คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #7 : Chapter 4 : ระวังตัว
Chapter
Four
ระวังตัว!
“ฉัน เร็น เวลเฟอร์ มาเรีย....จะไปตามหาเซอร์ซีเอง...พวกเธออยู่ในห้องนี้-หาของรอบๆ ก็ได้” ริกชี้ไปห้องข้างๆ ห้องวิทยุสื่อสารเป็นห้องขนาดไม่ใหญ่มาก
“ก็ดี.....” อลิซยืนมองเพื่อนเดินไปสุดสายตา ด้วยสีหน้าเป็นกังวลในใจ
“เขา....ต้องกลับมาอย่างปลอดภัยเชื่อฉันสิ” รินพูดเสียงเศร้า
“อือ....เราก็ทำหน้าที่ของเราเถอะ” อลิซพูดจบก็ค้นหาสิ่งของในห้องอย่างรวดเร็ว
สองชั่วโมงผ่านไป...
“ใกล้จะถึงทางตันของตึกแล้วนะครับ....วนหาก็ไม่เจอเลย-แต่ก็ยังดี....เจอของใช้ด้วย” เร็นพูดพร้อมกับยกไฟฉายกับถ่านสองก้อน
“อือ....ฉันเจอขนมห่อหนึ่ง-พวกเธอล่ะ” ริกหันหน้าไปทางหญิงสาวสองคน
“เอ่อ.....ฉันเจอมีดเดินป่าน่ะ” เวลเฟอร์ยกมีดให้ดู
“มาเรียเธอล่ะ” เร็นถาม
“อ่อ...โฟมล้างหน้ากับขนม” มาเรียตอบ
“หยุดก่อน” ริกยกมือขึ้น ทำให้ทักคนหยุดเดินไปกะทันหัน รอยลากบางยากแวกออกไปยาวถึงมุมห้องที่มีของระเกะระกะ...
“รู้สึกว่าจะเจอแล้ว....” ริกทำมือเป็นสัญญาณให้ทุกคนเบาที่สุด
กัซ....กัซ
เสียงกัดบางอย่างที่ทำให้พวกเขาใจเต้นผิดจังหวะ....อาจจะเป็นเซอร์ซีก็ได้ที่กำลังเป็นอาหารจานโปรดของไวรัสซีสปีด พวกเดินย่องเข้าไปช้าก่อนที่จะ.....
“เธอทำอะไรน่ะ ริน” อลิซถามรินที่กำลังวุ้นอยู่กับการประกอบอะไรบางอย่าง
“อ่อ....ฉันทำเครื่องสัญญาณเตือนแบบง่ายๆ...ถ้ามีคนเดินมาชนเชือกที่ผูกไว้ด้านหน้าประตูจะถูกดึงอัตโนมัติ-แล้วห้องก็จะปิดเอง แล้วก็มีกระดาษติดไว้ให้ทุกคนไม่ต้องตกใจ-ให้เปิด”
“อื้อ-งั้นไปหาของจำเป็นในชั้นนี้ดีกว่า” ว่าแล้วอลิซก็ลุกขึ้นเดินไปที่ประตูก่อนที่รินจะเดินตามไป…
“เฮ้อออ---พวกนั้นจะเป็นไงบ้างเนี่ย จะสามชั่วโมงแล้วนี่มันก็เกือบเย็นแล้ว” รินพูดพร้อมกับถอนหายใจ
“ไม่มีอะไรหรอก หนังเหนี่ยวจะตาย” อลิซปลอบใจเพื่อน
กึก....กึก
“สะ....เสียงอะไร” รินพูดกับอลิซเบาๆ เป็นสัญญาณให้พวกเธอหลังชนกันเพื่อตั้งรับ
“ไวรัสซีระดับต่ำนิ” อลิซมองมนุษยืไร้ชีวิตที่กำลังลุกขึ้นมาอย่างน่ากลัว-หน้าที่เนาเฟะพร้อมกับร่างที่อ่อนปวกเปียกกำลังวิ่งมาที่พวกเธอ
“ยิง!” เสียงอลิซสั่ง
พลันเกิดเสียงยิงขึ้นพวกไวรัสซีระดับต่ำ เดินมาพวกหล่อนไม่ขาดสาย-พวกมันมีประมาณสิบตัวเห็นจะได้
“ยิงไม่ให้เหลือพวกลูกเจี๋ยบ” อลิซพูดพร้อมบุหรี่ที่คาบในปาก โดยที่ทั้งสองไม่ทันสังเกตุว่ามีอีกตัวที่พวกเธอลืมมองมันอยู่ในซอกของระเกะระกะในความมืด
“โอ้ว-พระเจ้า” มันใช้เล็บอันแหลมคมกรีดลงที่ต้นขาของรินเป็นแผล ที่ไม่ลึกมาก
“ไอ้นรก-“ อลิซเล็งมาที่มันยิงจนแนบนิ่งไป
“เธอเป็นอะไรมากมั้ย?” อลิซถาม
“ไหว....” รินตอบแม้เธอกำลังเจ็บ
“แผลนิ-ถ้าไม่มีรีบรักษาภายในสองถึงสามชั่วโมง.....” อลิซเว้นวรรคไป
“ไม่ต้องเป็นห่วงฉัน-พวกมันตายหมดแล้ว....หาของต่อเถอะ ฉันยังไหว” รินพูดพร้อมกับพยุงตัวเอง
“ระวังหลัง....” อลิซพูดอย่างตกใจเมือเห็นไวรัสซีสปีดระดับกลางคล้ายหมาผสมคน
ปั๊กกกกกก!
เสียงไม้เบสบอลอัดเข้าที่หัวจนสมองแตกกระจาย...เลือดเสียสีดำที่เหม็นคาวทิ้งกลิ่นคละคลุ้งไปทั่ว-ทำเอารินและอลิซอึ้ง....เมื่อเห็นผู้รอดชีวิตเพิ่มอีกหนึ่งราย.....
“เธอไหวมั้ย-เร็น” มาเรียถามเร็นที่กำลังมีบาดแผลที่กลางอก
“ไหว-ฉันมีกล่องพยาบาลอยู่ที่ห้องใกล้ถึงแล้วอดทนไว้” ริกพูดพร้อมกับประคองเร็น
“เซอร์ซีหนูบาดเจ็บตรงไหนมั้ย?” มาเรียถาม เซอร์ซีส่ายหน้าพร้อมกับเช็ดคาบใยแมงมุมที่ติดที่ชายเสื้อ
“แค่อึดอัดนิดหน่อย-เกือบตายแล้วสิ” เซอร์ซีพูด
“พวกเราขอโทษนะ.....ที่มองเธอผิดไป” ริกกล่าวขอโทษ
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ-หนูชินแล้ว....แต่ก็ดีได้กลับมาอยู่กันเยอะๆปลอดภัยดี” เธอพูดอย่างอารมณ์ดี
“รีบกลับไปเถอะหนีมันผ่านมาสี่ชั่วโมงแล้ว” เวลเฟอร์เร่งเร้าก่อนที่ทุกคนจะรีบเดิน
“ช้าจัง....แข็งใจไว้” อลิซใช้ผ้าพันแผลปิดที่ขาให้กับริน
“นี่....มิเชลช่วยปิดแผลไว้ก่อนนะ-ฉันจะไปใช้วิทยุสื่อสาร” หญิงสาวผมลอนสีชมพูพยักหน้าตอบรับก่อนที่ อลิซจะเดินออกไป
“มีใครอยู่มั้ย-รายงานสถานการณ์ฉุกเฉิน” อลิซกล่าวกับวิทยุสื่อสาร
[ม...-มี...-ร---ยงานสถานการณ์ด่วน] ปลายสายตอบรับด้วยเสียงตะกุกตะกัก
“มีผู้บาดเจ็บ-ขอกำลังเสริมด่วน” อลิซพูดด้วยเสียงราบเรียบ
[ได้....จะจัดหากองกำลังสนันสนุนเท่าที่มีอยู่ไปให้] ปลายสายตัดไป
“อลิซ....เป็นไงบ้าง” เสียงริกเรียกเธอจากนอกห้อง
“รินบาดเจ็บ....ทางนั้นล่ะ” อลิซถามก่อนที่เธอจะเห็นเร็นมีแผลกลางอก
“เวรเอ๋ย” อลิซสบถกับตัวเอง
“รีบเอาเข้าไปในห้อง....ฉันมีกล่องพยาบาลเบื้องต้น” ริกพูด
“ระวังประตู-รินเขาสร้างระบบรักษาความปลอดภัยง่ายๆไว้” อลิซกล่าวเตือนเพื่อนๆก่อนที่จะเดินเข้าไป
“พบผู้รอดชีวิตด้วยคนหนึ่ง” อลิซบอกพร้อมกับมองไปที่หญิงสาวผมลอนยาวสีชมพู
“นักร้องชื่อดังนิ...” เร็นพูดขึ้นแม้สายตาจะพร่ามัว
“สะ....สวัสดี” มิเชลก้มหัว
“ก็ดี.....อยู่กับพวกเราปลอดภัยแน่” มาเรียพูด
“รีบๆ...วางเขาลงก่อนมั้ย” เวลเฟอร์บอกริก
ตอนนี้ร่างของหญิงสาวและชายหนุ่มดูเหนื่อยหอบอย่างมาก แม้ได้รับการรักษาเบื้องต้นไปแล้วก็ตาม
“เธอจะต้องไม่เป็นอะไรริน...” เวลเฟอร์จับมือเพื่อนรัก
“นายใจแข็งไว้นะ” มาเรียจับมือเร็นก่อนที่เขาจะยิ้มแห้งๆให้
“เป็นห่วงเหรอ” มาเรียหน้าแดงเล็กน้อยก่อนที่จะลุกไปเก็บของ
ตื๊ดดดดดดดดด....ตื๊ดดดดดดดด
“เสียงวิทยุสื่อสารนิ” อลิซอุทารอย่างแปลกใจเพราะเธอก็ส่งรายงานเหตุการณ์ไปแล้ว
เธอเดินเข้าไปในห้องอีกห้องก่อนที่จะรับสาย
“ว่าไง”
[ตอนนี้กองกำลังเสริมมีแค่คนเดียวที่หาได้-กรุณามารับเขาที่ดาดฟ้าด้วย]
“.....โอเค” อลิซคิดสักครู่ก่อนที่จะวางสายไป-และกลับห้องไป
“เราคงต้องค้างที่นี่และวันนี้” ริกพูด
“ก็คงงั้น” เวลเฟอร์ตอบ
“ทุกคน......ฉันว่ามาประชุมกันสักหน่อยงานเข้าอีกแล้ว” อลิซพูดขึ้นเรียกความสนใจจากทุกคนๆ ก่อนที่จะจุดบุหรี่มวนใหม่......
จบไปแล้วกติกาไม่ขอพูดไรมาก....แบบเดิมๆแล้วคงเข้าใจดี-ปลอดภัยแต่บาดเจ็บก็ไม่ดีนะ...รีบไปรับกองกำลังเสริมล่ะอย่าชะล่าใจ-ไรต์คิดว่าไม่ค่อยอยากให้ใครตายหรอก-รึใครอยากได้แบบรอดหมด---มั้ยตามอารมณ์ไรต์ใครที่มีความรับผิดชอบก็ไม่ได้ตายหรอก+ดวง---ตอนนี้ยาวกว่าตอนที่แล้วๆอยู่นะครับ
ไอเท็มที่ได้รับ
-มีดเดินป่า(เวล)
-ขนม(ริก)
-ขนม-โฟมล้างหน้า(มาเรีย)
-ไฟฉาย(เร็น)
-ประแจX3(อลิซ)
-เหล็กเป็นท่อนX1(ริน)
ไอเท็มที่เสีย
-กระสุนของเร็นสองนัด
-กระสุนของรินกับอลิซคนล่ะหกนัด
ปล.เจอทั้งหนูเซอร์ซีและมิเชลคนรอดคนใหม่มาเม้นต์ด้วยเด้อออด่วนๆ ใครเห็นว่าช่องเก็บของเต็มก็ให้เพื่อนได้แล้วใครอยากใช้ของอันไหนปล.ไว้ตอนตอบจะใช้ให้นะ-เช่นให้ขนมรินอะไรงี้-ให้กระสุนรินอะไรอย่างงี้เป็นต้นนะ
คนที่จะไปดาดฟ้า
-เร็น
-อลิซ
คนที่จะดูแลเร็นและรินอยู่ที่นี่
-เวลเฟอร์
-มาเรีย
-มิเชล
-เซอร์ซี
ความคิดเห็น