ONE DAY ONE NIGH WITH YOU(sf/os)

ลำดับตอนที่ #2 : 만나서 반가워요(2) jinga

만나서....반가워

 

 (os)




.

.

.

"ง่ำ ง่ำ ง่ำ ง่ำ" โอ้ยยยย น่ะจับมาขย้ำอ่ะเจรงงงงงง

 "ยูนกิ อร่อยขนาดนั้นเลยหรอ?"

"งืมมมม ก็อะอ่อยอ้าาาาา"     

"ช้าๆสิ่"

"ง่ำๆๆ หมดแล้ว อิ่มอ่ะ"

"น่ารัก..."

"ห่ะ! ??"

"ป่าวๆๆๆ"

"นี่.."

"หืม?"

"คิม คิม คิมซอกจินสิ่นะ"

"อ่าาา ใช่คิมซอกจิน"

"อืมมมมม"

"เช็ดผมมั้ย?"

"อืมมมมม" คำตอบสั้นๆของยูนกิมันทำให้บรรยากาศรอบตัวเปลี่ยนไปอย่างรวดเร็ว จากมุ้งมิ้งงุ้งงิ้ง กลายเป็นเงียบฉี่....

"เรียก กิ เรียกกิก็ได้"

"ห่ะ?"

"เรียกกิว่ากิก็ได้! เอ่อ นะ"

SUGA

"เรียกกิว่ากิก็ได้! เอ่อ นะ"

   ครับ ชูก้าเองครับ ยูนกินั่นแหละ ผมพยายามไม่มนุษย์สัมพันธ์แย่แล้วนะ แต่คนพูดน้อยแบบผมมากขนาดนี้ก็ถือว่าโอแล้ว ยิ่งกับคนแปลกหน้าตัวได้แค่นี้ก็บุญถมเถแล้ว

"ทำไมจินไม่กดกริ่งห้องกิ"

    ผมถามโพล่งออกไป ทำลายบรรยากาศดำถมึนที่เกิดจากความเงียบ อ๊ากกกก ชวนคนอื่นคุยมันยากแบบนี้นี่เอง ปกติถามคำตอบคำ นี่ถ้าไม่ติดว่าต้องอยู่บ้านเดียวกันไปอีกนานเท่าไหร่ก็ไม่รู้ผมไม่มีวันเป็นคนชวนคุยแน่ ชวนจินคุยไปก่อน จะได้สนิทขึ้น หลังจากนี้จินก็คงจะชวนผมคุยเองแหละ

"ผมหากริ่งไม่เจอนิ่ แล้วผมก็เริ่มหิวแล้วด้วย"

"หิวแล้วทำไมไม่กิน"

"ก็จะไปตามกิให้มากินด้วยกัน"

"แล้วทำไมตามช้า"

"ผมหลง บ้านใหญ่ผมหาห้องกิไม่เจอ เดินหาทั่วชั้น2 กว่าจะเจอทางขึ้นมาห้องกิ"

“อ่ออ” ผมเงียบไป ก็ไม่รู้จะคุยอะไรนี่หว่า จินก็ยังเช็ดผมให้ผมอยู่ เบาหัวชมัด!

"บ้านหลังใหญ่ ทำไมไม่มีแม่บ้านสักคน"

"มีแต่อยู่บ้านใหญ่ กิไม่ชอบคนเยอะ อาทิตนึง เข้ามาทำครั้งนึง"

"กิอยู่คนเดียวหรอ?"

"ป่าว กิอยู่กับน้าแล้วก็...พ่อ "

SEOKJIN

"ป่าว กิอยู่กับน้าแล้วก็...พ่อ"

   ปากพาซวยแท้ซอกจิน!!! รู้ทั้งรู้ว่าเขาเพิ่งผ่านเรื่องแย่ๆมายังไปถามซ้ำย้ำๆอีก ชูก้าหน้าเศร้าเลยอ่าาาาา

"กิผมขอโทษ ผมไม่ได้ตั้งใจ"

"เห้ยไม่เป็นไร!!!"

   ผมว่ายูนกิเขานี่แปลกๆนะ บางจังหวะก็ซังนัมจา บางจังหวะก็ซังยอจา อืม อืม

"แล้วจินก็เลิกแทนตัวเองว่าผมได้แล้ว"

"แล้วจะให้ผมแทนว่าอะไรล่ะ"

"ก็แล้วแต่ จินอายุมากกว่ากิตั้ง2ปีนิ่"

"งั้นแทนว่าจินล่ะกันนะ"

"อื้อ แต่กิไม่เรียกจินว่าพี่น่ะ"  อ้าวววว ไอเด็กนี้นิ่

"แห้งแล้วครับ"

"อื้อ" ยูนกิลุกขึ้นยืนเต็มความสูงก่อนจะขยี้ผมนิดหน่อย อ้ายยย น่าจับมาขยี้บ้างจริงๆเว้ย!  

"กิจะไปอ่านหนังสือวันจันทร์มีสอบ จินจะไปเอาหนังสือมาอ่านมั้ย"

"อืมมม ก็ดีนะ แต่ เอ่อยูนกิ"

"ว่า.."   เอิ่มมม ทำไมยูนกิที่มุ้งมิ้งนั้นหายไปไหน ทำไมหลงเหลือแต่ยูนกิที่ซังนัมจาเยี่ยงเน่ๆๆๆๆ

"ให้จินอยู่ห้องไหนหรอ จินยังไม่ได้เก็บของเลย"

"เห้ย จริงดิ่ แล้วทำไมไม่บอกว่ะ ของอยู่ไหน เดี๋ยวกิช่วยเอาขึ้นไปวางบนห้อง"

"ห้องโถงใหญ่น่ะ"

"อ่าๆๆ "

  ผมเดินตามยูนกิไปยังห้องโถงใหญ่ ผมถือกระเป๋าผ้าขนาดกลางกับกระเป๋าโน้ตบุ๊ค ส่วนยูนกิผมให้ถือกระเป๋าใบเล็กใบเดียวเท่านั่น ตอนแรกผมไม่ได้ให้ยูนกิถือหรอกนะ แต่เจ้าตัวดึงดันเองอ่ะ ยูนกิพาผมเดินที่โถงบันได แล้วพาเดินไปฝั่งซ้าย ก่อนจะบอกบางอย่างที่ผมต้องจำให้ขึ้นใจ

"เวลาจะขึ้นมาชั้น3 ต้องขึ้นบันไดฝั่งซ้ายเท่านั้น ห้ามขึ้นฝั่งขวา เพระฝั่งขวาเป็นโซนของพ่อกับคุณน้า มีเอกสารสำคัญ และอย่างอื่นที่สำคัญเยอะแยะ กิไม่อยากให้ใครเข้าไปยุ่ง"

"ได้ๆๆ" ผมรับคำ "แล้วกริ่งห้องกิพี่ต้องกดมั้ย"

"กดก็ได้ไม่กดก็ได้"

.

.

.

"ถึงล่ะห้องจิน จินจัดของไปล่ะกัน กิจะไปอ่านหนังสือล่ะ"

        พูดจบยูนกิก็ยื่นกระเป๋าอีกใบให้ผมก่อนจะลงไปชั้นล่าง คงจะไปเอาหนังสือที่ห้องสมุดล่ะมั้ง ผมค่อยๆแง้มประตูห้องเข้าไป ก่อนจะเปิดผึ่งอย่างแรง พระเจ้า!!!! ห้องอลังการล้านแปดมาก โอ้ยยย จะอลังอะไรขนาดนั้น ถึงจะเล็กกว่าห้องยูนกิ แต่โคตะละใหญ่สำหรับผม ห้องอยู่ถัดจากห้องยูนกิไป2ห้อง บ้านหลังนี้เท่าที่สังเกตุเขาทำห้องให้อยู่ทางขวามือทั้งหมด ส่วนทางด้วยซ้ายเป็นผนังสลับกับกระจกใสให้อารมณ์คฤหาสถ์อะไรทำนองนั้น ผมปิดประตูแล้ววางกระเป๋าลง ก่อนจะกระโดดโลดเต้นไปรอบๆห้อง ฐานะทางบ้านผมก็ไม่ได้จนมาก ก็พอรวยนะ แต่ไม่รวยโอเว่อร์ขนาดนี้ นี่ยูนกิยังมีบ้านใหญ่อีกนะ ผมว่ามันไม่เรียกบ้านแล้วล่ะ ผมว่ามันคงเป็นวังดีๆนั่นแหละ ผมทิ้งตัวลงบนเตียงใหญ่ ก่อนจะกลิ้งไปมา คืนนี้จะนอนให้สบายไปเลยยยย ผมลุกขึ้นจัดข้าของเข้าที่เรียบร้อยแล้วจึงเปิดโน๊ตบุ๊คเชื่อมต่อWIFIของที่นี่ ยูนกิไม่ได้ล็อครหัส บอกว่าแถวนี้เด็กเยอะ ไหนๆก็ต้องจ่ายรายเดือน ทั้งบ้านใช้แค่คนเดียวเสียดายเลยเปิดให้คยอื่นใช้ด้วย คือดีอ่ะ 'คือแม่ของลูกอ่ะ' ผมนั่งทำการบ้าน แล้วก็สไกด์กับเพื่อน อวดโฉมห้องนอนใหม่ของผม จนเพื่อนอิจฉา ทนไม่ไหวปิดสไกด์หนีไป เวลาผ่าไปนานเท่าไหร่แล้วไม่รู้ รู้แค่ว่านอกหน้าต่างมืดสนิท เห็นหิมะสีขาวตกอยู่ลางๆ

ก็อก ก็อก

      ผมสะดุ้งโหยงสุดตัวเมื่อได้ยินเสียงเคาะประตู จะว่าไปตอนนี้บรรยากาศน่ากลัวใช้ได้ ไม่แปลกที่ผมจะคิดถึงผี ยิ่งสถานที่ที่ไม่คุ้นเคยผมนี่ยิ่งกลัว บรึ๊ยส์!

ก็อก ก็อก

         เงียบบบบ สองก็อกแล้วเงียบแบบนี้ใช่เลย ใช่เลยยยย

ก็อก ก็อก

"ฮึก ฮึก ฮือออ"

         น้านนนนน เสียงร้องด้วยยย ไม่เอาแล้ววว ไม่เอาแล้วววว จินกลัวววว ออกปายยย ผมนั่งตัวขดติดกับหัวนอน ตัวก็สั่นอย่างไร้ที่มา

ก็อก ก็อก

"ฮืออออ ..... กิหิวววว กิหิวแล้ว จินมาทำอาหารให้กิหน่อย"

          หื่อออ ไม่ใช่ผีนิ่!!

ก็อก ก็อก

"จิน กิหิว ฮืออ ฮึก"

     ผมรีบกระโดดลงจากเตียงแล้วถลาไปยังประตูห้องทันที ประตูเปิดออก พร้อมเห็นร่างขาวบางยืนร้องไห้จมูกแดงแก้มแดงอยู่หน้าประตู

"ยูนกิ!"

"กิหิว กิเรียกจินนานแล้ว ฮึก จินไม่ยอมเปิดประตู" ด้วยหน้าตาที่แดงก่ำของยูนกิทำให้ผมตกใจมาก ผมจึงกอดปลอบยูนกิ อ่าาา ร่างบางของผมช่างเย้ายวยนยิ่งนัก

"จินขอโทษ จินไม่ได้ตั้งใจ"

"จินคุยกับเพื่อนเสียงดัง ฮึก ฮึก เลยไม่ได้ยินเสียงกิ กิหิว กิเคาะห้องจนเจ็บมือ"

   ได้ยินแบบนั้นผมจึงรีบจับมือของยูนกิดูทันที ข้อนิ้วมือข้างขวาของยูนกิแดง แดงจนหน้ากลัว นิ้วกลางแดงจนห้อเลือด ผมรู้สึกผิดเต็มประดา ไม่หน้าสไกด์กับนัมจุนจนลืมยูนกิเลย ไม่น่าล็อคห้องเลย  

ซอกจินนายนี่มัน!!! ผมกอดร่างบางอีกครั้ง ใช้นิ้วโป้งปาดน้ำตาที่แก้มขาวติดจะแดงนั้นเบาๆ เหลือบไปมองนาฬิกาทีอยู่เหนือบันได สามทุ่ม!!! เชี่ย สมควรแล้วล่ะที่ยูนกิจะมางอแงบ่นหิวหน้าห้องผม

"ไปหาอะไรกินข้างนอกกันนะ จินคงทำอาหารให้ไม่ทันแล้ว"

"จินไปซื้อมาให้หน่อยได้มั้ย กิไม่อยากออกไป หิมะตก กิหนาว"

"อย่างนั้นก็ได้"

"กิรออยู่ที่ห้องน่ะ กิไม่ลงไปกินที่ห้องอาหารน่ะ"

"แล้วกิจะกินที่ไหน"

"บนห้อง"

เอื๊อก!!

"บนห้อง!"

"ใช่ มีโต๊ะทานข้าวในห้อง พ่อทำไว้ให้กิ ตอนใกล้สอบกิไม่ชอบลงไปทานข้าว พ่อเลยเอาข้าวมาให้บนห้องแล้วสร้างโต๊ะอาหารให้ห้องให้กิเพิ่ม" เสรดดดดดด อลังการงานสร้างไปแล้วยูนกิ!!!

"งั้นกิรอจินแป็ปเดียวนะ"

"ได้ เร็วนะ กิหิว"

"ครับ" ผมจับไหล่ยูนกิไว้ก่อนที่จะ

จุ้ป

"รอจินนะ"

"อะ อื้มมม >/////<"

ซอกจิน!!! แกทำไปได้อย่างไรรรรร!!! กับยูนกิที่เพิ่งเจอกันเนี้ยนะ!! ผมเดินลงบันไดมาเรื่อยๆ จนมาถึงโถงทางเดิน ก็ได้ยินเสียงตึงตังของคนตัวเล็กที่วิ่งตามลงมา หรือจะมาขอไปด้วย

"จินนนนน"

"ครับบบบ"

"ซื้อเบียร์มาด้วยนะ กิอยากกิน!"

"หื้อออ กิกินได้หรอ??"
"ได้ๆ วันก่อนกิกินได้มากสุดตั้ง2ป๋องหน่ะ ตอนนี้กิคอแข็งขึ้นเยอะแล้วด้วย"
"กิมันใจนะ?"
"มั่นใจที่สุดดดด เร็วสิ่จินกิหิวแล้ว"
  ผมรู้ล่ะ ยูนกิจะน่ารักก็แค่ตอนหิวเท่านั้น ปากท้องสำคัญกับมินยูนกิสิ่นะ อืมมมม
 

.

.

.

  ผมกลับมาพร้อมกับจาจังมยอน2ถ้วยและเบียร์อีก8กระป๋อง หน้าหนาวแบบนี้ช่วงโปรโมชั่นของเบียร์เขาหน่ะซื้อ7ป๋องแถมฟรี1ป๋อง ไอผมที่อดอยากเบียร์มานานมีหรอจะพลาดโปรโมชั่นสุดคุ้มแถมไม่ต่องเสียเงินสักแดงเดียว 5555 เงินน้าเขาหน่ะ ให้ไว้ดูแลยูนกิก่อนจะตีตั๋วไปสวิตแต่ต้องประหยัดๆหน่อยเดี๋ยวเงินรายเดือนที่น้าให้ไว้จะหมดซ่ะก่อน
  ผมจัดการล็อคประตูบ้านให้เรียบร้อย ก่อนจะเดินไล่ดูรอบบ้านว่ามีประตูหน้าต่างที่ยังไม่ได้ปิดอีกรึป่าว สงสัยยูนกิจะตามมาปิดเรียบร้อยแล้ว ผมจริงรีบขึ้นไปบนห้องของยูนกิทันทีเจ้าตัวเล็กคงหิวสุดๆแล้วล่ะมั้ง

"ยูนกิอ่าาา จินมาแล้ว"
"ง่อววว กิหิวจะแย่" ยูนกิว่าพลางดูดตะเกียบพลาง
"นี่ไง ซื้อมาให้แล้ว ไม่มีเห็ดด้วย"
"รู้ด้วยยย ^____^" เมื่อเห็นอาหารตรงหน้า เจ้าตัวขาวก็ยิ้มแก้มแทบปริ "ขอเบียร์ด้วยครับ"
"โนโนโน ไม่ได้นะ กิต้องกินจาจังมยอนก่อนเบียร์ค่อยทีหลังนะกินให้เสร็จก่อนโอเคมั้ย"
"โอเค ก็ได้ จินนั่งสิ่"
"ครับ" ยูนกินั่งกินส่วนของตัวเองเงียบๆผมก็เช่นกันรู้สึกว่าตอนนี้ผมกับยูนกิสนิทขึ้นมากแล้วล่ะเหมือนรู้จักกันมาเป็นปีๆทั้งๆที่รู้จักกันยังไม่ข้ามวัน
"น้าบอก...ตั้งแต่วันนั้นยูนกิก็เก็บตัวอยู่แต่ในห้องไม่ยอมออกจากห้องเลยยกเว้นตอนไปเรียนกับตอนน้าเรียก"
"อ่ะ เอ่อ...."
"กิไม่อยากเล่าก็ไม่เป็นไรนะ จินไม่บังคับ"
"ไม่ ไม่ กิเล่าได้"
"..."
"ที่จริงมันก็ไม่มีอะไรหรอก พ่อกิแค่ไปทำงานที่ญี่ปุ่นนะ"
"ห่ะ !! ไปทำงานที่ยุ่น แล้วทำไม..."
"ใช่ พ่อกิไปทำงานที่ยุ่นได้เดือนนึงแล้วล่ะ กินอยด์พ่อที่ไม่ยอมให้กิไปด้วย พอพ่อไปยุ่นได้นึงวัน น้าก็บอกมีโปรเจกต์ที่ต้องทำที่สวิต อาจะต้องไปอยู่ที่นั้นอีกนาน ก็มีพวกเขาแค่2คน แต่ทั้ง2คนต้องไปอยู่ต่างประเทศ กิไม่ชอบ กิก็เลยนอยด์ไม่ยอมออกมาข้างนอก ออกมาแค่ตอนไปรร. กับตอนน้าเรียกให้กินข้าว กิไม่อยากให้น้ากินข้าวคนเดียว กิจึงต้องออกมา อาทิตต่อมา น้าก็บอกว่าจะให้จินมาอยู่กับกิ น้ากลัวกิเหงา ตอนแรกกิก็ไม่ยอมให้จินมาหรอกนะ แต่กิลองคิดๆดูกิไม่อยากอยู่คนเดียว กิเป็นคนพูดน้อยนะที่จริง แต่กับจิน กิพยายามปรับตัว พยายามคุยกับจิน กิอยากสนิทกับจินนะ กิไม่สนิทกับใครง่ายๆหรอกนะ กิเชื่อใจจิน กิคิดว่าจินจะดูแลกิได้"
"กิ..."
"...ช่วงนี้ก็ช่วยเป็นผู้ปกครองกิด้วยนะ!!!"
   แอ่วววว กูก็นึหว่ายูนกิแม่งจะชวนกูอินเลิฟ! ดอกส์ ช่วยเป็นผู้ปกครองกิด้วยนะ เอ่อ ครับ คือดีครับ ยูนกิ!!!!!
.
.
.
"หมดแล้ววววว"
"เก่งมาก"
"ขอเบียร์ด้วยครับ"
"อยู่ในตู้เย็นน่ะ กินเย็นๆจะได้สดชื่น จินจะเอาจานไปไว้ในครัวกิหยิบเบียร์เองได้ใช่มั้ย?"
"ครับ ได้ๆๆ"
  ผมเดินเอาจานลงมาเก็บยังชั้นล่าง ค่อยล่างล่ะกัน ขอไปสุขใจกับเบียร์ที่รักก่อนนนนน บ้านนี้นี่แปลกเนอะหลังออกใหญ่โตและเงียบสงัดแต่ทำไมผมไม่รู้สึกกลัวเลยสักนิด
  ผมเดินขึ้นมาถึงห้องยูนกิ กระปองเบียร์1กระป๋องนอนกลิ้งอยู่ข้างตัวยูนกิ โหห แปปเดียวยูนกิหมดไปป๋องนึงล้ะ สงสัยจะคอแข็งจริง

"กี่ป๋องแล้วเนี้ยยูนกิ"
"เพิ่งป๋องที่2เอง จินมาดูหนังกัน"
"เรื่องไรอ่าาาา"
"พี่มาก เป็นหนังไทยอ่ะ สนุกมากเลยนะจิน"
  พูดจบยูนกิก็กระดกเบียร์ป๋องที่2รวดเดียวหมด ผมเห็นแบบนั้นจึงเปิดในส่วนของตัวเองบ้าง แล้วกินรวดเดียวจนหมด ผมน่ะพวกคอแข็ง10ป๋องยังผ่านมาแล้ว ยูนกิเปิดป๋องที่3ส่วนผมก็เปิดป๋องที่2
'เสียงกลองรบดังสนั่นเหล่าชายฉกรรจ์ปกปักษ์ปฐพี เฮ้!'
"เฮ้!" เสียงแอคโค่โดยมินยูนกิ

"จินดูอยู่ป่าววว เนี้ยยยย"
"ดูอยู่ครับ"
"เดี๋ยวเพื่อนของมากฮยอง กามมมลางง จะไปหานาคออมม่าาา เลี้ยววววว"
"เมาหรอยูนกิ!!"
"จะบ้าหรอจิน นี่เพิ่งหมดป๋องที่3เอง กิจาาา เมาได้ไง"
"แน่ใจนะกิ"
"อื้มมมมม มากฮยองอุ้มไอแดงออกมาแล้ววววว"
   ผมดูไปเรื่อยตอนนี้ยูนกิเปิดกระป๋องที่4ไปเรียบร้อยแล้ว ส่วมผมป๋องที่2เพิ่งหมดเอง ไม่น่ากินจาจังมยอนไปซ่ะมากเลย

'ครัวบ้านมาก ครัวบ้านนาค ครัวบ้านมากกับนาค'

"มากฮยองแม่งงงงงโง่ชิบบบ เพื่อนจะใบ้ว่า เผผผผ เสื้อออ แค่นี้เองงงง โหยยย ไม่ฉาาาหลาดเยยยย"
"กิ เมาแล้วใช่มั้ย?" เสียงลากยานขนาดนี้ผมว่ายูนกิแม่งเมาแล้วแน่ๆ
"ยางงงง ยางงงไม่มาววว ร้อนนนน กิร้อนนนน จินถอดเสื้อกิหน่อยยยย"
"ห่ะ !!!"
"กิร้อน ถอดเสื้อ เร็ว!!"
"อ่าาา ได้ๆๆๆ"  

'นั่นไง นั่นก็ผี นี่ก็เสื้อ ผีเสื้อ! ผี! เสื้อ! ผีเสื้อ!!'

"ฮ่าาาาฮ่าาา เดี่ยวมากฮายองงง ก่ารู้วหรอกว่านาคออมม่าา เอื๊อก เป็น อึ๊ก ผี!"
"กิ!"
"งื้ออออออ อึดอัด เน่เทสส ไทยย อึ๊ก ใช่ป๊าวววว  โอ๊ยย คันคอ ร้อนนนสัด อึ๊ก ขนาดเน่"

อึ๊ก อึ๊ก อึ๊ก อึ๊ก
"อ๊าาาาาาส์ หย่อยอ่ะ!"
"กิพอแล้ว กิเมาแล้วนะ พอๆ"
ผมดึงกระป๋องเบียร์ที่ยูนกิกำลังจะเปิดออกจากมือยูนกิ หน้าท้องขาวแบบนราบกระเพื่อมขึ้นลง กับหน้าอกที่ยุบเข้าออกอย่างรวดเร็ว รู้ถึงการทำงานหนัก แต่ก็แฝงไปด้วยความเซ็กซี่ เร้าใจเป็นที่สุด
  เมื่อดึงกระป๋องเบียร์ออกจากมืของยูนกิได้แล้ว ผมก็หันกลับมานั่งดูหนังต่อ

'จะรีบไปไหน นาคยังไม่ได้ใบ้เลย'

ป็อก!!

อึ๊กๆๆๆๆๆๆๆ
"เฮ้ย!! ยูนกิ! จินบอกให้พอไงทำไมไม่ฟังจิน ห่ะกิ!!!!"
"ชู่วววว กิอึดอัด กิจะถอด..."
  พูดไม่ทันร่างขาวบางตรงหน้าก็ถอดกางเกงฮิพฮอพสไตล์ออกอย่างรวดเร็ว เผยให้เหลือเพียงอันเดอร์แวร์ชิ้นเดียวที่ปกปิดร่างกาย    

 



กิอึดอัด กิจะถอด ...

#ODONWY

TWITTER :: Peter_Fairz

THANK :D SHALUNLA THEME
____________________________________________________________________

โย่วววววว ก็มาอัพตอน2แล้วอ่ะ ก็เร็วอ่ะ หุหุ
พอตเรื่องนี้มันแปลกๆนะ แปลกมากกก
สปอยนิดหน่อย ตอนหน้าก็จะจบแล้ว แล้วพูดเลยว่าฉากเรทจะโผล่มาแน่ๆ
เรทแค่ไหนก็ต้องรออ่านกันเลยนะจย้าาาาาาา วันเดย์วันไนท์วิทยูว นะค่าาาาา^^

CR.SHL