยู่ในห้องผมได้ไงเนี่ย????
“อ่าฮะ เหนื่อยชะมัด”ผมพูดแล้วพยักหน้า พลางวางกระเป๋าบนโต๊ะหนังสือ ก่อนจะล้มตัวลงนอน ริทมองหน้าผมแบบงงๆ ก่อนจะหันไปมองขวดโหลนกกระดาษ แล้วก็ยิ้มนิดๆ
“ใครให้อะพี่กัน”ยัยเกรซที่เพิ่งออกมาจากห้องน้ำ เดินตรงมาที่ขวดโหลนกกระดาษนั้น แล้วก็หยิบมันขึ้นมาดู
อย่างแปลกใจ
“ไอมาร์คบอกว่ามีรุ่นพี่ให้ ยังไม่รู้เลยว่าเป็นใคร”ผมตอบ “แกจับดีๆนะ อย่าให้หล่น เดี๋ยวแตก”
“เป็นห่วงขนาดนั้นเลยเหรอกัน”ริทถามผมเชิงน้อยใจ แต่ฟังจากน้ำเสียง มันไม่ใช่อะ!
“อื้มมมม”ผมตอบ “ถ้าคนที่ให้กันเค้ารู้ว่ากันทำของเค้าแตก รักษาของของเค้าไม่ดี แบบว่า เค้าอุส่าห์ทำให้กันขนาดนี้ กันยังไม่รักษาอีก เค้าคงจะเสียใจน่าดูเลย”ผมพูดก่อนทำหน้าเศร้า ริทยิ้มนิดๆ พอผมหันไปมอง ริทก็หุบยิ้ม แล้วก็ทำหน้าแบบเฉยๆ
เป็นอะไรของเค้าเนี่ย ?????
“เค้าต้องชอบพี่กันแน่ๆเลย ถึงทำให้ขนาดนี้”ยัยเกรซพูดขึ้น ไอเด็กบ้า ! จะพูดทำไมเนี่ย เดี๋ยวริทก็งอนอีกหรอก TT
“อื้มมมม ริทก็ว่างั้นนะ”ริทพูดขึ้นแล้วอมยิ้ม วันนี้มาแปลกแหะ! ถ้าเป็นวันอื่นนะ จะต้องวีนทำหน้างอใส่ผม แล้วก็เดินกลับห้องไปอย่างไม่พอใจ
ผมมองหน้าริทอย่างแปลกใจ ก่อนที่ริทจะหันมามองผม แล้วก็หลบสายตาผมไปเฉยๆ ก่อนจะหันหลังเดินออกไปจากห้องของผม
“ริท จะไปไหนอ่ะ???”
“จะกลับห้องอ่ะ เดี๋ยวค่อยมาแล้วกัน”ริทพูดก่อนหันมายิ้มบางๆให้กับผม แล้วปิดประตูไปทันที ในขณะที่ผมยังยืนงงอยู่กับพฤติกรรมของริทในวันนี้
กินยาผิดขวดป่ะเนี่ย ? - -+
“พี่กัน มีกระดาษอะไรไม่รู้อยู่ในขวดโหลด้วยอะ”ยัยเกรซบออผม ขณะที่ผมเดินออกมาจากห้องน้ำด้วยสภาพที่
เซ็กซี่อย่าบอกใคร ผมเพิ่งอาบน้ำเสร็จครับ - -+
“ไหน ? เอามาดูดิ”ผมที่กำลังเช็ดผมอยู่ รีบขว้าขวดโหลจากมือของยัยเกรซ ยัยเกรซเงยหน้าขึ้นมามองผม ที่อยู่ในสภาพเปลือยท่อนบนอยู่ (อ๊ายยยยย อยากเห็นๆๆๆ >< : ไรเตอร์)
“พี่กัน ไปแต่งตัวก่อนไป อย่ามายืนโชว์พุง”ยัยเกรซไล่ผม เห้ย ! ไอบ้า ซิกแพคโว้ย ซิคแพค ไม่ใช่พุง - -+
ผมตบหัวยัยเกรซ ก่อนจะเดินไปใส่เสื้ออย่างเซ็งๆ ถ้าวันนี้ผมไม่มีเรียนทั้งวัน ผมไม่อาบน้ำนะเนี่ย (โอ้โฮ้ ! คนหล่อซกมก โอ๊ยยยย ! โดนพี่ริททำร้ายอีกแว้วว TT : ไรเตอร์)
“พี่กัน เกรซไม่กล้าเปิดอะ เปิดเองแล้วกัน”ยัยเกรซที่นั่งงงอยู่กับขวดโหลนกกระดาษอยู่นาน ยืนขวดโหลนั้นมาให้ผม ดีแล้ว! ให้ยัยนี้เปิด แตกปล่าวๆ ยัยเกรซลุกขึ้น ก่อนจะหยิบหมอนข้างและผ้าห่ม แล้วเดินไปเปิดประตู
“เห้ยๆๆๆ จะไปไหนจ๊ะ ไอน้องสาว”ผมตกใจก่อนจะถามยัยเกรซที่กำลังจะเดินออกไปนอกห้อง “ละเมอเหรอแก”
“ป่าว เกรซจะไปนอนห้องพี่ริท”ยัยเกรซตอบแล้วเดินออกไปทันที ทิ้งให้ผมเป็นหมางงอยุ่ในห้องคนเดียว กูโดนนอนคนเดียวอีกแล้วเหรอเนี่ย โฮกกกกก TT
ผมนั่งจ้องขวดโหลนกกระดาษอยู่นาน (มันเป็นชื่อนี้ไปแล้วครับ) ในสมองของผมว่างเปล่า ก่อนที่จะถอนหายใจแล้วก็เปิดขวดโหลทันที ข้างในมีกระดาษอยู่เหมือนที่ยัยเกรซบอกจริงๆด้วย ผมคลี่กระดาษแผ่นนั้นออก แล้วก็อ่านข้อความที่อยู่ข้างในทันที
To…..น้องกัน
น้องอาจจะสงสัยว่าพี่เป็นใคร ทำไมต้องพับนกให้ พี่แค่อยากให้น้องเปิดอ่านข้อความที่อยู่ในนกกระดาษให้ทุกตัว แล้วเมื่อน้องอ่านหมดทุกตัว พี่ก็จะปรากฏตัวขึ้นเอง ย้ำ ! อ่านให้หมดทุกตัวนะ แล้วน้องจะเจอพี่เอง : ) อ๋อ! แล้วอย่าลืม เก็บกระดาษที่พับนกไว้ทุกแผ่นนะจ๊ะ : )
From…..รุ่นพี่คนหนึ่ง
ลายมือของพี่เค้าสวย ไม่ได้สวยมาก แต่ก็ดีกว่าลายมือของผม - -+ แต่ทำไมผมรู้สึกคุ้นกับหลายมือนึ้จังเลย เหมือนกับใครซักคนที่ผมรู้จัก แล้วก็สนิทมากกกก
ผมส่ายหน้าก่อนจะเทนกกระดาษนั้นให้ออกมาจากขวดโหล ก่อนจะแกะนกทุกตัว จริงๆด้วยครับ ทุกตัวมีข้อความทุกๆตัว ประมาณว่า ‘อย่านอนดึกนะ’ หรือ ‘อย่าตื่นสาย’ แล้วก็ ‘อย่าขี้เกียจไปมหาลัยนะ’ หรือ
‘อาบน้ำด้วยนะจ๊ะ’
เค้าต้องสนิทกับผมแน่ๆเลยครับ เค้าถึงรู้ทุกๆอย่าง ว่าผมเป็นคนนอนดึก แล้วก็ตื่นสาย แล้วก็ไม่อยากไปมหาลัย แม้กระทั่งว่าผมไม่ชอบอาบน้ำ เค้ายังรู้เลยครับ - -+
ผมอ่านนกนั้นทุกตัว ผมนับได้ประมาณตอนนี้ 37 ตัวแล้วครับ โอ้โฮ้ ! ใครมันจะช่างอดทน พับนกให้ผมตั้ง30กว่าตัวเนี่ย ผมยิ้มก่อนหยิบนกตัวสุดท้าย อื้ม ! นี้ก็เป็นตัวที่ 38 พอดีซินะ ผมแกะนกออก ก่อนจะอ่านข้อความสุดท้ายทันที
‘เป็นห่วงแกนะกัน : )’
แอ๊ดดดดด ~~~
“ริทพับนกเก่งมั้ยกัน ???”เสียงของริทดังขึ้น ทำให้ผมหันไปมองผู้ชายหน้าหวานที่ยืนฉีกยิ้มให้ผมหน้าประตู ก่อนจะทำตาโตอย่างตกใจ
นี้ริทเป็นคนทำเหรอเนี่ย ????
กรี๊ดดดดดดดดดดดดด ! ดีใจที่สุดเลยครับ : )
Writer TALK :
เย้ๆๆๆ มาอัพฟิคแล้วคับ ^^
โทษทีค่ะ พอดีว่าฝนมันตกหนัก เลยไม่ได้อัพ (เกี่ยว???)
ตอนนี้แต่งมาจากเหตุการณ์จริงค่ะ เจอมากับตัวเลย แหะๆ
ไม่รู้ว่าใครทำให้ เพื่อนบอกว่าเป็นรุ่นน้อง - -+
ตอบเม้นดีกว่าเนาะ ^^
@ ★Picasso eyes'gr ขอบคุณนะค่ะ แล้วก็ขอโทษด้วยที่ทำให้เป็นห่วง ต่อไปจะไม่ทำให้เป็นห่วงแล้วนะค่ะ ^^
@ D3KKO เรื่องนี้ กันริท เก่งเซน โน่เกรซ ค่ะ ไม่ต้องเป็นห่วงว่า กันเซน เพราะว่ามันคือ กันริท 555 พี่กันรักพี่ริทจะตาย (อ้วกกก)
@ Misskimji อ่าฮะ คาดว่าจะเป็นอย่างนั้น เพื่อนสนิทคิดไม่ซื่อ 555 ตัวพ่อกับตัวยุ่งยังไม่ได้เป็นแฟนกันค่ะ (ขนาดยังไม่เป็น)
ขอบอกเลย! อย่าเพิ่งถามนะค่ะว่าใครเคะ ใครเมะ เพราะตอนแรกคิดไว้ว่า กันริท พอแต่งไปแต่งมา พี่กันเคะซะงั้น - -+ แต่สุดท้ายก็ กันริท แน่นอนค่ะ พี่กันออกจะแมน ฮุๆๆ (เหรออ??) ไรเตอร์ยังงง
ขอบคุณทุกๆเม้น ทุกๆคำถามค่ะ แต่อยากให้เม้นมากกว่านี้อะ ทำให้ได้อะป่าว ไรเตอร์ติ๊งต๊องคนนี้จะได้มีกำลังใจแต่งไปเรื่อยๆ ขอบคุณรีดเดอร์ล่วงหน้าเลยหละกัน ขอบคุณค๊า ~~
ความคิดเห็น