คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #10 : Chapter 7 : รุ่งอรุณวันใหม่
Chapter
SEVEN
รุ่งอรุณวันใหม่
“เช้าแล้ว....ไปกันได้แล้วทุกคน” ริกที่ดูเหมือนจะตื่นก่อนเพื่อนบอกทุกคนที่เพิ่งตื่น ตอนนี้เวลาประมาณตีห้า พระอาทิตย์กำลังขึ้น เป็นเวลาที่สมควรกับการเดินทาง ทุกคนกำลังเปลี่ยนกันล้างหน้าล้างตา บังเอิญห้องนี้มีอ้างล้างหน้าที่เกือบจะพังแต่ยังพอมีน้ำให้ใช้อยู่บ้าง
“เซอร์ซี....อย่าบอกนะ ว่าหนูยังไม่นอนตั้งแต่เที่ยงคืน?” ริกถามเจ้าตัวที่ล้างหน้าพึ่งเสร็จ
“ก็ไม่ง่วงนิคะ” เซอร์ซีมองหน้าต่างเล็กๆ แล้วยิ้มบางๆก็เกิดขึ้นบนใบหน้าของเธอ
“ทุกคนหกโมงเช้าเราจะรีบไปกันนะ” ริกพูดในขณะที่ทุกคนกำลังทำธุระต่างๆ
6.00 น
ตื๊ดดดดดดดด....ตื้ดดดดดดดดด
“ยัยหัวหน้าล่ะมั้ง-ไปรับสายหน่อย...คุณอลิซ” เวลเฟอร์เรียกอลิซที่กำลังเก็บของอลิซเดินเข้าไปในห้องวิทยุสื่อสาร
[ดิชั้นแองจีล่า....ฉันคิดว่าพวกคุณคงกำลังเดินทาง]
“เออ....มีอะไรแองจีล่า” อลิซตอบเสียงห้าว
[มีการสำรวจแล้วว่า....เมนไวรัสซีของเมืองนี้ อยู่ในรัศมีสิบกิโลแต่ไม่ทราบชนิด-และไม่มีข้อมูลที่แน่ชัด]
“งั้นขอข้อมูลเท่าที่มีหน่อย”
[เป็นไวรัสซีระดับความสามารประเมินไม่ได้-รูปร่างไม่แน่ชัด...แต่คาดว่ามีความสูงประมาณเจ็ดเมตร-น้ำหนักประมาณสองตัน] อลิซอึ้งกับคำตอบของแองจีล่าเธอไม่เคยเห็นไวรัสซีที่มหึมาขนาดนี้มาก่อน
[และยังระบุไม่ได้ว่าอยู่ตรงไหน....คาดว่าเป็นเมนหลักที่มีระดับความยากที่ไม่เคยพบมาก่อน-สถานการณ์จากเมืองต่างๆ พบว่าตอนนี้เริ่มควบคุมสถานการณ์ได้เกือบทั้งหมดแล้ว-แต่ที่หนักๆคงจะเป็นที่นี่] อลิซวางสายแล้วรีบตรงมาบอกทุกคนด้วยใบหน้าที่ไม่สู้ดีนัก
“ยัยหัวหน้าบอกว่า-เมนไวรัสซีของที่นี้-แข็งแกร่งมากไม่เคยมีบันทึกว่าเมนไวรัสซีจะแข็งแกร่งขนาดนี้มาก่อน” อลิซบอกทุกคนอย่างร้อนใจ
“อือ....ยังไงเราก็ต้องผ่านไปด้วยกันให้ได้” ริกพูด
“ใช่...คุณริก-เราสัญญากันไว้แล้วนิ” เร็นพูดพร้อมกับยิ้มให้อลิซ
“เอาน่า-อย่าซีเรียสเลย” รินพูดเบาๆ
“อืม....งั้นไปกันเถอะ” อลิซกล่าวก่อนที่จะเก็บกระเป๋าและออกไปรอหน้าห้อง
F1
“เยส-มาถึงชั้นหนึ่งสักที” เร็นพูดพร้อมกับปัดฝุ่นที่ติดอยู่ตามเสื้อของเขา
“เอ่อ-มีใครเจอของอะไรตามทางมั้ย” ริกถามทุกคนที่เดินตามมาติดๆ
“เจอแต่ของไม่จำเป็น-แต่ที่พอจะใช้ได้ก็คงจะเป็นเต็นท์นี่และ” อลิซยื่นถุงเต็นท์สามอันให้ริกดูเขาพยักหน้า ก่อนที่จะนั่งบนเคาน์เตอร์หมายเลขสี่
“เราจะไปโรงเรียนเดินไปอีกประมาณหนึ่งร้อยเมตร-คาดว่าที่นั้นน่าจะมีผู้รอดชีวิตอยู่” ริกกางแผนที่ออกให้ดูได้ชัดๆ
“โอเค-มาเรียดูและหนูเซอร์ซีกับมิเชลด้วย” มาเรียพยักหน้า
“เร็นด้านข้างกับอลิซ-เวลเฟอร์ระวังหลังกับโด-ส่วนฉันจะนำหน้าเอง” พอพูดจบเขาก็เดินไปอยู่หน้าประตูห้าง มองออกไปเห็นแต่ฝูงไวรัสซีเดินไปมาเต็มไปหมด
“เราจะฝ่าออกไปยังไง” รินถาม
“โยนระเบิดของเร็นออกไปไกลๆ เกิดเสียงดังพวกมันก็คงแห่กันไปเอง” ริกตอบพร้อมกับจับเคราอย่างคุ้นคิด
“ก็โอเค” ทุกคนเริ่มเปิดประตูออกไปช้าๆ เร็นโยนระเบิดมือห่างไปประมาณห้าสิบเมตร
3
2
1
บึ้มมมม...
“ไปๆ” เสียงสั่งการจากริกให้เดินตามไป เหล่าไวรัสซีต่างหันความสนใจไปที่ระเบิดแต่เมื่อมันเห็นมนุษย์ ในชั่ววินาทีนั้นก็เริ่มหันมาทางพวกเขา
“เร็วๆ-อีกประมาณยี่สิบเมตรก็จะถึงแล้ว” รินพูด
“รินรีบวิ่งหน่อย” เวลเฟอร์เรียกเพื่อน
“เจ็บขา” รินพูดสั้นๆแต่ในขณะนี้ไวรัสซีประมาณห้าสิบตัวกำลังมุ่งมาที่รินที่วิ่งอยู่ด้านหลัง ตอนนี้ทุกคนอยู่ในรั้วโรงเรียนแล้ว-แต่ริน...!
CUT!
เหนื่อยมั้ยทุกๆคน//ฮิฮิ
ครั้งนี้เป็นโรลแบบรอคำตอบจะทำยังไงห้ะ/ตอบดีๆล่ะไม่งั้น/หาวิธีช่วยรินให้ได้/อย่าลืมไวรัสซีกระจัดกระจายอยู่ทั่วๆ//ไรต์ไม่ได้ให้ตายนะ//ก็แค่รอความเห็นจากทุกคนว่าจะทำยังไงไม่ได้ใจร้ายนะ.....ตามจริงว่าจะให้ตายไปเลยแต่ก็ยังไงๆอยู่//ฮิฮิ
ฮ่าๆ//หัวเราะ//จะทำยังไง//โอกาสที่รินจะรอดมีต่ำมาก//เพราะมีวิธีที่ไรต์เลือกไว้แล้วว่า//รินจะรอดมีแค่สองวิธี//แต่บอกไม่ได้จริงๆ//ตอบมาเลยนะ//ใครจะเป็นคนที่ตอบถูกกันน้า//ติ๊กต่อกๆ//ให้เวลาคิดถึงเย็นน้ะจ้ะ//บายส์
ความคิดเห็น