ONE DAY ONE NIGH WITH YOU(sf/os)

ลำดับตอนที่ #1 : 만나서반가워요(1) jinga

만나서...반가워요 ♡


ยินดี...ที่รู้จัก

(OS)

♡

♥

♡
 

“….ตั้งแต่ตอนนั้นยูนกิก็เก็บตัวมาตลอด จะออกมาก็ตอนที่ไปเรียนและน้าเรียกแค่นั้น เวลาที่เหลือทั้งหมดก็อยู่แต่ในห้อง”   หญิงวัยกลางคนเงียบไปครู่หนึ่ง

“….ใช้เวลาทั้งหมดไปกับการทบทวนหนังสือ อ่านการ์ตูน ดูอนิเมะ แล้วก็แต่งเพลง”

“น้าเคยชวนออกไปซื้อเสื้อผ้า เหมือนๆอย่างที่ยุนกิชอบทำ แต่เขาก็ปฏิเสธ “

“น้าเลยกลัวใช่มั้ยครับ ไม่กล้าให้ยูนกิอยู่คนเดียวใช่มั้ยครับ”

“ใช่ ตั้งแต่ตอนนั้นน้าก็จะอยู่กับยุนกิตลอด ตอนไปโรงเรียนน้าก็ไปส่ง กลับจากโรงเรียนน้าก็ไปรับ น้าไม่ได้ทำงานเสาร์อาทิตด้วย อยู่กับน้ายูนกิจึงไม่น่าห่วง แต่พอน้าต้องไปไกล มันทำให้น้ากลัวน้าไม่อยากให้ยูนกิอยู่คนเดียว”

“น้าเลยให้ผมย้ายมาอยู่บ้านนี้ และให้ผมดูแลยูนกิด้วยใช่มั้ยครับ”

“ใช่”

“แล้วยูนกิเขาไม่ว่าอะไรหรอครับ ยังไงก็บ้านยูนกิเขา อีกอย่างผมก็คนนอก ไม่ได้รู้จักกันมาก่อน”

“น้าบอกยูนกิเขาไว้แล้ว ยูนกิเขาก็อนุญาต”

“แต่..”

“ถือว่าน้าขอแล้วกันนะ น้าต้องไปแล้วเดี๋ยวไม่ทันเครื่อง”

“น้าครับ..”

“ไปรับไปส่งยุนกิ หาข้าวปลาให้ยูนกิด้วย ช่วงนี้หิมะเริ่มตกแล้ว ยูนกิไม่ชอบอากาศหนาว ยูนกิป่วยง่าย ยูนกิแพ้เห็ดทุกชนิด อาหารที่มีเห็ดทุกชนิดยูนกิกินไม่ได้ ยูนกิชอบกินเนื้อ ถ้ามีเนื้อยูนกิจะเจริญอาหารมาก ยูนกิทำอาหารไม่เป็น ยูนกิไม่ชอบอากาศหนาวและไม่ชอบใส่ผ้าหนาๆเวลายูนกิจะออกไปข้างนอกช่วยหาผ้าหนาๆให้ยูนกิด้วย แค่นี้แหละ ถ้ามีอะไรเพิ่มเติมน้าจะโฟนมาบอกอีกที ย้ำน่ะว่ายุนกิไม่ชอบอากาศหนาว”

“….”

“อ้อ อีกอย่างน้าไม่รู้ว่าจะต้องอยู่สวิตอีกนานแค่ไหน อาจสักครึ่งปี  1ปี หรือจนกว่าโปรเจกต์ที่สวิตจะเสร็จ แกต้องดูแลยูนกิให้ดีล่ะ เข้าใจมั้ย น้าไปล่ะ”

“…… ค- ครับ …. ฟู่วววว เหนื่อยน่าดูสิ่นะ”

  ♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥♥


 

  ตอนนี้ผมกำลังเดินสำรวจรอบๆบ้านอยู่ บ้านของยูนกินี่แม่งโครตอลังอ่ะจริง ใหญ่มากกกกก นี่มันบ้านในฝันของผมชัดๆ

     ชิบหาย!!!! จะเที่ยงแล้วผมยังไม่ได้ทำข้าวเที่ยงให้ยูนกิเลย ในตู้เย็นมีอะไรบ้างก็ไม่รู้ นึกได้ดังนั้นผมจึงรีบไปยังห้องครัวทันที เห็นแบบนี้ผมก็ทำอาหารเก่งนะครับ ไม่อยากจะโม้แหละ หุหุ เหมือนน้าจะเตรียมวัตถุดิบมากมายไว้ในตู้เย็นเรียบร้อย ยังใหม่ๆอยู่เลย ผมหยิบของออกมาจากตู้เย็นสองสามอย่าง จัดการทำอาหารในส่วนของผมและยูนกิจนเสร็จเรียบร้อย หอมน่ากินชะมัด ว้าวววววว!

   ผมทำอาหารเสร็จก็ปาไปเที่ยงครึ่งแล้ว ที่นี้ก็เหลือแต่ไปตามยูนกิลงมาทานสิ่นะ

 "เดี๋ยวน้าาา แล้วห้องยูนกิอยู่ไหนเนี้ย ซวยแล้วสิ่"  บ้านหลังใหญ่โตขนาดนี้ผมจะต้องเคาะประตูจนนิ้วพังแน่ๆ ยูนกินายอยู่ห้องไหนเนี้ย ส่งเสียงหน่อย ฮู้ววววววว! แปลกจังแหะ บ้านหลังใหญ่ขนาดนี้แต่ไม่มีแม่บ้านสักคน อินดี้ขนาดไหนเนี้ยยยย

    ผมเดินขึ้นบันไดมายังชั้นสองที่แยกออกเป็น2ฝั่งคือซ้ายและขวา มองจากข้างนอกนึกว่ามี3ชั้นซ่ะอีก "... เริ่มจากฝั่งซ้ายล่ะกัน"

   ผมสบถกับตัวเองเบาๆ ด้านฝั่งซ้ายค่อนข้างเงียบ มีห้องเพียงแค่ไม่กี่ห้องแล้วก็เป็นห้องใหญ่ๆทั้งนั้น ผมไล่เปิดประตูที่ละห้อง ห้องแรกที่เจอเหมือนจะเป็นห้องรับแขกแบบส่วนตัว เป็นประตูกระจกใส หน้าต่างกระจกมีม่านสีเขียวปิดอยู่ ดูแล้วให้ความรู้สึกสบาย มีโฮมเทียเตอร์ขนาดกลางตั้งอยู่ฝั่งนึงของห้อง ยูนกิของไม้ได้อยู่ห้องนี้สิ่นะ ไม่เห็นแม้แต่เงาเลย ผมเดินต่อไปยังอีกห้อง เป็นห้องขนาดใหญ่อีกเช่นเคย ประตูเป็นไม้หนา ผมเปิดเข้าไปถึงกับต้องตลึง นี่มันห้องดนตรีดีๆนี่เอง แบ่งออกเป็น2โซน โซนนึงมีเครื่องดนตรีวางอยู่ ส่วนอีกโซน เป็นห้องกระจก สำหรับพวกนักเต้นทำนองนั้น ผมเคยเห็นในทีวีอ่ะ ทั้ง2โซนถูกกั้นด้วยประตูไม้หนา เหมือนจะเป็นห้องเก็บเสียงด้วยล่ะ ห้องนี้ก็ไม่มีสิ่นะ ผมเดินทอดน่องไปยังห้องต่อไป เป็นห้องสุดท้ายของฝั่งนี้ ห้องนี้ค่อยข้างมืด ไม่ค่อนข้างอ่ะ โครตมืด พอสอดส่องสายตามองดูดีๆก็ถึงบางอ้อ แม่งเอ้ยยยย จะรวยห่าเหวอะไรนักหนาว่ะ นี่มันห้องดูหนังดีๆนี่แหละครับ ถอดแบบออกมากจากโรงหนังจริงๆด้วยล่ะครับ ห่าราก รวยไปแล้วววว เมื่อผมเดินทั่วฝังซ้ายแล้วยังไม่เห็นยูนกิผมเลยเดินกลับไปทางเดิม แล้วก้าวผ่านไปยังฝั่งขวา ฝั่งนี้ก็เป็นห้องใหญ่ๆ เพียงไม่กี่ห้องเหมือนฝั่งซ้าย ห้องแรก เป็นห้องหนังสือ หนังสือเก่าใหม่ถูกวางไว้ในห้องนี้แบ่งออกเป็น2โซน โซนล่างและบน เหมือนโซนบนเป็นโซนสำหรับอ่านหนังสือ มีหนังสือเรียนประปรายวางเกลื่อนอยู่บนโซฟาและโต๊ะหรู เมื่อไม่มียูนกิผมก็เดินออกมาเข้าไปยังอีกห้อง ห้องที่ผมกำลังยืนอยู่นี้เป็นห้องนี้โครตให้ความรู้สึกอบอุ่น มันเป็นห้องนั่งเล่นโซฟาหรูหรา    โฮมเทียเตอร์ชุดใหญ่เด่นตระหง่านอยู่ตรงหน้าผมรอบห้องเป็นผนังกระจกปิดด้วยผ้าม่านสีฟ้า ห้องทั้งห้องก็ถูกเนรมิตให้เป็นสีฟ้าเช่นกัน ผมเดินไปเลิกม่านดู ทำให้มองเห็นด้านล่าง สระน้ำ โต๊ะตัวเล็กตัวน้อยเหมาะสำหรับจัดปาร์ตี้ริมสระ ต้นไม้น้อยใหญ่ที่ถูกจัดตกแต่งอย่างดี ผมสำรวจมาแล้วตรงนั้นน่ะ มันมีซุ้มสวนดอกไม้ด้วยนะโรแมนติคสุดๆ จนห้องสุดท้ายผมก็ยังไม่เห็นแม้แต่เงายูนกิ เหนื่อยล่ะน่ะ!!!

   ผมเดินกลับไปยังโถงทางเดิน ยูนกิหายไปไหนเนี้ยไหนน้าบอกยูนกิไม่ออกไปไหนไง แต่ทำไมบ้านหลังนี้แม่งไม่มีห้องนอนเลยว่ะ แล้วคืนนี้ผมจะนอนตรงไหน อ๊ากกกกกก ผมเดินกลับไปยังทางเดิม ฝั่งซ้ายเดินไปจนสุดทาง เท่านั้นแหละผมนี่แทบหงายหลัง บนไดเกือบวน ยาวทอดไปยังชั้น3ของบ้าน ผมเดินขึ้นไปตามทางอย่างช้าๆ บ้านหลังนี้3ชั้นจริงๆด้วยแหะ เดินมาเรื่อยๆจนจะกับประตูห้องห้องนึงสีขาว มีโพสอิทแปะไว้ว่า

'อยู่ในห้อง จะเรียกก็กดกริ่งซ่ะ'

ไหนว่ะกริ่ง ไม่เห็นจะมี โว้ยยย ไม่สนแล้ว หิวข้าวจะตายชัก ผมเปิดเข้าไปดีนะที่ยูนกิไม่ได้ล็อกประตู เชี่ยยยยย!!! ห้องแม่งใหญ่กว่าหอตรูอีก พ่อเจ้าแม่เจ้า จะใหญ่อภิมหาใหญ่ไปไหน ยอมแล้วทูลหัวอยากมีผัวเป็นยูนกิ เห้ย!! ไม่เกี่ยวๆๆเฟ้ย!!

"กิหิ๊ววววววววววว !!!!!!!!"  

    ร่างขาวบางร่างนึงนุ่งผ้าขนหนูปิดบังท่อนล่างเดินออกมาจากทางด้านนึงของห้องนอน ท่อนบนเปลือยเปล่าเผยให้เห็นหยดน้ำที่เกาะอยู่ตามแผงอก มือขาวเรียวกำลังใช้ผ้าผืนเล็ก ขยุ้มผมเพื่อเช็ดน้ำบนผมให้หมดไป ยอดอก สีหวานเต่งตึงน่าดูดดึงเสียจริงๆ

    ร่างขาวตรงหน้าช่างยั่วยวนผมเสียเหลือเกิน มากซ่ะจนตรงนั้นของผมปวดหนึบไปหมด

 "อะ อะ เอ่ออออ...."

 "เห้ยย!!!! นาย!! อ๊ากกกก!!"

   ร่างขาวของยูนกิสะดุ้งจนสุดตัวแล้ววิ่งกลับไปยังทางเดิมอีกครั้ง ผมที่ตะลึงกับผิวขาวเนียนยังยืนนิ่งไม่ไหวติง นานเท่าไหร่ ผมก็ไม่รู้ รู้สึกตัวก็ตอนที่มีนิ้วเล็กๆมาจิ้มๆที่แขนของผม

"นี่ๆ! กิหิว กิหิวข้าว"

"ขะ ขะ ขาว เห้ย! ข้าว ข้าวหรอ"

"อื้มม ใช่ กิหิวข้าว กิหิวอ่าาาา"

   ร่างเล็กของยูนกิเบะปากน้อยๆ พร้อมเรียกหาข้าว ไม่เห็นจะเข้าถึงยากตรงไหนเลย น่ารักจะตาย เนอะ ยูนกิเนอะ

"หึหึ ข้าวหรอ ผมทำไว้ให้ยูนกิแล้วล่ะ อยู่ในครัวน่ะ ลงไปกินข้าวนะครับเด็กน้อย"

"กิไม่ใช่เด็กน้อยนะ! อ่ะนี่เดี๋ยวเช็ดผมให้กิด้วย น้าไม่อยู่นายก็ต้องทำให้กิ เข้าใจมั้ย!"

"ครับ เข้าใจแล้วครับ"

     ผมรับผ้าขนจากยุนกิมาพาดบ่าไว้ ก่อนจะยืนมองยูนกิอยู่อย่างนั้น ไม่รู้ทำไม ผมรู้สึกอยากกลืนกินผิวขาวๆของยูนกิขนาดนี้ ทั้งที่นี่เป็นเพียงแค่การพบกับครั้งแรกของผมกับยูนกิ แต่ผมกับรู้สึกว่าคนตัวเล็กตรงหน้าช่างหอมหวาน เย้ายวนผมช่ะเหลือเกิน...

 "กิหิวววววว"

 ..... ยิ่งเวลาออดอ้อนยิ่งน่ารัก อยากแดกเด็กม.ปลายพี่ปี3จะผิดมั้ยยยย

 

อยากแดกยูนกิเฟ้ย!!!!!!

#ODONWY

TWITTER :: @Peter_Fairz

THANK :D SHALUNLA THEME
____________________________________________________________________

CR.SHL

 

เอ้ววววว เปิดชอร์ทฟิคแล้วทั้งๆที่น้องครับยังไม่จบ 5555
ค้างน้องครับไว้ก่อนล่ะกันเนอะ นี่ก็ฝากด้วยนะ ยังไงก็จะลงให้จบเร็วๆ
มีแค่3ตอน ไว้จะรีบลงให้เร็วที่สุดเลยยยยย คงคอนเซป 1วัน1คืนนะ เรื่องนี้ไม่ยืดชัวร์