ลำดับตอนที่ #70
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #70 : ท่านหมอหลัวที
ร่าายอเาำลัะแหลสลายเป็นิ้น ๆ พลันเาระเบิปราอัศวินพิาอออย่ารุนแรที่สุ ใ้พลัเฮือสุท้ายแบบเียวับลิทานมู
พลัอัศวินพิาระับ 70 แผ่ออทุทิศนทุน้อถอยออไปหลาย้าว
นีน่าที่แอบูอยู่ในรถม้าเห็นอย่านั้นึร้อออมา ้วยวามใ
พลัแห่า่ายมนร์แผ่ลุมรอบัวู่่อสู้ทั้สอเอาไว้นไม่มีใรสามารถมอทะลุเ้าไป้าในไ้ ไ้ยินแ่เสียร้ออทั้สอน
ทันในั้น็เิระเบิูมึ้น มุมบนอรอบา่ายเิแออร่าสีำสอร่าพุ่ึ้นฟ้าลอยึ้นเียออไปที่ริมหน้าผานร่วลไปทัู้่
นีน่าับมิสหลิรีร้อออมาพร้อมันแ่ไม่ล้าวิ่ออไป่วยเพราะิลุ่มนินาหมอผีที่ยัหลเหลือยืนวาเอาไว้
ร่าทั้สอร่วลไประแทริมหน้าผาและพุ่ไถลไป้านล่านเนื้อัวถลอ
พลันมือที่แหลมเรียวแ่ทรพลั็แผ่พุ่เือไหมฟ้าอันทนเหนียวแน่นึ้นไปวัรั้นไม้บนริมผาเอาไว้
อีมือหนึ่ับ้อมืออลิทานมูเอาไว้
ร่าทั้สอแว่ไปมาระแทผนัหน้าผาเป็นระยะ
เลือเ็มใบหน้าอหนุ่มนินาหมอผี เา้อมอึ้นไปอย่าไม่เื่อสายา ไม่ใ่เพราะว่าศัรูฝ่ายร้ามยื่นมือ่วยเหลือเา
แ่เป็นเพราะนที่่วยเาเป็นสุยอหิาม !
เา้อมอใบหน้าที่มอหน้าเาเ่นันอย่าะลึ
ผมสีทอามราวับแพรไหมระร่วลมาลุมบนหน้าอเา ลิ่นหอมรัวนสูมเ้าไปทำเอานินาอมาถาเลิบเลิ้ม
เรือนร่าสุเ็ี่รัรูปรัรึส่วนอนามเนินเว้าโ้แบัสอา ใบหน้าอสาวามพรม้วยหยาเหื่อทั้หน้า หยย้อยลบนใบหน้าอลิทานมู
เสื้อุรัรูปสีำีาเห็นผิวายสวนบาุวับแวมนเาใระทึอยาปีนึ้นไปบีบยำ
ยัไม่ทันิ่อเา็้อใเพราะหิสาวสวยแว่ัวไปมาพอไ้ัหวะ็โยนัวอเาไประแทร่วลไปยัพนัหน้าผาที่นึที่ว้าพอรับัวอเาไ้
ลิทานมูระอัเลือำโนอนแผ่หรา
สาวสวยผมทอยัโหนเือะแลับหัว ผมสีทออเธอยัพลิ้วระายราวใยไหม
เาเห็นรอยยิ้มยั่วยวนอสาวามแทบระาใอลิทานมูออมา
ร่าสุสบรึมแว่พลิ้วาเรียวสวยเะเบา ๆ ที่ะ่อนผาอาศัยแรเล็น้อยีลัาลอยึ้นไป้ามไปยัะ่อนผาอี้านถัไปนร่าาวผ่อปลิวหายลับาไป
หนุ่มนินาหมอผีนอนาลอย เายันึว่าัวเอฝันไป เาหวนนึถึเรือนร่าหิาม
แมุ้ีานเห็นโน่นนี่นั่นน่ำาเา็ำไ้ว่ามันือุเียวับายหนุ่มร่าสันทัที่ประมือับเาอย่าไม่ยอมแพ้
เป็นนเียวที่สามารถเอานะฝ่าเพลาบมนราอเาไ้
หมายวามว่ายัไัน !?
หมายวามว่าเ้าหนุ่มนั่นที่แท้เป็นผู้หิอย่านั้นเหรอ ?
แปลว่าสาวสวยปลอมัวเป็นผู้ายมารับานอารัาบวนรถม้า !
ลิทานมูละเมอถึใบหน้าและเรือนายสุามอยู่นานนไม่รู้ัวว่าร่าอัวแึ้น ๆ นสว่าวาบทั้ัว
สิอเา็าหาย
มาร์ในร่าออบียอนรีบโหนเือพลิ้วหลบ้วยสุยอัวเบาที่เาสรรสร้าหล่อหลอมึ้นาประสบาร์และทัษะ Copy Cat
ุออบียอนีาเพราะระแทถูไถลับผนัหน้าผานีาแทบเปลือย ร่าาวผ่อโว์หรา ้อนเนื้อนุ่มีเ้แว่ออมา้านึ
สาวามโหนร่าระโหยแว่หนีไปเพื่อหลบสายาผู้น มือและแนเรียวามที่ับเือมีเลือไหลโทั้แน และ่อย ๆ อ่อนแรลเรื่อย ๆ
สิอมาร์ในร่าอบียอนเริ่มเลือนลา มือที่ำเือเริ่มลายล ร่าาวผ่อหายแอ่นัวทำท่าะร่วลผาลึ
ทันในั้นมีแสสีทอสว่าวาบา้านล่าพุ่ึ้นมาโอบเอวนุ่มอเธอไว้ไ้ทัน่อนที่ะหล่นลไป
อบียอนสลบไปแล้ว
ร่าสีทอสลัาปีสีนิลเาามเป็นประายโบสะบัึร่าสีทอับร่าามอแม่มสาวโผึ้นไปเือบถึปาเหวึพลิเปลี่ยนทาเหินร่อนไปามอบปาเหวพุ่นานไปับปาเหวเพื่อไปโผล่อี้านหนึ่
เหุาร์พิสารเิึ้นเมื่อมาร์ถูสุยอปราแหา่ายที่มริบบีบเ้าหานร่าแทบาเป็นิ้น ๆ แถมลอทั้ัวถูำสาปแ่สปรรุมใส่นแทบวายปรา
ในที่สุเา็ำเป็น้อใ้ท่าไม้าย
มาร์สลายพลัีวิที่เหลือออมาระเบิปราอัศวินพิาเ็มำลั
เสียระูอเาลั่นทั้ัว รวบรวมปราอันมหาศาลไว้ที่หมัวานเปี่ยมล้น
เาัสินใใ้ทัษะ ‘memo to paste : qabihon' ร่าายร่าสันทัแปรเปลี่ยนเป็นร่าสุามอแม่มสาวอบียอนเพื่อสลายำสาปแ่
หิสาวอมแม่มวาเสียัโนร่าสุัวเ้าหาู่่อสู้ หมัวาอเธอเื้อเ็มที่
เมื่อไ้ัหวะ็เร็แนพุ่หมัเ้าไปสุแรเิระแทแหา่ายนาระุย
“อ้าสส ! ทัษะ 'Knight Spear' ” เสียแหลมร้อึ้น
ปราอัศวินพิาสว่าวาบทั้แนพุ่ออมาพร้อมหมั ทำให้หมัอเธอลายสภาพเป็นหออัศวินนาให่ทิ่มแทลาัวอลิทานมู
ภาพมายาทำให้เาาลาย เห็นอะไรแปล ๆ วาบ ๆ
ลิทานมูอ้าปา้าใอย่าให่หลว ว่าะรู้ัวพลัแหลมมอันมหาศาลทะลวมาถึลาออัวแล้ว
นินาหมอผีหนุ่มรีบถีบย้อนลับหลัอย่าลนลาน พลัแหา่ายสุท้ายอเาำ้อปล่อยทิ้
อนนี้เาไม่มีอะไรในัวแล้วนอาพลัีพอันน้อยนิ เหมือนะเียใล้หมแส
เสียระเบิัลั่น โมแหา่ายอนินาถูทำลายเป็นรูเบ้อเร่อ ร่าอ้อนแอ้นพุ่หมัระแทใส่หน้าออนินาหนุ่ม
ลายเป็นว่าวามแรอทัษะ 'หออัศวิน' ึูทั้ร่าอนินาหมอผีับร่าออบียอนามออไป้วย
ทั้สอพุ่ยาวเหยียลไปยัหน้าผาสูัน
อบียอนสลัเือโหนแบบานโรรรม แ่พอถึราวหมอผีนินาะร่ว มาร์ในร่าสาวามัสินในพุ่มือ้ายเ้าับมืออมันทันไว้พอี
มาร์ลืมาึ้นมอเห็นเหมือนเพานถ้ำ สิสัยัวย ระพริบาสอสามรั้ึ่อยนึออ
อบียอนันัวึ้น ้มมอูัวเอถึับสะุ้ เพราะยามนีุ้ำอันแสนแพที่นเอสั่ทำเป็นพิเศษเพื่อานโรรรมโยเพาะมันาวิ่นเผยหุ่นและสิ่สวนโผล่โว์าวโพลน
โยเพาะเ้าาม้าน้ายทะลัระเพื่อมไปมานเธออุทานึ้นเสียั
“แผลหายีแล้วใ่ไหม สาวน้อย” เสียายหนุ่มอีนพูึ้นนอบียอนสะุ้เฮือ
แม่มสาวเพ่มอ็เห็น ร่านาเล็ในุรุ่มร่ามแบบุีนยืนเอามือไพล่หลั
“เอ่อ ุ …” เธอพูถามึ้น
“ันื่อ 'หลัวที' เป็นหมอ ัน่วยเธอเอาไว้อนเธอหน้าผา น่ะ” เานุ่มนวลพูึ้น
อบียอนรีบลุึ้นนั่แยเี้ยวร้อโอย้วยวามเ็บปว
“ันว่าเธออย่าเพิ่ทำอะไร นอนเย ๆ ีว่า” เาพูพร้อมับหันลับมา
ายร่าเล็ในุหมอีนนบทโบรายิ้มอ่อนโยน้อมาที่ัวอเธอ
อบียอน้มมอูสภาพอันสุวาบหวามอัว้อสะุ้อีรั้ เพียแ่เนื้อแท้ัวริอนเป็นายึไม่่อยอายเท่าไหร่ ส่วนายร่าเล็็มอเห็นัแ่็ไม่มีปิิริยา สอาอเามอมา็ริแ่เป็นสายาแห่วามปราี
ายร่าเล็เินเ้ามาเอามือทาบลยัท้อน้อยาวผ่อเพราะาเป็นทาเผยเอวอเว้าเนียน
แสสีทอสว่าวาบึ้นรอบ ๆ
แผลสที่เิึ้นาาร่อสู้่อย ๆ หายทีละน้อย ๆ นแผลปิสนิท
ระหว่านั้นอบียอน็ยัอยู่ในสภาพเือบเปลือย ปทุมถันอันมโหฬาร็ระเพื่อมีเ้สะท้อน็ยัเปลือยออยู่อย่านั้น
แ่ายร่าเล็ที่ำลันาบมือหนาสัมผัสเรือนร่าแทบทุารานิ้วอเธอ็ยัมั่นและอ่อนโยนนเธอัเลิ้ม
ในที่สุารรัษา้วยพลัประหลา็สิ้นสุ
ายร่าเล็ถอยหลัแล้วเอามือไพล่หลัเินผละออไปนั่ัสมาธิที่ปาถ้ำ
มาร์ในร่าอบียอนทลอเรียออมนิ็เียบ พยายามเินปรา็นิ่แถมทั่วทั้ร่าระโหยโรยแรลายเป็นนไร้วิายุทธไปเสียแล้ว แถมเรียไพ่ยิปีวิเศษอเาึ้นมา็ไม่สามารถเหมือนถูบล็อทัษะ่า ๆ
“เธอบาเ็บหนัเหมือนนใ้พลัเฮือสุท้ายนหม ในเมนี้เาสรรสร้าทุอย่าให้เหมือนโลวามริแทบทุอย่า อาารอเธอถ้าเรียแบบาวยุทธเรียว่าถูทำลายพลัฝีมือ" เาอธิบายยาว
อบียอนอ้าปา้า้วยวามใ ทลอใ้พลัเวทย์ในานะแม่มสาว็ไม่สำเร็
“ันเ้าใเธอี อาารแบบนี้มันน่าเสียใอย่ามาริ ๆ ทาเมอาารอย่านี้เิึ้นาเธอไ้ผ่านเรื่อร้ายแรที่ระทบระเทือน่อระบบทำให้ระบบในัวละรอเธอไม่สามารถใ้ทุทัษะไ้ แม้ว่าะออฟไลน์ออไปแล้วลับมา อาาร 'ระบบแฮ์' ็ยัเป็นแบบนี้ลอไป” เาว่า
“แล้ว แล้วันะมีโอาสลับมาเหมือนเิมไหม ?” เธอ้วยวามหวาลัว
“มีสิ แ่เธอ้อเรียนรู้และรัษา้วยัวเอ” เาอบ
อบียอนนั่
“ันหมายถึเธอ้อฝึฝนปราเพื่อเลื่อนระับอเธอึ้นมาให้เหมือนเิม ถ้าเธอ้อารเธอ้อิามันเพื่อฝึฝน”เาเอ่ยอธิบาย
มาร์ในร่าอบียอนใ เพราะว่าเท่าที่ำไ้เาสามารถอยู่ร่านี้ไ้แ่ 6 ั่วโม แล้ว่อไปะเป็นอย่าไร
ำลันั่ร่ำรวหมอหลัวที็พูึ้น
“่อนอื่น เธอ้อเปลี่ยนเสื้อผ้า่อนนะ”
แม่มสาวสะุ้รีบพยายามลุึ้นแ่แนาไม่มีแร้อนั่ลไปอีรั้ สาวามทำหน้าเหมือนร้อไห้
หมอหลัวทียิ้มเล็น้อยยื่นยาเม็เท่านิ้ว้อยให้ิน
“นี่เป็นยาบำรุเพิ่มพลัั่วราว ่วยให้เธอมีแรทำอะไร่อไปไ้”
อบียอนาโึ้นมารีบเอาใส่ปาเี้ยว วามสใสาบ่าแผ่่านไปทั่วทั้ร่า แนาเริ่มยับไ้
หลัวทีหัวเราะเบา ๆ ส่าร์ให้ อบียอนรับไป ๆ แ่เมื่อเห็นภาพนาเล็เป็นรูปเสื้อผ้าที่ยิ้วยเลเอร์รอบาร์็ยิ้มออมาไ้
แสสว่าวาบึ้น สาวสวยผมทอ็่อนร่าอยู่ในุแบบเียวับหลัวทีือเป็นุีนยาวสีาวสวมหมวผ้า เป็นุฟอร์มอพวหมอีนโบรา
ภาพลัษ์อนนี้ึล้ายับสาวลูรึ่ผมทอในุยาว รูปร่าที่สุามยั่วยวนรัรึายออมาเ่นัแม้ะ่อนอยู่ในุโบรา็าม
หลัวทียืนมั่น เาเป็นายหนุ่มหน้าาีวัย 25 ปี อายุมาว่ามาร์ราว 5 ปีเท่านั้น
อบียอนเินสำรวมไปหา สอมือประสาน
“อบ อบุุหลัว ที่่วยันไว้” เธอพูเสีย่อยเพราะไม่มีแร
เายิ้มส่าาม “แล้วลเธอะิามันไปฝึฝนรัษาัวเอไหมล่ะ ?”
“ลสิท่าน เรื่อมานานี้แล้ว” อบียอนรีบอบ
หลัวทีหัวเราะ “ั้น ่อานี้เธอะเป็นศิษย์เรียนรู้้านารแพทย์าัน เธอื่ออะไร ?”
“อ .. อบียอน” สาวามอบ
พลัอัศวินพิาระับ 70 แผ่ออทุทิศนทุน้อถอยออไปหลาย้าว
นีน่าที่แอบูอยู่ในรถม้าเห็นอย่านั้นึร้อออมา ้วยวามใ
พลัแห่า่ายมนร์แผ่ลุมรอบัวู่่อสู้ทั้สอเอาไว้นไม่มีใรสามารถมอทะลุเ้าไป้าในไ้ ไ้ยินแ่เสียร้ออทั้สอน
ทันในั้น็เิระเบิูมึ้น มุมบนอรอบา่ายเิแออร่าสีำสอร่าพุ่ึ้นฟ้าลอยึ้นเียออไปที่ริมหน้าผานร่วลไปทัู้่
นีน่าับมิสหลิรีร้อออมาพร้อมันแ่ไม่ล้าวิ่ออไป่วยเพราะิลุ่มนินาหมอผีที่ยัหลเหลือยืนวาเอาไว้
ร่าทั้สอร่วลไประแทริมหน้าผาและพุ่ไถลไป้านล่านเนื้อัวถลอ
พลันมือที่แหลมเรียวแ่ทรพลั็แผ่พุ่เือไหมฟ้าอันทนเหนียวแน่นึ้นไปวัรั้นไม้บนริมผาเอาไว้
อีมือหนึ่ับ้อมืออลิทานมูเอาไว้
ร่าทั้สอแว่ไปมาระแทผนัหน้าผาเป็นระยะ
เลือเ็มใบหน้าอหนุ่มนินาหมอผี เา้อมอึ้นไปอย่าไม่เื่อสายา ไม่ใ่เพราะว่าศัรูฝ่ายร้ามยื่นมือ่วยเหลือเา
แ่เป็นเพราะนที่่วยเาเป็นสุยอหิาม !
เา้อมอใบหน้าที่มอหน้าเาเ่นันอย่าะลึ
ผมสีทอามราวับแพรไหมระร่วลมาลุมบนหน้าอเา ลิ่นหอมรัวนสูมเ้าไปทำเอานินาอมาถาเลิบเลิ้ม
เรือนร่าสุเ็ี่รัรูปรัรึส่วนอนามเนินเว้าโ้แบัสอา ใบหน้าอสาวามพรม้วยหยาเหื่อทั้หน้า หยย้อยลบนใบหน้าอลิทานมู
เสื้อุรัรูปสีำีาเห็นผิวายสวนบาุวับแวมนเาใระทึอยาปีนึ้นไปบีบยำ
ยัไม่ทันิ่อเา็้อใเพราะหิสาวสวยแว่ัวไปมาพอไ้ัหวะ็โยนัวอเาไประแทร่วลไปยัพนัหน้าผาที่นึที่ว้าพอรับัวอเาไ้
ลิทานมูระอัเลือำโนอนแผ่หรา
สาวสวยผมทอยัโหนเือะแลับหัว ผมสีทออเธอยัพลิ้วระายราวใยไหม
เาเห็นรอยยิ้มยั่วยวนอสาวามแทบระาใอลิทานมูออมา
ร่าสุสบรึมแว่พลิ้วาเรียวสวยเะเบา ๆ ที่ะ่อนผาอาศัยแรเล็น้อยีลัาลอยึ้นไป้ามไปยัะ่อนผาอี้านถัไปนร่าาวผ่อปลิวหายลับาไป
หนุ่มนินาหมอผีนอนาลอย เายันึว่าัวเอฝันไป เาหวนนึถึเรือนร่าหิาม
แมุ้ีานเห็นโน่นนี่นั่นน่ำาเา็ำไ้ว่ามันือุเียวับายหนุ่มร่าสันทัที่ประมือับเาอย่าไม่ยอมแพ้
เป็นนเียวที่สามารถเอานะฝ่าเพลาบมนราอเาไ้
หมายวามว่ายัไัน !?
หมายวามว่าเ้าหนุ่มนั่นที่แท้เป็นผู้หิอย่านั้นเหรอ ?
แปลว่าสาวสวยปลอมัวเป็นผู้ายมารับานอารัาบวนรถม้า !
ลิทานมูละเมอถึใบหน้าและเรือนายสุามอยู่นานนไม่รู้ัวว่าร่าอัวแึ้น ๆ นสว่าวาบทั้ัว
สิอเา็าหาย
มาร์ในร่าออบียอนรีบโหนเือพลิ้วหลบ้วยสุยอัวเบาที่เาสรรสร้าหล่อหลอมึ้นาประสบาร์และทัษะ Copy Cat
ุออบียอนีาเพราะระแทถูไถลับผนัหน้าผานีาแทบเปลือย ร่าาวผ่อโว์หรา ้อนเนื้อนุ่มีเ้แว่ออมา้านึ
สาวามโหนร่าระโหยแว่หนีไปเพื่อหลบสายาผู้น มือและแนเรียวามที่ับเือมีเลือไหลโทั้แน และ่อย ๆ อ่อนแรลเรื่อย ๆ
สิอมาร์ในร่าอบียอนเริ่มเลือนลา มือที่ำเือเริ่มลายล ร่าาวผ่อหายแอ่นัวทำท่าะร่วลผาลึ
ทันในั้นมีแสสีทอสว่าวาบา้านล่าพุ่ึ้นมาโอบเอวนุ่มอเธอไว้ไ้ทัน่อนที่ะหล่นลไป
อบียอนสลบไปแล้ว
ร่าสีทอสลัาปีสีนิลเาามเป็นประายโบสะบัึร่าสีทอับร่าามอแม่มสาวโผึ้นไปเือบถึปาเหวึพลิเปลี่ยนทาเหินร่อนไปามอบปาเหวพุ่นานไปับปาเหวเพื่อไปโผล่อี้านหนึ่
เหุาร์พิสารเิึ้นเมื่อมาร์ถูสุยอปราแหา่ายที่มริบบีบเ้าหานร่าแทบาเป็นิ้น ๆ แถมลอทั้ัวถูำสาปแ่สปรรุมใส่นแทบวายปรา
ในที่สุเา็ำเป็น้อใ้ท่าไม้าย
มาร์สลายพลัีวิที่เหลือออมาระเบิปราอัศวินพิาเ็มำลั
เสียระูอเาลั่นทั้ัว รวบรวมปราอันมหาศาลไว้ที่หมัวานเปี่ยมล้น
เาัสินใใ้ทัษะ ‘memo to paste : qabihon' ร่าายร่าสันทัแปรเปลี่ยนเป็นร่าสุามอแม่มสาวอบียอนเพื่อสลายำสาปแ่
หิสาวอมแม่มวาเสียัโนร่าสุัวเ้าหาู่่อสู้ หมัวาอเธอเื้อเ็มที่
เมื่อไ้ัหวะ็เร็แนพุ่หมัเ้าไปสุแรเิระแทแหา่ายนาระุย
“อ้าสส ! ทัษะ 'Knight Spear' ” เสียแหลมร้อึ้น
ปราอัศวินพิาสว่าวาบทั้แนพุ่ออมาพร้อมหมั ทำให้หมัอเธอลายสภาพเป็นหออัศวินนาให่ทิ่มแทลาัวอลิทานมู
ภาพมายาทำให้เาาลาย เห็นอะไรแปล ๆ วาบ ๆ
ลิทานมูอ้าปา้าใอย่าให่หลว ว่าะรู้ัวพลัแหลมมอันมหาศาลทะลวมาถึลาออัวแล้ว
นินาหมอผีหนุ่มรีบถีบย้อนลับหลัอย่าลนลาน พลัแหา่ายสุท้ายอเาำ้อปล่อยทิ้
อนนี้เาไม่มีอะไรในัวแล้วนอาพลัีพอันน้อยนิ เหมือนะเียใล้หมแส
เสียระเบิัลั่น โมแหา่ายอนินาถูทำลายเป็นรูเบ้อเร่อ ร่าอ้อนแอ้นพุ่หมัระแทใส่หน้าออนินาหนุ่ม
ลายเป็นว่าวามแรอทัษะ 'หออัศวิน' ึูทั้ร่าอนินาหมอผีับร่าออบียอนามออไป้วย
ทั้สอพุ่ยาวเหยียลไปยัหน้าผาสูัน
อบียอนสลัเือโหนแบบานโรรรม แ่พอถึราวหมอผีนินาะร่ว มาร์ในร่าสาวามัสินในพุ่มือ้ายเ้าับมืออมันทันไว้พอี
มาร์ลืมาึ้นมอเห็นเหมือนเพานถ้ำ สิสัยัวย ระพริบาสอสามรั้ึ่อยนึออ
อบียอนันัวึ้น ้มมอูัวเอถึับสะุ้ เพราะยามนีุ้ำอันแสนแพที่นเอสั่ทำเป็นพิเศษเพื่อานโรรรมโยเพาะมันาวิ่นเผยหุ่นและสิ่สวนโผล่โว์าวโพลน
โยเพาะเ้าาม้าน้ายทะลัระเพื่อมไปมานเธออุทานึ้นเสียั
“แผลหายีแล้วใ่ไหม สาวน้อย” เสียายหนุ่มอีนพูึ้นนอบียอนสะุ้เฮือ
แม่มสาวเพ่มอ็เห็น ร่านาเล็ในุรุ่มร่ามแบบุีนยืนเอามือไพล่หลั
“เอ่อ ุ …” เธอพูถามึ้น
“ันื่อ 'หลัวที' เป็นหมอ ัน่วยเธอเอาไว้อนเธอหน้าผา น่ะ” เานุ่มนวลพูึ้น
อบียอนรีบลุึ้นนั่แยเี้ยวร้อโอย้วยวามเ็บปว
“ันว่าเธออย่าเพิ่ทำอะไร นอนเย ๆ ีว่า” เาพูพร้อมับหันลับมา
ายร่าเล็ในุหมอีนนบทโบรายิ้มอ่อนโยน้อมาที่ัวอเธอ
อบียอน้มมอูสภาพอันสุวาบหวามอัว้อสะุ้อีรั้ เพียแ่เนื้อแท้ัวริอนเป็นายึไม่่อยอายเท่าไหร่ ส่วนายร่าเล็็มอเห็นัแ่็ไม่มีปิิริยา สอาอเามอมา็ริแ่เป็นสายาแห่วามปราี
ายร่าเล็เินเ้ามาเอามือทาบลยัท้อน้อยาวผ่อเพราะาเป็นทาเผยเอวอเว้าเนียน
แสสีทอสว่าวาบึ้นรอบ ๆ
แผลสที่เิึ้นาาร่อสู้่อย ๆ หายทีละน้อย ๆ นแผลปิสนิท
ระหว่านั้นอบียอน็ยัอยู่ในสภาพเือบเปลือย ปทุมถันอันมโหฬาร็ระเพื่อมีเ้สะท้อน็ยัเปลือยออยู่อย่านั้น
แ่ายร่าเล็ที่ำลันาบมือหนาสัมผัสเรือนร่าแทบทุารานิ้วอเธอ็ยัมั่นและอ่อนโยนนเธอัเลิ้ม
ในที่สุารรัษา้วยพลัประหลา็สิ้นสุ
ายร่าเล็ถอยหลัแล้วเอามือไพล่หลัเินผละออไปนั่ัสมาธิที่ปาถ้ำ
มาร์ในร่าอบียอนทลอเรียออมนิ็เียบ พยายามเินปรา็นิ่แถมทั่วทั้ร่าระโหยโรยแรลายเป็นนไร้วิายุทธไปเสียแล้ว แถมเรียไพ่ยิปีวิเศษอเาึ้นมา็ไม่สามารถเหมือนถูบล็อทัษะ่า ๆ
“เธอบาเ็บหนัเหมือนนใ้พลัเฮือสุท้ายนหม ในเมนี้เาสรรสร้าทุอย่าให้เหมือนโลวามริแทบทุอย่า อาารอเธอถ้าเรียแบบาวยุทธเรียว่าถูทำลายพลัฝีมือ" เาอธิบายยาว
อบียอนอ้าปา้า้วยวามใ ทลอใ้พลัเวทย์ในานะแม่มสาว็ไม่สำเร็
“ันเ้าใเธอี อาารแบบนี้มันน่าเสียใอย่ามาริ ๆ ทาเมอาารอย่านี้เิึ้นาเธอไ้ผ่านเรื่อร้ายแรที่ระทบระเทือน่อระบบทำให้ระบบในัวละรอเธอไม่สามารถใ้ทุทัษะไ้ แม้ว่าะออฟไลน์ออไปแล้วลับมา อาาร 'ระบบแฮ์' ็ยัเป็นแบบนี้ลอไป” เาว่า
“แล้ว แล้วันะมีโอาสลับมาเหมือนเิมไหม ?” เธอ้วยวามหวาลัว
“มีสิ แ่เธอ้อเรียนรู้และรัษา้วยัวเอ” เาอบ
อบียอนนั่
“ันหมายถึเธอ้อฝึฝนปราเพื่อเลื่อนระับอเธอึ้นมาให้เหมือนเิม ถ้าเธอ้อารเธอ้อิามันเพื่อฝึฝน”เาเอ่ยอธิบาย
มาร์ในร่าอบียอนใ เพราะว่าเท่าที่ำไ้เาสามารถอยู่ร่านี้ไ้แ่ 6 ั่วโม แล้ว่อไปะเป็นอย่าไร
ำลันั่ร่ำรวหมอหลัวที็พูึ้น
"มีทาเียวที่ะ่วยให้เธอลับืนเหมือนเิมไ้ือ 'ปราโอสถเทวะ'"
"ปราโอสถเทวะ !?" อบียอนอุทานึ้น
"ใ่ ปราโอสถเทวะเป็นปราใน้านรัษาัวอย่าที่ยอเยี่ยม เธอับันอยู่้วยันสั้น ๆ ันเอ็ไม่มีเวลามารัษาเธอมานั ้วยอาารที่หนัหนานานี้อเธอ มีแ่ใ้วิธีนี้เท่านั้น" เาอธิบาย
แม่มสาวนิ่อึ้ไปนาน
“่อนอื่น เธอ้อเปลี่ยนเสื้อผ้า่อนนะ”
แม่มสาวสะุ้รีบพยายามลุึ้นแ่แนาไม่มีแร้อนั่ลไปอีรั้ สาวามทำหน้าเหมือนร้อไห้
หมอหลัวทียิ้มเล็น้อยยื่นยาเม็เท่านิ้ว้อยให้ิน
“นี่เป็นยาบำรุเพิ่มพลัั่วราว ่วยให้เธอมีแรทำอะไร่อไปไ้”
อบียอนาโึ้นมารีบเอาใส่ปาเี้ยว วามสใสาบ่าแผ่่านไปทั่วทั้ร่า แนาเริ่มยับไ้
หลัวทีหัวเราะเบา ๆ ส่าร์ให้ อบียอนรับไป ๆ แ่เมื่อเห็นภาพนาเล็เป็นรูปเสื้อผ้าที่ยิ้วยเลเอร์รอบาร์็ยิ้มออมาไ้
แสสว่าวาบึ้น สาวสวยผมทอ็่อนร่าอยู่ในุแบบเียวับหลัวทีือเป็นุีนยาวสีาวสวมหมวผ้า เป็นุฟอร์มอพวหมอีนโบรา
ภาพลัษ์อนนี้ึล้ายับสาวลูรึ่ผมทอในุยาว รูปร่าที่สุามยั่วยวนรัรึายออมาเ่นัแม้ะ่อนอยู่ในุโบรา็าม
หลัวทียืนมั่น เาเป็นายหนุ่มหน้าาีวัย 25 ปี อายุมาว่ามาร์ราว 5 ปีเท่านั้น
อบียอนเินสำรวมไปหา สอมือประสาน
“อบ อบุุหลัว ที่่วยันไว้” เธอพูเสีย่อยเพราะไม่มีแร
เายิ้มส่าาม “แล้วลเธอะิามันไปฝึฝนรัษาัวเอไหมล่ะ ?”
“ลสิท่าน เรื่อมานานี้แล้ว” อบียอนรีบอบ
หลัวทีหัวเราะ “ั้น ่อานี้เธอะเป็นศิษย์เรียนรู้้านารแพทย์าัน เธอื่ออะไร ?”
“อ .. อบียอน” สาวามอบ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น