คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : Chapter 2 พี่รหัส !
หลังจากที่ผมพยายามใส่พวงกุญแจริทเข้ากับโทรศัพท์ผมแล้ว มันก็สำเร็จ ซึ่งนั้นเป็นเวลาเดียวกับรุ่นพี่เรียกไปจับฉลากบัดดี้
บัดดี้อีกแล้ว - -+
“มาเลยกัน มาเลยๆ”ริทเลยลากผม ก่อนที่จะเหวี่ยงผมให้นั่งกับน้องปี1 “อย่าหนีอีกนะ”ริทสั่งผม เพราะกลัวว่าผมจะหนีอีก
“เป็นแฟนกันเหรอครับ”เสียงของผู้ชายที่นั่งข้างๆผมเอ่ยขึ้น ผมหันไปมองเค้า เกือบจะด่าแล้วครับว่ายุ่ง แต่พอเห็นน่าตาแล้ว ด่าไม่ลงเลยแหะ -*-
“ป่าวครับ เป็นเพื่อนกันครับ”ผมตอบแล้วยิ้มให้กับเค้า ผมมองป้ายชือแขวนคออันเบอเร่อ ชื่อ‘เซน’ครับ ชื่อแปลกดี - -
“เพื่อน???”เซนทำหน้างงใส่ผม ก็แน่ซิครับ ใครๆก็เห็นว่าผมอยู่ในสภาพเด็กปี1 ทั้งๆที่ริทเป็นรุ่นพี่
“อ๋อ คือผมโดนรีไทน์หน่ะครับ”ผมตอบอย่างไม่อาย เซนยิ้มนิดๆก่อนจะพูดกับผมว่า....
“งั้นผมกับคุณก็รุ่นเดียวกันซิครับ”
ในที่สุด ผมก็ได้เพื่อนใหม่เพิ่มมาอีกคน ชื่อว่า ‘เซน’ เค้าเป็นเด็กซิวครับ มาจากเชียงใหม่ เพราะว่าเมื่อปีที่แล้วเอนท์ไม่ติด เลยพยายามจนสำเร็จ ส่วนน่าตา ก็น่ารักดีครับ ตาตี่ พอยิ้ม ตาก็จะปิดไปเลย น่ารักไปคนละแบบกับริทครับ ตัวขาวเว่อร์มาก ขาวกว่าริทอีก - -+
“แล้วทำไมกันถึงโดนรีไทน์หล่ะ”เซนถามผมพลางทำหน้าสงสัยนิดๆ
“ประชดชีวิตหน่ะ”ผมตอบแบบกวนๆไป เซนเลยเงียบไปเลย ผมเลยขอโทษเค้าไป เซนบอกว่าไม่เป็นไรครับ เซนเป็นคนเงียบๆนะครับ แต่พอเอาจริงก็พูดมากใช่ย่อย แต่ไม่เท่าริทหรอกครับ - -+
“เอ้า ! รุ่นน้อง2คนข้างหลังหน่ะครับ โดยเฉพาะเด็กตัวดำหน่ะ พูดมากจังเลย”รุ่นพี่ริทแย่งโทรโข่งจากพี่โบ ก่อนที่จะตะโกนใส่ผม ผมแอบเห็นนะครับว่าริทไม่พอใจที่ผมคุยกับเซน
หึงอะดิ ><,,,,
ผมมองหน้าริทประมาณว่า ‘เดี๋ยวโดนแน่’ริทเลยขึ้นโทรโข่งให้พี่โบพูดต่อ
“ทุกๆปี เราจะมีการจับพี่รหัส น้องรหัส แต่ปีที่แล้ว เราเปลี่ยนมาเป็นการจับบัดดี้ เพื่อกระชับสัมพันธ์ระหว่างรุ่น”พี่โบพูดขึ้น จับบัดดี้อีกแล้วเหรอ ? แต่ทำไมปีนี้ผมรู้สึกอยากมีพี่รหัสขึ้นมาทันทีเลย ?
“แต่ปีนี้ เราก็จะกลับมาจับพี่รหัส น้องรหัสเหมือนเดิมนะครับ”ยิปปี้ ! ผมทำท่าดีใจจนเซนมองผมแบบงงๆ
“ดีใจอะไรเหรอกัน”
“ป่าวหรอก”ไม่ให้ดีใจได้ไงหล่ะครับ เพราะไม่แน่ ริทกับผมอาจจะรหัสเดียวกันอีกก็ได้ ใครจะไปรู้
“เราอยากให้มีบัดดี้มากกว่าอะ”เซนบ่นขึ้น ผมเลยหันไปมองหน้าเซนแล้วยิ้มให้อย่างเสียดาย
“เอ้า ! ถ้าได้ยินตามที่ไอโบพูดแล้ว ฉะนั้น เราจะเรียกพี่รหัสขึ้นมาเลยนะครับ”พี่เดย์พูด “คนแรก รุ่นพี่สุดหล่อ ขวัญใจน้องๆ พี่ริทครับ”ผมสะดุ้งโหยงเลยครับ เสียงรุ่นน้อง (โดยเฉพาะผู้หญิง) กรี้ดเต็มเลยครับ ริทก็ยังยิ้มอยู่ได้ ผมรู้สึกหงุดหงิดขึ้นมาทันที
“นั้นไง เพื่อนสนิทของกัน”เซนพูดขึ้นแล้วยิ้มให้กับผม ผมเลยหันไปยิ้มฝืนๆให้กับเซน เซนหุบยิ้มเลย น่าสงสารแหะ - -+
“พี่ริทรหัสอะไรครับ”พี่เดย์พูด ริทยิ้มๆแล้วหันมาทางผม ก่อนจะบอกรหัสตัวเองออกไป
“3883 ครับ”เออ ! แค่นั้นก็จบ จะมองผมทำไม
เอ๊ะ ? รหัสผมนี่หว่า - -
เห้ย !!!
กรี้ดดดดดดดด >.<~~
ริทได้เป็นพี่รหัสผมเหรอเนี่ย ???? พรหมลิขิตชัดๆ ><~~~
“กัน รหัสกันนี่หน่า”เซนพูดเบาๆก่อนเขย่าตัวผม ผมหันไปมองเซนแบบช้าๆ เซนน่าเศร้านิดๆครับ ไม่รู้ทำไม ???
“เอ้า ใครรหัสนี้ครับ”พี่โบพูดอีกครั้ง ทำให้สติของผมกลับมา
“กันเอง”ผมพูดพลางยกมือแล้วลุกขึ้นเดินออกไปข้างหน้า ไอพี่โบทำหน้าประมาณว่า ‘มึงอีกแล้วเหรอว่ะไอกัน’
“สรุปว่า น้องกันเป็นน้องรหัสของพี่ริทนะครับ”พี่เดย์พูด “น้องคนไหนที่อยากได้พี่ริทเป็นพี่รหัส ขอแสดงความเสียใจด้วยนะครับ”พี่เดย์พูดจบก็หันมายิ้มให้ผม พี่เดย์กับไอพี่โบก็รู้ครับว่าผมชอบริท
“มึงอีกแล้วเหรอกัน”พี่โบกระซิบข้างๆหูผม ผมเลยหันไปตอบพี่โบอย่างมั่นใจ
“ครับ”
“ทุกทีเลยมึง”
“พรหมลิขิตครับพี่”ผมตอบพี่โบก่อนยักคิ้วแบบกวนบาทาให้กับรุ่นพี่คนสนิท พี่โบเบะปากอย่างหมั่นใส้
“พรหมลิขิตหรือพรมเช็ดเท้าครับไอน้อง”พี่โบพูดก่อนจะยักคิ้วเหมือนผม ผมมองหน้าพี่โบประมาณ ‘เดี๋ยวเหอะมึง’
“เชิญพี่ริทไปจีบกับน้องกัน เอ้ย ! พาน้องกันไปสำรวจมหาลัยเลยครับ”ไอพี่เดย์พูดก่อนที่จะหันมาหัวเราะเยาะเย้ยให้กับผม ริทเลยตีไอพี่เดย์อย่างแรง สมน้ำหน้า : P ผมมองเซนที่ทำหน้าเศร้าๆ แล้วยิ้มให้กับเซน ก่อนรุ่นพี่ริทจะลากตัวผมให้ลงจากเวทีเพราะอายกับประโยคเมื่อกี้
ผมก็อายครับ >.<~~
“บังเอิญรึเปล่ากัน”ริทถามหลังจากลากผมออกมานั่งในสวนศึกษา (อยู่ในเขตคณะศึกษาศาสตร์) ผมหันไปมองริทแบบไม่พอใจ
“อยากได้รุ่นน้องผู้หญิงอะดิ”ผมประชด “เห็นแจกยิ้มไปทั่ว”
“ไม่ใช่ซะหน่อย”ริทปฏิเสธ “แล้วกันกับคนที่ชื่อเซนอะไรนั้นอะ เป็นไรกันอ่ะ สนิทกันไวจัง”
“เค้าซิวมาจากเชียงใหม่”ผมบอกริท ริททำหน้าแบบแปลกประหลาด
“งั้นก็รุ่นเดียวกะเราอะดิ”
“อ่าหะ”
“โหย โคตรลงทุนอะ”ริทพูด “ถ้าเป็นฉันนะ ฉันไม่ซิวหรอก”ได้ซิ ก็แกมันเรียนเก่งนี่หว่า - -+
“แต่เมื่อตะกี้อะ ฉันเห็นเค้าทำน่าเศร้าๆด้วยอะ ตอนพี่เดย์แซวอะ”ริทบอก แสดงว่าผมไม่ได้หลงตัวเองครับ เพราะขนาดริทยังเห็นเลย
“ริทก็เห็นเหรอ”ผมถามริท “กันก็ไม่รู้เหมือนกัน สงสัยไม่สนิทกะคนอื่นมั้ง”
“เค้าต้องชอบกันแน่ๆเลย”ริทพูดแล้วมองหน้าผมแบบเคืองๆ เห้ย ! เค้าชอบกู แต่กูรักมึงนะเฟ้ย >.<~
“แล้วไง?”
“แล้วกันชอบเค้าป่ะ?”
“เค้าก็น่ารักดีนะ”ผมตอบ “แต่ว่า กันไม่ชอบเค้าแบบนั้นหรอก”ถ้าผมไม่พูดต่อ ริทอาจจะโกรธผมทั้งวันแน่ๆ
ผมนั่งคุยกับริทเป็นชั่วโมง ผมก็ไม่รู้ว่าผมกับริทเป็นอะไรกัน เพื่อน แฟน หรือ คนรู้ใจ ??? เพราะเราก็ต่างงอนกันไป หึงกันมา แต่แม้ว่าใครถามก็ยังต้องตอบว่า ‘เพื่อนสนิท’ หรืออีกไม่นานก็ต้องตอบว่า ‘น้องรหัส’ อยู่ดี
ทั้งๆที่คำๆนี้ ผมไม่อยากเป็นเลยซักนิดเดียว........
ความคิดเห็น