ลำดับตอนที่ #71
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #71 : ปราณโอสถเทวะ
สอั่วโมที่ผ่านมาหลัวทีพาอบียอนเินึ้นเาเพื่อเสาะหาสมุนไพร
เธอเินามเาพร้อมับเรียนรู้เี่ยวับพืพันธุ์ที่สามารถเอามาทำยาไ้อย่าละเอีย
ท่านหมอหนุ่มร่าเล็็อธิบายอย่าไม่รู้ัเบื่อหน่าย น้ำเสียราบเรียบ เมาอ่อนโยน ทั้สายาท่าทาวามประพฤิไม่ไ้ส่อทาู้สาวับลูศิษย์สาวสุเ็ี่เลยแม้แ่น้อย สมับเป็นปรมาารย์
ผิับนรอบ้าที่เินผ่านไปมาเห็นายร่าเล็เินส่าาม้อย ๆ ้วยสาวามผมทอสวยั่าร่ำลือันไปว่าท่านหมอหลัวแนเหนือมีสาวสวยิามเป็นลูศิษย์
หนุ่ม ๆ หลายนแอบาม แอบมอ เป็นระยะไม่า
แ่ทุน็ไม่มีใรล้าทำอะไรรุ่มร่ามหัหา ่าแสท่าทีเรอเรใท่านหมอหลัวันทั้นั้น
แถมบารั้มีโรภูเาสุหื่นเ้าปล้นะุร่าสาวผมทอศิษย์อท่านหมอหลัว็ะ้อมีาวยุทธหลายนเ้าปป้อูแลให้นอบียอนแปลใ
เพราะูท่าทีอผู้นนั้นแสถึวามเารพนบนอบให้ท่านหมอหลัวอย่ามามายและริใ
รั้นึอบียอนสบ่อระหว่ารอให้ท่านหมอหลัวเอาสมุนไพรเ้าไปายในร้านยาที่เมือเล็ ๆ แห่หนึ่
สาวามยืนอยามสบายหน้าร้าน และอย่าที่เย 'แฟนลับ' ที่อยามแอบมอยืนห่าออไปไม่ไล
อบียอนมอเลือนนึแล้ววัมือเรีย
หนุ่มร่าบึบึนาโหัวใเ้นแรรีบแ้นเ้าหาทันที
“พี่าย ๆ” เสียหวานเย็น
ายหนุ่มเ้ ๆ ั ๆ รีบพยัหน้าอบ
“ถามหน่อยสิ ทำไมทุนถึูเรใท่านหมอหลัวมานานี้ ันูแล้วท่าทาท่านอาารย์อายุยัไม่มาเลยนี่” เธอถาม
หนุ่มร่าโหายใลึพยายามอย่ามาที่ะไม่้อมอใบหน้าและทรวทรอร่ามาอหิสาว
“็ ็ท่านหมอมีบุุับพวเรามา ท่านท่อเที่ยวรัษานทาเหนือไปทั่ว ไม่ว่าใระมีอาารอย่าไรท่านหมอรัษาไ้หม ไม่ยอมิเิน้วย” เาอบ
อบียอนเลิิ้วเรียว “โห อย่านี้แสว่าัวริอท่านอาารย์้อรวยมา ๆ น่ะสิ”
หนุ่มร่าโส่ายหน้า “ัน็ไม่รู้เหมือนัน แ่ท่านไม่ยอมิเินริ ๆ แถมเผลอ ๆ แเินอี ทั้ให้เิน ทั้ให้ยา รัษาให้ ทุอย่าฟรีหม พวเราึเทิทูนท่านเอาไว้”
อบียอนรับฟันะลึ บนโลมีนอย่านี้้วย
ารสนทนาหยุลเมื่อท่านหมอหลัวออมาาร้านยา หนุ่มร่าบึบึนรีบประสานมือารวะ
“อ้าว ! อาเิน นายำลัีบลูศิษย์อันอยู่เหรอไ” เาพูิล
อาเินรีบ้มศีรษะลอย่าลนลาน “ไม่ ไม่รับท่านหมอ ้าน้อยมิล้า แ่พูุยับุหนูบ้าเท่านั้น”
หมอหลัวหัวเราะอย่าปราี “ันพูเล่นน่ะ อาเิน”
ท่านหมอเินเอามือไพล่หลัเินออไป่อ อบียอนึโบมือบ๊ายบายอาเิน ทำเอาหัวใหนุ่มร่าโร่อลอย
เมื่อเินมาถึศาลาพั้าทาปลอน หมอหลัวเรียลูศิษย์สาวนั่รหน้า
“เอาล่ะ อบียอน สอสามั่วโมที่ันพาเธอเินเ็บสมุนไพรันไ้รวสอบโรสร้าภายในอเธอแล้วึรู้ว่าเ่นมาอย่ามหาศาล้านเวทย์มนร์”
เาบอเล่าทำเอาอบียอนอึ้ยอมรับฝีมือ้านารแพทย์อหมอหลัวอย่าเ็มหัวใ ยมือประสานลาอ
“ท่านอาารย์่ายอเยี่ยมริ ๆ” น้ำเสียหวานแ่ริใ
ายร่าเล็ยิ้มละไม “ปราโอสถเทวะ เิาารลั่นอพลัสามพลัือ พลัปรา พลัีวิและพลัเวทย์”
อบียอนนั่ท้าวาฟัายหนุ่มร่าเล็แล็เอร์อย่าเลิบเลิ้ม
ัวริมาร์เป็นเ็ใฝ่เรียนอยู่แล้ว อปรเาเป็นนอบศึษาแ้เมแ้ปริศนา อบไศึษาลไโรสร้า เมื่อมาฟัายร่าเล็บรรยายึสนใฟัอย่าเ็มที่
หมอหลัวอธิบายถึารเินปราผสานพลัทั้สาม้วยวิธี่า ๆ อย่าแยบายและละเอียยิบ
สออาารย์หนุ่มับลูศิษย์สาวสอนและเรียนอย่าั้ใ ภูมิวามรู้ทั้มวล้านารแพทย์สายปราอเาเริ่มถ่ายทอสู่อบียอนทีละน้อย โยเพาะเล็วิาเาถ่ายทออัให้เ็มที่เพื่อให้ลูศิษย์สาวเอาไปฝึฝนรัษาัวเอไ้ในอนา
ในอนท้ายเาสั่ให้อบียอนนั่ัสมาธิับพื้น ัวเาเอยืนมอร่าอ้อนแอ้นสุามรหน้าอย่าปราี
ทันใ ายร่าเล็็พุ่นิ้วี้ี้เ้าใส่ลาม่อมอสาวามส่พลัอันบริสุทธิ์สุยอเ้าร่าอเธอ
อบียอนสะท้านทั้ร่า ทั่วทั้ัวเหมือนมีปราที่ทั้เ้มแ็ อ่อนโยน ร้อนเร่าและเย็นื่น
“ำเอาไว้ นี่ือปราโอสถเทวะ” เาพูึ้นเสียั
“ันไ้ใ้ปราโอสถเทวะทะลววาสิ่สปร สิ่แปลปลอมออนหมแล้ว ถัานี้อยู่ที่เธอเอที่ะ้อหมั่นฝึฝนเพื่อรัษาอาารัวเอให้ลับมาเหมือนเิมให้ไ้” เาบอ
เสียอายร่าเล็ทั้ทรพลัอำนาและอ่อนโยนเมา เหมือนับเสียนั้นึ้ออนไเ้าิวิาอเธอ
น้ำาบริสุทธิ์ออบียอน็หลั่ออมาเอ้วยวามันใ
เวลาผ่านไปเนิ่นนาน นร่าายและิใอเธอสบลึลืมาึ้น
แ่ทุอย่าว่าเปล่าไปเสียแล้ว
ท่านหมอหลัวหายไปราวับเทพเ้า ทิ้ไว้แ่ละออสีทอฟุ้สวยาม
สาวสวยอ้าปา้า เพราะามำนานเล่าานถึพลัแห่เทพที่ผู้เล่นบรรลุถึ
ไอแห่เทพปราร่อรอยหลัาท่านอาารย์าไป หมายวามว่า …
อบียอนถอนหายใระบายลมออาปา ปราบริสุทธิ์วิ่วนไปมาในัว พลัปรา พลัีพและพลัเวทย์เสริมประสานัน่อย ๆ ่อัวเป็นปราโอสถเทวะสะสมมาึ้นทีละน้อย ๆ
สอาเรียวามเปล่ประายึ้น ปรารัษาระับสูไ้เพิ่มเิม้วยัวเอโยอัโนมัิในายอัวแล้ว
แล้วทุอย่า็ราบาบล
อบียอนเริ่มสำรวรอบ้าแล้วเธอ็เห็นาร์สีม่ววาอยู่บนโ๊ะลาศาลา
“าร์ม่ว !” ร้อเสียแหลม
หิสาวหยิบาร์สีม่วประายเลื่อมบนโ๊ะึ้นมา้อู เห็นัวอัษรร้าน้ายิเลเอร์เป็นลายสีำสวยามว่า
Caretaker : ‘Xiǎoxīn’
“ผูู้แลอย่านั้นเหรอ ?” เธอพึมพำ
อย่าไร็ามอบียอน็หยิบาร์มาทาบับรอยสัเพื่อแสวามเป็นเ้าอามธรรมเนียมเสีย่อน
เสียรื๊ัึ้นพร้อมไฟระพริบแสถึั้นอนารแสวามเป็นอเสร็สมบูร์
สาวามเม้มปาพลิาร์ู
“on card … Caretaker : ‘Xiǎoxīn’ !”
แสสีม่วทอสว่าวาบ ปราเป็นเ็สาวร่าเล็ใสในุพ่อ้าีนโบรา ยืนสำรวม ถือพัีบ ประสานมือ
“้าน้อยเสี่ยวิน ยินีรับใ้นายท่านเ้า่ะ !” เสียเล็แ่มีพลั
อบียอนยมือเรียวับาสำรวเ็สาวร่าเล็รหน้าอย่าพินิ
“แล้ว แล้วเธอทำอะไรไ้บ้าล่ะ” สาวามถาม
เ็สาวร่าเล็เยหน้า เห็นทรผมม้ามัเปียปล่อยผมยาวำลับยาวถึลาหลั บนหัวสวมหมวแบบพ่อ้าีนหนึ่ใบ
“้าน้อยทำไ้หลายอย่าเ้า่ะ นายท่าน้อารให้เสี่ยวินรับใ้อะไรโปรสั่ไ้เลย”
อบียอนนิ่ิอี “เธอเป็นบอี้าร์ให้ัน่อน็แล้วันนะ ทำไ้ไหม ?”
“ทำไ้อยู่แล้วเ้า่ะ นายท่านไม่้อห่ว ไม่มีใรหน้าไหนะมาทำร้ายนายท่านไ้”
ที่ถามอย่านี้เป็นเพราะว่าเธอูเวลาั้แ่ใ้ร่า็อปปี้อบียอนนถึอนนี้เวลาผ่านไป 7 ั่วโมแล้ว็ยัไม่ลับร่าเิม ึ่สามารถิไ้ว่าอบเเวลาอร่าอบียอนเพิ่มึ้นามระบบหรือ … มาร์ิอยู่ในร่าออบียอนลอไปนว่าะลายล็อาารระทบระเทือนอระบบอันมีผลมาาเาใ้พลัีพสำรอสุท้ายไปนเือบหม
ถ้าไม่ไ้ท่านอาารย์หลัวมา่วยเาไปเิใหม่แล้ว
ิถึรนี้ใบหน้าามอแม่มสาว็ีเผือ ยามนี้เาไม่เหลืออะไรเลย เป็นไ้แ่ผู้เล่นระับล่าเท่านั้น
อบียอนพยัหน้า “ีมา”
แม่มสาวทลอเปิระเป๋าสี่มิิใน้อมือ้นหาสิ่อ ปราว่าเหลือแ่าร์ม้าีฟรุ าร์เสื้อผ้าและอุปร์ทุอย่านอเหนือาที่ไ้มาาระบบอเมเาสามารถเอามาใ้ไ้
อบียอนหยิบแปูลเ็นท์ึ้นเปิใ้านแล้วหันมาสั่าร
“ันะพัผ่อนในเ็นท์นี้ เธออยู่เฝ้า้านหน้าเ็นท์อยอารัาัน เธอทำไ้ไหมล่ะ ?”
เสี่ยวินลุึ้นยืนัวเี้ยว่าร่าอบียอนเือบสิบเนแน่ะ
“ไ้อยู่แล้ว่ะนายท่าน โปรพัผ่อนให้สบาย” เธอว่า
สาวามถอนหายใมุร่าระโหยเ้า้าใน ่อนปิเ็นท์อโผล่มาุยับเสี่ยวินไม่ไ้
“ถ้ามีอะไรไม่อบมาพาลเธอ้อรีบบอัน หรือไม่ไหวยัไ็ให้รับมือไม่ไหว็ให้ลับเ้าาร์นะ" เธอพู้วยน้ำเสียเป็นห่ว
เอไอสาวเสี่ยวินประสานมือยิ้มรับ
มาร์ในร่าอบียอนยิ้มอบมุทั้ัวเ้าไปในเ็นท์ เธอไม่ไ้เ้ามาพัผ่อนหรอ แ่้อารวามสบเพื่อฝึรวบรวมปราโอสถเทวะที่อาารย์หลัวสอนสั่เอาไว้ให้้าวหน้าเร็วที่สุ ะไ้ลับืนสู่ปิโยเร็ว
สาวามในุยาว ุเ่าปิาร์เสื้อผ้าออาารย์หลัว แสสว่าวาบึ้นในเ็นท์ ร่าเปลือยเปล่าาวโพลนอสุยอสาวาม็เผยออมา
อบียอนเ็บาร์เสื้อผ้าออาารย์หลัวแล้วเปิาร์ุเสื้อล้ามาเาสั้นสบาย ๆ แทน
านั้นึนั่ัสมาธิทำามั้นอนที่อาารย์หลัวสอนอย่า้า ๆ
พลัปราโอสถเทวะในร่าอเธอที่อาารย์หลัวส่ให้เป็นแนวทา่อย ๆ เพิ่ม ๆ
มาร์ในร่าออบียอนลืมาึ้นแววาเริ่มมีประายมาึ้น ผิวายเรียบลื่นนุ่มละไมล้ายเลือบ้วยใยไหมนวล
พลัปราโอสถเทวะ่อเิสรรสร้า พลัีพ เลือและพลัเวทย์มาึ้น ๆ ส่วนพลัปราเิาพลัีพและเลือรวมัวัน
ามเล็โอสถเทวะพลัทั้หม่ามีส่วน่วยเสริมสร้าึ่ันและัน โยทั้หมะหมุนเวียนเปลี่ยนถ่ายเทพลัที่เสียหรือบพร่อออไปนำอใหม่เ้าแทนที่ พลัปราโอสถเทวะึบริสุทธิ์ยิ่
บันี้เวลาผ่านไปนับามาร์ใ้ร่าออบียอนถึ 10 ั่วโมแล้ว็ยัไม่มีทีท่าะลับร่าเิมหรือเปลี่ยนไปใ้ร่าอื่นไ้เลย เาึ่อน้ามั่นใว่าระบบไ้บล็อทัษะอัวละรในเมัวนี้อเาเสียแล้ว
อบียอนเปิเ็นท์ออมา สิ่แรที่เห็น็ือเอไอสาวร่าเล็ เสี่ยวิน นั่สบาย ๆ เหมือนปล่อยอารม์ล่อลอย
แ่แล้วเธอ็้อสะุ้เพราะรหน้าถัไปเป็นอระูาวโพลนอสัว์อสูร
มูอแม่มสาวสูลิ่นหอมนลืมเรื่อระูสัว์อสูรไปเลย
เสี่ยวินหันลับมามอเธอยิ้มร่า
“นายท่านื่นแล้ว …” เสียเย็น ๆ ร้อึ้น
อบียอนเลิิ้วเรียวมอเอไอสาวอย่าแปลใแปลา เพราะอนนี้เธอไม่ไ้อยู่ในุยาวแบบพ่อ้าแ่อยู่ในุทำรัว
ยัไม่ทันพูอะไรุปลิ่นหอม็มาเสริฟแล้ว สาวสวยน้ำลายสอรีบัินเ้าไปำนึ ้อาโร้อโอ้โฮ อร่อยั พร้อม ๆ ับโ้ยทั้ถ้วยนเลี้ยแทบเลียาม
เวลานี้เป็นเวลาสอทุ่มว่าแล้ว เธอลุอยู่ับารฝึปราโอสถเทวะั้สามั่วโม
ะะเรียามที่สอหาาเหลือบเห็นาระูสัว์อสูร
“เอ้อ เสี่ยว เสี่ยวิน ถามหน่อย” เสียสั่น ๆ
เสี่ยวินเยหน้าาหม้อุป “ะ นายท่าน ?”
“ุป ุปที่ันิน เธอเอาเนื้ออะไรมาทำ อ่ะ” ลั้นใถาม
“อ๋อ … เนื้อในหม้อเนี่ยเหรอ” เสี่ยวินอบเสียหวาน
“สัว์อสูระวยัษ์ เ้า่า นายท่าน”
“ !! !! !! ”
เธอเินามเาพร้อมับเรียนรู้เี่ยวับพืพันธุ์ที่สามารถเอามาทำยาไ้อย่าละเอีย
ท่านหมอหนุ่มร่าเล็็อธิบายอย่าไม่รู้ัเบื่อหน่าย น้ำเสียราบเรียบ เมาอ่อนโยน ทั้สายาท่าทาวามประพฤิไม่ไ้ส่อทาู้สาวับลูศิษย์สาวสุเ็ี่เลยแม้แ่น้อย สมับเป็นปรมาารย์
ผิับนรอบ้าที่เินผ่านไปมาเห็นายร่าเล็เินส่าาม้อย ๆ ้วยสาวามผมทอสวยั่าร่ำลือันไปว่าท่านหมอหลัวแนเหนือมีสาวสวยิามเป็นลูศิษย์
หนุ่ม ๆ หลายนแอบาม แอบมอ เป็นระยะไม่า
แ่ทุน็ไม่มีใรล้าทำอะไรรุ่มร่ามหัหา ่าแสท่าทีเรอเรใท่านหมอหลัวันทั้นั้น
แถมบารั้มีโรภูเาสุหื่นเ้าปล้นะุร่าสาวผมทอศิษย์อท่านหมอหลัว็ะ้อมีาวยุทธหลายนเ้าปป้อูแลให้นอบียอนแปลใ
เพราะูท่าทีอผู้นนั้นแสถึวามเารพนบนอบให้ท่านหมอหลัวอย่ามามายและริใ
รั้นึอบียอนสบ่อระหว่ารอให้ท่านหมอหลัวเอาสมุนไพรเ้าไปายในร้านยาที่เมือเล็ ๆ แห่หนึ่
สาวามยืนอยามสบายหน้าร้าน และอย่าที่เย 'แฟนลับ' ที่อยามแอบมอยืนห่าออไปไม่ไล
อบียอนมอเลือนนึแล้ววัมือเรีย
หนุ่มร่าบึบึนาโหัวใเ้นแรรีบแ้นเ้าหาทันที
“พี่าย ๆ” เสียหวานเย็น
ายหนุ่มเ้ ๆ ั ๆ รีบพยัหน้าอบ
“ถามหน่อยสิ ทำไมทุนถึูเรใท่านหมอหลัวมานานี้ ันูแล้วท่าทาท่านอาารย์อายุยัไม่มาเลยนี่” เธอถาม
หนุ่มร่าโหายใลึพยายามอย่ามาที่ะไม่้อมอใบหน้าและทรวทรอร่ามาอหิสาว
“็ ็ท่านหมอมีบุุับพวเรามา ท่านท่อเที่ยวรัษานทาเหนือไปทั่ว ไม่ว่าใระมีอาารอย่าไรท่านหมอรัษาไ้หม ไม่ยอมิเิน้วย” เาอบ
อบียอนเลิิ้วเรียว “โห อย่านี้แสว่าัวริอท่านอาารย์้อรวยมา ๆ น่ะสิ”
หนุ่มร่าโส่ายหน้า “ัน็ไม่รู้เหมือนัน แ่ท่านไม่ยอมิเินริ ๆ แถมเผลอ ๆ แเินอี ทั้ให้เิน ทั้ให้ยา รัษาให้ ทุอย่าฟรีหม พวเราึเทิทูนท่านเอาไว้”
อบียอนรับฟันะลึ บนโลมีนอย่านี้้วย
ารสนทนาหยุลเมื่อท่านหมอหลัวออมาาร้านยา หนุ่มร่าบึบึนรีบประสานมือารวะ
“อ้าว ! อาเิน นายำลัีบลูศิษย์อันอยู่เหรอไ” เาพูิล
อาเินรีบ้มศีรษะลอย่าลนลาน “ไม่ ไม่รับท่านหมอ ้าน้อยมิล้า แ่พูุยับุหนูบ้าเท่านั้น”
หมอหลัวหัวเราะอย่าปราี “ันพูเล่นน่ะ อาเิน”
ท่านหมอเินเอามือไพล่หลัเินออไป่อ อบียอนึโบมือบ๊ายบายอาเิน ทำเอาหัวใหนุ่มร่าโร่อลอย
เมื่อเินมาถึศาลาพั้าทาปลอน หมอหลัวเรียลูศิษย์สาวนั่รหน้า
“เอาล่ะ อบียอน สอสามั่วโมที่ันพาเธอเินเ็บสมุนไพรันไ้รวสอบโรสร้าภายในอเธอแล้วึรู้ว่าเ่นมาอย่ามหาศาล้านเวทย์มนร์”
เาบอเล่าทำเอาอบียอนอึ้ยอมรับฝีมือ้านารแพทย์อหมอหลัวอย่าเ็มหัวใ ยมือประสานลาอ
“ท่านอาารย์่ายอเยี่ยมริ ๆ” น้ำเสียหวานแ่ริใ
ายร่าเล็ยิ้มละไม “ปราโอสถเทวะ เิาารลั่นอพลัสามพลัือ พลัปรา พลัีวิและพลัเวทย์”
อบียอนนั่ท้าวาฟัายหนุ่มร่าเล็แล็เอร์อย่าเลิบเลิ้ม
ัวริมาร์เป็นเ็ใฝ่เรียนอยู่แล้ว อปรเาเป็นนอบศึษาแ้เมแ้ปริศนา อบไศึษาลไโรสร้า เมื่อมาฟัายร่าเล็บรรยายึสนใฟัอย่าเ็มที่
หมอหลัวอธิบายถึารเินปราผสานพลัทั้สาม้วยวิธี่า ๆ อย่าแยบายและละเอียยิบ
สออาารย์หนุ่มับลูศิษย์สาวสอนและเรียนอย่าั้ใ ภูมิวามรู้ทั้มวล้านารแพทย์สายปราอเาเริ่มถ่ายทอสู่อบียอนทีละน้อย โยเพาะเล็วิาเาถ่ายทออัให้เ็มที่เพื่อให้ลูศิษย์สาวเอาไปฝึฝนรัษาัวเอไ้ในอนา
ในอนท้ายเาสั่ให้อบียอนนั่ัสมาธิับพื้น ัวเาเอยืนมอร่าอ้อนแอ้นสุามรหน้าอย่าปราี
ทันใ ายร่าเล็็พุ่นิ้วี้ี้เ้าใส่ลาม่อมอสาวามส่พลัอันบริสุทธิ์สุยอเ้าร่าอเธอ
อบียอนสะท้านทั้ร่า ทั่วทั้ัวเหมือนมีปราที่ทั้เ้มแ็ อ่อนโยน ร้อนเร่าและเย็นื่น
“ำเอาไว้ นี่ือปราโอสถเทวะ” เาพูึ้นเสียั
“ันไ้ใ้ปราโอสถเทวะทะลววาสิ่สปร สิ่แปลปลอมออนหมแล้ว ถัานี้อยู่ที่เธอเอที่ะ้อหมั่นฝึฝนเพื่อรัษาอาารัวเอให้ลับมาเหมือนเิมให้ไ้” เาบอ
เสียอายร่าเล็ทั้ทรพลัอำนาและอ่อนโยนเมา เหมือนับเสียนั้นึ้ออนไเ้าิวิาอเธอ
น้ำาบริสุทธิ์ออบียอน็หลั่ออมาเอ้วยวามันใ
เวลาผ่านไปเนิ่นนาน นร่าายและิใอเธอสบลึลืมาึ้น
แ่ทุอย่าว่าเปล่าไปเสียแล้ว
ท่านหมอหลัวหายไปราวับเทพเ้า ทิ้ไว้แ่ละออสีทอฟุ้สวยาม
สาวสวยอ้าปา้า เพราะามำนานเล่าานถึพลัแห่เทพที่ผู้เล่นบรรลุถึ
ไอแห่เทพปราร่อรอยหลัาท่านอาารย์าไป หมายวามว่า …
อบียอนถอนหายใระบายลมออาปา ปราบริสุทธิ์วิ่วนไปมาในัว พลัปรา พลัีพและพลัเวทย์เสริมประสานัน่อย ๆ ่อัวเป็นปราโอสถเทวะสะสมมาึ้นทีละน้อย ๆ
สอาเรียวามเปล่ประายึ้น ปรารัษาระับสูไ้เพิ่มเิม้วยัวเอโยอัโนมัิในายอัวแล้ว
แล้วทุอย่า็ราบาบล
อบียอนเริ่มสำรวรอบ้าแล้วเธอ็เห็นาร์สีม่ววาอยู่บนโ๊ะลาศาลา
“าร์ม่ว !” ร้อเสียแหลม
หิสาวหยิบาร์สีม่วประายเลื่อมบนโ๊ะึ้นมา้อู เห็นัวอัษรร้าน้ายิเลเอร์เป็นลายสีำสวยามว่า
Caretaker : ‘Xiǎoxīn’
“ผูู้แลอย่านั้นเหรอ ?” เธอพึมพำ
อย่าไร็ามอบียอน็หยิบาร์มาทาบับรอยสัเพื่อแสวามเป็นเ้าอามธรรมเนียมเสีย่อน
เสียรื๊ัึ้นพร้อมไฟระพริบแสถึั้นอนารแสวามเป็นอเสร็สมบูร์
สาวามเม้มปาพลิาร์ู
“on card … Caretaker : ‘Xiǎoxīn’ !”
แสสีม่วทอสว่าวาบ ปราเป็นเ็สาวร่าเล็ใสในุพ่อ้าีนโบรา ยืนสำรวม ถือพัีบ ประสานมือ
“้าน้อยเสี่ยวิน ยินีรับใ้นายท่านเ้า่ะ !” เสียเล็แ่มีพลั
อบียอนยมือเรียวับาสำรวเ็สาวร่าเล็รหน้าอย่าพินิ
“แล้ว แล้วเธอทำอะไรไ้บ้าล่ะ” สาวามถาม
เ็สาวร่าเล็เยหน้า เห็นทรผมม้ามัเปียปล่อยผมยาวำลับยาวถึลาหลั บนหัวสวมหมวแบบพ่อ้าีนหนึ่ใบ
“้าน้อยทำไ้หลายอย่าเ้า่ะ นายท่าน้อารให้เสี่ยวินรับใ้อะไรโปรสั่ไ้เลย”
อบียอนนิ่ิอี “เธอเป็นบอี้าร์ให้ัน่อน็แล้วันนะ ทำไ้ไหม ?”
“ทำไ้อยู่แล้วเ้า่ะ นายท่านไม่้อห่ว ไม่มีใรหน้าไหนะมาทำร้ายนายท่านไ้”
ที่ถามอย่านี้เป็นเพราะว่าเธอูเวลาั้แ่ใ้ร่า็อปปี้อบียอนนถึอนนี้เวลาผ่านไป 7 ั่วโมแล้ว็ยัไม่ลับร่าเิม ึ่สามารถิไ้ว่าอบเเวลาอร่าอบียอนเพิ่มึ้นามระบบหรือ … มาร์ิอยู่ในร่าออบียอนลอไปนว่าะลายล็อาารระทบระเทือนอระบบอันมีผลมาาเาใ้พลัีพสำรอสุท้ายไปนเือบหม
ถ้าไม่ไ้ท่านอาารย์หลัวมา่วยเาไปเิใหม่แล้ว
ิถึรนี้ใบหน้าามอแม่มสาว็ีเผือ ยามนี้เาไม่เหลืออะไรเลย เป็นไ้แ่ผู้เล่นระับล่าเท่านั้น
อบียอนพยัหน้า “ีมา”
แม่มสาวทลอเปิระเป๋าสี่มิิใน้อมือ้นหาสิ่อ ปราว่าเหลือแ่าร์ม้าีฟรุ าร์เสื้อผ้าและอุปร์ทุอย่านอเหนือาที่ไ้มาาระบบอเมเาสามารถเอามาใ้ไ้
อบียอนหยิบแปูลเ็นท์ึ้นเปิใ้านแล้วหันมาสั่าร
“ันะพัผ่อนในเ็นท์นี้ เธออยู่เฝ้า้านหน้าเ็นท์อยอารัาัน เธอทำไ้ไหมล่ะ ?”
เสี่ยวินลุึ้นยืนัวเี้ยว่าร่าอบียอนเือบสิบเนแน่ะ
“ไ้อยู่แล้ว่ะนายท่าน โปรพัผ่อนให้สบาย” เธอว่า
สาวามถอนหายใมุร่าระโหยเ้า้าใน ่อนปิเ็นท์อโผล่มาุยับเสี่ยวินไม่ไ้
“ถ้ามีอะไรไม่อบมาพาลเธอ้อรีบบอัน หรือไม่ไหวยัไ็ให้รับมือไม่ไหว็ให้ลับเ้าาร์นะ" เธอพู้วยน้ำเสียเป็นห่ว
เอไอสาวเสี่ยวินประสานมือยิ้มรับ
มาร์ในร่าอบียอนยิ้มอบมุทั้ัวเ้าไปในเ็นท์ เธอไม่ไ้เ้ามาพัผ่อนหรอ แ่้อารวามสบเพื่อฝึรวบรวมปราโอสถเทวะที่อาารย์หลัวสอนสั่เอาไว้ให้้าวหน้าเร็วที่สุ ะไ้ลับืนสู่ปิโยเร็ว
สาวามในุยาว ุเ่าปิาร์เสื้อผ้าออาารย์หลัว แสสว่าวาบึ้นในเ็นท์ ร่าเปลือยเปล่าาวโพลนอสุยอสาวาม็เผยออมา
อบียอนเ็บาร์เสื้อผ้าออาารย์หลัวแล้วเปิาร์ุเสื้อล้ามาเาสั้นสบาย ๆ แทน
านั้นึนั่ัสมาธิทำามั้นอนที่อาารย์หลัวสอนอย่า้า ๆ
พลัปราโอสถเทวะในร่าอเธอที่อาารย์หลัวส่ให้เป็นแนวทา่อย ๆ เพิ่ม ๆ
มาร์ในร่าออบียอนลืมาึ้นแววาเริ่มมีประายมาึ้น ผิวายเรียบลื่นนุ่มละไมล้ายเลือบ้วยใยไหมนวล
พลัปราโอสถเทวะ่อเิสรรสร้า พลัีพ เลือและพลัเวทย์มาึ้น ๆ ส่วนพลัปราเิาพลัีพและเลือรวมัวัน
ามเล็โอสถเทวะพลัทั้หม่ามีส่วน่วยเสริมสร้าึ่ันและัน โยทั้หมะหมุนเวียนเปลี่ยนถ่ายเทพลัที่เสียหรือบพร่อออไปนำอใหม่เ้าแทนที่ พลัปราโอสถเทวะึบริสุทธิ์ยิ่
บันี้เวลาผ่านไปนับามาร์ใ้ร่าออบียอนถึ 10 ั่วโมแล้ว็ยัไม่มีทีท่าะลับร่าเิมหรือเปลี่ยนไปใ้ร่าอื่นไ้เลย เาึ่อน้ามั่นใว่าระบบไ้บล็อทัษะอัวละรในเมัวนี้อเาเสียแล้ว
อบียอนเปิเ็นท์ออมา สิ่แรที่เห็น็ือเอไอสาวร่าเล็ เสี่ยวิน นั่สบาย ๆ เหมือนปล่อยอารม์ล่อลอย
แ่แล้วเธอ็้อสะุ้เพราะรหน้าถัไปเป็นอระูาวโพลนอสัว์อสูร
มูอแม่มสาวสูลิ่นหอมนลืมเรื่อระูสัว์อสูรไปเลย
เสี่ยวินหันลับมามอเธอยิ้มร่า
“นายท่านื่นแล้ว …” เสียเย็น ๆ ร้อึ้น
อบียอนเลิิ้วเรียวมอเอไอสาวอย่าแปลใแปลา เพราะอนนี้เธอไม่ไ้อยู่ในุยาวแบบพ่อ้าแ่อยู่ในุทำรัว
ยัไม่ทันพูอะไรุปลิ่นหอม็มาเสริฟแล้ว สาวสวยน้ำลายสอรีบัินเ้าไปำนึ ้อาโร้อโอ้โฮ อร่อยั พร้อม ๆ ับโ้ยทั้ถ้วยนเลี้ยแทบเลียาม
เวลานี้เป็นเวลาสอทุ่มว่าแล้ว เธอลุอยู่ับารฝึปราโอสถเทวะั้สามั่วโม
ะะเรียามที่สอหาาเหลือบเห็นาระูสัว์อสูร
“เอ้อ เสี่ยว เสี่ยวิน ถามหน่อย” เสียสั่น ๆ
เสี่ยวินเยหน้าาหม้อุป “ะ นายท่าน ?”
“ุป ุปที่ันิน เธอเอาเนื้ออะไรมาทำ อ่ะ” ลั้นใถาม
“อ๋อ … เนื้อในหม้อเนี่ยเหรอ” เสี่ยวินอบเสียหวาน
“สัว์อสูระวยัษ์ เ้า่า นายท่าน”
“ !! !! !! ”
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น