ลำดับตอนที่ #16
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #16 : แวะดาวเสาร์
"สาวน้อย สัมผัสไ้ไหมว่ามีใรามเรามาหรือเปล่า" อบร้าถามึ้น
ยานเอเิ้ลำลัพุ่ผ่านาวเสาร์ในระยะใล้ อย่ารวเร็ว
"ะนี้เราำลัวิ่ผ่านวแหวนในสุอาวแล้ว มันเป็นวแหวนอุาบา โปรรัเ็มััน ให้แน่น้วยรับทั้สอน" เอเิ้ลเือน
อรินาเอ็สัมผัสไ้เหมือนันว่ามีนามอย่าที่อบร้าว่า แถมเธอยัรู้้วยว่ามันเป็นอยานนาให่มีำนวนยานรบมาว่า 100 ลำ
"ใ่่ะ อบร้า ันสัมผัสไ้" อรินาพูอบ
"แถมรู้้วยว่ามีมาว่าเราเป็นร้อยลำแน่ะ"
อบร้าเบิาโพลแว่บนึ่อนหัวเราะเบา ๆ
"เธอนี่สุยอริ ๆ สาวน้อย สามารถสัมผัสไ้ถึภัยอันราย แถมรู้ถึำนวนอศัรูอี" อบร้าม
้้
"แล้วลเราะเอาไีรับ อบร้า ?" เอเิ้ลถาม
"ไหน เอเิ้ล ึ้น้อมูลแฮโลแรม ใหู้ทีสิ" อบร้าสั่
อมพิวเอร์ประํายานเอเิ้ล็เริ่มทำาน ำนวำนวนอยานอศัรู รูปแบบ่า ๆ นถึารำนววามน่าะเป็นในารรับมือ
ภาพแฮโลแรมายออมาที่่อสื่อสารลาห้ออนโล มีภาพยานแบบ่า ๆ มามายริ ๆ
" เอาล่ะ ทุนและรัเ็มัแน่น ๆ แล้วะมาเล่นเมับเรื่อบินัน" อบร้าุย
"หมายวามว่ายัไันะ ?" สาวสวยถามึ้น
อบร้าไม่อบแ่ยนิ้วโป้้าวาึ้นี้ไป้านหลั
านั้นเา็บัับยานให้เร่วามเร็วึ้น ยานเอเิ้ลหลเ้าไปในั้นบรรยาาศอวแหวนอุาบา
อยานนาให่ที่ามพวเามา็เร่พุ่ามยานเอเิ้ลมาทันที
"ว้าว ! ๆ ๆ ๆ มันส์ีแท้" อบร้าร้อออมาเสียั
ยานเอเิ้ลบินอย่าพลิเพลเพื่อหลบอุาบา
ส่วนอยานที่ามเ้ามาในวแหวนอุาบา้วย็ถูพายุอุาบาอวแหวนรอบในพุ่นทำลายระเบิไปหลายสิบลำ
"ย้า ... ฮู๊วววว !"
อบร้าันันบัับทาวา สั่ให้ยานเอียวาเพื่อะหมุนยานโยอาศัยแรึูออุาบานาให่ผลัออไป้าน้า
ฟ้ า ว ว ! ... โรม ม ! บึ้มมม !
เสียระเบิัสนั่นไปหลายแสนิโลเมร
แ่ว่ายานเอเิ้ลยัไม่ไ้ฝ่าออาเส้นทาอวแหวนอุาบา
พร้อมทั้อยานที่เหลือที่ิามมา
บ รึ้ ม ม ม ม !
ในที่สุยานเอเิ้ล็ถูลูหลอปืนให่บูสเอร์าในอยานลึลับ
"ว้า ! แย่ั" อบร้าร้อออมาเหมือนเ็เล่นเมแพ้
"เราโนยิแล้วล่ะ นสวย" เาพูน้ำเสียธรรมา
อรินาหน้าีเล็น้อย แ่็ัเริ่มินับภัยอันรายที่ามิีวิออบร้า และเธอในานะผู้ที่ิามมา้วยับเา เธอ็้อพลอยิร่าแหไปอีนอย่า่วยไม่ไ้
รอยสับนหว่าิ้วอเธอเปล่แสออมาทันที แววาอสาวสวยสว่าวาบ
"อบร้า เรา้อหาที่หลบแล้วใ่ไหม ?" เธอถาม
"หุหุ ใ่แล้ว าว่า้อเป็นแบบนั้น" อบร้าอบะที่เอื้อมมือ้ายปุ่มเรียูวามเสียหาย
ามภาพ เรื่อยน์วาเิไฟไหม้และเสียหายมา มีแสสีแบอถึุที่มีปัหาให่
"แล้วเราะเอาไันี อย่าบอนะอบร้าว่าเราะลไปที่าวเสาร์้านล่า" อรินาพู
"หุหุ ใ่แล้ว าว่า้อเป็นแบบนั้น" อบร้าพู้ำำเิม
สาวสวยเม้มปาแน่น้วยวามหมั่นไส้
"แ่ว่าส่วนให่อาวเสาร์เป็นแ๊สนะอบร้า นายะให้เอเิ้ลไปอพัทีไหน ?" อรินาโพล่ึ้น
หนุ่มผมทอูิาร์นแ้มอบ ่อนแหนหน้าพ่นวันลอยึ้นอย่าสบายใ
"อย่าห่วไปเลยสาวน้อย ันมีวิธี็แล้วัน" เาอบ
"วิธีเหรอ บอไ้ป่าว" อรินาับแนเา
"ฮ่า ๆ ๆ เี๋ยวเธอ็รู้ นสวย ไป !" อบร้าว่า
เาผลัันบัับให้เลี้ยวโ้หลุออาวแหวนในสุนไ้
ส่วนอยานที่ามพวเายัระเบิเพราะนับอุาบานเือบหม
ในที่สุยานเอเิ้ล็หลุั้นบรรยาาศอาวเสาร์เ้ามาไ้
รื่ !
เสียยานถูบรรยาาศเสียสีเสียั แม้ว่าาวเสาร์ะประอบ้วย๊าหลายนิที่มีอันราย่อมนุษย์แ่เมื่อถูเสียสีับยานมา ๆ ลยาน็มีสิทธิพัไ้่าย ๆ เหมือนัน
ยานเอเิ้ลพุ่มุเ้าไปอย่ารวเร็ว ผ่านเ้าไปเือบถึแนอาว
วามหนาแน่นอาวมีมาว่าน้ำไม่มานัยานเอเิ้ลึสามารถเ้ามาไ้
วามเียบถูทำลาย้วยเสียเรื่อยน์อยาน นมาอนิ่ที่้อนพลัานนาให่
อรินามอาอภาพที่แส้อนพลัานนายัษ์ที่ยานเอเิ้ลอเทียบ
"หรือว่า ..." สาวสวยสะิใ
อบร้ายัไม่ทันอบ เ้า้อนพลัานนาให่็สว่าึ้นวาบนึ
ปราภายในเป็นสถานีใ้าวนาให่ทันสมัย ยานเอเิ้ลถููเ้าไป้าใน
อบร้ายิบา้าเียว ยนิ้วโป้ี้้ามไหล่ไป้าหลั
"นั่นเป็นุเทียบยานลับอเหล่าโรสลัที่มีนรู้ไม่ี่น" เาบอ
"อ่า มิน่าล่ะ นายถึไม่่อยะเือร้อนเท่าไหร่" เธอยิ้ม
"หะหะ แม่นแล้ว เราะพัอยู่ที่นี่นว่ายานเอเิ้ละ่อมเสร็" อบร้าสรุป
อรินาแหนหน้ามอผ่านอนโลหน้ายาน รอบ ๆ มันเป็นเหมือนโร่อมยานอวาศนาสอ่อทา
ยานเอเิ้ลถูลาเ้าไปโร่อมที่สอ เพราะโร่อมที่หนึ่มียานนาลาอ่อมอยู่แล้ว
ประูยานเปิออ ลิ่นน้ำมันและ๊าพุ่เ้าแะมูอเธอเ็ม ๆ นหน้าเบ้
อบร้าหัวเราะ้าเมื่อเห็นอาารออรินา
"เอาน่า ๆ สาวน้อย ็นี่มันโร่อม ทนเอาหน่อยนะ" เาว่า
อรินายิ้มแหย ๆ แ่็เินวับเาเ้าไป้าใน
พอหลุาโร่อมไ้เา็พาเธอไปร้านอาหารนาลา แบบศูนย์อาหารที่มีผู้นแปล ๆ มาร่วมหาอินให้หนัท้อ
อบร้ายื่นบัรแ็ให้เ้าหน้าที่หน้าห้อ เาเป็นายใบหน้าเหมือนระรอ
เมื่อเาสอบัรออบร้าเ้าไปในเรื่ออ่าน ้เาถึับาโ ปา มือไม้ สั่นไปหม
" !!?? "
" ... อ ... อบ อบร้า ..." เาราออมา
ายหนุ่มผมทอยิบา้าเียวให้ายหน้าระรอ
"โ นายำันไม่ไ้เหรอไ ั้หลายปียัไม่ไ้เลื่อนั้นอีเหรอวะ?" อบร้าทัทาย
"อบร้า นายริ ๆ เหรอวะ ทำไมไปโมหน้าะอุบาทว์นานี้วะ !?" โ หน้าระรอเริ่มปาไม่ี
อบร้าเ้นหัวเราะ "อนนั้นลืมสั่็อเอร์เ ว่ะ ว่า้อารหล่อ ๆ บอแแ่ว่าอยาเปลี่ยนโมหน้าให้ไม่เหมือนเิม นะไ้ำไม่ไ้ เฮ้อ !"
ระรอโพลอยำไป้วย แ่เาแอบระิบ "เฮ้ย ! แถวนี้มีอำลัอพวิล์มันมาป้วนเปี้ยนบ่อยเหลือเินว่ะ นาย้อระวัไว้นะพว"
อบร้าพยัหน้ายิ้ม ๆ บบ่าโระรอเบา ๆ ่อนเินวอรินาเ้าไป้าใน
ทั้สอนเิรผ่านศูนย์อาหารผ่านเ้าไปอีห้อ เียนว่าเป็นห้อพิเศษ
ภายในเป็นภัาารย่อย ๆ มีัวประหลามาหน้าหลายาเ้ามาใ้บริาร
พอทั้สอเินมาถึโ๊ะามหมายเลที่ปั๊มในบัรอเา โ๊ะที่เป็นล่อสี่เหลี่ยม็ลี่ัวออ ลไทำานพลิไปหมุนมาลายเป็นโ๊ะหมูระทะโยมีเ้าอี้สอัวหันหน้านันโยมีระทะวารลา
อบร้าผายมือเิให้อรินาที่อ้าปา้านั่ไ้แล้ว
ายหนุ่มำับอาารอเธอ
"เป็นเมนูแบบโบราน่ะ สาวน้อย เมื่อพันว่าปี่อนเป็นวิธีินที่นิยมันบนโลแถบเอเียะวันออและเอเียะวันออเียใ้" เาว่า
สาวสวยลืนน้ำลายเมื่อเห็นบรราเนื้อ่า ๆ ลอยึ้นมาาพื้นโ๊ะพร้อมอุปร์ีบ ทาวามืออเธอับอบร้า็มีแ้วาเียวแ่น้ำแ็โผล่ึ้นมาพร้อมหลอ
"ินยาหน่อยนะนสวย เพราะเมนูแบบโบรามีแ่ที่นี่เท่านั้นที่ยัอนุรัษ์วามลาสสิแบบนี้เอาไว้ ือ ..." อบร้าพยายามพูแ่
วับ ๆ ่าาา ... ๆๆๆ
สาวอรินาไม่รอ้าัารแะะเียบสำเร็แยออแล้วีบเนื้อหมูสไล์ แบอน และเนื้อไ่สไล์ึ้นวาบนระทะที่นูนเป็นรึ่วลมว่ำอย่าว่อ
ถึรอบหนุ่มผมทออ้าปา้าบ้าแล้ว ที่เห็นิริยาที่เธอแสับเมนูโบราหาินยาที่มีวิธีินและทำที่ับ้อนที่หาินยา ่าล่อแล่วราวับมืออาีพ
ว่าะหาย ิ้นเนื้อที่สุพอีำ็ปาิหาริย์มาอยู่ในถ้วยรหน้าอัวแล้ว
อ่า นสวย อริน เธอ่าน่าสนใริ ๆ
ยานเอเิ้ลำลัพุ่ผ่านาวเสาร์ในระยะใล้ อย่ารวเร็ว
"ะนี้เราำลัวิ่ผ่านวแหวนในสุอาวแล้ว มันเป็นวแหวนอุาบา โปรรัเ็มััน ให้แน่น้วยรับทั้สอน" เอเิ้ลเือน
อรินาเอ็สัมผัสไ้เหมือนันว่ามีนามอย่าที่อบร้าว่า แถมเธอยัรู้้วยว่ามันเป็นอยานนาให่มีำนวนยานรบมาว่า 100 ลำ
"ใ่่ะ อบร้า ันสัมผัสไ้" อรินาพูอบ
"แถมรู้้วยว่ามีมาว่าเราเป็นร้อยลำแน่ะ"
อบร้าเบิาโพลแว่บนึ่อนหัวเราะเบา ๆ
"เธอนี่สุยอริ ๆ สาวน้อย สามารถสัมผัสไ้ถึภัยอันราย แถมรู้ถึำนวนอศัรูอี" อบร้าม
้้
"แล้วลเราะเอาไีรับ อบร้า ?" เอเิ้ลถาม
"ไหน เอเิ้ล ึ้น้อมูลแฮโลแรม ใหู้ทีสิ" อบร้าสั่
อมพิวเอร์ประํายานเอเิ้ล็เริ่มทำาน ำนวำนวนอยานอศัรู รูปแบบ่า ๆ นถึารำนววามน่าะเป็นในารรับมือ
ภาพแฮโลแรมายออมาที่่อสื่อสารลาห้ออนโล มีภาพยานแบบ่า ๆ มามายริ ๆ
" เอาล่ะ ทุนและรัเ็มัแน่น ๆ แล้วะมาเล่นเมับเรื่อบินัน" อบร้าุย
"หมายวามว่ายัไันะ ?" สาวสวยถามึ้น
อบร้าไม่อบแ่ยนิ้วโป้้าวาึ้นี้ไป้านหลั
านั้นเา็บัับยานให้เร่วามเร็วึ้น ยานเอเิ้ลหลเ้าไปในั้นบรรยาาศอวแหวนอุาบา
อยานนาให่ที่ามพวเามา็เร่พุ่ามยานเอเิ้ลมาทันที
"ว้าว ! ๆ ๆ ๆ มันส์ีแท้" อบร้าร้อออมาเสียั
ยานเอเิ้ลบินอย่าพลิเพลเพื่อหลบอุาบา
ส่วนอยานที่ามเ้ามาในวแหวนอุาบา้วย็ถูพายุอุาบาอวแหวนรอบในพุ่นทำลายระเบิไปหลายสิบลำ
"ย้า ... ฮู๊วววว !"
อบร้าันันบัับทาวา สั่ให้ยานเอียวาเพื่อะหมุนยานโยอาศัยแรึูออุาบานาให่ผลัออไป้าน้า
ฟ้ า ว ว ! ... โรม ม ! บึ้มมม !
เสียระเบิัสนั่นไปหลายแสนิโลเมร
แ่ว่ายานเอเิ้ลยัไม่ไ้ฝ่าออาเส้นทาอวแหวนอุาบา
พร้อมทั้อยานที่เหลือที่ิามมา
บ รึ้ ม ม ม ม !
ในที่สุยานเอเิ้ล็ถูลูหลอปืนให่บูสเอร์าในอยานลึลับ
"ว้า ! แย่ั" อบร้าร้อออมาเหมือนเ็เล่นเมแพ้
"เราโนยิแล้วล่ะ นสวย" เาพูน้ำเสียธรรมา
อรินาหน้าีเล็น้อย แ่็ัเริ่มินับภัยอันรายที่ามิีวิออบร้า และเธอในานะผู้ที่ิามมา้วยับเา เธอ็้อพลอยิร่าแหไปอีนอย่า่วยไม่ไ้
รอยสับนหว่าิ้วอเธอเปล่แสออมาทันที แววาอสาวสวยสว่าวาบ
"อบร้า เรา้อหาที่หลบแล้วใ่ไหม ?" เธอถาม
"หุหุ ใ่แล้ว าว่า้อเป็นแบบนั้น" อบร้าอบะที่เอื้อมมือ้ายปุ่มเรียูวามเสียหาย
ามภาพ เรื่อยน์วาเิไฟไหม้และเสียหายมา มีแสสีแบอถึุที่มีปัหาให่
"แล้วเราะเอาไันี อย่าบอนะอบร้าว่าเราะลไปที่าวเสาร์้านล่า" อรินาพู
"หุหุ ใ่แล้ว าว่า้อเป็นแบบนั้น" อบร้าพู้ำำเิม
สาวสวยเม้มปาแน่น้วยวามหมั่นไส้
"แ่ว่าส่วนให่อาวเสาร์เป็นแ๊สนะอบร้า นายะให้เอเิ้ลไปอพัทีไหน ?" อรินาโพล่ึ้น
หนุ่มผมทอูิาร์นแ้มอบ ่อนแหนหน้าพ่นวันลอยึ้นอย่าสบายใ
"อย่าห่วไปเลยสาวน้อย ันมีวิธี็แล้วัน" เาอบ
"วิธีเหรอ บอไ้ป่าว" อรินาับแนเา
"ฮ่า ๆ ๆ เี๋ยวเธอ็รู้ นสวย ไป !" อบร้าว่า
เาผลัันบัับให้เลี้ยวโ้หลุออาวแหวนในสุนไ้
ส่วนอยานที่ามพวเายัระเบิเพราะนับอุาบานเือบหม
ในที่สุยานเอเิ้ล็หลุั้นบรรยาาศอาวเสาร์เ้ามาไ้
รื่ !
เสียยานถูบรรยาาศเสียสีเสียั แม้ว่าาวเสาร์ะประอบ้วย๊าหลายนิที่มีอันราย่อมนุษย์แ่เมื่อถูเสียสีับยานมา ๆ ลยาน็มีสิทธิพัไ้่าย ๆ เหมือนัน
ยานเอเิ้ลพุ่มุเ้าไปอย่ารวเร็ว ผ่านเ้าไปเือบถึแนอาว
วามหนาแน่นอาวมีมาว่าน้ำไม่มานัยานเอเิ้ลึสามารถเ้ามาไ้
วามเียบถูทำลาย้วยเสียเรื่อยน์อยาน นมาอนิ่ที่้อนพลัานนาให่
อรินามอาอภาพที่แส้อนพลัานนายัษ์ที่ยานเอเิ้ลอเทียบ
"หรือว่า ..." สาวสวยสะิใ
อบร้ายัไม่ทันอบ เ้า้อนพลัานนาให่็สว่าึ้นวาบนึ
ปราภายในเป็นสถานีใ้าวนาให่ทันสมัย ยานเอเิ้ลถููเ้าไป้าใน
อบร้ายิบา้าเียว ยนิ้วโป้ี้้ามไหล่ไป้าหลั
"นั่นเป็นุเทียบยานลับอเหล่าโรสลัที่มีนรู้ไม่ี่น" เาบอ
"อ่า มิน่าล่ะ นายถึไม่่อยะเือร้อนเท่าไหร่" เธอยิ้ม
"หะหะ แม่นแล้ว เราะพัอยู่ที่นี่นว่ายานเอเิ้ละ่อมเสร็" อบร้าสรุป
อรินาแหนหน้ามอผ่านอนโลหน้ายาน รอบ ๆ มันเป็นเหมือนโร่อมยานอวาศนาสอ่อทา
ยานเอเิ้ลถูลาเ้าไปโร่อมที่สอ เพราะโร่อมที่หนึ่มียานนาลาอ่อมอยู่แล้ว
ประูยานเปิออ ลิ่นน้ำมันและ๊าพุ่เ้าแะมูอเธอเ็ม ๆ นหน้าเบ้
อบร้าหัวเราะ้าเมื่อเห็นอาารออรินา
"เอาน่า ๆ สาวน้อย ็นี่มันโร่อม ทนเอาหน่อยนะ" เาว่า
อรินายิ้มแหย ๆ แ่็เินวับเาเ้าไป้าใน
พอหลุาโร่อมไ้เา็พาเธอไปร้านอาหารนาลา แบบศูนย์อาหารที่มีผู้นแปล ๆ มาร่วมหาอินให้หนัท้อ
อบร้ายื่นบัรแ็ให้เ้าหน้าที่หน้าห้อ เาเป็นายใบหน้าเหมือนระรอ
เมื่อเาสอบัรออบร้าเ้าไปในเรื่ออ่าน ้เาถึับาโ ปา มือไม้ สั่นไปหม
" !!?? "
" ... อ ... อบ อบร้า ..." เาราออมา
ายหนุ่มผมทอยิบา้าเียวให้ายหน้าระรอ
"โ นายำันไม่ไ้เหรอไ ั้หลายปียัไม่ไ้เลื่อนั้นอีเหรอวะ?" อบร้าทัทาย
"อบร้า นายริ ๆ เหรอวะ ทำไมไปโมหน้าะอุบาทว์นานี้วะ !?" โ หน้าระรอเริ่มปาไม่ี
อบร้าเ้นหัวเราะ "อนนั้นลืมสั่็อเอร์เ ว่ะ ว่า้อารหล่อ ๆ บอแแ่ว่าอยาเปลี่ยนโมหน้าให้ไม่เหมือนเิม นะไ้ำไม่ไ้ เฮ้อ !"
ระรอโพลอยำไป้วย แ่เาแอบระิบ "เฮ้ย ! แถวนี้มีอำลัอพวิล์มันมาป้วนเปี้ยนบ่อยเหลือเินว่ะ นาย้อระวัไว้นะพว"
อบร้าพยัหน้ายิ้ม ๆ บบ่าโระรอเบา ๆ ่อนเินวอรินาเ้าไป้าใน
ทั้สอนเิรผ่านศูนย์อาหารผ่านเ้าไปอีห้อ เียนว่าเป็นห้อพิเศษ
ภายในเป็นภัาารย่อย ๆ มีัวประหลามาหน้าหลายาเ้ามาใ้บริาร
พอทั้สอเินมาถึโ๊ะามหมายเลที่ปั๊มในบัรอเา โ๊ะที่เป็นล่อสี่เหลี่ยม็ลี่ัวออ ลไทำานพลิไปหมุนมาลายเป็นโ๊ะหมูระทะโยมีเ้าอี้สอัวหันหน้านันโยมีระทะวารลา
อบร้าผายมือเิให้อรินาที่อ้าปา้านั่ไ้แล้ว
ายหนุ่มำับอาารอเธอ
"เป็นเมนูแบบโบราน่ะ สาวน้อย เมื่อพันว่าปี่อนเป็นวิธีินที่นิยมันบนโลแถบเอเียะวันออและเอเียะวันออเียใ้" เาว่า
สาวสวยลืนน้ำลายเมื่อเห็นบรราเนื้อ่า ๆ ลอยึ้นมาาพื้นโ๊ะพร้อมอุปร์ีบ ทาวามืออเธอับอบร้า็มีแ้วาเียวแ่น้ำแ็โผล่ึ้นมาพร้อมหลอ
"ินยาหน่อยนะนสวย เพราะเมนูแบบโบรามีแ่ที่นี่เท่านั้นที่ยัอนุรัษ์วามลาสสิแบบนี้เอาไว้ ือ ..." อบร้าพยายามพูแ่
วับ ๆ ่าาา ... ๆๆๆ
สาวอรินาไม่รอ้าัารแะะเียบสำเร็แยออแล้วีบเนื้อหมูสไล์ แบอน และเนื้อไ่สไล์ึ้นวาบนระทะที่นูนเป็นรึ่วลมว่ำอย่าว่อ
ถึรอบหนุ่มผมทออ้าปา้าบ้าแล้ว ที่เห็นิริยาที่เธอแสับเมนูโบราหาินยาที่มีวิธีินและทำที่ับ้อนที่หาินยา ่าล่อแล่วราวับมืออาีพ
ว่าะหาย ิ้นเนื้อที่สุพอีำ็ปาิหาริย์มาอยู่ในถ้วยรหน้าอัวแล้ว
อ่า นสวย อริน เธอ่าน่าสนใริ ๆ
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น