คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : Chapter 2 : เริ่มต้นแผนการที่รัดกุม
Chapter
Two
เริ่มแผนการที่รัดกุม
“ดีมาก....มาเรีย แผนที่มาเรียเสนอดีสุดแล้วว่ามั้ย?” ทุกคนพยักหน้า
“ริก....นายเป็นหัวหน้าตัดสินมาเลยไม่ต้องถาม” อลิซตอบพร้อมกับเป่าควันบุหรี่ออกมา
“พวกเราเชื่อใจคุณนะครับ” เร็นพูดเสียงใส
“โอเค....เราจะลงไปด้านล่างตึกมีเจ็ดชั้น....ปลายทางคือชั้นที่หนึ่งเคาน์เตอร์คิดเงินที่สี่ อลิซกับรินอยู่ตรงกลาง เร็นกับมาเรียระวังหลัง รินคุ้มกันด้านข้างกับฉัน” ทุกคนเก็บของที่จำเป็นก่อนที่จะวิ่งลงไปจากดาดฟ้า มาเรียหยุดมองแสงอรุณในตอนเช้าแล้วดวงตาเธอก็เปล่งประกาย
“หวังว่า...สักวันมันคงกลับเป็นมาเหมือนเดิมและ....จะได้ดูพระอาทิตย์แบบนี้อีก”
“มาเรียเร็วเข้า”เร็นตะโกนเรียกมาเรียจนเธอออกจากภวังค์
“ค่ะ” เธอวิ่งตามไปอย่างรวดเร็ว
ณ ชั้นเจ็ดของตึก
กึก...กึก!
“สะ....เสียงอะไรน่ะ” เร็นพูดเสียงตะกุกตะกัก ริกทำมือยกขึ้นเป็นสัญญาณเตรียมพร้อมแล้วเขาก็ยกมือขึ้นนับถอยหลัง
3
2
1
“อย่ายิงหนู.....อย่ายิงหนู”เด็กสาวเรือนผมยาวสลวยสีบลอนสะท้อนแสงกระโจนออกมาจากใต้โต๊ะ
“คิดว่าอะไรซะอีก....ฟู่ว์” เร็นกล่าวดีใจ
“ตรวจเช็ค” อลิซกล่าวขึ้น
“เธอเป็นเด็กนะ....คงไม่ได้ติดเชื้อหรอก” เวลเฟอร์แย้ง
“จะรู้ได้ไง....ถ้าติดมาก็ตายกันหมด” อลิซโต้คืนสองตาประสานกันอย่างน่ากลัว แต่ฝ่ายที่ยอมก็คือเวลเฟอร์
“พอพอ....เลิกทะเลาะกัน” เร็นเดินเข้าไปแทรกกลาง
“มะ....ไม่ได้ติดเชื้อนะคะ” เธอยังคงพูดต่อ
“แล้วหนูชื่ออะไรเหรอ” มาเรียก้มลงคุยกับเด็กสาว
“ซะ....เซอร์ซีค่ะ” มาเรียพยักหน้าแล้วยิ้มสดใส
“ไม่เป็นไรแล้วนะ” เซอร์ซีกระโจนกอดมาเรียจนเธอล้มลงไป
“จะอาเจียน...” อลิซพูดก่อนเดินไปที่พนังห้อง
“ไปกันได้แล้ว....” ริกเรียกทุกคนให้ลุกขึ้นไปต่อ
กริ้กกกกกกกกกกกกกก
“เสียงอะไรน่ะ” รินพูดขึ้น
“รวมกลุ่มโดยด่วน....น่าจะเป็นไวรัสซีระดับกลาง” ริกเรียกทุกคนให้รวมกันทุกคนมาถึงแล้วเว้นแต่อลิซที่เดินมายังไม่ทัน
ปัง
เสียงปืนดัง ขึ้นพบว่าเป็นไวรัสซีระดับกลางคาดว่านะจะวิวัฒนาการมาจากหนู
“ขะ...ขอบคุณ” อลิซมองเซอร์ซีที่กำลังเก็บปืนใส่ตุ๊กตากระต่าย
“ธะ...เธอใช้ปืนเป็นเหรอ” มาเรียถามสาวน้อย
“นิดหน่อยค่ะ” ทุกคนต่างจ้องหน้าสาวน้อยอย่างสงสัย
“บาเร็คต้ารุ่นพิเศษมีเพียงสองกระบอกในโลก” เวลเฟอร์เอ่ยขึ้นเพิ่มความตะลึงให้เพื่อนๆ
“อ่า....เก่งจังค่ะ” เซอร์ซีปัดกระโปรงสีแดงของเธอเบาๆ
“มีของพ่อฉัน....และกระบอกนี้ เธอเป็นใครกันแน่!” เวลเฟอร์ถามอย่างสงสัย
“เอาน่า....เธอจะเป็นใครก็แล้วแต่ แต่อย่างน้อยๆ เธอก็น่ารักและพึ่งพาได้” มาเรียพูดเสียงสดใส
“ไปต่อเราไม่มีเวลาไร้สาระ” ริกพูดทำเอาทุกคนวิ่งตามไปยกเว้นแต่เวลเฟอร์ที่กำลังครุ่นคิดอย่างสงสัย ว่าทำไมเด็กนักเรียนถึงมีปืนพกนั่น เธอสะบัดหัวไล่ความคิดพิลึกออกจากสมองก่อนที่จะวิ่งตามเพื่อนไป.....แต่เธอสะดุดกับสิ่งของสิ่งหนึ่งที่ดูเหมือนตกอยู่ การ์ดสำหรับพนักงานในห้างนี้เธอจึงเก็บมาก่อนที่จะวิ่งไป
F5….
“ชั้นห้าสินะ...ห้องควบคุมไฟฟ้าของห้างนิ” รินพูดขึ้น
“เราคงไม่ต้องใช้มัน....มันเป็นการล่อพวกมันให้เข้ามา” ริกพูด รินพยักหน้าเบาๆ
“เอ่อ...หนูเรียนอยู่โรงเรียนไหนเหรอจ๊ะ” มาเรียถามเซอร์ซีที่น่าตาดูสดใสยิ้มแย้ม
“โรงเรียนประจำเมืองค่ะ” เซอร์ซีตอบเสียงใส
“เหรอ....แล้วพอจะมีเพื่อนที่ยังเอ่อ...มั้ย?” มาเรียถาม
“ก็มีนะ...เธอยังติดอยู่ในโรงเรียน” ทุกคนต่างหันมาทางเซอร์ซีอย่างรวดเร็ว
“โอเค...เอาไงดี” เร็นพูด
“ลงไปจากห้างก่อนแล้วตรงไปที่โรงเรียนตามแผน” อลิซพูด
“ฉันว่าก็โอเคนะ...” เวลเฟอร์พูดขึ้น
“รีบเดินเร็วเข้าระวังด้วย....” ริกเดินนำหน้าไปก่อน
F4
“ชั้นนี้มีวิทยุสื่อสาร...ฉันจำได้นะตอนเด็กๆเคยมาวิ่งเล่นแถวนี้” อลิซตอบพร้อมกับหัวเราะตัวเองเมื่อย้อนนึกถึงวัยกระเตาะที่ยังใส่ร้องเท้าสีชมพูติดกระดิ่งดังกริ๊งๆใส่ชุดสีชมพูลายองค์หญิงออโรร่า
“คุณอลิซนี่นะ....วิ่งเล่น” เร็นกล่าวพร้อมกับหัวเราะ
“นั่นมันนานมาแล้ว” อลิซพูดพร้อมกับสูบบุหรี่ต่อ
“ทางไหนนำเลย?” ริกบอกให้อลิซนำทาง
“ถึงจะนาน....แต่มันก็จำได้นะตามมาเลย” ว่าแล้วเธอก็วิ่งนำหน้าไปอย่างรวดเร็ว
ปัง...ปัง
เสียงยิงกรประตูจนแตกและสามารถเปิดเข้าไปได้
“ระวังหน้าประตูด้วย....ฉันกับอลิซจะจัดการเรื่องสื่อสารเอง” รินพูดสั้นๆก่อนที่จะเดินเข้าไปทุกคนต่างรออยู่ด้านนอกเงียบๆ....
ความคิดเห็น