คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : CHAPTER 0 : ผู้บัญญาการคนใหม่
CHAPTER 0
NEW COMMANDER
ณ ศูนย์บัญชาการลับแห่งหนึ่ง
ในวอชิงตัน ดี.ซี
เสียงรองเท้าส้นสูงกระทบกับพื้นดังเป็นจังหวะ
แสดงให้เห็นถึงความกระฉับกระเฉงและคล่องตัวของหญิงสาวร่างสะองค์
ดูเหมือนเธอกำลังรีบร้อนเพื่อไปที่ไหนสักแห่ง ไม่ว่าจะเดินผ่านแผนกไหนก็ตาม
ทุกสายตาต้องหันมาพร้อมกับทักทายหญิงสาวหน้าสวยคนนี้ราวกับหุ่นยนตร์อัตโนมัติ
หล่อนก็ไม่ลืมที่จะหันไปยิ้มให้กับทุกคนด้วยเช่นกัน
พอจะเดาได้ว่าเธอค่อนข้างป๊อบในศูนย์บัญชาการ
เรือนผมสีเปลือกไม้อมสีเพลิงไหวตามลมก่อนที่ร่างของเธอจะหยุดอยู่ที่ประตูสีเงิน
มันมีป้ายเซรามิกสีทองแขวนอยู่และถูกเขียนไว้ว่า ‘หน่วยรบพิเศษ B.S.P.P’
เธอสูดหายใจเข้าลึกๆ
ก่อนจะกระแทกประตูเข้าไปอย่างคุ้นเคย
“ทุกคน—
ฉันมีข่าวใหญ่” เสียงใสดังขึ้นในขณะที่คนในห้องก็ยังไม่มีทีท่าว่าจะสนใจ
“อ้าวว สวัสดี เคลลี่
วันนี้เข้าสำนักงานด้วยเหรอ” ไบลธ์ หญิงสาวนักแม่นปืนมือวางอันดับต้นๆ
ของศูนย์ เจ้าของเรือนผมยาวสีบลอนด์สว่างจนเหมือนสีขาวเอ่ยขึ้น
เธอพูดในขณะที่กำลังหัวเสียกับกองเอกสารมหึมา
“มาแล้วก็ช่วยกันเคลียร์เอกสารหน่อยล่ะ
มันจะทับหัวฉันตายแล้ว” อีธาน ชายหนุ่มมาดนิ่ง เจ้าของเรือนผมสั้นระคอสีเทาควันบุหรี่เอ่ยขึ้นด้วยเสียงราบเรียบ
ด้วยวัยและความก้านโลก เขาจึงเป็นคนที่น่าเกรงขามที่สุดในหน่วย
เคลลี่ยืนนิ่งไปด้วยความงุนงงกับกองเอกสารก่อนที่จะอ้าปากค้างพร้อมกับเอามือสองมือมาตบที่หน้าของตัวเองเบาๆ
“นี่หน่วยเรากลายเป็นเบ๊ตั้งแต่เมื่อไหร่กันวะ”
เสียงแหบต่ำดังขึ้นมาจากโซฟาตัวเก่งหน้าทีวีเก่าๆ ในห้อง โอเว่น
ชายหนุ่มร่างสันทัดเจ้าของเรือนผมสีขาวสั้นเหยียดตัวขึ้นมองผู้มาเยือนก่อนจะไหวไหล่น้อยๆ
ก่อนที่จะทิ้งตัวลงบนโซฟาอย่างสบายใจ
“นี่นายน่ะ
ถ้าว่างนักก็มาช่วยกันเคลียร์เอกสารสิโว้ย” ไบลธ์ร้องเสียงดัง
เธอยีหัวตัวเองเป็นรอบที่ล้านแล้ว... ใช่งานเอกสารไม่เหมาะกับเธอ
“ทำไปคนเดียวสิ
ใครสนล่ะ” ร่างสันทัดตอบในขณะที่ยังคงเหยียดกายดูทีวีอย่างสบายใจ
“ใจเย็นๆ
กันก่อนสิ” เคลลี่เดาะลิ้นก่อนจะเบียดตัวเข้ามาในห้องทำงานที่เล็กยังกับรูหนู
ไม่ต้องแปลกใจที่หน่วยรบพิเศษ
B.S.P.P จะกลายเป็นแค่หน่วยเบ๊ของศูนย์ก็เพราะภารกิจระดับต็อกต๋อยๆ
พวกเขาไม่ได้ออกโรงอยู่แล้ว แต่จะให้กินเงินประชาชนไปวันๆ
โดยที่ไม่ทำอะไรมันก็ใช่เรื่อง
ก็เลยต้องมาทำงานเป็นเบ๊...
“เธอมาก็ดีมาทำแทนฉันเลย
ฉันปวดหัว หัวจะระเบิดแล้วเนี่ย!” ไบลธ์เริ่มหมดความอดทนกับเอกสารตรงหน้า
“แล้วลอเรนซ์ไปไหน”
เคลลี่เอ่ยขึ้น
“ยิมมั้ง
เจ้าหมอนั่นจะสนใจอะไรล่ะ ทิ้งฉันไว้กับกองเอกสารน่าเบื่อนี่คนเดียว!!!” ไบลธ์อวดครวญ
“ฉันด้วยไง—“
อีธานพูดในลำคอ
“ใช่— อีธานด้วย” ไบลธ์ยิ้มแห้งๆ
“ฉันมีเรื่องสำคัญมาบอก...”
เคลลี่เม้มริมฝีปากก่อนจะทำตาเลิกลั่นไปมา
“เรามีงานต้องทำ
ตอนนี้ผู้บังคับบัญชาการเรียกนัดพบที่ห้องประชุม”
“น่าเบื่ออออ-----“
ทั้งสามที่เหลือแทบจะประสานเสียงกันขึ้นมาอย่างพร้อมเพรียง
ก่อนที่ไบลธ์จะดีดตัวขึ้นจากเก้าอี้อย่างรวดเร็ว
“อะไรก็ได้
ในตอนนี้ก็คงดีกว่านั่งทำงานเอกสารล่ะวะ”
“นี่ฉันต้องไปเหรอ—“
โอเว่นถอนหายใจ
“ก็เออน่ะสิโว้ยยย
หูหนวกหรือไง” ไบลธ์มองค้อนไปที่ชายหนุ่ม
“อย่าทะเลาะกันเส้
ทั้งสองคน” เคลลี่ที่กำลังยืนกึ่งกลางยิ้มแห้งๆ
ก่อนจะยกมือขึ้นปามพอเป็นพิธีเพราะเธอก็รู้อยู่แล้วว่าคงไม่มีใครหยุดยั้งสงครามของทั้งสองได้
นอกจาก... คนที่คุณก็รู้ว่าใคร
อีธานถอนหายใจน้อยๆ
ก่อนจะลุกขึ้นและเดินออกไปคนแรก “ตามมาเดี๋ยวนี้ ทุกคนนั่นแหละ” ราวกับพ่อสั่งลูกทุกคนพร้อมใจกันลุกขึ้นก่อนจะรีบกรูไปที่ห้องประชุมทันที
ประตูห้องประชุมถูกปิดลงก่อนที่จะปรากฏร่างของหญิงสาวเจ้าของเรือนผมสีแดงมะฮอกกานีบุคลิกดี
ใบหน้าสะสวยราวกับรูปปั้น ร่างสูงระหงตั้งตรงเก้าสิบองศา
ความเป็นนางพญาถูกแผ่รัศมีออกมาจนรู้สึกได้ ด้านขวาปรากฏชายหนุ่มวัยประมาณสามสิบเศษ
เจ้าของเรือนผมสั้นสีน้ำตาลเข้ม
นัยน์ตาทรงสเน่ห์มองอย่างพินิจไปที่ทั้งสี่ที่พึ่งจะเข้ามา
“พวกคุณเลทสองนาทีนะคะ”
ชีโอ หญิงสาวที่นั่งอยู่หัวโต๊ะประชุมเอ่ยขึ้น
คาดว่าเธอน่าจะเป็นผู้บังคับบัญชาการคนใหม่
“ครับ” อีธานโค้งตัวเล็กน้อยเป็นเชิงขอโทษ
เมื่อเคลลี่และไบลธ์เห็นเช่นนั้นก็โค้งตัวตามอย่างเลี่ยงไม่ได้รวมไปถึงโอเว่นด้วยเช่นกันที่ต้องทำแม้จะไม่เต็มใจนัก
“อลิซซาเบธ เอส.
ชีโอ ผบ. คนใหม่ของศูนย์เราครับ” เดเมียน ไลท์ รองผู้บังคับบัญชาการเอ่ยขึ้นก่อนจะสร้างความงุนงงให้กับทุกคนในห้องประชุม
“เดี๋ยวนะ—
แล้วเจ้แองจีล่าล่ะ?” โอเว่นขมวดคิ้วสงสัยพร้อมกับเอ่ยชื่อ ผบ. คนเก่า
“ปฏิบัติงานราชการลับน่ะค่ะ”
ชีโอเอ่ยเสียงเรียบพร้อมกับปรายตามองต่ำเป็นเชิงว่า ‘อย่าถามเยอะ’
โอเว่นขมวดคิ้วเล็กน้อยก่อนจะถอนหายใจและหันไปทางอื่นอย่างไม่สบอารมณ์
“ฉันจะเข้ามาเป็นผู้บังคับบัญชาการคนใหม่ตั้งแต่บัดนี้จนกว่าภารกิจสำคัญจะลุล่วง”
เสียงเรียบเว้นนิ่งไปเพื่อดูปฏิกิริยาของคนในห้อง
“ครับ...”
อีธานพยักหน้าก่อนที่ทั้งสามจะหันควับไปทางเขา
“แล้วภารกิจสำคัญที่ว่า..
คืออะไรเหรอครับ” หนุ่มมาดนิ่งเอ่ยถามต่อ
“B.S.P.P
รุ่นแรกยังมีชีวิตและพวกเขาส่งข้อความขอความช่วยเหลือมา”
เธอเอ่ยด้วยเสียงราบเรียบ ใบหน้าขาวมนไม่ได้แสดงอารมณ์ความรู้สึกอะไร
“ไม่น่ะ—
ตั้งสามปีแล้วนะ” เคลลี่พึมพำกับตัวเองก่อนที่ชีโอจะหันไปทางหล่อน “ใช่ค่ะ สามปี—
แต่มันเป็นไปแล้วค่ะ”
“แล้วข้อความนั้นมาจากเจ้าหน้าที่คนไหน”
ไบลธ์เอ่ยขึ้นอย่างโผงผาง
“ไม่ทราบแน่ชัด
รู้เพียงว่าเป็นเพศชาย”
“เราต้องไปช่วยพวกเขา”
ไบลธ์เอ่ยขึ้น
“ที่ดิชั้นเรียกพวกคุณมาในวันนี้ก็เพราะเรื่องนี้
นี่คือภารกิจที่พวกคุณจะต้องทำ นี่คือปณิธานหลักของภารกิจ
รวมไปถึงช่วยผู้รอดชีวิตและทำลายต้นตอของไวรัส-ซีด้วย”
“ต้นตอ...?” อีธานทวนคำสั่งอีกครั้ง
“ต้นตอของไวรัสซีคือไวรัสซีระดับสูงที่เป็นตัวกระจายไวรัสอีกต่อหนึ่ง
มองง่ายๆ มันก็คือเฮดของพวกไวรัสถ้าจะเปรียบเทียบ พูดง่ายๆ ระบบของมันคล้ายระบบนิเวศของผึ้ง”
“มันฉลาดขนาดนั้นเลยเหรอ”
ไบลธ์เอ่ยขึ้นด้วยความสงสัย
“มันก็มีสัญชาตญาณของสิ่งมีชีวิตเหมือนเรานี่แหละ”
เดเมียนที่นั่งเงียบอยู่นานเอ่ยขึ้น
“แล้วเจ้าหน้าที่ที่ต้องไปทำภารกิจในครั้งนี้มีกี่คนครับ”
อีธานถาม
“พวกคุณทุกคนในหน่วยและเดเมียน” ชีโอเอ่ย
“และน่าจะมีสมาชิกพิเศษอีกหนึ่งคน” เดเมียนเสริม
“ใครเหรอคะ—“ เคลลี่ที่เงียบอยู่นานเอ่ยขึ้น
“คุณแมรี่ เบรย์เดน”
สิ้นเสียงชีโอทุกคนกลับทำหน้าขยาดเล็กน้อย
“ทำไมถึงทำหน้าเหมือนเห็นผีแบบนั้นล่ะ”
เดเมียนยิ้มแห้งๆ
“คุณเดเมียนแกล้งถามเหรอคะ” เคลลี่ทำตาเบิกกว้างราวกับเห็นผี
“ฮ่าๆ เอ็มเจย์ได้ยินเสียใจแย่” เดเมียนพูดติดตลกแต่ดูเหมือนทุกคนจะไม่ตลกเท่าไหร่
“ถ้ายังไงดิฉันขอตัวก่อนนะคะ พอดีมีประชุมด่วน”
ว่าจบทุกคนก็ลุกขึ้นอย่างพร้องเพรียงและโค้งหัวเป็นการทำความเคารพ
“ฉันขอบาย” โอเว่นพูดเมื่อแผ่นหลังสะองค์ลับสายตาไปแล้ว
“ฉันด้วย
ไม่เอาหรอกนะถ้าต้องทำงานกับยัยผีเข้าผีออกคนนั้นน่ะ” ไบลธ์ทำหน้าเหยเก
“เอ็มเจย์อาจจะไม่เลวร้ายขนาดนั้นก็ได้
เธออาจจะมีประโยชน์ก็ได้” เดเมียนยิ้ม
“ใครจะยังไงฉันไม่สน ดูปากฉันนะ ฉัน ไม่ เอา ด้วย”
โอเว่นยืนกรานก่อนไหวไหล่เล็กน้อย
อีธานที่นั่งเงียบอยู่นานพรวดขึ้นทำเอาคนทั้งห้องต้องหันตาม
“จะไปไหนเหรอคะ” เคลลี่ถาม
“เก็บของ... พรุ่งนี้เรามีงานต้องทำ” ว่าจบอีธานก็ลุกขึ้นพร้อมกับทิ้งให้คนทั้งห้องงุนงงชั่วขณะ
“ใครไม่ไปก็ตามใจ แต่ถ้าฉันกลับมาเมื่อไหร่ฉันจะทำเรื่องปลดพวกแกออกจากหน่วย”
ว่าจบทั้งห้องต่างแตกกรูราวกับเด็กตัวเล็กๆ ที่กำลังวิ่งเล่นในสนามเด็กเล่น
เดเมียนหัวเราะก่อนจะโบกมือลาทุกคน “รีบไปเก็บของนะ—
พรุ่งนี้มีงาน”
เมื่อทุกคนออกจากห้องไปแล้ว
ร่างหนาก้มหน้าลงพร้อมกับเปิดกระเป๋าสตางค์ของตนออกมา นัยน์ตาสีน้ำตาลลดต่ำลงพร้อมกับฉายแววเศร้า
“พ่อสัญญาพ่อจะตามหาหนูให้เจอ” เสียงแหบต่ำแผ่วเบาราวกับเสียงกระซิบที่ล่องลอยหายไปในสายลม
“ใจจริงๆ ฉันแอบหมั่นไส้ ผบ.คนใหม่นะ
แต่ทำไงได้เขาอายุเยอะกว่าแถมเข้ามาเป็นหัวหน้าเราอีก”
ไบลธ์เอ่ยขึ้นในขณะที่กำลังเก็บสัมภาระของตน
“มันธรรมดาแหละน่า เดี๋ยวผ่านไปก็ชินเอง..
เธออาจจะเป็นคนใจดีก็ได้” เคลลี่ปลอบใจเพื่อนในขณะที่กำลังเก็บของด้วยเช่นกัน
ไบลธ์ไหวไหล่ก่อนจะเอ่ยขึ้น “ถ้าจะเป็นห่วงจริงๆ
ฉันว่าไอ้โอเว่นน่าเป็นห่วงกว่าฉันเยอะ”
“ไหงงั้น”
“ก็ดูหมอนั่นไม่ชอบยัยหัวแดง ผบ. คนใหม่นั่นเลย”
“อีตานั่นเคยชอบใครด้วยเหรอ” เคลลี่หัวเราะคิกคักก่อนจะว่าต่อ
“เอ้... ไม่แน่โอเว่นอาจจะชอบเธอก็ได้นะ”
“ลามปามน่า! อย่างหมอนั่นเหรอ ไร้สาระ
ฉันไม่สนใจเรื่องแบบนี้เหรอ” ไบลธ์ส่ายหัวก่อนจะรีบเก็บสัมภาระอย่างรวดเร็วจนเสร็จ
“ฉันก็แค่พูดเล่น จริงจังไปได้” เคลลี่ยิ้ม
“ไปได้แล้วรีบเก็บของ
เดี๋ยวอีธานก็มากินหัวเธอเอาหรอก” ไบลธ์ลุกขึ้นก่อนที่จะเดินออกจากห้องพักไป
เคลลี่ยิ้มก่อนจะรีบเก็บสัมภาระและเดินจากไป
ร่างสันทัดกระแทกเท้ามาหยุดอยู่ที่ประตูทางเข้ายิมประจำศูนย์
ประตูระบบอัตโนมัติไม่เปิดให้เขาเนื่องจากเขาไม่ได้นำบัตรเจ้าหน้าที่มา
โอเว่นเดินไปหาเจ้าหน้าที่ข้างๆ
ที่กำลังนั่งทำหน้านิ่ง “เปิดประตูให้ที” คำพูดห้วนๆ
ดังออกมาจากปากชายหนุ่มผิวแทนก้านแดด
“ไอดีการ์ด?” เจ้าหน้าที่วัยประมาณห้าสิบถามหาบัตรเจ้าหน้าที่จากโอเว่นก่อนจะขมวดคิ้วเป็นเลขแปดอย่างสงสัย
“เอาเถอะน่า ป้า— เปิดให้ฉันก่อน
ฉันจะรีบเข้าไปหาเพื่อน”
“ไม่มีไอดีการ์ดก็เข้าไม่ได้”
เจ้าหน้าที่วัยทองไหวไหล่ก่อนที่จะหันไปกดแป้นพิมพ์อย่างใยดี
“โถ่ว ป้า— แก่ปูนนี้แล้วก็อย่าใจร้ายหน่อยเลย”
โอเว่นทำเสียงค้อนก่อนจะเซาซี้อยู่นานแต่ก็ไม่เป็นผล จนกระทั่งเขาถอดใจและนิ่งรออยู่หน้ายิมจนเผลองีบไป
“โอเว่น” ร่างหนาสูงราวกับนายแบบเดินมาสะกิดเขาจนทำให้ตื่น
“ลอเรนซ์! ฉันรอแกนานเกินไปแล้วเพื่อน”
ว่าจบโอเว่นก็ดีดตัวขึ้นพร้อมกับเดินนำหน้าไปก่อน “ตามมาสิ มีอะไรจะคุยด้วย”
ทั้งสองคุยฆ่าเวลาในขณะที่เดินไปห้องพักของตน
เมื่อทั้งสองเดินไปที่ไหนสาวสาวในสำนักงานต่างพากันแอบซุบซิบพร้อมกับส่งสายตาหวานหยดย้อยมาให้เขา
น่าจะแค่กับลอเรนซ์คนเดียว...
ด้วยหุ่นที่สูงใหญ่
อกผายไหล่พึง กล้ามหน้าท้องที่เป็นลอนอย่างเห็นได้ชัด บวกกับหน้าตาเข้มคมคาย
ไม่แปลกที่สาวๆ ทั้งศูนย์จะเทใจให้เขาจนหนุ่มๆ อิจฉาตาร้อน แต่คงไม่ใช่กับโอเว่น
แม้จะโดนเปรียบเทียบกับลอเรนซ์บ่อยๆ แต่เขาก็ไม่สน วันนี้ก็เป็นอีกวันที่สาวๆ
จะกริ๊ดกร๊าดมากเป็นพิเศษก็เพราะ...
ลอเรนซ์ถอดเสื้อเดินมาตั้งแต่ยิมแล้ว
อ้างว่าร้อนเหงื่อชุ่มกายจะรออาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าเลย
“เรื่องมันก็เป็นแบบนี้แหละ” โอเว่นเอ่ยในขณะที่กำลังเปิดประตูห้อง
“ก็ถูกแล้วนี่— มันก็เป็นหน้าที่เรานี่น่า”
เสียงทุ้มเอ่ยอย่างไม่หยี่ระ
“อีกอย่างนะฉันไม่ชอบยัย ผบ.
หัวแดงคนใหม่นั่นด้วย ทำฟอร์มเยอะ”
ร่างสูงหัวเราะในลำคอก่อนที่จะเก็บของใช้ของตน “นายเคยชอบใครด้วยเหรอ
ฉันว่านายก็ไม่โอเคไปซะหมดทุกคน”
“ก็จริง— แต่ละคนมันน่ารำคาญทั้งนั้น” โอเว่นถอนหายใจ
“ไม่มียกเว้นเหรอ”
“ไม่มีหรอก”
“แน่ใจ๊?” ร่างสูงถามเชิงยียวนก่อนจะแอบยิ้มน้อยๆ
“เออสิวะ รีบๆ
หน่อยเดี๋ยวอีธานมาเห็นฉันกับนายไม่ทำอะไรสักที มีหวังโดนปลดออกจากหน่วยแน่” ว่าจบทั้งสองก็รีบเก็บของและเดินจากไป
BEGINNING OF NIGHTMARE
ห้า ปีก่อน
ณ สถานีวิจัยแห่งหนึ่ง
“....นั่นมันอะไรน่ะ” ชายในชุดกาวน์สองคนมองเชื้อประหลาดผ่านกล้องจุลทรรศน์ด้วยความสงสัย
“ผลงานที่ดิชั้นทำการทดลองมาสักพักหนึ่งค่ะ
ดูเหมือนมันจะต่อชีวิตให้กับต้นไม้ที่ใกล้ตายให้กลับมาเป็นต้นไม้ที่มีชีวิตได้— แต่ยังไม่สมบรูณ์เท่าไหร่ต้นไม้เลยอยู่ในสถานะกึ่งมีชีวิตค่ะ”
เด็กสาววัยสิบเรือนผมสีดำสั้นยิ้มก่อนที่ดันแว่นขึ้นเล็กน้อย
“มันดูไร้สาระนะคุณณุชา
ผมไม่คิดเลยว่านักศึกษาดีกรีทุนต่อเนื่องอย่างคุณจะทำอะไรแบบนี้” หนึ่งในนักวิทยาศาสตร์เอ่ยขึ้นอย่างไม่พอใจ
“มันไม่มีทางเป็นไปได้คุณณุชา”
นักวิทยาศาสตร์อีกคนเสริมขึ้น
“ตะ... แต่”
เด็กสาวเอ่ยเสียงสั่น
“ไม่มีคำว่าแต่
คุณต้องล้มเลิกโปรเจคนี้ซะ ไม่เช่นนั้นผมจะยื่นคำร้องขอยุติทุนของคุณ”
“คุณเดวิท คุณฮิลคะ
ได้โปรด” ร่างบางยกมือขึ้นเล็กน้อย
“หวังว่าผมจะได้คำตอบที่ดีนะครับ....”
ทั้งสองไม่สนใจทิ้งไว้เพียงเด็กสาววัยสิบแปดที่กำลังใจสลาย
____________________________ 19 / 12 / 2559 _____
กลับมาเจอกันอีกครั้งแล้วนะครับ เป็นยังไงกันบ้างกับบทเปิดตัว feel free to comment เลยนะครับ ไรต์โอเคกับคำวิจารณ์ ในส่วนของตอนนี้มีการโยงข้อมูลเก่าจากภาคที่แล้วเล็กน้อย ไม่อ่านก็เข้าใจได้นะครับ อยากจะบอกว่าบางส่วนอาจจะถูกแก้ไขตามความเหมาะสมโดยที่ไม่ได้บอกก่อนนะครับ ขออณุญาตมา ณ ที่นี้เลย ยังไงตอนนี้พักก่อน ยังไม่มีโรลนะครับ ตอนหน้าถึงจะมีตอนนี้สดใสๆ ไปก่อน พบกันตอนหน้านะครับ ________________________________________________
? cactus
ความคิดเห็น