คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : Chapter 1 พวงกุญแจ แทนใจ : )
ผมเบื่อวันรับน้องเต็มทนแล้วครับ หลังจากผมโดนริทป้ายหน้าเสร็จ ผมก็ถือโอกาสโดดมานั่งกะไอพวกเวรที่ไม่ทำอะไรเลย นั้นก็คือเพื่อนๆของผมนั้นแหละครับ
“มึงโดดอย่างนี้ เค้าจะไม่ว่าเหรอ”ไอนัทถามผม ผมเลยชี้ให้ดูว่า ขนาดเด็กปี1 ยังโดดเลย นับประสาอะไรกับเด็กปี1 สองรอบอย่างผม - -
“กูเบื่ออะ รับน้องมาสองปีแล้ว มันก็เดิมๆ”ผมบ่นก่อนที่จะหยิบคุกกี้ขึ้นมาทานแก้เซ็ง ก่อนที่จะมองเด็กปี1เดินที่เข้ารับน้องอย่างเซ็งๆ
“สมน้ำหน้า อยากโดดเรียนประชดรักเอง ช่วยไม่ได้”ไอมาร์คด่าผม “หึงใครไม่หึง ไปหึงพี่ชายเค้า จะบ้าเหรอ”
“ก็กูจะรู้มั้ยหละไอเวร”ผมด่าไอมาร์คกลับ ให้ตายเถอะ! อย่าพูดถึงมันได้มั้ย เรื่องมันเศร้า TT~
“พวกมึง เห็นน้องปี1ที่ชื่อกันหนีมาทางนี้หรือป่าว”เสียงริทดังมาจากข้างหลังผม ไอนัทกับไอมาร์คพร้อมใจกันชี้มาที่ผม ไอเพื่อนเลวววววว ~
ผมเลยได้แต่หันไปมองริท แล้วก็ยิ้มแห้งๆให้กับริท
“นี้ ! กัน หนีมานั่งตรงนี้เหรอ”รุ่นพี่ริทว่าผม ก่อนจะเข้ามานั่งข้างๆผม แล้วมองหน้าผมแบบเคืองๆ
“ก็.....มันน่าเบื่อหนิ ปีที่แล้วก็รับไปแล้วอ่ะ”ผมบอกแล้วทำหน้าอ้อนๆ ริทเบะปากอย่างหมั่นใส้
“สมน้ำหน้า”ริทว่าพลางแลบลิ้นใส่ผม “ใครใช้ให้แกไม่เรียนหล่ะ”
‘เพราะใครหล่ะ’ประโยคนี้พูดได้แค่ในใจ เพราะริทยังไม่รู้สาเหตุที่ผมไม่ไปเรียนตั้ง 2 เดือน พอริทถาม ผมก็บอกว่า เหตุผลส่วนตัว ริทเลยไม่ถามต่อ
ผมทำหน้าเอื้อมระอากับการรับน้องใส่ริท ก่อนที่ริทจะหยิบสิ่งของออกจากกระเป๋ากางเกง ขึ้นมาโชว์อยู่ตรงหน้าผม
“อะ ทำมาให้รุ่นน้องคนใหม่”ริทยื่นของสิ่งนั้นแล้วยิ้มให้ผม มันคือพวงกุญแจ ซึ่งเป็นรูปตุ๊กตา รูปร่างเหมือนริท ยิ้มกว้างจนเห็นเหล็กดัดฟันสีฟ้า ผมมองมันอย่างประหลาดใจก่อนจะยิ้มกว้างอย่างดีใจ
“น่ารักอะ !”ผมพูดอย่างดีใจ ก่อนขว้าพวงกุญแจนั้น ก่อนจะถามริท “ซื้อมาเหรอ”
“ป่าว ทำเอง”ริทพูดก่อนยิ้มอย่างภาคภูมิใจ ผมก็อดยิ้มตามไม่ได้
เอ๊ะ ? แต่ทำไมต้องดัดฟันด้วย
มันต้องเป็นของริทไม่จริงเหรอ ????
“เอ้า แล้วให้กันทำไมอะ”ผมถาม ริททำหน้ายู่ใส่ผม จนผมแก้ตัวแทบไม่ทัน “ไม่ใช่อย่างนั้นริท คือ.....นี้มันตัวริท แล้วริทเอามาให้กันทำไม”ริทเปลี่ยนจากทำหน้ายู่มาเป็นยิ้มกว้าง ก่อนที่จะขว้ามันมาอธิบายอีกรอบ
“ก็ นี้เป็นตัวริทใช่มะ แล้วถ้ากันเห็นมัน ก็จะนึกถึงริทให้”ริทพูดแล้วก่อนยื่นให้ผมเหมือนเดิม ผมพยักหน้าเชิงบอกว่าเข้าใจ
“แล้วของริทอะ ไม่มีเหรอ”
“ก็กันไม่ทำให้นี้หน่า”ริทพูดแบบงอนๆ “แล้วริทจะมีได้ไง”
อ้าวววววว ! ก็กูทำไม่เป็นหนิ - -
“อยากได้เหรอ”ผมถาม ริทพยักหน้าอย่างรวดเร็ว ผมยิ้มแล้วตอบไปอย่างไม่ทันคิด
“งั้นเดี๋ยวทำให้”
“จริงเหรอ !”ริทถามแล้วยิ้มอย่างดีใจ เวรแล้ว! ผมทำเป็นซะที่ไหนหล่ะ ไอพวกตุ๊กตาแอ๊บแบ๊วแบบนี้ ผมเย็บเศษผ้าเป็นก็บุญเท่าไหร่แล้วครับ
แต่พอเห็นรอยยิ้มของริท....ผมก็อยากทำให้
“อื้มมมมม”ผมลากเสียงยาว แถมหันไปปาดเหงื่อด้วย
“เย้ๆ ดีใจเลยๆๆๆ”ริทยิ้มเหมือนเด็กๆ “งั้นกันทำตัวแบบกันแล้วกันนะ : )”ริทสั่งผม ผมเลยได้แต่พยักหน้า กรรมของเวร - -“
Writer TALK :
ไม่มีไรจะพูดค่ะ....
สั้นได้อีกค่ะ- -+
ขอโทษรีดเดอร์ทุกๆคนนะค๊าบ แต่ว่าฟ้าสัญญาว่า ตอนหน้า ยาวแน่นอน ฟันธงค่ะ !
ความคิดเห็น