คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #9 : ตอนที่ 6 : first kiss...(?) *100%
-6-
“ออกัส!”
“คร้าบพี่ T^T”
“นี่แกจะไม่บอกฉันจริงๆใช่มั้ยว่าแกไปโดนอะไรมาน่ะห๊า! แล้วอย่างนี้ฉันจะไปบอกแม่ว่าอะไร -*-”
“คะ..คือ..คะ..คือ..”
“ไอ้กัส! เป็นอะไรอีกส้น..ติดคอรึไงจะพูดอะไรก็พูดๆมาสิ อย่าทำฉันต้องโมโหไปมากกว่านี้จะได้มั้ย!!!”
“คือ..ผมบอกพี่ไม่ได้ง่ะ TWT;;”
“ทำไมจะบอกไม่ได้ล่ะแกเป็นน้องฉันนะอย่าลืม และอีกอย่างแกรู้มั้ยว่า..พี่เป็นห่วงแกขนาดไหนน่ะออกัส หรือว่า..”
“ในเมื่อเจ้าตัวเค้าลำบากใจที่จะบอกแล้วเธอจะไปคะยั้นคะยอเอาคำตอบทำไมก็บอกแล้วไงถ้าอยากรู้เดี๋ยวฉันจะบอกให้ เพียงแต่ว่า..”
“หุบปากไปเลยนะอีสเตอร์!”
“J”
ฮึ้ย!! โมโหๆๆๆเว้ยยยย =[]=
หลังจากที่ฉันไปเจรจากับอีสเตอร์เมื่อ20นาทีก่อน ฉันก็ปฏิเสธขอเสนอเขาอย่างไม่ต้องคิดใครเค้าจะยอมเปลืองตัวกันล่ะ-_-‘ ยังไงฉันก็ต้องถามไอ้กัสให้ได้ แต่ว่าถามยังไงไอ้กัสมันก็ไม่ยอมบอกจนฉันจะเอาสายน้ำเกลือรัดคอมันตายอยู่แล้ว-*-แต่ถึงอย่างนั้นมันก็ไม่ยอมบอกอยู่ดี หรือว่า..มีคนสั่งห้ามไม่ให้บอกฉันกันแต่ไอ้กัสมันก็ไม่ได้เป็นคนที่จะทำตามคำสั่งใครง่ายๆอยู่แล้วขนาดฉันที่เป็นพี่สาวแท้ๆมันยังไม่ค่อยจะเชื่อฟังเลยแล้วนับภาษาอะไรกับคนอื่นล่ะจริงมั้ย? แล้วถ้าเป็นแบบนี้ฉันจะไปบอกแม่ว่าอะไรล่ะT^T ให้บอกว่า ‘อ๋อ ไอ้กัสมันยืนรอรถเมล์อยู่ดีๆมีดก็บินมาเสียบท้อง’ งั้นหรอ?ใครเค้าจะไปเชื่อฟะแบบนั้นหรือจะบอกว่า’ไอ้กัสมันยืมมีดพ่อค้าขายผลไม้หน้าโรงเรียนมาควงเล่นแล้วเกิดพลาดจิ้มท้องตัวเอง’โอ้ยยย! =[]=แบบนี้ยิ่งไม่น่าเชื่อเข้าไปใหญ่แล้วจะทำไงล่ะนี่ T^Tมีหวังแม่เล่นฉันแน่ๆเลยอ่ะ
“เวลาเธอโมโหนี่น่ากลัวชิบๆเลยว่ะ บรื๋ยย~”
บิ๊กเบนที่นั่งอยู่ตรงโซฟาตัวเดียวกับยุโรป(ที่ตอนนี้เขาได้เข้าสู่ห่วงนิทราไปแล้ว-_-;)ทำท่าขนลุกแล้วลูบแขนตัวเองขึ้นลงไปมา ไอ้บ้า!คนนะเว้ยไม่ใช่ผีทำไมต้องทำท่าขนลุกได้โอเวอร์แอ๊คติ้งขนาดนั้นด้วย-*-แต่ถึงยังไงฉันก็ยังไม่ตัดใจหรอกนะยังไงฉันก็ต้องถามไอ้กัสให้รู้เรื่องให้ได้เลย ว่าแล้วฉันจึงเดินไปที่เตียงคนไข้ทันที
“(-_-)” จ้อง
“พี่มีอะไรอีก”
“(-_-)” ยังคงจ้องอยู่
“พะ..พี่จ้องกัสไมอะo_O;;”
“ออกัส..” พูดเสียงเย็นๆทำหน้าตาจิตๆ -_-‘
“คะ..ครับ!”
“แกยังเห็นฉันเป็นพี่สาวแกอยู่ใช่มั้ย..”
“ปะ..ปะ..เป็น”
“แล้วทำไม..แกถึงไม่บอกฉันฮะ!!ว่าแกไปทำอะไรมานะออกัส!พี่ห่วงแกขนาดไหนแกรู้รึป่าวตั้งแต่ฉันรู้ว่าแกโดนแทงฉันก็อยู่ไม่สุขเลยรู้มั้ย!ฉันรีบแจ้นออกมาจากบ้านทั้งๆที่รู้ว่าหน้าบ้านไม่มีรถแท็กซีหรือรถอะไรที่สามารถพาฉันมาส่งที่โรงพยาบาลได้เลยฉันถึงขั้นต้องลำบากไปขอร้องพี่โรมให้มาส่งแต่แกก็ยังไม่บอกฉันว่าแกไปโดนอะไรมาทั้งๆที่ฉันเป็นห่วงแกจนแทบบ้าอยู่แล้วได้ยินมั้ย!!ออกัส!ได้ยินมั้ยฮะ!! ฮึก..”
“พี่..กัส”
น้ำใสๆที่ฉันคิดว่าชีวิตนี้ฉันจะไม่เสียให้ใครแล้วนอกจากเจ้าหยุ่นหมาน้อยสุดที่รักของฉันที่โดนรถชนตายตอนสามขวบแต่มันก็คงจะเป็นไปไม่ได้เพราะว่าไอ้น้ำใสๆที่เรียกว่าน้ำตาตอนนี้มันเอ่อล้นออกมานอกดวงตาคู่สวยและไหลลงอาบสองข้างแก้มของฉันเรียบร้อยฉันคิดว่าฉันเป็นสาวแกร่งนะและก็จะไม่เสียน้ำตาให้กับใครง่ายๆด้วย แต่ทำไมฉัน..คงเป็นเพราะฉันรักออกัสมากออกัสเป็นน้องชายคนเดียวของฉันเวลาพ่อหรือแม่ไม่อยู่บ้านฉันกับออกัสก็จะอยู่ด้วยกันแค่สองคนมาโดยตลอดไม่แปลกเลยที่ฉันจะรักและเป็นห่วงออกกัสมากมายขนาดนี้ทั้งๆที่ฉันเป็นห่วงมันมากมายแต่ทำไมแค่บอกว่าไปโดนอะไรมาให้พี่สาวคนนี้ฟังไม่ได้หรอมันเป็นเรื่องที่ไม่สมควรบอกมากขนาดเลยหรอ...
“ฮึก ..ฮึก ๆ”
ไม่ว่าจะพยายามห้ามไม่ให้น้ำตาไหลลงมาขนาดไหนมันก็ยิ่งเหมือนว่าไปกระตุ้นให้มันไหลลงมามากกว่าเดิม...
สวบ...
ไม่ทันตั้งตัว จู่ๆก็มีอ้อมแขนโอบกอดฉันไว้หลวมๆจากด้านหลังแต่น่าแปลกที่ฉันไม่ได้ดิ้นหรือพยายามที่จะผลักไสไล่ส่งเขาออกไปแต่พอจะหันไปมองเข้าก็ก้มลงมากระซิบที่ข้างหูว่า
“ร้องไห้ทำไมมันไม่สมกับเป็นเธอเลย”
“ฮึก.!”
“หยุดร้องไห้ได้แล้วนะครับคนดี..”
ฉันพอจะรู้แล้วล่ะว่าคนที่เข้ามากอดฉันน่ะคือใคร..แต่ถึงจะรู้ฉันก็ไม่สามารถที่จะต่อปากต่อคำกับเขาได้เหมือนปกติเลย ณ ตอนนี้เพราะฉันรู้สึกเหมือนว่าพลังงานที่มีในตัวฉันกำลังจะหมดลงไปเรื่อยๆจนเหลือ...ศูนย์
เปลือกตาของฉันปิดลงอย่างช้าๆเพราะรู้สึกเหมือนกับว่าพลังงานที่เมื่อคืนได้ชาตร์มาเต็มที่กำลังหมดไป.ตอนนี้ในหัวของฉันมืดไปหมด
เอาล่ะ!รอฉันชาตร์พลังให้เต็มที่ก่อนเถอะ!! คร๊อก..! zzZZ
“ไอ้เตอร์นี่แกทำอะไรน้ำแข็งวะดูดินิ่งเชียว-O-”
“สลบไปแล้วสงสัยคงจะเพลียมากล่ะมั้ง..”
…
“อ่าว น้ำแข็งเป็นอะไรน่ะ ?”
โรมเมอร์ที่เพิ่งกลับขึ้นมาหลังจากลงไปหาซื้อขนมนมเนยมาทานได้ถามด้วยสีหน้าตกใจนิดหน่อยเมื่อเห็นน้ำแข็งนอนสลบอยู่โซฟา
“หลับ-_-”
“ถ้าอย่างนั้นพวกนายก็กลับกันไปเถอะเดี๋ยวฉันจะอยู่เฝ้าออกัสกับน้ำแข็งเองไม่ต้องห่วง”
“จำเป็น? ฉันจะอยู่เอง” อีสเตอร์พูดด้วยสีหน้าเรียบเฉยพรางเดินไปนั่งลงบนโซฟาที่น้ำแข็งนอนอยู่
“นายจะทำอะไร”
“ฉันจะอยู่เฝ้าเองนายนั่นแหละที่ควรจะกลับไปไม่ใช่ฉันเพราะว่าน้องชาย’แฟน ฉันก็ออกจะเจ็บหนักซะขนาดนั้นส่วน’แฟนฉันก็หลับไม่รู้เรื่องแบบนี้ อันที่จริงมันก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับนายเลยนี่..”
อีสเตอร์พูดด้วยน้ำเสียงเนิบนาบและตอนพูดนั้นเขาก็จะเน้นไอ้ตรงคำว่า’แฟนเสียงดังฟังชัดแบบให้คนที่เขาคุยด้วยอยู่นั้ได้เข้าใจความหมาย
“น้ำแข็งยังไม่มีแฟน”
“มีสิแฟนค้าก็นั่งอยู่ใกล้ๆนี่ไงหรือนายไม่เชื่อเดี๋ยวฉันจะพิสูจน์ให้ดูก็ได้นะJ”
อีสเตอร์พูดพร้อมกับแสยะยิ้มกวนประสาทที่ใครเห็นจะต้องอยากถวายบาทาใส่หน้าหล่อๆนั่นแน่ๆ-_-^ไวกว่าความคิดอีสเตอร์ไม่รอให้โรมเมอร์ได้พูดอะไรต่อเขาก้มหน้าลงไปหาร่างเล็กที่นอนสลบสะไหลไม่รู้เรื่องแล้วจัดการประกบริมฝีปากอย่างรวดเร็วคาดว่าคนที่นอนหลับอยู่ถ้าเกิดตื้นขึ้นมาก็คงไม่รู้เรื่องแน่ๆว่าเกิดอะไรขึ้นกับตัวเอง-*-(เค้าเรียกว่าลักหลับปะ?’___’)เนิ่นนานกว่าอีสเตอร์จะถอนริมฝีปากออกเขาจัดการเลียที่ริมฝีปากน้อยๆเขาอย่างช้าๆหวังจะยั่วโมโหคนตรงหน้าแล้วมันก็ได้ผลซะด้วยสิ โรมเมอร์ไม่รอช้าเขาหวังจะวิ่งเข้าไปกระชากเสื้อของอีสเตอร์แล้วจับมาประเคนซักหมัดสองหมัดแต่คงทำไม่ได้เพราะบิ๊กเบนและยุโรป(ที่ตื่นแล้วเพราะว่าโดนอีสเตอร์ถีบตกโซฟาตอนจับน้ำแข็งมานอน-_-;)ล็อคแขนเอาไว้ ส่วนไซโตะน่ะหรอไม่ต้องไปพูดถึงหรอกลืมๆมันไปซะเถอะ-__-(เพราะว่ามันไม่เคยคิดที่จะมีส่วนร่วมใดๆเลยซักนิด-___-**)
“ใจเย็นน่าพี่ชายเพื่อนผมมันแค่แกล้งเล่นเฉยๆJ” บิ๊กเบนพูด
“ช่ายๆ ขนาดผมโดนถีบตกลงมายังไม่บ่นซักคำเลย..”ยุโรปว่า”แต่เจ็บก้นกบว่ะT^Tไอ้เตอร์! แกต้องไปหายาหม่องตาลิงถือมันแกวมาให้ฉันเลยนะเว้ย!”
“เออ เดี๋ยวซื้อมาให้แปดโหลเลย”
“นี่พวกนายน่ะปล่อยฉันได้แล้วมั้ง-__-;”
โรมเมอร์ที่ดูเหมือนว่าจะใจเย็นลงมาบ้างแล้วพูดกับบิ๊กเบนและยุโรปที่ล็อคแขนเขาอยู่แต่พอเขาบอกให้ปล่อยเท่านั้นแหละทั้งสองคนก็ทำเหมือนโดนไฟช๊อตกระเด้งออกมายืนด้วยกันทันที-_-
เปรี๊ยะ!! +++++++
“-__-**” อีสเตอร์
ชิ้ง~
“-___-++” โรมเมอร์
ศึกชิงนางกำลังจะบังเกิดขึ้นแล้ววว ~ แอ้วๆๆๆ ~ (เพิ่มแอ็คโค่ด้วยเพื่อความสมจริง-O-/)
[ต่อ]
“นี่ ยัยน้ำแข็งแค่สลบหรือว่าไหลตายตายไปแล้วน่ะนอนมาได้เกือบๆห้าชั่วโมงแล้วนะไหลตายชัวร์ เสียใจด้วยว่ะเพื่อน”
“อย่าบอกนะว่านั่นคือปากน่ะไอ้ยุ-_-+”
“-_=”
ฉันปรือตาขึ้นมาเล็กน้อยเพราะเหมือนว่าได้ยินเสียงใครบางคนแล่นเข้ามาในโซนประสาทพวกอีอีสเตอร์ยังไม่กลับ ส่วนออกัสก็หลับอยู่ อ่าว!แล้วพี่โรมล่ะ ฉันจำได้ว่าเขาลงไปซื้อของข้างล่างไม่ใช่หรอป่านนี้แล้วยังไม่ขึ้นมาอีก
“นี่ พวกนายพี่โรมไปไหนน่ะ”
“ฉันไล่กลับบ้านไปแล้ว”
อีสเตอร์ที่นั่งอยู่ตรงเก้าอี๊ข้างเตียงคนไข้ตอบขณะที่กำลังนั่งกดโทรศัทพ์อยู่ ส่วนบิ๊กเบนกับยุโรปก็เอ่อ..นั่งเล่นปั่นแปะ อืม...-_- ชีวิตของไอ้พวกนี้มันเคยทำอะไรที่มีสาระบ้างมั้ยนะนอกจากหน้าตาแล้วฉันมองหาความมีแก่นสารในตัวพวกนี้ไม่ได้เลยแม้แต่น้อย=_= ส่วนอีกคนคงไม่ต้องให้พูดถึงเพราะไซโตะเขาเหมือนจะไม่มีตัวตนอยู่ในนิยายเรื่องนี้เลยด้วยซ้ำ-_-^
“แล้วทำไมพวกนายยังอยู่อีก-_-”
“…”
“เฮ้ ฉันถามว่าทำไมพวกนายยังไม่กลับไปอีก”
“…”
ไม่มีเสียงใดๆเล็ดลอดออกมาจากปากอีสเตอร์และผองเพื่อนของเขาเลยแม้แต่คนเดียว ให้ตายเหอะ! นี่ฉันมีตัวตนอยู่ในห้องนี้มั้ยนะอยากจะรู้จริงๆหรือว่าฉันจะเป็นบ้าพูดอยู่คนเดียว ช่วยสนใจหน่อยกันดิ๊!!-*- (ความรู้สึกเหมือนจะมีไซโตะเพิ่มมาอีกหนึ่งคน-_-)
“พวกฉันกำลังจะกลับแล้ว”
เป็นไซโตะคนแรกที่เดินออกไปจากห้องฉันว่าเขาก็คงไม่อยากจะอยู่ที่นี่ซักเท่าไหร่หรอก-_- ตามด้วยบิ๊กเบนและยุโรปส่วนอีสเตอร์ก็ยังคงนั่งอยู่ที่เดิมไม่ขยับเลยแม้แต่นิด จนกระทั่งเขาลุกขึ้นยืนและพูดขึ้นมาว่า
“อย่าลืมที่ฉันบอกล่ะ”
“เรื่อง ?”
“อะไรแค่นี้ทำเป็นลืม”
ไม่ได้ลืมหรอกฉันจำได้ดีเลยล่ะเรื่องที่อีสเตอร์บอก แต่พอลองมาคิดทบทวนดูดีๆเหมือนหมอนั่นจะบอกว่า…
(‘เธออยากรู้มั้ยว่าทำไมน้องชายเธอถึงต้องมาเป็นแบบนี้ ถ้าอยากรู้ฉันมีตัวเลือกให้เธอเลือกสองตัวเลือก..หนึ่ง ไปบอกกับทุกๆคนให้เขารู้ว่าเธอเป็นแฟนของฉัน ..’)
และ…
(‘จูบฉัน.’) ที่หมายถึงฉันต้องจูบเขา
เห็นได้ชัดเลยจริงๆ
ฉันเสียเปรียบอย่างเห็นได้ชัดเลย =[]=
ทำไมเพิ่งจะมาเอะใจได้ตอนนี้นะฉลาดน้อยจริงๆเลยฉัน -_-คิดแล้วอยากจะเอาหัวโขกกำแพงเล่นจังเลย -*-
“ออกไปซะทีสิฉันจะได้ดูแลน้องชายตัวเองต่อ”
“ถ้าเปลี่ยนใจเมื่อไหร่ก็บอกละกัน ฉันไปล่ะ”
จะไปไหนก็ไปเหอะฉันเบื่อหน้านายเต็มทนแล้วอีสเตอร์ -*-ไอ้คนที่เลห์เหลี่ยมเพทุบายเยอะอย่างนายน่ะฉันขี้เกียจจะคุยด้วยแล้ว เพราะว่ามันคุยไม่รู้เรื่องน่ะสิ =_= ฉันเลิกสนใจอีสเตอร์แล้วหยิบโทรศัพท์มือถือขึ้นมากดเกมส์เล่นแต่ยังไม่ทันที่ฉันจะได้เข้าเกมส์เลยด้วยซ้ำเสียงของคนที่ฉันคิดว่าน่าจะออกไปแล้วก็ดังขึ้นมาขัดมาซะก่อน
“อ่อ! ก่อนไปฉันขอถามอะไรเธออย่างนึงสิ”
“รีบๆพูดแล้วก็รีบไปซะทีฉันเบื่อหน้านาย-*-” ฉันบอกเขาพร้อมกับทำหน้าตาอิกนอร์ใส่เขาเต็มที่
“เธอเคยจูบกับใครหรือป่าว”
“ไม่เคยแล้วก็ไม่คิดที่จะเคยด้วย โดยเฉพาะคนอย่างนายเพราะฉันจะเก็บเฟิร์สคิสไว้ให้กับคนที่ฉันรักเท่านั้นย่ะ! จำเอาไว้”
“หึ..”
ทันทีที่ฉันพูดจบอีสเตอร์ก็หัวเราะหึออกมาทันที อะไรของหมอนั่นน่ะ -*-
“’หัวเราะอะไร-_-^”
“ป่าวไม่มีอะไรฉันไปล่ะ....ที่รัก J”
“ทะ.. ที่รัก! ใครเป็นที่รักของนายกันยะไอ้บ้า ออกไปเลยนะ=[]=”
“เดี๋ยวเธอก็จะมาเป็นแฟนฉันแล้วไม่ใช่หรอฉันก็เรียกเพื่อไว้ไงเดี๋ยวไม่ชิน”
พูดจบอีสเตอร์ก็เดินออกไปจากห้องทันทีโดยทิ้งถ้อยคำและรอยยิ้มกวนประสาทเอาไว้ก้อนเบ่อเร้อ
ฉันเกลียด เกลียด! เกลียด!หมอนี่ที่สุด! -^-ต่อ----
วันนี้เป็นวันที่ออกัสน้องชายตัวแสบของฉันจะออกจากโรงพยาบาลหลังจากที่อยู่มาได้สองวันและก็เป็นสองวันที่น่าปวดหัวที่สุดเพราะไอ้พวกบ้าอีสเตอร์มันมาที่นี่ทุกวันเลยน่ะสิ!-_-+ พูดแล้วขึ้นอีตาบิ๊กเบนกับยุโรปพอมาถึงก็จ่อไม่หยุดทำเหมือนกับตั้งแต่เกิดมาแม่สั่งห้ามไม่ให้คุยกันงั้นแหละแถมยังมานั่งเล่นการพนันกันอย่างเมามันส์ขนาดเวลาหมอมาตรวจอาการออกัสมันยังนั่งเล่นให้หมอดูเลยแถมยังชวนหมอเล่นด้วยมีน้ำใจสุดๆ-__-; แต่มันยังไม่จบแค่นั้นต่อมาอีกรายอีสเตอร์รายนี้มาถึงก็พูดจากวนประสาทฉันไม่หยุดจนฉันทนไม่ไหวเลยต้องไปนั่งสงบจิตใจที่จะไม่คว้ามีดปอกแอปเปิ้ลมากระซวกไส้ไอ้บ้านั่นในห้องน้ำตั้งยี่สิบนาที=_=ประโยคที่เขาพูดกับฉันก็อย่างเช่น
‘เธอรู้มั้ยหน้าตาเธอเวลาอ่านนั่งอ่านหนังสือน่ะเหมือนอะไร’
‘เหมือนอะไร-_-’
‘อูฐ’
‘ห๊ะ!=[]=’
และ..
‘เธอชอบสัตว์อะไร’
‘นายเป็นพวกชอบตั้งคำถามหรออีสเตอร์-_-’
‘ไม่หรอก แล้วตกลงจะตอบได้ยังว่าชอบสัตว์อะไร’
‘ฉันชอบหมา’
‘มิน่าล่ะ นิสัยชอบจิกชอบกัดเหมือนกันเดี๊ยะ’
‘-_-++’
แต่มีอยู่คนนึงที่ฉันคิดว่าปกติที่สุด(หรือป่าว?)นั่นก็คือไซโตะเขานั่งอ่านหนังสืออยู่คนเดียวเงียบๆตลอดระยะเวลาที่ผ่านมาสองวันโดยไม่ได้ส่งเสียงเลยสักกะแอะ-_-ผิดกับไอ้ผีบ้าสามคนนั้นอย่างลิบลับ ฉันว่านะถ้าเขาพูดมากกว่านี้หน่อยเขาจะเป็นผู้ชายที่น่าค้นหามากๆคนนึงเลยที่เดียว-,.-
-บ้าน-
“แม่คร๊าบบบกัสกลับมาแว้วววว>3<”
ทันทีที่กลับมาถึงบ้านไอ้บ้ากัสก็วิ่งเข้าใส่แม่และกระโดดกอดอย่างเต็มรัก- -;โดยทิ้งพี่สาวแสนสวยยืนหัวโด่อยู่หน้าประตูคนเดียว-_-* ได้ข่าวว่าแกเป็นคนป่วยอยู่ไม่ใช่หรือไงไอ้กัส- -*
ฉันไม่สนใจสองแม่ลูกที่กำลังกอดรัดฝัดเหวี่ยงกันอย่างเมามันส์ด้วยความคิดถึงที่ไม่ได้เจอหน้ากันตั้ง!2วัน =_= เดินขึ้นไปยังห้องนอนของตัวเอง นอนโซฟามาสองวันปวดหลังฝุดๆขอขึ้นไปนอนหลับอย่างสบายใจบนเตียงนอนสุดที่รักหน่อยเถอะ! แต่ยังไม่ทันที่เท้าซ้ายจะแตะบันไดขั้นแรกแม่ก็เบรกไว้ซะก่อน ให้มันได้อย่างนี้สิ -_-
“น้ำแข็งเดี๋ยวก่อนแม่มีเรื่องจะคุยด้วยส่วนแกไอ้กัสแกน่ะไปได้แล้วแต่ก็อย่าลืมนะเรามีเรื่องต้องเคลียร์กันยาว!-_-+”
“ครับT_T;”
ออกัสทำหน้าจ๋อยทันทีหลังจากที่แม่ส่งสายตาคมกริบไปให้ หุหุ สมน้ำหน้า -,.-ส่วนฉันก็เดินไปนั่งข้างๆแม่และถามเรื่องที่แม่จะพูดกับฉันทันที
“แม่มีเรื่องอะไรจะคุยกับน้ำแข็งหรอ” ฉันถามแม่พลางหยิบแก้วน้ำส้มที่วางอยู่บนโต๊ะขึ้นมาดื่ม(ของใครก็ไม่รุ้-_-)
“แกมีแฟนยัง”
พรวด!
“อะ..อะไรนะO_O”
ทันทีที่แม่ถามจบน้ำส้มที่ดื่มอยู่ก็พุ่งพรวดอัญเชิญออกจากปากฉันทันที-O-;
“ฉันถามว่าแกมีแฟนยัง-_-+”
“เอ่อ..เรื่องนั้น”
“ว่าไงตกลงมีหรือยังแฟนน่ะ”
“มะ..ไม่มีเลยจ้ะแม่ไม่มี –O-;;”ไม่รู้ทำไมตอนนี้รู้สึกว่าฉันชักจะคอแห้งแปลกๆเลยหยิบแก้วน้ำส้มเมื่อสักครู่ขึ้นมาดื่มต่อ
“งั้นก็ดี…แม่จะให้แก่หมั้นกับลูกชายของเพื่อนแม่”
พรวด!
แคก ๆๆ
กระแสน้ำพุ่งทะยานกำลังสอง(ดีนะไม่พุ่งใส่หน้าแม่ไม่งั้นฉันคงกลับบ้านเก่าไปแล้ว-_-;)
อะไรนะ หมั้น! หรอ O_O แต่ฉันเพิ่งจะอายุสิบเจ็ด!เองนะเฮ้ย!=[]=
“จะแต่งงานทันทีที่แกเรียนจบและ...”
“ดะ..เดี๋ยวแม่…”
“ห้ามปฏิเสธ”
“=[]=;;”
โอเคค่ะโอเค๊~ T_T ซึ้งเลยคุณแม่ขา ทำไมแม่ฉันถึงได้เผด็จการขนาดนี้นะแม่เป็นญาติห่างๆกับฮิตเลอร์หรอป่าวเนี่ย โฮ ~ ถึงกระนั้นแม่ก็ไม่ได้สนใจไยดีฉันที่ทำหน้าเหมือนเสียพรหมจรรย์ครั้งแรกให้กับชายที่ไม่ได้รักแถมยังเดินไปในห้องครัวแล้วหยิบคุกกี้กับน้ำส้มมานั่งเปิดทีวีดูละครได้อย่างสบายใจเฉิบอีกต่างหาก -_-;
“ขอปฏิเสธ อันที่จริงแล้วน้ำแข็ง...เอ่อ-O-;”
ฉันได้แต่ทำหน้าตาไปไม่เป็นทั้งๆที่พูดปฏิเสธออกไปอย่างเต็มปากเต็มคำซะขนาดนั้น ตายล่ะหว่าแล้วที่นี่จะไปต่อยังไงดี-O- คิดสิน้ำแข็งคิด ! คิด !
“เหตุผล ขอแบบฟังขึ้นด้วยล่ะ-_-”
“เหตุผลก็คือน้ำแข็งมี...เอ่ออ-O-;;;;”
โอ๊ย! พูดออกไปสิเหตุผลที่ว่าฟังน่ะพูดออกไปสิยัยน้ำแข็งงงง ตอนนี้ทั้งใบหน้าและฝ่ามือของฉันเต็มไปด้วยเหงื่อที่ผุดมารวมกันโดยมิได้นัดหมาย - -;
“มีอะไรพูดมาสิ”แม่เริ่มพูดเร่งปนกดดัน
อย่ากดดันดิแม่ T^T~
“คะ..คือ=[]=;;” ฉันเริ่มอ้าปากพะงาบๆเหมือนปลาทองต้องการออกซิเจน
“ถ้าเกิดแกยังมัวแต่เอ่อคือเอ่อคืออยู่แบบนี้นะ แม่จะถือว่าแกตกลงโอเคมั้ย แล้วเราจะไม่พูดระ..”
“คือน้ำแข็งมีแฟนแล้ว ใช่! น้ำแข็งมีแฟนแล้วค่ะแม่-O-;”
ไม่รอให้แม่พูดจบฉันก็ชิงพูดตัดบทไปก่อน พูดออกไปแล้วสินะฉันพูดออกไปแล้ววว >_<
“อ่าวไหนตอนแรกแกบอกว่าไม่มีไง อย่าบอกนะว่าเป็นไอ้หนุ่มข้างบ้านนั่นน่ะ-_-‘”
“ไม่ใช่ค่ะ น้ำแข็งกับพี่โรมเราเป็นแค่พี่น้องกัน” ฉันไม่ให้พี่โรมมาเดือดร้อนกับเรื่องไร้สาระที่ฉันคิดขึ้นสดๆหรอก อย่างน้อยฉันก็ยังดูเป็นคนดีใช่มั้ยล่ะ มัวแต่ไปคิดเรื่องของคนอื่นจนลืมคิดเรื่องของตัวเองแล้วจะเอายังไงต่อ ใครจะยอมมาเล่นเป็นแฟนกำมะลอให้ฉันเนี่ย-O-;
“’งั้นแม่ขอคุยกับแฟนแกหน่อยสิ โทรไปตอนนี้เลย”
“หะ..ห๋า=[]= คือตอนนี้เค้าคงไม่ว่างหรอกค่ะ-O-;” เอาวะอย่างนอนก็ขอแถไปก่อนละกัน T_T
“หรอ...ไม่เป็นไรงั้นก็มะรืนนี้..”
“มะรืนนี้ ? -0-”
“พาแฟนแกมากินข้าวที่บ้านสิJ”
“อะไรนะ!!’[]’ พามาที่บ้านหรอคะ=[]=”
แม่พูดพร้อมกับระบายยิ้มบางที่โครตจะ..เอ่อ..น่าสยดสยองที่สุดเท่าที่ฉันเคยเห็นมา-0-^ ยิ้มแบบนั้นสงสัยคงจะไม่เชื่อที่ฉันพูดแหงเลยบางทีแม่ก็ฉลาดเกินไป-_-^ แต่ทำไมมีลูกสาวที่ฉลาดไม่มากอย่างฉันล่ะ- -"(โง่ว่างั้น-_-) แหนะ! ฉันอุตสาห์ไม่พูดแล้วเชียวนะT_T
“โธ่..น้ำแข็งลูกรักทำไมแม่จะไม่รู้ว่าแกกำลังโกหกอยู่ อย่าทำให้เรื่องมันยุ่งยากมากไปกว่านี้เลยยอมๆปะ..”
“โอเค! แม่มะรืนนี้น้ำแข็งจะพาเค้ามาที่บ้าน”
“หืม..โอเคๆแม่จะรอนะ J” มาอีกแล้วรอยยิ้มอาบยาพิษนั่นแม่นี้น่ากลัวสุดๆไปเลยยิ้มแบบนั้นมีแผนในใจแน่ๆ
ในที่สุดฉันก็หมดทางเลือกแล้วสินะT_T หรือว่าฉันจะต้องไปขอความช่วยเหลือจาก’หมอนั่น’ โอ้ยย =[]= ให้มันได้อย่างนี้เซ่~
100%
Talk พิเศษ!!! ห้ามพลาด!!
# : สัมภาษณ์พิเศษ ‘Butterfly Night !
สวัสดีค่ะคุณผู้อ่านนับตั้งแต่นี้ช่วงท้ายของทุกตอนจะมีบทสัมภาษณ์พิเศษแบบใกล้ชิดหนิดหนมเจาะลึกทุกรูขุมขนของหนุ่มๆผีเสื้อกลางคืนกันนะคะ ^^ งั้นอย่ามัวเสียเวลาเลยเรามาประเดิมคำถามแรกกันเลยดีกว่าค่ะ
สเปคสาวๆในแบบที่หนุ่มๆชอบเป็นแบบไหนคะ ? คำถามนี้ถูกโหวตเป็นคำถามที่สาวๆอยากจะรู้มากที่สุดเลยนะคะ ^^
อีสเตอร์ : ไม่ขี้โวยวาย ไม่งี่เง่า พูดเพราะ เป็นกุลสตรี...แน่นอนว่านางเอกของเรื่องนี้ตรงกันข้ามกับที่ผมพูดไปเมื่อกี๊หมด-_-*
บิ๊กเบน : สาวๆแบบที่ผมชอบหรอ..อืม..ผมขอนิสัยเหมือนแม่..ผมชอบผู้หญิงอายุมากกว่าน่ะ J
ยุโรป : ส่วนสาวในสเปคของผมอย่างแรกต้องขาวสวยหมวยอึ๋มและที่สำคัญต้องห้ามขัดใจผมนะเพราะว่าผมเป็นคนเอาแต่ใจ ;)
ไซโตะ : ไม่มี -_-
คำถามสุดท้ายแล้วนะคะ ถ้าหากโดนบอกเลิกพวกคุณจะทำยังไงคะ ?
อีสเตอร์ : ในฐานะที่ผมเป็นพระเอกของเรื่องนี้มันจะไม่มีวันนั้นอย่างแน่นอน เพราะยัยนั่นไม่กล้าหรอก-_-
บิ๊กเบน : ไอ้เตอร์แกตอบไม่ตรงคำถามนะ-_-; แต่ถ้าเป็นผมโดนบอกเลิกล่ะก็ผมก็จะปล่อยเธอคนนั้นไปตามทางของเธอครับเพราะผมเป็นคนดี J (ซุงแหล)เพราะฉะนั้นเรื่องต่อไปผมขอเป็นพระเอกนะ^_^
ยุโรป : ได้ไงวะเรื่องต่อไปฉันจองเป็นพระเอกแล้วส่วนแกน่ะปิดท้ายไปเลย-_-^ เมื่อกี๊ถามว่าอะไรนะ?=_= อ่อ! ถ้าโดนบอกเลิกจะทำยังไงใช่มั้ย ง่ายๆหาใหม่ดิก็คนมันหล่อไง -,.-
ไซโตะ : …(_ _)zz
เอ่อ...คือไซโตะคะ ยู๊ฮู~ ยังอยู่หรือป่าวเอ่ยยย -O-;;
อีสเตอร์ : ไซโตะมันหลับไปแล้ว-_-; ปิดรายการได้เลย
เอ่อ...=_= ถ้างั้นก็ขอจบบทสัมภาษณ์หนุ่มๆแต่เพียงเท่านี้นะคะพบกันใหม่ตอนหน้า สวัสดีค่ะ ^_^(จบแบบงงๆ-_-;;)
---------
อ่านเสร็จแล้วอย่าลืมไปโหวต
ว่าที่พระเอกคนต่อไปกันนะคะอยู่หน้าบทความค่ะ
ไปที่หน้าบทความ >>จิ้มๆ<<
16/03/56 แหะ ๆ เค้ามาแก้ที่เขียนคำตกไปน้าาา โทษทีมึนๆ =_=
มาแล้วค่า~รีดเดอร์ผู้น่ารักทู๊กโคนนนนน >O<
ไรเตอร์หายหัวไปนานมากๆเลยใช่มั้ย อ่า T_T ต้องขอโทษด้วยนะ
คือไรเตอร์เครียดๆนะ เลยไม่มีกระจิตกระใจจะคิดอะไรเลย แง~
แต่เค้าก็มาอัฟให้ตัวเองล่ะน้า~ ไรเตอร์ขอขอบคุณทุกคำแนะนำนะคะไรเตอร์จะเอาไปปรับปรุงให้ดีที่สุดค่ะ!
สำหรับตอนนี้แอบสงสารน้องน้ำแข็งเบาๆนะ
แล้วใครกันที่จะมาเป็นแฟนกำมะลอให้น้ำแข็งน้อยกรอยใจของเรา
แต่ไรเตอร์ว่ารีดเดอร์คงพอจะรู้กันแล้วใช่มั้ยล่ะ มารอดูกันต่อไปเถอะตอนต่อไปสนุกแน่ๆ
อย่าลืม เม้น+โหวต ให้ไรเตอร์ด้วยน้า ไม่งั้นไม่อัฟชิ! -3-
ความคิดเห็น