คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #8 : Chapter 5 : นับถอยหลัง
Chapter
Five
นับถอยหลัง
“อลิซกับฉันจะไปรับกำลังเสริมมาเอง คาดว่าน่าจะเป็นคนที่เก่งการปฐมพยาบาล” ริกเช็ดกระสุนปืน พร้อมกับเดินออกจากห้องไป
“ใจแข็งไว้นะเร็น-รินด้วย” มาเรียมองสองคนอย่างเป็นกังวลตอนนี้ทั้งสองกำลังหลับอยู่ตัวเริ่มเย็น มีอัตราการเต้นของหัวใจที่เริ่มแผ่วลง
“มีเวลา....ไม่เกินสองชั่วโมงไม่งั้นเขา” เวลเฟอร์เว้นไป เธอกุมขมับตัวเอง
“ริกเขาฝากกล่องพยาบาลไว้ให้ใช้กับสองคนนี้ ช่วยรักษาอาการเบื้องต้น” มิเชลพูดพร้อมกับยื่นกล่องสีขาวให้มาเรีย เธอก้มหัวขอบคุณเบาๆ
“นี่...เซอร์ซี-พี่ต้องขอโทษเธอนะ ที่พี่ไม่เชื่อใจเธอ” มาเรียมองหน้าเซอร์ซีอย่างเศร้าๆ
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ....ขนมน่ะขอได้มั้ยห่อหนึ่ง” เซอร์ซียิ้มก่อนที่จะวิ่งไปหามิเชล
“มาแค่สองคนเอง....ไม่ปลอดภัยเลยแฮะ” อลิซพูดในขณะที่กำลังเดินตามริกไป
“ระวังตัว-มันอาจจะโผล่มาแบบไม่ได้ตั้งตัว” ริกยังพูดไม่จบเหมือนมีอะไรกระแทกอลิซจนกระเด็นไปคนล่ะทาง
“อลิซ!” ริกหันไปด้วยความตกใจและต้องตะลึงเมื่อพบไวรัสซีระดับสูง คล้ายคนสามคนและพืชบางชนิดผสมกันมันมีแรงมหาศาลริกวิ่งไปหาอลิซแบบไม่คิดชีวิต พร้อมกับอุ้มเธอขึ้นมาข้อเสียไวรัสซีชนิดนี้เชื่องช้ามาก...แต่มีความทนทานสูงและพลังทำลายล้างมหาศาล
“อลิซตื่นสิ” ริกเขย่าร่างอลิซ เขากัดริมฝีปากพร้อมกับนำอลิซวางไว้ตรงเสาเธอยังหายใจแต่รวยรินริกหยิบระเบิดในกระเป๋าอลิซมาทั้งหมด แล้วโยนใส่ไวรัสร่างใหญ่สองอัน ก่อนที่มันจะสร้างแรงระเบิดทำให้ชั้นเพดานตกลงมาทับมัน...แต่มันยังไม่จบมันแหวกออกมาจากเศษสากตึกที่ทับตัวอยู่
“ไอ้นรกเอ้ย!” ริกถอยออกมาพร้อมกับโยนระเบิดอีกลูกไปใส่ แรงกระแทกของระเบิดดันร่างยักษ์กระเด็นและล้มลงไป....มันนิ่งไปและลุกขึ้นมาอีกครั้งอย่างเชื่องช้า ริกการ์ดยิงร่างนั้นจดล้มลงไปเขาอึ้งนิดๆ ที่สามารถล้มมันด้วยตัวคนเดียว-แต่รู้สึกมันอ่อนแอผิดปกติ
“อลิซแข็งใจไว้” ริกบอกอลิซที่ไม่รู้สึกตัว
“เสียงอะไรน่ะ......ดังจัง” มิเชลถามเวลเฟอร์ที่นั่งอยู่ข้างๆริน
“ระเบิดน่ะ คงเจอตัวใหญ่หน่อย” เวลเฟอร์พูดพร้อกกับเช็ดตัวให้รินส่วนมาเรียก็ทำแบบเดียวกันให้เร็นทั้งสองหมดสติไปนานแล้วตอนนี้เหลือเวลาประมาณสี่สิบนาทีพวกเขาจะกลับมาทันมั้ย?
“แข็งใจไว้นะเร็น” มาเรียมองชายหนุ่มตรงหน้าของเธอย่างเป็นกังวล...เธอรู้มีความรู้สึกดีๆกับเร็นตั้งแต่ทำภารกิจครั้งแรกแล้ว...เธอจำได้ว่าครั้งนั้นเขาช่วยเธอไว้ ภาพนั้นแม้นานมาแล้ว แต่เธอจะจดจำภาพนั้นไปตลอดชีวิต…
“ไวรัสซีระดับกลางนิ” เสียงเร็นดังขึ้นในความทรงจำของมาเรียในขณะที่เธอกำลังยิงไวรัสตัวอื่นๆไวรัสซีระดับกลางลักษณะคล้ายแมลงสาบก็จู่โจมเธอจากด้านหลัง.....เสียงสาดกระสุนใส่ไวรัสซีจนมันตายคาที่
“ขอบใจนะ-เร็น” ในขณะที่มาเรียกำลังเดินเข้าไปหาเร็น จู่ๆก็มีเข็มพิษจากไวรัสซีระดับต่ำลักษณะเหมือนผึ้ง แต่ขนาดใหญ่กว่ายี่สิบเท่ายิงมาจากด้านหลัง
“ฉะ....ฉันไม่เป็นไร” ภาพในตอนนั้นยังคงตราตรึงมาเรียจนถึงตอนนี้-เขาช่วยเธอไว้เสมอ
“ฉันจะไม่ให้เธอเป็นอะไร เร็น” มาเรียมองชายหนุ่มที่หายใจติดๆขัดๆ
“หวานเชียว” เซอร์ซีแซว ทำให้ทุกคนมองดูด้วยสายตาหวานเยิ้ม
“เอาน่า....ไม่ต้องเกรงหรอก ฉันเข้าใจ” เวลเฟอร์ตบบ่าเพื่อนก่อนที่ทุกคนจะส่งเสียงหัวเราะออกมาช่างเป็นภาพที่หาได้ยากให้สถานะการณ์เช่นนี้
“.....นี่นาย” ริกร้องตะโกนพร้อมกับวางร่างอลิซลงช้าๆ
“มาแล้วเหรอครับ....คนเจ็บ” หนุ่มนักวิจัยเรือนผมสีน้ำตาลแดง วิ่งตรงมาที่ร่างของอลิซ
“แล้วมีคนเจ็บอีกมั้ยครับ” เขาถามด้วยสีหน้าเป็นกังวล
“มีอีกสอง.....ตอนนี้นายรักษาอาการของเธอก่อน” ริกพูดอย่างร้อนใจ
“ผม...โด-สัญญาว่าจะไม่มีใครตายถ้าได้ผ่านมือผม” โดขยับกรอบแว่นก่อนที่จะเริ่มการรักษาให้อลิซ
“เหลือเวลาไม่มากแล้ว.....พวกเขาเริ่มหายใจแผ่วลงอีกแล้ว” เวลเฟอร์มองนาฬิกาข้อมือก่อนที่จะถอนหายใจยาว
“ริก!” มาเรียยิ้มมื่อเห็นริกเดินมาพร้อมกับร่างของอลิซที่ดูแนบนิ่ง
“มะ....ไม่จริงใช่มั้ย” มาเรียถามริกที่กำลังหน้าเสีย
“บอกมาสิ!” มาเรียถามอีก
“เธอ...พ้นขีดอันตรายแล้ว คงต้องนอนพัก” ริกตอบเศร้าๆ
“งั้นคุณคือกำลังเสริมใช้มั้ย.....” เวลเฟอร์ถาม
“ครับ” เขาตอบพร้อมกับยิ้มสดใสเกาหัวแกรกๆ
“ผมโด....นะครับ” เขาแนะนำตัวแบบซื่อๆ
“งั้นรีบมาดูอาการเลย” เวลเฟอร์พูด
“ครับ....มาแล้ว-มาแล้ว” เขาบรรจงนั่งลงข้างๆ ร่างแนบนิ่ง
“ไหวมั้ยเนี่ย” เวลเฟอร์กระซิบข้างหูมาเรีย มาเรียยิ้มฟืนๆข่มใจตัวเอง เขาเป็นเพียงแสงสว่างที่ริบหรี่นี้
“โอเคผมจะเริ่มล่ะนะ” พูดจบเขาก็พยักหน้าเป็นสัญญาณให้ริกเอากระเป๋าเครื่องมือมา
.....
โรลเริ่มขึ้นแล้ว...บทนี้ทุกคนอยากคุยอะไรกับคนไหนคุยเลยจ่ะ-เพิ่มความสนิทให้ของได้-ส่วนบทนี้โดต้องรับผิดชอบ-ไปดูไอเท็มตัวเองและบอกวิธีการรักษามา-จะใช้ไอเท็มกับใครอะไรยังไบอกมา-ชีวิตเพื่อนสองคนอยู่ในกำมือนายแล้วโด
ไอเท็มที่เสีย
-กระสุนทั้งหมดของริก
-ระเบิดทั้งหมดของอลิซ
-ขนมของมาเรีย(ทำไมไม่ให้เพื่อนกินมาเรียจังTT)
ปอลอ.ใครอยากคุยอะไรก็คุยนะครับ/ถามได้ถ้างง/ให้ของกันได้/คนที่เก่งกลไลประดิษฐิ์ของได้แต่ตอนนี้นอนทั้งสอง/เพื่อตื่นขึ้นมา/มีไอเท็มอะไรที่อยากประดิษฐิ์แล้วพอมีอุปกรณ์ก็ลุยโล้ด
ความคิดเห็น