คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #5 : SUMONTER :: Chapter 4 ดูแล
บทที่ 4
ูแล
“ทรพระประวรพระโรหวันไ้นะเพะ เห็นฮยอนบินบอว่า
พระอ์แอบออไปาน้ำ้าลาึแล้ว่อนหน้านั้น พระวราย็รุมๆอยู่้วย
หม่อมันะทำอย่าไรับพระอ์ี” แพทย์หลวผู้เป็นแม่อฮยอนบินล่าว
พลาใ้ผ้าุบน้ำหมาเ็ามร่าายอมินฮยอน ร่าโปร่อมินฮยอนนอนอยู่บนเีย
ใบหน้าระเรื่อเพราะพิษไ้
“เราไม่เป็นอะไรมาเสียหน่อย” เาล่าวแย้่อนะไอัวโยน
“เป็นสิเพะ ถ้าปิ็ะหายเร็วอยู่ แ่ลับฝืนพระอ์ไปาน้ำ้า
แถมยัแอบใ้เวทมนร์เรียมอะไรบาอย่าอยู่้วย พระวรายเลยอ่อนแอล”
หล่อนพูโยเน้นำว่า ‘อะไรบาอย่า’
อย่าัเนมินฮยอนเบิาว้าอย่าใ ่อนะหัวเราะออมาเบาๆ
“เราไม่สามารถปิเ้าไ้เลยริๆ”
“เพะ เพราะหม่อมันเป็นแพทย์ ย่อมรู้ถึารเปลี่ยนแปลอพลัในพระวรายอพระอ์
และหม่อมันเฝ้าูพระอ์มาั้แ่ยัทรพระเยาว์
หม่อมันย่อมรู้ีว่าพระอ์ทรำริอะไรอยู่ แ่อยาให้พระอ์ทราบไว้
หม่อมันรัภัีับราวศ์ นว่าีวิะหาไม่ หม่อมันสาบานนไว้ั้แ่เิ
และมันะเป็นเ่นนั้นลอไป” ฝ่ามืออหิวัยลานทาบทับบนศีรษะอมินฮยอน
ไม่ว่าอนนี้อีฝ่ายะอายุเท่าไหร่ แ่สำหรับเธอ เา็ือเ็ายัวน้อย
ที่น่ารัและอ่อนโยนเสมอ
“เ้มแ็ไว้นะเพะ ยัมีอีหลายน ที่ยืนเีย้าพระอ์
เพียแ่อนนี้มันยัไม่ใ่เวลาแสัวเท่านั้นเอ พัผ่อนเถอะเพะ
หม่อมันไม่รบวนแล้ว” หล่อนล่าว
ยืนึ้นเ็มวามสู เ็บอทุอย่า ่อนะเินออาห้อไป
มินฮยอนึ่อยๆหลับาลอย่าเหนื่อยอ่อน
“น่าีริๆเลย! ฮยอนบิน! แทนที่เห็นแล้ววระพาอ์ายลับห้อ
ลับวนนัุ่ยเสียอย่านั้น แล้วเป็นยัไล่ะอนนี้ ไม่สบายเลย ะรับผิอบยัไฮะ
ฮยอนบิน!” บิหูลูายัวี
เป็นารลโทษที่ทำให้อ์ายน้อย้อไม่สบาย
“แม่!! ผมเ็บนะ!! โอ๊ยๆๆๆ พอแล้ว!!” ฮยอนบินร้อลั่น ยับัวิ้นไปมา นสุท้ายแม่็ยอมปล่อย
เาับหูัวเอเบาๆพลามอ้อนไปที่แม่
“แม่ใร้าย!!” เบะปาแ่อน แ่้วยวามที่ผู้ายัวโๆมาทำแบบนี้
แทนที่ะน่ารัน่าเอ็นู ลับน่าหมั่นไส้เสียอย่านั้น ผู้เป็นแม่ลอาไปมา
่อนะหันไปเรียมอาหารและยาใส่ถา แล้วยื่นให้นเป็นลู ฮยอนบินรับถามาอย่าๆ
“ไปูแลอ์ายสิ ฮยอนบิน”
สุท้าย ฮยอนบิน็มายืนหน้าห้ออมินฮยอนนไ้
เาะประูสัสอ-สามรั้ ่อนะเินเ้าไป
โยไม่้อรอารอนุาาเ้าอห้อ
เาเินเ้ามาในห้อ
วาถาอาหารไว้บนโ๊ะ้าๆหัวเียแล้วสะิเรียอีน ร่าบนเียยับัวเล็น้อย
วาปรือึ้นมามอ ใบหน้าสีระเรื่อเพราะพิษไ้
“ฮะ----ฮยอนบิน?” พูเสียเรือ
มินฮยอนระแอมไอสอสามรั้ ่อนะ่อยๆยันายลุึ้น ฮยอนบิน่วยพยุ
ัแหมอนให้เ้าที่เพื่อให้มินฮยอนพิไ้สะว
“รับ ผมเอ เี๋ยวทาน้าว้มแล้ว็ทานยานะรับ ะไ้หายเร็วๆ”
ฮยอนบินยโ๊ะัวเล็มาวาบนเีย ั้าว้มมาเป่าให้หายร้อน
แล้วยื่นให้นรหน้า “มารับ ผมป้อน” มินฮยอนส่ายหน้าเบาๆ
“ไม่เป็นไร เราทานเอไ้” ะยื้อแย่้อนมาามืออีฝ่าย
แ่ฮยอนบินเอียหลบไปมา มินฮยอนเม้มปาแน่น “ฮยอนบิน อย่ายับไปมา เราปวหัว”
ฮยอนบินหยุมือ แล้วยิ้ม
“็อยู่นิ่ๆให้ผมป้อนสิรับ ะไ้ไม่ปวหัว”
มินฮยอนนิ่ไปสัพั
แล้วพยัหน้า อ้าปารับ้าวาอีน ฮยอนบินป้อนไปเรื่อยๆนหมาม
แล้วให้มินฮยอนทานยา ฮยอนบินัหมอนให้เ้าที่่อนะเลื่อนผ้าห่มมาลุมัวอีฝ่าย
เาเ็บอใส่ถา ั้ท่าะเินออไป ิแ่ว่าันโนึ้อมือไว้เสีย่อน
ฮยอนบินหันมามอเ้าอแรึนั้น
มินฮยอน่อยๆปล่อยมือานเ็ว่า มอาอีนอย่าเว้าวอน
“อยู่เป็นเพื่อนเรา่อน ไม่ไ้หรือ?” ฮยอนบินยิ้มออมา
เาวาถาอาหารลบนโ๊ะ ลาเ้าอี้ัวให่มาไว้้าเีย ่อนะทรุนั่ล
ับมืออมินฮยอนึ้นมาแนบไว้ที่แ้ม
“ามพระบัาพะย่ะ่ะ ฝ่าบาท” ฮยอนบินพู้วยน้ำเสียิะี้เล่น
่อนะพู่อว่า “ะอยู่นว่าุะื่นึ้นมาอีรั้ ไม่้อัวลนะรับ
พัผ่อนเถอะ” มินฮยอนหัวเราะเบาๆ
ึมือออาารเาะุม ่อยๆพลิัวหันเ้าหาฮยอนบิน ึมือออีนมาับอีรั้
สอประสานนิ้วเ้าไว้้วย ่อนะหลับาล และเ้าสู่ห้วนิทราไป
“แฮวานอบอะไรเป็นพิเศษหรือเปล่าะ” ริมฝีปาเลือบลิปสิแวววาวยับพูเสียหวาน
เมอริอาใสุ่เรสสีาวรัรูป ับให้เห็นทรวทรอันน่าหลใหล เรียวาที่โผล่พ้นาายระโปรูยั่วยวนผู้ายทุน
แ่ไม่ใ่ับแฮวาน
“ไม่มีรับ” เาอบ หิสาวะั เ้าหล่อนหน้าเสีย
“ถ้าุะเรียผมมาหาทุวัน เพื่อมาุยเรื่อไร้สาระแบบนี้
ถ้ารั้หน้ามีอี ผมออนุาปิเสธุนะรับ” แฮวานถอนหายใ มออีนนิ่ๆ
่อนะหยัายลุึ้น
“นี่!! นายล้าพูับันแบบนี้ไ้ยัไ!! ันเป็นเ้านายอนายนะ!!” หล่อนวาเสียลั่น
แฮวานลอาไปมา สะลั้นอารม์ที่ปะทุ
“ผมว่าท่านหิำลัเ้าใอะไรผิอยู่ ผมมีเ้านายเพียนเียวรับ
ึ่นั่นไม่ใุ่”
“นายอยาให้ันบอวามลับอนายั้นหรือ ว่านายเป็นใร! แล้วนายมาอยู่ที่นี่ไ้็เพราะใร!
ทำไมไม่สำนึะบ้า!!” หล่อนยัะโนไม่หยุ
แฮวานส่ายหน้าไปมาอย่ารำาใ ้าวเินเ้าไปหาหิสาว้าๆ
้อเ้าไปนัยน์าที่สั่นไหวออีฝ่าย
“หยุแหปา แล้วั้ใฟั เธอมัน็แ่ลูนออ
อย่ามาทระนัวว่าเป็นลูมัร อย่าิเทียบอ์ายมินฮยอน
ถึเธอะแย่หลายอย่ามาาอ์ายไ้
แ่เธอะไม่มีวันไ้รับวามรัถัีและวามรัที่แท้ริาใรหน้าไหนทั้นั้น!!” เาระิบเสียเหี้ยม
แฮวานละาหิสาว แล้วเินไปที่ประู ะัมือที่ับลูบิประู
หมุนายลับมามออีฝ่ายอีรั้
“อ๋อ เือบลืม อย่าิเล่นุิ หรือ ่อรออะไรทั้นั้น
เพราะุ็น่าะรู้ีว่าใร ว่าผมสามารถทำอะไรไ้บ้า ลา่อนนะรับ”
แฮวานเินออไปแล้ว
แ่เมอริอายััวสั่นไม่หยุ วาลมโลอไป้วยหยาน้ำา
มือบาำแน่น้วยอารม์ที่หลาหลาย ัริมฝีปานห้อเลือ
หล่อนระพริบาเพื่อไล่น้ำา ่อนที่แววาะเปลี่ยนเป็นโรธเรี้ยว
“มินฮยอน แฮวาน เราะไ้เห็นีัน!”
ความคิดเห็น