ลำดับตอนที่ #2
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #2 : ลำดับตอนที่ 2
บทนำ
">_______< ฮา เกมส์นี้มันเป็นบ้าเลย คิกๆ ๆ "
สวัสดีคะ ฉันชื่อ ลูกหมู ฉันรู้สึกไม่ค่อย ..ภาคภูมิกับชื่อนี้ สักเท่าไหร่
เพราะมันทำให้รู้สึกถึง!... ปมด้อยของตัวเองมากเกินไป T^T
"ลูกหมู นอนได้แล้วนะ พรุ่งนี้เปิดเทอมไม่ใช่หรอ ?"
แม่ของฉันเดินเค้ามาในห้อง พลางหันมามองฉันที่เล่นเกมส์ play2
อย่างดุเดือด
"ค่า ขออีกแป๊บบนึงน้า"
ฉันส่งเสียงออดอ้อนทั้งที่สายตายังไม่ละไปจากหน้าจอเกมส์
" เล่นเป็นเด็กผู้ชายไปได้นะลูกหมู แกก็โตตัวขนาดนี้แล้ว"
"ฟิ้ววว ~ *O* ว้าววว ! บินได้แล้ว "
แต่คนถูกบ่น ดูจะไม่ค่อยเป็นเดือดเป็นร้อนกับคำพูดของแม่เท่าไหร่
"ลูกหมูถ้าไม่หยุดเล่นแม่จะ.... งดค่าขนมนะ" ผู้เป็นแม่พูดด้วยน้ำ
เสียงเด็ดขาด
O_o' ค่าขนมหรอ ? ฉันเริ่มคิดในใจ!
" แม่ไม่เอาน้า ลูกหมูขอโต๊ดดด T^T " แม่ก็น่าจะรู้ว่าขนมสำคัญสำหรับชีวิตฉันแค่ไหน ฉันรีบหันไปเขย่าขาแม่
" มีความดีอะไรมาแลกหรอ ? " แม่ฉันถามอย่างที่ชอบทำกับฉันตอนเด็กๆ บ่อย ๆ เวลาฉันทำผิดอะไร แม่มักจะให้ฉันไปทำความดีมาแลกกับความเลวที่ฉันก่อ(ซึ่งมันไม่คุ้มกันเลย - - ) คิดเร๊อะว่าเด็กอย่างฉันจะทำ ฉันก็แค่แอบไปเก็บขยะในถังขยะมา แล้วมาทำเป็นทิ้งต่อหน้าแม่ก็แค่นั้น >_____<'
"ลูกหมู จัดตารางสอนแล้วน้า" จริง ๆ ฉันไม่ได้จัดหรอกหนังสือจากปีที่แล้วตั้งหากที่มันทำให้กระเป๋า นักเรียนดูตุ่ง -0-'
"เก่งมาก " แม่ก้มลงมาหอมแก้มฉันฟอดใหญ่ ๆ ก่อนจะหันไปปิดไฟ
"นอนได้แล้วนะ" หน้าแม่>> ^[++]^
"ค้ะ" หน้าฉัน >> T^T
..........................................................
(เอ้กอิ๊เอ้ก ♬เอ้กอิ๊เอก~ ตื่นได้แล้วยัยหมูเน่า ตื่นได้แล้วยัยหมูเน่า)
อย่าเพิ่งแปลกใจกับนาฬิกาปลุกของฉัน(- -) มันเป็นนาฬิกาปลุกลายหมูซึ่งแลดูแอ๋บแบ๋ว แต่จะบอกว่าคนให้ไม่ได้แอ๋บแบ๋วอย่างที่คิด
-*- แล้วเสียงที่ร้องเรียกฉันว่ายัยหมูเน่าก็ไม่ใช่เสียงของนาฬิกาหรอกนะ! แต่มันเป็นเสียงของพี่สาวฉันที่อัดใส่ไว้ในนาฬิกาตอนวันเกิดฉันก่อนจะไปอเมริกา แถมยัยนั้นยังขู่ฉันไว้อีกว่า ถ้าตื่นสายทำให้แม่ต้องเดือดร้อน "ฉันจะบินกลับมาจาก อเมริกา" T^T แค่นึกก็สยองแล้ว ถึงฉันจะรักพี่ของฉัน แต่เสียงของยัยนี้ก็ทำฉันผวายื่งกว่าแม่ตอนตกมันซะอีก แต่ก็เพราะนาฬิกาปลุกเรือนนี้แหละที่ทำให้ฉันตื่นเช้าทุกวัน ? = =
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น