ลำดับตอนที่ #120
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #120 : ถูกจับขัง
“โห ริเหรอเนี่ย ว้า” อบียอนเอ่ยออมา
แล้วทั้สามน็ุยันถึายในุเราะเียวว่ามา่วยพวนยัไ แ่ในที่สุ็ยัสรุปไม่ไ้ว่าเาเป็นใร ทำไม้อมา่วย
อนแรอบียอนเาว่าเป็นท่านหมอหลัวทีอาารย์อนเพราะเห็นว่ามีพลัเทพสีทอ แ่เท่าที่เยเห็นท่านมีพลัเหนือว่านั้นมา เพราะแ่มีพลัสีทอไม่มาแสถึระับถึ 90 แ่ยัไม่รบร้อย เธอ็เลย้ามไป
“่าเถอะ ๆ ันว่าเี๋ยวเรารีบออเินทาเถอะ” ลิทานมูเือน
อบียอนว่า “เี๋ยว ันอแปลัวับเป็นอัสนันอีน่อนีว่า”
สแล็มวิ้ว “ทำไมล่ะ ันว่าเธออยู่ในร่าเิมมัน็ีอยู่แล้วนะน่ารัีออ”
“ใ่ ๆๆ อย่าปลอมัวอีเลยนะ” ลิทานมูรีบสนับสนุน
อบียอนเหล่เ้านินา เม้มปาสีแรุ่นิ
“็ไ้ แ่พอถึเมือเอาท์โพสันอปลอมลับเป็นอัสนันฟันเหยินนั่นนะ” เธอว่า
สอหนุ่มสาวหัวเราะออมาเมื่อนึถึสาวสวยนานี้แ่พิเรนทร์ปลอมัวไปมา แ่เมื่อนึไ้ว่าสาวามอัสนันเป็นโรสาวเอวิน็เห็นใ พวเาสอน่า็ิรันว่าะ่วยปปิวามลับทุอย่าเอาไว้
ระยะทาาเิเานถึเมือเอาท์โพส์ไม่มานัพวเาเินทานถึป้อมหน้าเมือเอาท์โพสแล้ว อบียอน็ำลัะอแวบไปแปลร่าลับ
พวเาเห็นประูป้อมเปิออมีนัรบอิล์ิลเลอร์วูฟสิบว่านายี่ม้าวบเ้ามาพร้อมอาวุธรบมือ
ลิทานมูหรี่า “พวเรา ันว่าไม่เ้าทีแล้ว เรามาแ่สามนแ่ทานั้นทำไมส่นัรบุเราะพร้อมรบมานานั้นเหมือนะ …”
สแล็ลืมาโพล “ใ่ เหมือนำลัะมาับพวเราไ อย่าลืมสิัวริันับนายเป็นนอลัทธิหมอผีนะ”
อบียอนให้ออมนิำนวระยะทาหนีาอัราเร่อนัรบหลายสิบนที่ำลัี่ม้าอย่าไวมาทานี้
“หนีไม่พ้นหรอ่าเ้านาย ถ้าะวิ่หรือี่ม้าหนีระยะแ่นี้โนอาวุธหนัแน่ ๆ” เธอว่า
และ็ริหน้าไม้ลไเหล็้อมาที่เาทั้สามน
“หยุ อย่ายับัว ถ้าไม่อยาาย” นัรบในุเราะวาึ้น
“พวแสอนเป็นนอลัทธิหมอผี” เาี้มาที่ลิทานมูับสแล็ เมื่อหันมามออบียอนที่ยสอมือเหนือหัวเห็นอะไริ้นระเพื่อมไ้และวามสวยอเธอทำให้ะลึันทั้หน่วย
ในลุ่มนัรบมีเสียสรีนนึพูเสียห้าว “เธอ … ไม่มีรูปนำับ แ่เธอมาับพวมัน แล้วใสุ่นินาแบบหมอผี้วย เธอ้อเป็นพวเียวับมันแน่ ๆ ยัไ็ไปับพวเราี ๆ อย่าัืน”
อบียอนอ้าปา้า ับวามวย ้มลูัวเอ … ริ้วย ุอสแล็นี่หว่า … วยริ๊
อบียอนถูุมัวไปห้อัพร้อม ๆ ับสแล๊และลิทานมู ทั้สามนถูัรวมันรอเวลาพบท่านนายพลแอเลียส
าารสอบถามทั้สามน็แทบาเหลือเพราะท่านนายพลแอเลียสิประุมอนเฟอร์เร็นท์อยู่ับบอร์บริหาริล์ ว่าะบ็เือบเย็น
ทั้สามนถูสับำไลป้อันทับรอยสั้อมือันผู้้อหาหยิบอาวุธออมาทลายุาระเป๋าสี่มิิ ส่วนอาวุธประำายที่เห็นถูริบหม
“แย่แล้วอัสนัน ว่าเ้านายพลนั่นะประุมเสร็อมบี้็บุมาถึัวแล้ว” ลิทานมูร้อออมา
“ุ๊ ๆ ลิทานมู นายเบา ๆ หน่อยิ่ เี๋ยวผูุ้มไ้ยินเ้าพอี” อบียอนว่า
“ไ้ยินสิี มันะไ้รู้ันไปเลยว่าะายโหันหมนี่แล้ว” เสียัยิ่ึ้น
อบียอนยมือเรียวปิปานินาหนุ่มไว้ ยื่นหน้าเ้าใล้แยเี้ยวใส่
“ใเย็น ๆ พว เรายัมีทา ะว่าไปัน็ไ้ไอเียเ็ ๆ แล้วล่ะ” อบียอนว่า
แม่มสาวหันมาุยับสแล็ “สแล็ ในรีอย่านี้เธอะออไปยัไไม่ให้ใรรู้ีล่ะ ?”
“นี่ โน่น นั่น …” อบียอนี้นิ้วไปยันอห้อัไปถึแปุ “มีล้อวรปิมีเ้าหน้าที่อยรวรา 24 ั่วโม
“ถ้าหลุลอสายาไปไ้นอทาเินยัมียามเินไปมาุละทุ ๆ ห้านาที แน่นอนแ่ละุะมีล้อวรปิอยู่ลอ
“แถมพื้น ผนั ประูหน้า่าิั้ไฟฟ้าแรสูลอทั้อาาร”
แม่มสาวนสวยยิ้มหวานนแม้แ่สรีอย่าสแล็ยัสะท้าน เธอยื่นปาแุ่มไประิบที่้าหูทั้สอน
“นินาหมอผีับนัไอเท็มระเบิอัริยะระเบิอย่าเธอะทำยัไ”
สแล็ับลิทานมูอ้าปาหวอ ฟัมารารอป้อม่ายแห่นี้แล้วแทบทรุ
อบียอนหัวเราะเสียใส
“ทำไมเธอสอนท้อถอยแล้วล่ะ อย่าลืมสิ นััแะอย่าเอวินยัอยู่นี่ทั้น”
สแล็ย้อมือโว์ำไลปิรอยสั้อมือ ยื่นหัวเลิผมเผยให้เห็นแถบาหัวอิเล็ทรอนิส์
“เห็นไหมนสวย โนทั้ำไลป้อันรอยสั โนทั้แถบาหัวป้อันพลัเวทย์ อาวุธ็ไม่มี ไม่อะไรสัอย่า แล้วเราะทำอะไร๊าย แม่โรสาว” สแล็แยเี้ยวยื่นปาระิบอบ
มาร์ในร่าแม่มสาวใ้สอมือับแ้มยาวอสแล็แล้วโน้มใบหน้าามนาบริมฝีปาแุ่มบเ้าับริมฝีปาอเธอเ็ม ๆ
สาวผมหยิแ็ทื่อที่ถูู่โมระทันหันแบบไม่ทันั้ัว พอนสวยถอนปาสวยสีแออาริมฝีปาอสแล็ สอมืออเธอ็มีแถบาหัวป้อันพลัเวทย์ิมือออมา้วย
อบียอนูแถบป้อันพลัเวทย์แว่ไปมายิ้ม ๆ
ลิทานมูับสแล็อ้าปา้า
“บอแล้วที่รั ว่าเธอำลัิุอยู่ับอมโรเอวิน” แล้วสาวสวย็หัวเราะเสียแหลม
อบียอนยื่นมือสอมือับแถบาหัวอลิทามูบ้า นินาหนุ่มใเ้นระทึเผื่อะมีูบ แ่ไม่เิอะไรึ้น
แถบาหัวอเา็ิมือออมาเ่นัน าม้วยเสียหัวเราะิ
อบียอนแบมือออพร้อมับแถบาหัวป้อันพลัเวทย์ทั้สามนในมือ ลีลาราวับเล่นล
สแล็ลืมาโ “เธอ เธอทำไ้ยัไ เราไม่มีอุปร์อะไรเลยนะ !?”
แม่มสาวยิ้มมุมปาเห็นลัยิ้มน่ารั ใบหน้าลูรึ่เอเียับยุโรปเป็นส่วนผสมที่ลัว สแล็อื่นอบไม่ไ้
อบียอนึเส้นผมออมาเส้นนึรูเ้าับริมฝีปาให้เป็นรูปเรียวเป็นเ็มเินปราเ้าไปทำให้เส้นผมมีวามแ็แบบลวอ่อน
“ภายใ้ลมปราแผ่พุ่ผ่าน แม้ห้าฟาเส้นน็ลายเป็นอาวุธไ้” เธอพูยิ้ม ๆ
ลิทานมูำลัอ้าปาแ่สาวสวยยมือห้ามเิอย่าเพิ่ััหวะ ันำลัโม้ิลม
“แน่นอน แ่เส้นลวถ้าเป็นุแธรรมา แ่โรระอัารไ้ไม่ยา แ่ถ้า …” ูแถบผ้าที่มีลไอีเล็ทรอนิส์ับ้อน “… แ่ถ้าอแบบนี้มัน้อมืออีั้นนึ”
อบียอนูอวแถบาหัวฯ ับเส้นผมลมปราให้อีสอนูราวับำลัแล็เอร์
“เรา้อใ้ปราเ้าไปสำรวลไภายใน” สาวสวยแยเส้นผมที่แฝปราเ้าไปใน่อแถบาร์พลัอแถบาหัวที่้อแะา้านใน
“านั้นส่ปราแบบเบา ๆ มือเ้าไป …” มือเรียวสวยเปล่แสสีฟ้าอ่อนเลื่อนผ่านนิ้ว ผ่านเส้นผมเ้าไป้าใน
“มันะสะท้อนลับออมาทำให้เราับสัาไ้ว่าปราอเราัผ่านสัาไฟฟ้าร่วไหน และเมื่อรู้รอบถัไปเรา็ส่ปราให้เ้มึ้น” เิแสสีฟ้าเ้มว่าเิมเลื่อนเ้าไป
ไฟเือนบออที่าผม็ระพริบ ๆ หรี่ล ๆ นหยุสนิท แม่มสาวยิัมละไมโยนเอาไปให้สแล็ู
หิสาวผมหยิหน้าี “อัสนัน เธอใ้วิธีแบบนี้ับลไระเบิ่วนั้นใ่ไหม”
อบียอนยิ้มมีเลสนัย หันลับมาถามหิสาว
“วิธีนี้เธอไม่ไ้ิเอทั้หมั้แ่แรใ่ไหม เธอไ้แบบมาแล้วเอามาัแปลเสริมเ้าไปใ่ไหม ?”
สแล็อึ้ไป ริออัสนัน เธอไม่ไ้ิเอแ่เอาแบบมาาระเบิรุ่นเ่าในำนาน หิสาวพยัหน้า
“ใ่ ันยอมรับว่าันไ้้นแบบมาาระเบิเ่า น่าอายริ”
“อาย ? อายอะไร ใร ๆ เา็ทำัน มีใรบ้าเิมาแล้วเป็นเอเลย" อบียอนบอ
“ว่าแ่ …” เธอพู “ันอยาเห็นลไไอเท็มที่ว่านี้ัเลย เธอเอามา้วยไม๊ อ่า”
ลิทานมูับสแล็มอหน้าันไม่เ้าใว่าโรสาวะมาไม้ไหน แทนที่ะรีบหาทาหนี
ลิทานมูพยัหน้าให้สาวผมหยิเธอึยื่น้อมือ้ายให้อัสนันัาร
อบียอนหัวเราะ ยมือวาลูบผ่านเบา ๆ ำไลปิล็อรอยสั้อมืออสแล็รอบเียว็หลุิมือออมา
สาวผมหยิมอา้าราวับเห็นสาวสวยเล่นล นอบียอนเร่เร้านั่นแหละถึไ้สิรีบล้วเ้าไปในระเป๋าสี่มิิแล้วหยิบวัถุโบราที่ ๆ มันวระเป็นพิพิธภั์เสียมาว่า
มันเป็นรูปทรลมแบน้านหน้าเป็นรูปล้ายาบาท น่าะทำ้วยสัมฤทธิ์
อบียอนับ้วยสอมือ หลับาส่ิระเวนเ้าไปรวสอบลไอย่าละเอีย เธอสั่ให้ออมนิถ่ายภาพบันทึไว้ให้หมทั้าิระเวนัารพล็อออมาเป็นแผผั
เมื่อสำรวนหมสาวสวยถึับทอถอนใส่ายหน้า็วามสุยออนออแบบเม
“มันือ 'ลไอันิือเธรา' (Antikythera mechanism) !" อบียอนร้อออมา
“ลไอันิือเธรา !?” สแล็ับลิทานมูพูึ้นพร้อมัน
“ใ่ มันือลไอันิือเธรา มันเป็นเรื่อัรยุโบราราว 3,000 ปีมาแล้ว โรสร้าภายในมีฟันเฟือล้ายนาฬิาอัโนมัิ มันบอารโรอวาว ฯลฯ เป็นภูมิปัานยุโบรา"
อบียอนยิ้ม “เป็นเพราะเธอใ้ระบบฟันเฟือโบราใ้พลัานลหมุนับเลื่อนไปสร้าระแสไฟฟ้า แล้วนำระแสไฟฟ้าที่ไ้แบ่มาแปลมาเป็นพลัานลเพื่อลับมาับเลื่อนฟันเฟืออีทีนึ ส่วนอีส่วนนำไปัวนวนระเบิโยยิระแสไฟฟ้าที่มีวามถี่่าันถึร้อยรูปแบบ ที่มีแ่รูปแบบเียวเป็นัวปลล็อ นั่นือถ้าับวามถี่ผิัวระเบิะทำานทันที”
สแล็หน้าีที่อีฝ่ายเล่าเป็นา ๆ รู้ทันเธอหมทุั้นอน แถมให้วามรู้ถึเรื่อลโบรานี้อี่าหา เธอแทบะารวะโรสาวนนี้เป็นอาารย์ทีเียว
แ่เป้าหมายแท้ริอแม่มนสวย็ือ อยาสืบเสาะรูปแบบลไล็อสไล์นี้ว่ามาาไหน และ็ไม่ผิหวั เธอไ้เบาะแสนไ้
เพราะหลัาแสนเรื่อัรลโบราอย่าละเอียเธอพบราเล็ ๆ เป็นรูป้นไทรแบบเียวับล่อปริศนาที่ใส่ไอเท็มวิเศษและมุวิเศษอธาุ่า ๆ
วิศวริเมนี่ทุ่มเทริ ๆ เอาเรื่อลไอันิือเธรา มาเล่น้วย และถ้าเมลอำลอมานานี้ย่อม้อใส่สอรี่อริ้วย
ันั้น อบียอนึ้อารสืบหาร่อรอยอะไรบาอย่าที่าใมานานแล้ว นั่นือเรื่อราวอล่อปริศนาที่แะสลัรูปธาุ่า ๆ และมุามธาุที่เปิพบ
เพราะว่าลไบาส่วนที่ใ้ับหีบมันล้ายับลไในับัระเบิอสแล็ที่เาเยแ้ไอบู้นสำเร็มาแล้ว
เาึิว่ามัน้อมีอะไรเี่ยว้อันแน่ ๆ
วันนี้ถูับัรวมันึถือโอาสถามเสียเลย
แล้วทั้สามน็ุยันถึายในุเราะเียวว่ามา่วยพวนยัไ แ่ในที่สุ็ยัสรุปไม่ไ้ว่าเาเป็นใร ทำไม้อมา่วย
อนแรอบียอนเาว่าเป็นท่านหมอหลัวทีอาารย์อนเพราะเห็นว่ามีพลัเทพสีทอ แ่เท่าที่เยเห็นท่านมีพลัเหนือว่านั้นมา เพราะแ่มีพลัสีทอไม่มาแสถึระับถึ 90 แ่ยัไม่รบร้อย เธอ็เลย้ามไป
“่าเถอะ ๆ ันว่าเี๋ยวเรารีบออเินทาเถอะ” ลิทานมูเือน
อบียอนว่า “เี๋ยว ันอแปลัวับเป็นอัสนันอีน่อนีว่า”
สแล็มวิ้ว “ทำไมล่ะ ันว่าเธออยู่ในร่าเิมมัน็ีอยู่แล้วนะน่ารัีออ”
“ใ่ ๆๆ อย่าปลอมัวอีเลยนะ” ลิทานมูรีบสนับสนุน
อบียอนเหล่เ้านินา เม้มปาสีแรุ่นิ
“็ไ้ แ่พอถึเมือเอาท์โพสันอปลอมลับเป็นอัสนันฟันเหยินนั่นนะ” เธอว่า
สอหนุ่มสาวหัวเราะออมาเมื่อนึถึสาวสวยนานี้แ่พิเรนทร์ปลอมัวไปมา แ่เมื่อนึไ้ว่าสาวามอัสนันเป็นโรสาวเอวิน็เห็นใ พวเาสอน่า็ิรันว่าะ่วยปปิวามลับทุอย่าเอาไว้
ระยะทาาเิเานถึเมือเอาท์โพส์ไม่มานัพวเาเินทานถึป้อมหน้าเมือเอาท์โพสแล้ว อบียอน็ำลัะอแวบไปแปลร่าลับ
พวเาเห็นประูป้อมเปิออมีนัรบอิล์ิลเลอร์วูฟสิบว่านายี่ม้าวบเ้ามาพร้อมอาวุธรบมือ
ลิทานมูหรี่า “พวเรา ันว่าไม่เ้าทีแล้ว เรามาแ่สามนแ่ทานั้นทำไมส่นัรบุเราะพร้อมรบมานานั้นเหมือนะ …”
สแล็ลืมาโพล “ใ่ เหมือนำลัะมาับพวเราไ อย่าลืมสิัวริันับนายเป็นนอลัทธิหมอผีนะ”
อบียอนให้ออมนิำนวระยะทาหนีาอัราเร่อนัรบหลายสิบนที่ำลัี่ม้าอย่าไวมาทานี้
“หนีไม่พ้นหรอ่าเ้านาย ถ้าะวิ่หรือี่ม้าหนีระยะแ่นี้โนอาวุธหนัแน่ ๆ” เธอว่า
และ็ริหน้าไม้ลไเหล็้อมาที่เาทั้สามน
“หยุ อย่ายับัว ถ้าไม่อยาาย” นัรบในุเราะวาึ้น
“พวแสอนเป็นนอลัทธิหมอผี” เาี้มาที่ลิทานมูับสแล็ เมื่อหันมามออบียอนที่ยสอมือเหนือหัวเห็นอะไริ้นระเพื่อมไ้และวามสวยอเธอทำให้ะลึันทั้หน่วย
ในลุ่มนัรบมีเสียสรีนนึพูเสียห้าว “เธอ … ไม่มีรูปนำับ แ่เธอมาับพวมัน แล้วใสุ่นินาแบบหมอผี้วย เธอ้อเป็นพวเียวับมันแน่ ๆ ยัไ็ไปับพวเราี ๆ อย่าัืน”
อบียอนอ้าปา้า ับวามวย ้มลูัวเอ … ริ้วย ุอสแล็นี่หว่า … วยริ๊
อบียอนถูุมัวไปห้อัพร้อม ๆ ับสแล๊และลิทานมู ทั้สามนถูัรวมันรอเวลาพบท่านนายพลแอเลียส
าารสอบถามทั้สามน็แทบาเหลือเพราะท่านนายพลแอเลียสิประุมอนเฟอร์เร็นท์อยู่ับบอร์บริหาริล์ ว่าะบ็เือบเย็น
ทั้สามนถูสับำไลป้อันทับรอยสั้อมือันผู้้อหาหยิบอาวุธออมาทลายุาระเป๋าสี่มิิ ส่วนอาวุธประำายที่เห็นถูริบหม
แถมยับัับให้ถอเสื้อผ้าเปลี่ยนให้ใส่แ่เสื้อแนสั้น าเาสั้นบา ๆ แ่สอิ้น ป้อันใ้เสื้อผ้าเป็นประโยน์หรือ่อนอุปร์ไว้
“แย่แล้วอัสนัน ว่าเ้านายพลนั่นะประุมเสร็อมบี้็บุมาถึัวแล้ว” ลิทานมูร้อออมา
“ุ๊ ๆ ลิทานมู นายเบา ๆ หน่อยิ่ เี๋ยวผูุ้มไ้ยินเ้าพอี” อบียอนว่า
“ไ้ยินสิี มันะไ้รู้ันไปเลยว่าะายโหันหมนี่แล้ว” เสียัยิ่ึ้น
อบียอนยมือเรียวปิปานินาหนุ่มไว้ ยื่นหน้าเ้าใล้แยเี้ยวใส่
“ใเย็น ๆ พว เรายัมีทา ะว่าไปัน็ไ้ไอเียเ็ ๆ แล้วล่ะ” อบียอนว่า
แม่มสาวหันมาุยับสแล็ “สแล็ ในรีอย่านี้เธอะออไปยัไไม่ให้ใรรู้ีล่ะ ?”
“นี่ โน่น นั่น …” อบียอนี้นิ้วไปยันอห้อัไปถึแปุ “มีล้อวรปิมีเ้าหน้าที่อยรวรา 24 ั่วโม
“ถ้าหลุลอสายาไปไ้นอทาเินยัมียามเินไปมาุละทุ ๆ ห้านาที แน่นอนแ่ละุะมีล้อวรปิอยู่ลอ
“แถมพื้น ผนั ประูหน้า่าิั้ไฟฟ้าแรสูลอทั้อาาร”
แม่มสาวนสวยยิ้มหวานนแม้แ่สรีอย่าสแล็ยัสะท้าน เธอยื่นปาแุ่มไประิบที่้าหูทั้สอน
“นินาหมอผีับนัไอเท็มระเบิอัริยะระเบิอย่าเธอะทำยัไ”
สแล็ับลิทานมูอ้าปาหวอ ฟัมารารอป้อม่ายแห่นี้แล้วแทบทรุ
อบียอนหัวเราะเสียใส
“ทำไมเธอสอนท้อถอยแล้วล่ะ อย่าลืมสิ นััแะอย่าเอวินยัอยู่นี่ทั้น”
สแล็ย้อมือโว์ำไลปิรอยสั้อมือ ยื่นหัวเลิผมเผยให้เห็นแถบาหัวอิเล็ทรอนิส์
“เห็นไหมนสวย โนทั้ำไลป้อันรอยสั โนทั้แถบาหัวป้อันพลัเวทย์ อาวุธ็ไม่มี ไม่อะไรสัอย่า แล้วเราะทำอะไร๊าย แม่โรสาว” สแล็แยเี้ยวยื่นปาระิบอบ
มาร์ในร่าแม่มสาวใ้สอมือับแ้มยาวอสแล็แล้วโน้มใบหน้าามนาบริมฝีปาแุ่มบเ้าับริมฝีปาอเธอเ็ม ๆ
สาวผมหยิแ็ทื่อที่ถูู่โมระทันหันแบบไม่ทันั้ัว พอนสวยถอนปาสวยสีแออาริมฝีปาอสแล็ สอมืออเธอ็มีแถบาหัวป้อันพลัเวทย์ิมือออมา้วย
อบียอนูแถบป้อันพลัเวทย์แว่ไปมายิ้ม ๆ
ลิทานมูับสแล็อ้าปา้า
“บอแล้วที่รั ว่าเธอำลัิุอยู่ับอมโรเอวิน” แล้วสาวสวย็หัวเราะเสียแหลม
อบียอนยื่นมือสอมือับแถบาหัวอลิทามูบ้า นินาหนุ่มใเ้นระทึเผื่อะมีูบ แ่ไม่เิอะไรึ้น
แถบาหัวอเา็ิมือออมาเ่นัน าม้วยเสียหัวเราะิ
อบียอนแบมือออพร้อมับแถบาหัวป้อันพลัเวทย์ทั้สามนในมือ ลีลาราวับเล่นล
สแล็ลืมาโ “เธอ เธอทำไ้ยัไ เราไม่มีอุปร์อะไรเลยนะ !?”
แม่มสาวยิ้มมุมปาเห็นลัยิ้มน่ารั ใบหน้าลูรึ่เอเียับยุโรปเป็นส่วนผสมที่ลัว สแล็อื่นอบไม่ไ้
อบียอนึเส้นผมออมาเส้นนึรูเ้าับริมฝีปาให้เป็นรูปเรียวเป็นเ็มเินปราเ้าไปทำให้เส้นผมมีวามแ็แบบลวอ่อน
“ภายใ้ลมปราแผ่พุ่ผ่าน แม้ห้าฟาเส้นน็ลายเป็นอาวุธไ้” เธอพูยิ้ม ๆ
ลิทานมูำลัอ้าปาแ่สาวสวยยมือห้ามเิอย่าเพิ่ััหวะ ันำลัโม้ิลม
“แน่นอน แ่เส้นลวถ้าเป็นุแธรรมา แ่โรระอัารไ้ไม่ยา แ่ถ้า …” ูแถบผ้าที่มีลไอีเล็ทรอนิส์ับ้อน “… แ่ถ้าอแบบนี้มัน้อมืออีั้นนึ”
อบียอนูอวแถบาหัวฯ ับเส้นผมลมปราให้อีสอนูราวับำลัแล็เอร์
“เรา้อใ้ปราเ้าไปสำรวลไภายใน” สาวสวยแยเส้นผมที่แฝปราเ้าไปใน่อแถบาร์พลัอแถบาหัวที่้อแะา้านใน
“านั้นส่ปราแบบเบา ๆ มือเ้าไป …” มือเรียวสวยเปล่แสสีฟ้าอ่อนเลื่อนผ่านนิ้ว ผ่านเส้นผมเ้าไป้าใน
“มันะสะท้อนลับออมาทำให้เราับสัาไ้ว่าปราอเราัผ่านสัาไฟฟ้าร่วไหน และเมื่อรู้รอบถัไปเรา็ส่ปราให้เ้มึ้น” เิแสสีฟ้าเ้มว่าเิมเลื่อนเ้าไป
ไฟเือนบออที่าผม็ระพริบ ๆ หรี่ล ๆ นหยุสนิท แม่มสาวยิัมละไมโยนเอาไปให้สแล็ู
หิสาวผมหยิหน้าี “อัสนัน เธอใ้วิธีแบบนี้ับลไระเบิ่วนั้นใ่ไหม”
อบียอนยิ้มมีเลสนัย หันลับมาถามหิสาว
“วิธีนี้เธอไม่ไ้ิเอทั้หมั้แ่แรใ่ไหม เธอไ้แบบมาแล้วเอามาัแปลเสริมเ้าไปใ่ไหม ?”
สแล็อึ้ไป ริออัสนัน เธอไม่ไ้ิเอแ่เอาแบบมาาระเบิรุ่นเ่าในำนาน หิสาวพยัหน้า
“ใ่ ันยอมรับว่าันไ้้นแบบมาาระเบิเ่า น่าอายริ”
“อาย ? อายอะไร ใร ๆ เา็ทำัน มีใรบ้าเิมาแล้วเป็นเอเลย" อบียอนบอ
“ว่าแ่ …” เธอพู “ันอยาเห็นลไไอเท็มที่ว่านี้ัเลย เธอเอามา้วยไม๊ อ่า”
ลิทานมูับสแล็มอหน้าันไม่เ้าใว่าโรสาวะมาไม้ไหน แทนที่ะรีบหาทาหนี
ลิทานมูพยัหน้าให้สาวผมหยิเธอึยื่น้อมือ้ายให้อัสนันัาร
อบียอนหัวเราะ ยมือวาลูบผ่านเบา ๆ ำไลปิล็อรอยสั้อมืออสแล็รอบเียว็หลุิมือออมา
สาวผมหยิมอา้าราวับเห็นสาวสวยเล่นล นอบียอนเร่เร้านั่นแหละถึไ้สิรีบล้วเ้าไปในระเป๋าสี่มิิแล้วหยิบวัถุโบราที่ ๆ มันวระเป็นพิพิธภั์เสียมาว่า
มันเป็นรูปทรลมแบน้านหน้าเป็นรูปล้ายาบาท น่าะทำ้วยสัมฤทธิ์
อบียอนับ้วยสอมือ หลับาส่ิระเวนเ้าไปรวสอบลไอย่าละเอีย เธอสั่ให้ออมนิถ่ายภาพบันทึไว้ให้หมทั้าิระเวนัารพล็อออมาเป็นแผผั
เมื่อสำรวนหมสาวสวยถึับทอถอนใส่ายหน้า็วามสุยออนออแบบเม
“มันือ 'ลไอันิือเธรา' (Antikythera mechanism) !" อบียอนร้อออมา
“ลไอันิือเธรา !?” สแล็ับลิทานมูพูึ้นพร้อมัน
“ใ่ มันือลไอันิือเธรา มันเป็นเรื่อัรยุโบราราว 3,000 ปีมาแล้ว โรสร้าภายในมีฟันเฟือล้ายนาฬิาอัโนมัิ มันบอารโรอวาว ฯลฯ เป็นภูมิปัานยุโบรา"
อบียอนยิ้ม “เป็นเพราะเธอใ้ระบบฟันเฟือโบราใ้พลัานลหมุนับเลื่อนไปสร้าระแสไฟฟ้า แล้วนำระแสไฟฟ้าที่ไ้แบ่มาแปลมาเป็นพลัานลเพื่อลับมาับเลื่อนฟันเฟืออีทีนึ ส่วนอีส่วนนำไปัวนวนระเบิโยยิระแสไฟฟ้าที่มีวามถี่่าันถึร้อยรูปแบบ ที่มีแ่รูปแบบเียวเป็นัวปลล็อ นั่นือถ้าับวามถี่ผิัวระเบิะทำานทันที”
สแล็หน้าีที่อีฝ่ายเล่าเป็นา ๆ รู้ทันเธอหมทุั้นอน แถมให้วามรู้ถึเรื่อลโบรานี้อี่าหา เธอแทบะารวะโรสาวนนี้เป็นอาารย์ทีเียว
แ่เป้าหมายแท้ริอแม่มนสวย็ือ อยาสืบเสาะรูปแบบลไล็อสไล์นี้ว่ามาาไหน และ็ไม่ผิหวั เธอไ้เบาะแสนไ้
เพราะหลัาแสนเรื่อัรลโบราอย่าละเอียเธอพบราเล็ ๆ เป็นรูป้นไทรแบบเียวับล่อปริศนาที่ใส่ไอเท็มวิเศษและมุวิเศษอธาุ่า ๆ
วิศวริเมนี่ทุ่มเทริ ๆ เอาเรื่อลไอันิือเธรา มาเล่น้วย และถ้าเมลอำลอมานานี้ย่อม้อใส่สอรี่อริ้วย
ันั้น อบียอนึ้อารสืบหาร่อรอยอะไรบาอย่าที่าใมานานแล้ว นั่นือเรื่อราวอล่อปริศนาที่แะสลัรูปธาุ่า ๆ และมุามธาุที่เปิพบ
เพราะว่าลไบาส่วนที่ใ้ับหีบมันล้ายับลไในับัระเบิอสแล็ที่เาเยแ้ไอบู้นสำเร็มาแล้ว
เาึิว่ามัน้อมีอะไรเี่ยว้อันแน่ ๆ
วันนี้ถูับัรวมันึถือโอาสถามเสียเลย
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น