คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : ตอนที่ 1 : แรกพบกับคนมั่นหน้า *100%
-1-
แรกพบกับคนมั่นหน้า
“ขอโทษนะคะ ฉันไม่ได้ตั้งใจจริงๆค่ะมันเป็นอุบัติเหตุ ขอโทษจริงๆ”
ตอนนี้ฉันก้มหัวงกๆ ขอโทษขอโพยเขาคนนั้นเป็นการใหญ่ แต่ฟังจากน้ำเสียงที่เขาตะคอกฉันเมื่อกี๊(น่ากลัวมากขอบอกT^T)น่าจะเป็นผู้ชายนะ
“นี่ยัยเซ่อ! เธอเดินภาษาอะไรฮะถึงมาชนฉันได้ เห็นมั้ยเสื้อฉันเลอะไอ้แกงอะไรของเธอเต็มไปหมดแล้ว!” เขาด่าฉันใหญ่เลยอ่ะ คนทั้งโรงอาหารก็มองกันใหญ่เลยด้วย ไม่กล้าเงยหน้าเลยตอนนี้ ฉันว่าเขาต้องเป็นผู้ชายที่หน้าตาเหี้ยมๆ แน่เลย แล้วถ้าเกิดฉันเงยหน้าขึ้นไปแล้วเขาชกหน้าฉันจะทำไงอ่ะ น่ากลัวที่สุดน้ำแข็งคนนี้อยากร้องไห้T^T “เป็นอะไรของเธอฮะ ก้มหน้าอยู่ได้ แล้วจะรับผิดชอบยังไง” เขาถามฉันเสียงเข้ม เอาไงดีวะ เช็ดๆ ก็พอแล้วมั้ง
“เดี๋ยวฉันเช็ดให้ค่ะ” ว่าแล้วฉันก็หยิบผ้าเช็ดหน้าของตัวเองขึ้นมาเตรียมที่จะเช็ดเสื้อให้เขา แต่ก็ดันได้ยินเสียงยัยแก้วใสขึ้นมาซะก่อน
“นี่ยัยน้ำแข็...O_O ”
อะไรของยัยนี่อยู่ดีๆ เสียงก็หายไปเฉยๆ ฉันเงยหน้า(เพิ่งกล้า-_-)แล้วกำลังจะหันหลังไปหายัยแก้ว แต่ก็เกือบช็อค! ไอ้ผู้ชายที่ยืนตรงหน้าที่ในตอนแรกคิดว่าหน้าตาเหี้ยมๆ โหดๆ มันตรงกันข้ามมากนี่ โรงเรียนฉันมีดาราเกาหลีมาเรียนตั้งแต่เมื่อไหร่ OoO อั้ยย่ะ!!หล่อขนาดดด
“อีสเตอร์นี่ ทำไมเขามายืนคุยกับแกได้อ่ะน้ำแข็ง” ยัยแก้วกระซิบข้างหูฉันในขณะที่ฉันยังอึ้งกับความหล่อระเบิดของคนตรงหน้า
แต่ว่าเมื่อกี๊แก้วใสบอกว่าเขาชื่ออะไรนะ อีสเตอร์หรอ!! อีสเตอร์! อีสเตอร์!
อีสเตอร์! O[]o ถ้าอย่างนั้นอย่าบอกนะว่าคนที่ยืนอยู่ตรงหน้าฉันก็คืออีสเตอร์คนที่ยัยแก้วเล่าให้ฟังเมื่อเช้า
หัวหน้าแก็ง Butterfly Night อันลือชื่อเรื่องความหล่อโหด โฉด ชั่ว (จริงๆ ก็ไม่ขนาดนั้น -_-)
“เอ่อ...ไม่มีไรหรอกอุบัติเหตุนิดหน่อยน่ะ-_-;;” ฉันบอกยัยแก้วขณะที่ยังคงยืนตัวแข็งทื้ออยู่
“แล้วนี่เกิดเรื่องอะไรขึ้นอ่ะ” ยัยแก้วใสก็ยังคงถามไม่เลิก
“เดี๋ยวเล่าให้ฟะ...”
“จะคุยกันอีกนานมั้ย ? ส่วนเธอก็รีบๆ เช็ดเสื้อฉันให้มันไวหน่อย เพื่อนฉันรออยู่”
อีสเตอร์พูดอย่างหงุดหงิด แต่จะว่าไปเขาก็ไม่ได้โหดไม่ได้ปากเสียอย่างที่คิดไว้สักเท่าไหร่เลยนี่ ฉันนี่ก็เพ้อมากไปได้ รีบๆ เช็ดดีกว่า
“เอ่อ .. เสร็จแล้ว ฉันขอโทษนายจริงๆ นะ” พอเช็ดเสื้อให้อีสเตอร์เสร็จฉันก็ไม่ลืมที่จะขอโทษเขาอีกทีตามมารยาท คิดๆ ดูฉันนี่ก็เป็นคนมารยาทดีจริงๆ นะเนี้ย
“เหอะ เก็บคำขอโทษของเธอไว้เถอะ มันอาจจะเป็นแผนของเธอก็ได้ที่อยากจะใกล้ชิดฉันแต่ก็ไม่ต้องลงทุนขนาดนี้ก็ได้นี่ ฉันเสียเวลากับเธอมามากละ ไว้ค่อยคิดบัญชีทีหลัง บาย” พูดจบไอ้บ้านั่นก็เดินสะบัดตูดไปเลย
หัวร้อนละ มันมาละ ฮึ้ยยยยย -*- ตอนแรกว่าจะไม่อะไร ขอโทษแล้วเรื่องก็น่าจะจบๆ ไปมั้ย -*-
แล้วแผนใกล้ชิดอะไร หมอนี่คิดได้ยังไงวะว่าคนอย่างฉันเนี่ยนะอยากที่จะใกล้ชิดกับเขา ขอถอนคำพูดที่ว่าเขาไม่ปากเสียแถมความหลงตัวเองให้อีกด้วย แล้วไอ้ท่าทางเย่อหยิ่งนั่นมันคืออะไร คิดว่าแค่หน้าตาดีหน่อยแล้วจะทำอะไรก็ได้รึไง คนแบบนี้ไม่ควรมีอยู่บนโลกเลยจริงๆ นะ รู้สึกว่าเปลืองออกซิเจน
“ที่พ่นออกมานี่สาบานนะว่าเป็นความคิดที่กลั่นกรองออกมาจากสมองแล้วอ่ะ รู้แล้วว่าป๊อปมาก แต่จะมั่นหน้าอะไรเบอร์นั้นคะพ่อคุณ!”
ฉันตะโกนไล่หลังไป แต่ฉันว่าอีตานั่นต้องได้ยินแน่ๆ แต่ก็ยังทำเป็นเดินต่อไป
หลังจากที่อีสเตอร์เดินออกมาจากโรงอาหารเขาก็เดินมายังสวนหลังโรงเรียน เวลานี้จะไม่ค่อยมีคนอยู่ เขาชอบมาอยู่ที่นี่เป็นประจำเวลาที่เขาไม่ได้อยู่กับไอ้เจ้าพวกเพื่อนจอมแสบทั้งหลายนั่น
“หึ...”ชายหนุ่มหัวเราะในใจ พรางนึกย้อนไปถึงเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นในโรงอาหารเมื่อครู่
“เราต้องได้เจอกันอีก น้ำแข็ง…”
อ๊ากกกกกกกกกกกกกกก O[]O
ย๊ากกกกกกกกกกกกกกก O{}O
ว๊ากกกกกกกกกกกกกกก O0O
เอ่อ ...ทุกอาจจะคิดว่าฉันร้องเพลงของพี่ แน๊ป เรกโทลกินเป็ด อยู่ -_-;; แต่จริงๆมันไม่ใช่อย่างที่ทุกคนคิดเลย
เพราะว่าตอนนี้ฉันโดนครูที่สอนวิชา สังคม ทำโทษโดยการให้ฉัน! สาวน้อยผู้แสนสวยคนนี้แบกสมุดวิชาสังคมของเพื่อนๆ ในห้องวิ่งขึ้นบันได ทุกคนอาจจะคิดว่าไม่มีอะไรแต่เปล่าเลยจ้าที่บอกว่าแบกขึ้นบันไดน่ะคือแบกตั้งแต่ชั้นหนึ่งไปถึงชั้นหก! ให้แบกขึ้นแบกลงแบบนี้ห้ารอบ =[]=นางสาวน้ำแข็งคนนี้จะเป็นลม คนนะเว้ยไม่ใช่เดอะฮัค ตัวเขียวจอมพลัง -*- แต่ฉันคิดว่าทุกคนคงอยากจะรู้แล้วใช่มั้ยว่าเพราะอะไรฉันถึงต้องมาทำอะไรแบบนี้ เรื่องมันอยู่ว่า....
เมื่อ 20 นาทีก่อน ~
คาบวิชา ‘สังคม
“เฮ้ย... น้ำแข็ง”
เสียงยัยหยกเพื่อนที่นั่งอยู่โต๊ะข้างหลังฉัน หยกเรียกฉันมาได้สักพักแล้วล่ะ แต่ฉันไม่ได้สนใจอะไร เพราะว่าตอนนนี้ฉันกำลังแอบงีบในวิชา ’สังคม อยู่เพราะมันเป็นวิชาที่น่าเบื่อมากใครจะไปเรียนลงฟร่ะ - - (ตัวอย่างที่ไม่ดีห้ามทำตาม- -)
“งึมๆ=_=” แล้วก็ยังคงนอนต่อไป
“น้ำแข็งๆ”
“-O-” ป้องปากหาว-O-
“น้ำแข็งงงงง!! ”
“=_=”เกาหัวแกรก ๆ
“น้ำแข็งงงงง!! ขอร้องตื่นเถอะนะT^T” ไรฟร่ะ ? -*- เริ่มรำคาญแล้วนะจ๊ะ (นะจ๊ะ เพื่อ ? -___-^)
“มีอะไรหรอหยก? = = ”
“ครูเรียกเธอทำโจทย์ขอนั้นอะ” หยกบอก ครูเรียก เรียก! ตอนไหนฟร่ะทำไมฉันเห็นไม่รู้ตัว-_-‘
“ค่ะครู”
“มัลลิกาไหนลองบอกครูหน่อยสิจ๊ะว่าสงครามโลกครั้งที่1 เกิดเหตุการ์ณอะไรบ้าง”
ซวยแล้วตู ! =[]= แล้วมันมีอะไรมั่งฟร่ะเนี้ย
“ก็ไม่เห็นจะยากเลยค่ะ ครูพูดถึงสงครามใช่มั้ยคะมันก็เกิดเหตุการณ์ ฟิ้วววววว!!! ตู้มมมมม!! ปังงงงๆๆๆ!!! อะไรทำนองนี้แหละค่ะ ^^”
โอ๊ย!! กล้าเน๊อะตอบได้มั่นใจมากกก ฉันตอบไปได้ยังไงเนี้ย แต่ว่าก็คนมันไม่รุ้นิจะให้ทำไงได้ละ (คำตอบที่ดีกว่านี้ไม่มี-__-“)
“นี่คือคำตอบของเธอหรอจ๊ะมัลลิกา^^; ”
ระ.. รอยยิ้มอำมหิตติ๊ดชึ่ง (ยังมีอารมณ์เล่น-_-) น่ากลัวแท้ ไม่น่าเลย ไม่น่าเลยฉัน ไม่น่าหลับเลย T^T
“คะ..ค่ะครูT^T ” พี่อ่างเข้าสิงร่างฉันแล้ว TT^TT/
“อืม...ครูคิดว่าเธอคงจะรู้อยู่แล้วนะว่าคำตอบที่เธอตอบมาน่ะมันไม่ถูกต้อง เพื่อเป็นการทำโทษ เธอช่วยเอาสมุดของเพื่อนๆไปส่งที่ชั้นหกให้หน่อยนะจ๊ะ”
เหอะ ! แค่นี้เนี้ยนะไอ้เราก็นึกว่าจะให้ไป ขัดห้องน้ำ ปลูกปะการัง ล่องเรือ ส่องสัตว์ ( อันหลังไม่เกี่ยวมั่วเอง ) ซะอีกแค่นี้จิ๊บ ๆ ^O^
“ได้เลยค่ะครู สบายมาก ^0^”
“มัลลิกาอย่าเพิ่งดีใจไป ที่ครูบอกว่าให้ขึ้นเอาสุมดไปส่งที่ชั้นหกน่ะเธอจะต้องแบกกองหนังสือของเพื่อนๆขึ้นถึงชั้นหกแล้วก็แบกลงมาชั้นหนึ่งใหม่ แบกขึ้นแบกลงแบบนี้ประมาณห้ารอบพอจะ แล้วอีกอย่างห้ามพักด้วยนะ ^^ ”
“(O_(O_(O_(O_(O{}O)_O)_O)_O)_O)_O)”<<<สีหน้าของเพื่อนในห้องและร่วมฉันด้วย
โอ้พระเจ้าจอร์ด กล้วทอดยี่สิบหวี นี่มันฆ่ากันชัด ๆ ถ้าครูจะทำแบบนี้ครูเอาหนูไปโยนให้ตัวอีกัวน่ามันแทะเล่นเหอะ TUT
“แต่ว่าครูคะ..”
“ไม่มีแต่จะ เอ้า! หมดชั่วโมงพอดี ปึก! นี่จะสมุด”
ม่ายยยยยยยยยยยยยย \TOT’/
เรื่องมันก็เป็นด้วยประการชะนี้แล...
ปัจจุบัน ~
แฮ่ก ๆ ๆ =[]=;;
ฉันนั่งเป็นหมาหอบแดดอยู่ตรงราวบนไดของฉันหนึ่งหลังจากที่ฉันทำภารกิจ(โดนทำโทษ)อันใหญ่หลวงบานตะไทสุไหงโกลกเสร็จ เหนื่อยโคตรรรรรรรรรร ={}=/ น้ำ ๆ น้ำอยู่ไหนฉันอยากดื่มน้ำมาก รู้สึกว่าตัวเองกำลังจะตายเพราะเหงื่อไหลออกจากตัวหมดแล้วขาดน้ำไปล่อเลี้ยงร่างกายและหัวใจดวงน้อยๆ ของฉัน ตาย ตาย ตาย ฉันกำลังจะตายแล้วววT[]T (เพ้อเจ้อได้อีก=_=’)
“อ้าว น้ำแข็งมานั่งทำอะไรอยู่ตรงนี้เนี้ย”
“O_O”
“เฮ้ย! ทำไมต้องทำหน้าตกใจขนาดนั้นด้วยO_o”
“ว่าแต่พี่แคนน่อนมาทำอะไรแถวนี้คะ?”
“ก็ไม่มีอะไรหรอกพี่มาเดินเล่นน่ะ ^^”
“แต่นี่มันเย็นแล้วนะ พี่ไม่กลับบ้านหรอ?” ฉันถามพี่แคนน่อนเพราะว่านี่จะ5โมงเย็นแล้ว อีกอย่างนักเรียนก็ไม่ค่อยจะมีแล้วด้วย
“เรานี่ยังเหมือนเดิมเลยนะ”
“อะ...อ๋อค่ะ งั้นน้ำแข็งขอตัวก่อนนะค่ะ^^;;”
“ครับ กลับบ้านดีๆนะ^_^”
“ค่ะ พี่ก็กลับบ้านดีๆนะค่ะ”
พอฉันบอกลาพี่แคนน่อนเสร็จก็รีบดินออกจากตรงนั้นอย่างรวดเร็ว ไม่รู้สิมันรู้สึกแปลกๆยังไงก็ไม่รู้หลังจากที่ฉันกับพี่แคนน่อนเลิกคุยกัน พี่แคนน่อนจัดได้ว่าเป็นผู้ชายที่หล่อมากคนนึงเลยล่ะ นิสัยดี น่ารัก สุภาพ เรียนเก่ง กีฬาเลิศ บางทีก็ตลก มันเป็นเพราะไอ้เพื่อนตัวแสบของฉันนั่นแหละ ทายซิใครเอ่ย ? ติ๊กต๊อกๆ อะ! เฉลยก็ยัยแก้วใส My friend สุดที่รักยังไงล่ะ =_= เรื่องมันมีอยู่ว่า ตอนประมาณ ม.4 ตอนนั้นฉันกับยัยแก้วกำลังนั่งดูพวกรุ่นพี่แข่งบาสกันอยู่และหนึ่งในนั้นก็มีพี่แคนน่อนอยู่ด้วย แต่ว่าตอนนั้นฉันยังไม่รู้จักพี่เค้าหรอกนะ ฉันก็แค่เปรยๆ ออกไปว่า….
’แก้วพี่คนที่ทำแต้มได้เมื่อกี๊น่ารักดีนะ’ ฉันบอกไปแค่นั้นแล้วยัยแก้วก็บอกว่า
'อ๋อคนนั้นน่ะหรอ เค้าชื่อพี่แคนน่อนเป็นกัปตันทีมโสดด้วยน้า แกชอบหรอ ? เดี๋ยวฉันติดต่อให้ก็ได้นะ^^’
‘ เฮ้ย O_O ไม่ ไม่ ไม่ ฉันไม่ได้ชอบก็แค่บอกว่าน่ารักนี่ต้องชอบด้วยหรอวะ?’ จบแค่นั้น
แล้วพอผ่านไปได้ประมาณ2วัน ตอนนั้นฉันจำได้ว่าคาบโฮมรูมแต่ยัยแก้วหายไปไหนก็ไม่รู้ แล้วไม่นานฉันก็ได้รู้ว่ายัยแก้วไปพาพี่แคนน่อนมาที่ห้อง มันหน้าทำด้วยอิฐรึยังไงเพื่อนฉันกล้ามาก -___-^แล้วมันก็บอกกับพี่แคนน่อนว่า
‘คนนี้แหละพี่ที่แก้วบอกว่าปลื้มพี่อ่ะ*0*’ ตอนนั้นหน้ายัยนี่ระริกระรี้มาก-___-;
‘หรอ แล้วน้องชื่ออะไรครับ’
‘คือฉัน..’
‘ชื่อน้ำแข็งคะ น้ำแข็ง มัลลิกา ^^’ ไม่ต้องบอกก็รู้ว่านั่นเสียงใคร เสียงยัยแก้วนั่นเอง
‘ยินดีที่ได้รู้จักครับน้องน้ำแข็ง^^’
‘อ๋อ..ค่ะๆ ยินดีที่ได้รู้จัก! ^^’
แล้วหลังจากนั้นฉันกับพี่แคนน่อนก็เริ่มคุยกัน นั่นแหละเรื่องมันมีอยู่แค่นี้
ปิดม่าน....
-บ้าน-
เฮ้อ~ ในที่สุดฉันก็หอบร่างกายอันแสนบอบบ๊างบอบบางมาถึงบ้านซะที รู้สึกว่าวันนี้ฉันจะเหนื่อยๆ ยังไงก็ไม่รู้สิ รีบขึ้นห้องไปอาบน้ำนอนดีกว่าส่วนการบ้านเดี๋ยวไว้ไปลอกยัยแก้วที่โรงเรียนละกัน
ร้อนๆๆ=[]=รีบอาบน้ำนอนดีกว่าเรารู้สึกว่าตอนนี้แมลงวันที่ไหนก็ไม่รู้มันมาบินอยู่ข้างๆ ฉันแล้วล่ะอินดี้เป็นบ้า = = (บ่งบอกว่าโครตสกปรก-_-“)
“ใครน่ะ”
“กัสเอง”
“กัสไหนไม่รู้จัก”
“นี่พี่จะมากวนอะไรเนี่ย - -*”
“อะไรกันไอ้กัสมาหาพี่ซะดึกเชียว-O-”
“ดึกอะไรนี่พี่เมาพรมเช็ดเท้าหรอ มันเพิ่งจะสองทุ่มกว่าๆเองนะ” สองทุ่มกว่าๆ เองหรอเนี้ย ฉันก็นึกว่าสี่ทุ่ม ห้าทุ่มแล้วนะ เพราะว่ามันง๊วงง่วง +_+
“เออๆ ช่างมันเถอะ แล้วตกลงแกมีเรื่องอะไรกับพี่”
ฉันถามกัสออกไปเพราะว่าจะได้รีบๆ อาบน้ำนอนฉันว่านะฉันไม่ได้เมาพรมเช็ดเท้าอย่างที่น้องชายฉันว่าหรอกฉันคงจะเมากลิ่นตัวเองมากกว่า =_=’
“คือกัสมีบางอย่างอยากจะถาม แต่ตอนนี้ขอเข้าไปนั่งคุยในห้องก่อนได้มั้ย ยืนจนเหน็บกินไปครึ่งร่างแล้ว-_-‘ ”
“อ่อ! ก็เข้ามาสิ”
พอฉันพูดจบก็เดินไปนั่งที่เตียงส่วนกัสก็เดินไปนั่งเก้าอีตรงโต๊ะเครื่งแป้ง แล้วเริ่มเปิดประเด็นทันที
“เอ่อ.. เรื่องที่กัสอยากถามพี่อ่ะ ต้องรับปากนะ ว่าถ้าผมบอกพี่ไปแล้วพี่ต้องไม่ไปบอกใครอีก เราจะรู้กันแค่สองคน”
“อืมได้ ว่าแต่เรื่องของแกมันคงจะเป็นความลับมากเลยใช่มั้ยถึงได้ห้ามให้พี่ไปบอกใคร”
“ก็ใช่น่ะสิ! เรื่องนี้นะมันลับสุดๆ ไปเลยล่ะรู้ถึงไหนอายถึงนั่น -.-”
ฉันล่ะอยากรู้จริงๆ ว่าเรื่องลับของน้องชายฉันมันคืออะไร หรือว่าน้องชายฉันจะเป็นเกย์ O_o
“นี่อย่าบอกนะว่าแก ชอบผู้ชาย =[]= ”
“บ้าสิ! คนอย่างกัสเนี้ยนะชอบผู้ชาย พี่คิดได้ไง - -*”
“งั้นแกก็รีบๆบอกพี่มาสิว่าเรื่องอะไร-o-”
“เอ่อ..เอ่อ..เอ่อ คือว่าคือ..เอ่อ” เอาเข้าไปไอ้กัสชาตินี้คงจะรู้เรื่องกันหรอกนะ - -*
“เรื่องอะไรเล่าก็รีบๆ บอกมาสิ มัวแต่เอ่อคือเอ่ออยู่นั่นแหละ นี่ถ้าแกไม่รีบบอกฉันจะได้ไปอาบน้ำนอนสักทีเหม็นไปหมดแล้วเว้ย!” พอฉันพูดจบฉันก็ลุกขึ้นจากเตียงเพื่อที่จะไปห้องน้ำ
“เฮ้ยๆๆ เดี๋ยวก่อนสิพี่ เรื่องทีกัสอยากจะถามพี่ก็คือเอ่อ.. พี่นั่งลงก่อนสิ”
“นี่แกเป็นไรวะไอ้กัส ดูแปลกๆ” ฉันถามน้องชายแต่เหมือนว่าน้องชายของฉันจะไม่สนใจคำถามของพี่สาวมันเลยแม้แต่น้อย - -“
“เรื่องที่กัสจะถามคือ ถ้าอยู่ดีๆ เราก็รู้สึกแปลกๆ กับคนที่เราไม่ชอบขี้หน้าด้วยอ่ะ อย่างเช่นเวลาเราอยู่ใกล้ตัวคนๆ นั้น แล้วเรารู้สึกเขินๆ อยากจะอยู่ใกล้ชิดมากขึ้น อยากแกล้งมากขึ้น มันผิดป่ะ? ”
นั่นไง! ฉันกะแล้วเชียวว่าไอ้กัสมันต้องไปแอบชอบผู้หญิงที่ไหนแน่ๆ(ไหนตอนแรกบอกว่าชอบผู้ชาย-_-“)
“ไม่ผิดหรอก คนเรามีสิทธิที่จะรู้สึกนะ แกก็ด้วย ถ้ารู้สึกเขินเวลาอยู่ใกล้ อยากแกล้ง แล้วก็อยากใกล้ชิดมากขึ้นเรื่อยๆ นั่นไม่ใช่สิ่งที่ผิด แต่มันจะผิดก็ตรงที่แกบอกว่า ไม่ชอบขี้หน้าคนๆ นั้น นั่นแหละ ”
“ผิดยังไง ก็กัสไม่ชอบขี้หน้ายัยนั่นจริงๆ =3=;”
“ไม่ชอบขี้หน้าแล้วจะอยากอยู่ใกล้ทำไมล่ะวะ! อาการแบบนี้แสดงว่าน้องชายฉันต้องชอบผู้หญิงคนนั้นมากแน่ๆ ” ฉันขยี้ผมน้องชายอย่างหมันเขี้ยวและหยิกแก้มมันด้วย “สวยมั้ย”
“ใครสวย?”
“คนที่แกชอบน่ะ”
“สวยและน่ารักมากกว่าพี่ร้อยเท่าพันเท่าเลยล่ะ ^0^” ออกัสพูด เท่านั้นยังไม่พอ มันยังส่งยิ้มมาให้อีกด้วย ไอ้น้องบ้า! รู้ตัวมั้ยว่าพ่นอะไรออกมา สวยและน่ารักกว่าฉันหรอยะ! -*- รู้งี๊ไม่น่าไปให้คำแนะนำมันเลย ปล่อยให้ง่อยตายไปก็ดีอยู่หรอก ฮึ้ย!
“ออกไปจากห้องพี่เดี๋ยวนี้ ก่อนที่แกจะตายก่อนไปสารภาพรักกับยัยเด็กนั่น! -*-”
“ก็พูดความจริงอ่ะ ทำไมต้องโมโหด้วยเล่า ก็..”
“ออก-ไป-เดี๋ยว-นี้!!!!!!!!!”
และวันนั้นก็จบลงด้วยการที่ฉันปาทุกสิ่งทุกอย่างที่คว้าได้ในห้องใส่น้องชายตัวเองเพื่อระบายอารมณ์ หลังจากนั้นฉันก็เหนื่อยและผล๊อยหลับไป
โดยไม่ได้อาบน้ำ....
“น้ำแข็งงงงงงงงงงงงงง >O<”
“อะไรยะ -O-”
“แกรู้มั้ยว่าวันนี้วันอะไร >.<”
“ก็วันพุธไง นี่แกถามฉันมากี่รอบแล้วเนี้ยมันมีอะไรไหนลองบอกมาซิ”
ฉันล่ะอยากจะบ้าตาย ตั้งแต่ก้าวเท้าเข้ามาในห้องยัยแก้วก็เรียกฉันอยู่นั่นแหละแล้วก็ถามว่าวันนี้วันอะไรๆ ไม่ยอมหยุดจนฉันโคตรจะรำคาญจนจะหยิบเก้าอี้มาฟาดกระบานมันอยู่แล้ว -_-* (ถ้าไม่ติดว่าเป็นเพื่อนน่ะนะ -_-)
“นี่แกจำไม่ได้จริงๆหรอน้ำแข็ง” ก็จำไม่ได้น่ะสิโว้ยย ถ้าจำได้แล้วฉันจะถามแกหาพระแสงเลเซอร์หรอห๊ะ! -_- มีเพื่อนสติสมประกอบก็งี๊แหละ!
“ก็วันนี้น่ะเป็นวันที่แก็งบัตเตอร์ฟายไนซ์จะย้ายมาอยู่ห้องเราไง โธ่ๆ เรื่องน่ายินดีขนาดนี้แกลืมไปได้ไงเนี้ยยยยยย”
แพล่มมาซะยาวเลยเพื่อน ที่แท้มันก็เรื่องนี้เอง ว่าแต่มันน่ายินดีตรงไหนที่ไอ้แก็งบ้านั่นจะย้ายมาอยู่ห้องเดียวกัน จะมาทำไมกันก็ไม่รู้ -_-‘ เพราะมันทำให้เพื่อนฉันกลายเป็นคนบ้า ไม่สิผู้หญิงทั้งห้องเลยดีกว่า -.-
“ฉันไม่เห็นว่ามันจะน่ายินดีตรงไหนเลย”
“ทำไมจะไม่ล่ะ อ๋อ! ฉันจำได้ละก็แกไปมีเรื่องกับอีสเตอร์สุดหล่อของฉันนี่!”
อีตาคนที่ชื่ออีสเตอร์อะไรนั่นจะมาล้างแค้นฉันมั้ยเนี้ย เรื่องที่ฉันไปทำแกงหกราดเสื้อเขาน่ะ แต่เมื่อนึกกลับไปตอนนั้น ฉันพอจะจำได้ลางๆ ว่า หมอนั่นทิ้งท้ายด้วยว่า...
‘ไว้ค่อยคิดบัญชีทีหลัง’
จ้า... คิดบัญชีทีหลัง จะคิดตอนไหนก็เอาเหอะ แต่อย่ามาระรานชีวิตประจำวันอันแสนสงบสุขของฉันก็แล้วกัน ขอแค่นี้พอ
แต่ว่านะ... เหมือนจะมีลางสังหรณ์เตือนมาแผ่วๆ ว่า
… ชีวิตอันแสนเรียบง่ายและเงียบสงบของฉันกำลังจะสั่นคลอน!
เพราะไอ้บ้านั่น!
-
กรี๊ดดดดด ๆ O(≧∇≦)O ในที่สุดตอนแรกก็เสร็จสักที
(หลังจากที่ดองมานานมากก-___-‘)
แต่มันจะสั้นไปมั้ย ? ถ้าไม่ดียังไงก็บอกกไรเตอร์ด้วยน้า~ヾ(^∇^)
ช่วงนี้อากาศเปลียนแปลงบ่อยมากๆ
ไรเตอร์อยากให้นักอ่านทุกคนพกร่มติดตัวกันด้วยนะ
เป็นห่วง ๆ
ส่วนตอนหน้าอดใจรอกันอีกนี๊ดดดดนึงนะ
บรรดาหนุ่มๆแห่งแก็ง’ Butterfly Night !
จะโผล่มาให้ใจละลายกันเล่นๆ
พอหอมปากหอมคอแน่นอน (￣▽￣)ノอิอิ
พี่แคนนอนจ้า หล่อมั้ยล่ะ อิอิ ><
เม้น+ติชม กันเยอะๆนะจ๊ะไม่ว่ากันจัดเต็ม!
farry 1000%
ความคิดเห็น