คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #17 : Chapter 12 : แยก
Chapter
Twelve
แยก!
“นี่รับไป” อลิซยื่นขวดแก้วใสๆ ที่มีผ้าพันแน่น ให้กับทุกๆ คน
“ระวังมันตกล่ะ....ถ้าตกก็ บูม!” เร็นทำเสียงล้อเลียน จนทำให้เพื่อนๆ มองหน้าเขาจนทำให้เขาก้มหน้าเศร้า
[ แจ้งไอเท็ม ]
ทุกคนได้รับ ระเบิดเข็มยาพิษสำหรับทำให้เกิดอาการชะงักคนล่ะอัน
ขวดแก้วระเบิดเมื่อสัมผัสกับออกซิเจนคนล่ะอัน
หมายเหตุนะครับ ตั้งแต่นี้ไปเวลาได้ไอเท็มจะมีแบบนี้มาตลอดใครไม่ชอบบอกจะทำแบบเก่า
“แหะๆ เห็นเครียดกันนี่นา” เร็นเกาหัวแกรกๆ
“แล้วเราจะไปไหนต่อดี” รินเปิดประเด็น
“ใครจะไปห้องสื่อสารบ้าง ฉันว่าตอนนี้คงต้องรายงานสถานการณ์ก่อน” อลิซกล่าวก่อนจะสูบบุหรี่ครั้งใหญ่ทีเดียว
“นะ.....หนูก็ได้” เซอร์ซียกมือ
“ผมด้วย” เร็นกล่าว อลิซพยักหน้าแทนคำตอบและทั้งสามก้เดินออกจากห้องไปเป็นลกุ่มที่สอง
“เฮ้อ....บรรยากาศดูเคร่งเครียดจังเลยนะคะ” เซอร์ซีพูดพร้อมกับดึงตุ๊กตาเล่นไปมา
“ผมก็ว่างั้น....เดี๋ยวก็คงดีขึ้นเองล่ะ” เร็นพูดเศร้าๆ
“วะ...ว่า แต่คุณอลิซกับหนูซีก็ออกมาแล้วรอบหนึ่งนิ” เร็นทักถ่วง
“ก็นะ....ครั้งแรกที่ฉันไปกับหนูซี ทำวิทยุติดต่อในระยะสั้นๆ ไว้ตอนที่จะสื่อสารกันไกลๆ น่ะนะ” อลิซอธิบายและพวกเขาก็เดินทางมาถึงห้องสื่อสารอย่างปลอดภัย
ติ๊ด.....ติ๊ด
[สวัสดีค่ะ ฉันโมรี่ แอง พนักงานฝ่ายสื่อสารของ B.S.P.P ค่ะ]
“เออ โมรี่ ฉันอลิวขอสายยัยหัวหน้าหน่อย”
[ อ่า อลิซรอก่อนนะ ]
ทั้งสามรออยู่สักพัก
[สวัสดีค่ะ คุณอลิซกำลังนำข้อมูลสำคัญมาบอกพอดี]
“อ่า เธอฟังฉันนะ แองจีล่า ยัยเวลเฟอร์ตายแล้ว ไวรัสซีชนิดพืช คล้ายเถาวัลย์ที่คงเป็นเมนรอง ขยายมาถึงโรงเรียนทำไมมันแผ่ขยายได้รวดเร็วขนาดนี้ แล้วก็นะ มีคนเสียชีวิตอีกหนึ่งเป็นเด็กนักเรียน พบผู้รอดชีวิตอีกสามคน” อลิซเอามือเท้าคาง
[โอ้พระเจ้า....] เสียงจากปลายสายหายไปประมาณสองนาที
[เรื่องที่จะบอกก็เกี่ยวกับ เมนหลัก นี่และค่ะ ว่าระวังพวกมันไวดีๆ พวกมันแข็งแกร่งมาก คาดว่าเป็นไวรัสที่ทนทานที่สุดก็ว่าได้ ไวต่อความร้อน แม้แต่ระเบิดหรือไฟก็ไม่สามารถทำร้ายมันได้สำหรับเมนหลักนะค่ะ แต่รอง ดิชั้นไม่มั่นใจ ทางสำนักงานกำลังให้นักวิจัยคนหนึ่ง ทำการสร้างสารที่จะส่งผลต่อเมนหลักโดยตรงแล้ว กำลังสร้างค่ะ แต่จะว่าไปก็ดำเนินมาตั้งแต่รู้ว่าเมนหลักแพ้อะไรแล้ว....]
“แล้วจะส่งตัวนักวิจัยมาตอนไหน?” อลิซกล่าว
[ไม่นานหรอกค่ะ....ก็คงจะพร้อมๆ กับที่จะไปรับผู้รอดและค่ะ ว่าแต่ มีคนบาดเจ็บมั้ยค่ะ]
“มี ไม่แน่ใจว่าจะทนเชื้อได้อีกนานมั้ย”
[ งั้นจะส่งแอนตี้ไวรัสไปด้วยล่ะกันนะค่ะ กระสุนของที่นี้หมดแล้วเพราะการติดต่อกับศูนย์ใหญ่ขัดข้องน่ะค่ะ ]
“ไม่เป็นไร ขอบใจ”
“เฮ้อ....ค่อยยังชั่ว เกิดอยู่ดีๆ คุณมิเชลลุกขึ้นมากัดคอคงแย่ ฮ่าๆ”
“หยุดก่อน....” อลิซบอกทั้งสอง เธอเป็นคนที่หูดีเป็นพิเศษ
“อะ...อะไรเหรอคุณอลิซ” หฯเซอร์ซีถาม ทันใดนั้นก็มีเถาวัลย์เจาะทะลุขึ้นมาจากด้านล่างพร้อมกับดึงพื้นลงไปอย่างรวดเร็วและตอนนี้ก็พบว่ามันเจาะเข้ามาในหน้าต่างสองข้างทางแล้ว ตอนนี้เถาวัลย์ขนาดยักษ์กำลังคลุมรอบบริเวณโรงเรียนช้าๆ และโชคร้ายซ้ำเติม ที่พวกกลุ่มของอลิซถูกดึงลงมาชั้นสอง และทางก็ถล่มลงมาปิดตายบันไดที่จะขึ้นไปที่ชั้นสอง....
“ใจเย็นๆ....พวกนั้นคงรู้แล้ว” อลิซกล่าวเมื่อมองเห็นทั้งสองสีหน้าไม่สู้ดี
“ริน ริน ได้ยินมั้ย” อลิซพูดกับวิทยุสื่อสารขนาดเล็ก
“เธอปลอดภัยมั้ย” รินถาม
“เธอคงจะรู้สถานการณ์แล้วนะริน” อลิซถามอย่างไม่ต้องการคำตาบ
“อื้อ....แล้วเราจะทำยังไงดี” รินพูดเสียงเศร้า ทั้งสามที่ติดอยู่ชั้นสองมองหน้ากัน และมองดูเถาวัลย์ที่แผ่ขยายออกไปอย่างรวดเร็ว มันคงหวังที่จะกินสิ่งมีชีวิตทั้งหมดในอาคารเรียน จึงปิดตายเอาไว้
“....ยากแล้วสินะ” อลิซพูดพร้อมกับมองวิทยุสื่อสารและกำมันแน่น
อยากโรลนิ ฮิฮิ // หายไปนานกลับมาพร้อมกับความซวยให้ประชากรปรสิตปวดหัวเล่นๆ ระบบไอเท็มแจ้งไปแล้ว อยากได้แบบเดิม บอก แล้วก็สถานการณ์ไม่ค่อยดีอย่าทำอะไรบุ่มบ่ามนะจ่ะ โชคดีตอนไรต์คิดพลอตตอนนี้ อลิซกับซี เข้าไปเอาวิทยุมาก่อนไม่งั้นติดต่อเพื่อนๆ ไม่ได้แน่ ๆ ฮิฮิ ทางเข้าออกปิดตาย เถาวัลย์ขยายใหญ่ขึ้น มันกำลังปิดทางหนีโรงเรียน และกำลังสนุกกำลังความกลัวของทุกๆ คน ใครกันน่า ที่ทำให้ไวรัส คุ้มคลั่งได้ขนาดนี้ ฮิฮิ
โรลเลยจ้า ตามสบาย
มีเกมพิเศษให้เล่นด้วยนะ ให้เลือกหมายเลข 1 – 16 ในหนึ่งหมายเลขในนี้ ใครเลือกโดนไรต์ คิดไว้แค่หมายเลขเดียว ใครเลือกแล้ว คือ.... ตอนหน้าตายแน่นอน ฮิฮิ
โชคดีแล้วเจอกัน
แจ้งอีกหน่อยภาคแรกจะใช้ธีมนี้จนจบเพราะมันเข้ากับภาคนี้ฮิฮิ ไรต์มีอะไรจะบอก เอา ป้ายชื่อตัวเองไปแปะไว้ในหน้าไอดีด้วย แล้วลิ้งชื่อมานิยาย เขียนชื่อแล้วแทนตัวเองว่าอะไร เพราะทุกคนคือ ประชากรปรสิต ไม่บังคับ แต่ทำทุกคนสวยนะ เช่น
รูปอยู่ตรงนี้นะ -------- ชื่อ ริก
อายุ X
บทบาท X
อะเคร รับทราบนะ ใครไม่ทำไรต์งอลลล ขอบคุณที่อ่านจบ
ความคิดเห็น