ลำดับตอนที่ #3
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #3 : P1 ชะตาพลิกผัน
ตัวละครขอดองไว้ก่อน
เอานี่มาลงให้แทน แล้วจะหายหัวไปอีกยาว
. . . . .
. . .
.
ณ สวนสาธารณะในกรุงเทพ<อ๊ะ! มีมั้ย?-.->
เฮ้อ...อากาศสดชื่นดีจัง
ในขณะนี้ฉันกำลังเดินเล่นอยู่ค่ะ อ๊ะ! ไม่ได้นัดกับใครเอาไว้หรอกนะ ก็ฉันยังไม่มีแฟนนี่นา เพื่อนๆวันนี้ก็ไม่ว่าง ทางครอบครัวก็เริ่มปล่อยๆฉันให้ดูแลตัวเองบ้างแล้วหละ ถึงแม้จะยังห่วงฉันโอเวอร์สุดๆก็ตามเถอะ-_-
เออ จริงสินะคุยด้วยมาตั้งนานแล้วยังไม่ได้แนะนำตัวกับนักอ่านเลย
ดีค่ะฉัน ฟิน เป็นสาวน้อยธรรมดาๆคนหนึ่งที่เริ่มจะไม่ธรรมดาซะแล้วหละ-_-<เราไม่ได้ไปcopนิยามการ์ตูนเรื่องไหนมานะแค่บังเอิญไปเหมือนเอง อันนี้ความจริงไม่ได้โม้> แหม~ก็มันช่วยไม่ได้นี่นาฉันหนะดันไปเป็นเพื่อนกับเจ้าชายนักเชือดแห่งวาเรียซะแล้วหนะสิ
<ขอเล่ารายละเอียดฟินแค่นี้นะ เดี๋ยวคนที่รู้อยู่แล้วจะเบื่อกันซะก่อน ส่วนคนที่ไม่รู้ก็ไปอ่านได้ใน short fic reborn เบลหนีเที่ยวสงกรานต์/short fic reborn[B] ฟินเที่ยวอิตาลี คือเรื่องนี้เป็นฟิคต่อของสองเรื่องนั้นหนะ>
ไปดูทางนั้นต่อดีกว่าแฮะ
ในตอนที่ฉันกำลังจะเดินต่อนั่นเอง
~ตึง ตื้อดื้อ ตึง ตือดื่อดึ้ง~
โปรดอย่างงเสียงเรียกเข้าโทรศัพท์ฉันเองแหละ=-= อีกอย่างเสียงเรียกเข้าเสียงนี้ฉันตั้งไว้เป็นพิเศษเลยหละสำหรับคนๆหนึ่งโดยเฉพาะ
“ไงเบล” นั่นคือคำแรกที่ฉันพูดเมื่อรับสาย
((ชิชิชิ ดีฟิน เจ้าชายว่าจะทักตั้งนานแล้วรู้ได้ไงว่าเป็นเจ้าชายถึงขันจำเบอร์กันเลยรึไง?)) เสียงสดใสของเบลดังมาตามสาย
“นายดูว่าฉันขยันขนาดนั้นเลยรึไง-_-^”
((ชิชิชิ เจ้าชายก็ว่างั้น เมมชื้อเจ้าชายไว้หละสิ))
“แอ๊ดๆ ผิด! ลองใหม่ซิคุณเจ้าชายอัฉริยะ^^คิกคิก” ฉันหัวเราะแหย่เบลเล่น
((ชิชิชิ กวนเจ้าชายหรอ~))
“ฮะๆ เปล่าซะหน่อย^0^”
((อืม~ครั้งนี้เจ้าชายยอมแพ้ก็ได้เฉลยมาดิ-3-))
“โอเค คำตอบก็คือ...ฉันตั้งเสียงเรียกเข้าสำหรับนายไว้โดยเฉพาะ เพราะงั้นพอนายโทรมาฉันก็จะรู้ได้ทันที”
((ชิชิชิ ฟินขี้โกงนี่นา...))
“โกงตรงไหน-w-” ฉันขัดขึ้นมาก่อนที่เบลจะพูดจบประโยค ด้วยความที่อยากแหย่เบลเล่น
((ไม่ต้องมาแหย่เจ้าชายเล่นเลยนะ ชิชิชิ))
“โห่~เซ็งเลยอะเบล-3-”
((ช่วยไม่ได้ มาโกงกันก่อนเอง))
“มะ...”
((ไม่ต้องมาแก้ตัวด้วยว่านายพูดไม่ครบเอง))คราวนี้เบลขัดฟินบ้าง
“เออ ก็ได้ไม่ใช้คำนั้นก็ได้( -0-)”
((ชิชิชิ ไม่น่าไว้ใจเลย พูดมาให้ครบสิ)) เบลเอ่ยอย่างรู้ทัน
“รู้ทันกันอีกแล้ว ฉันก็แค่จะพูดว่า นายตอบไม่ตรงกับคำถามเอง”
((ว่าแต่ทำไรอยู่หงะ?))
“เดินเล่นที่สวนสาธารณะ ว่าแต่เบลเถอะไม่ทำงานรึไง?”
((ชิชิชิ ยังไม่ถึงเวลาเจ้าชายออกโรง))
“เฮ่! งั้นก็รีบวางสายเลยเดี๋ยวก็แผนล่มหรอก”
((ชิชิชิ ก็ได้งั้นก็บ้ายบี~))
เมื่อวางสายจากเบลไปฉันก็เดินไปซื้อน้ำที่ร้านข้างทาง
ยังร่าเริงไม่เปลี่ยนเลยนะเบลเนี่ย...น่าอิจฉาอยู่เหมือนกันแฮะ
โอ๊ะ!ช่างมันๆ เราก็หาอะไรทำบ้างดีกว่า
อืม...นี่ก็เริ่มเย็นแล้วกลับดีกว่าเดี๋ยวแม่โทรมาตามอีก-_-
ในตอนที่ฉันกำลังเดินไปที่ถนนนั้นเอง...
อะไรหนะ? มีงานอะไรงั้นหรอ?
ว่าแล้วฉันก็เปลี่ยนเป้าหมายไปที่กลุ่มคนทางนั้นแทน เฮ่ๆอย่ามามองฉันด้วยสายตาแบบนั้นนะ-*- ฉันได้ไม้เป็นพวกจุ้นจ้านสักหน่อย ฉันก็แค่เป็นพวกที่อยากหาอะไรสนุกๆทำไปวันๆก็แค่นั้นเอง <อันนี้WTรับประกันให้ได้ค่ะ>
เมื่อฉันเดินมาถึงใกล้ๆกับที่คนมุงดูกันอยู่ก็พบกับป้ายๆหนึ่งที่พิมพ์ไว้ว่า
สำหรับคนที่เก่งภาษาอังกฤษพอตัว
มีความสามารถด้านศิลปะป้องกันตัว
หาข้อมูลเก่ง และต้องการรายได้
ใครสนใจก็เข้ามารับการทดสอบ สำหรับพวกอยากวัดความสามารถของตตัวเองในสองด้านแรกก็สามารถมาวัดได้ ทางเราจะทำใบประเมินให้โดยไม่เสียค่าใช้จ่ายใดๆ
อ๋อ~เพราะแบบนี้เองสินะถึงได้มีพวกวันรุ่นที่ดูชอบอวดพลังความสามารถของตัวเองมาเข้าแถวกับเยอะแยะ=-=
อืม...เราก็เอาด้วยดีกว่า เล่นๆก่อนกลับบ้าน
ว่าแล้วฉันก็เข้าไปต่อแถวหลังวัยรุ่นพวกนั้นบ้าง
“นี่ๆสาวน้อย” ผู้ชายที่อยู่หน้าฉันหันมาทักเมื่อเห็นฉันมาต่อท้ายแถว
“โทษนะฉันว่าฉันก็อายุพอๆกับนาย ช่วยอย่าเรียกว่าสาวน้อยได้มั้ย-*-?”
“ฮะๆ โอเคๆ^O^ ว่าแต่เธอมาเข้าแถวเพื่ออะไรหรอ?”
“ไม่มีเหตุผลที่ต้องตอบ” ฉันตอบผู้ชายคนนั้นด้วยหน้าเซ็งๆ
“เอาน่า ตอบหน่อยฉันรอมาตั้งนานแล้วยังไม่ถึงคิวสักที่ คุยเป็นเพื่อนหน่อยสิ”
“ก็ได้...” ฉันตอบไปแบบเอือมระอาเมื่อเท่าที่ดูถ้าฉันไม่ยอมตอบจะต้องรำคาญหมอนี่ตื้อไปอีกนาน-_-
“เรื่องเงินก็น่าสนอยู่เหมือนกัน แต่ก็ไม่ได้หวังอะไรมาก”
“งั้นก็มาวัดความสามารถด้วยงั้นสิ”
“อืม”
“แต่ถ้าวัดภาษาอังกฤษฉันว่าเธอไปวัดจากโรงเรียนสอนพิเศษดีกว่านะ”
“ก็ฉันจะวัดทั้งสองอย่างเลยนี่นา ถ้าแบบนี้คุ้มกว่าจริงมั้ย?”
เมื่อฉันตอบแบบนั้นไปหมอนี้ถึงกับเหวอไปนิดๆเลยหละแต่อยู่ๆก็เริ่มยิ้มแปลกๆ-_-* ไม่น่าไว้ใจเลยแฮะ
“เฮ่พวก!” นั่นไงตรูว่าแล้ว-_-*
“เออ ได้ยินแล้วเว้ย”
“ฉันด้วย สาวน้อยคนนี้จะวัดความสามารถด้านศิลปะการป้องกันตัว ฮ่าๆๆ^O^”
“กรุณาหยุดทำท่าทางน่าเกลียดๆแบบนั้นด้วยค่ะ-*-”
“โหย~ฉันทำน้องสาวผู้แสนจะเรียบร้อยหน้ามุ่ยซะแล้ววะ”
“แหม~อย่าเพิ่งโกรธสิจ๊ะน้องสาว^^”
“พวกนายเนี่ยก็รู้ว่าเธอไม่ชอบยังจะเรียกอีกนะ”
“แกเนี่ยไม่ต้องมาทำเป็นพระเอกเลยนะเว้ย”
“แต่ฉันว่าทำบ้างก็ดีนะค่ะ-_-” ฉันเอ่ยแทรกขึ้นมา
“ว่าว! เธอชอบเพื่อนฉันแล้วหรอเนี่ย”
“แกเนี่ยมันเสน่แรงจริงวะ”
“ไม่ใช่ค่ะ-*- ฉันไม่ได้ชอบเพื่อนคุณ”
“อ่าว...เซ็งเลยงั้นพวกฉันก็ไม่จำเป็นต้องพูดดีๆแล้วสินะ”
“ชิ อะไรกันคิดว่าเธอจะหลงฉันแล้วเสียอีกแบบนี้ฉันก็อดกินเธอหนะสิ”
“เฮ่อ...” ฉันถอนหายใจด้วยความหน่ายจิต=-=
“ฉันว่าคุณแทรงทำแบบเมื่อกี้จะดีกว่านะคะไม่อย่านั้นพวกคุณมีหวังอดได้แอ้มผู้หญิงดีๆ และไร้เดียงสาแน่ๆคะ”
O-O <<หน้าของสามคนนั้น
-_-^ <<และนี่หน้าฉันเอง
“แถวขยับแล้วค่ะ เดินขึ้นหน้าดีกว่านะคะ” ฉันพูดเรียกสติทั้งสามคน
เมื่อได้สติทั้งสามคนนั้นจึงเดินตามแถวไป
“นี่ฉันชักสนุกแล้วสิ” อยู่ๆหนึ่งในนั้นก็หันมาพูดอีกทำให้อีกสองคนที่เหลือหันกลับมาด้วย
“จะเล่นอะไร?” ฉันถามกลับสั้นๆ
“หึหึ มาพนันกันถ้าเธอแพ้เธอต้องไปกินข้าวกับพวกเรา”
“กินข้าวหรือว่าอะไรกันแน่- -++” จากที่มีหางเสียงตอนนี้เริ่มไม่มีแล้ว
“ฮะๆ เธอนี่มันรู้มากจริงๆ แน่นอนระหว่านนั้นเธอถูกพวกฉันลวนลามแน่แล้วก็ห้ามขัดด้วย!” ไอชายคนนั้นพูดพลางทำท่าเคลิ้มคิดไปไกล
น่าเกลียดจริงๆ -*-
“แล้วพนันอะไรหละ?” ฉันยิงคำถามกลับ “ไม่บอกก็อด! ถ้าบอกยังมีลุ้น”
“ฮะๆ ได้! มาพนันกันว่าใครจะมีฝีมือด้านการต่อสู้มากกว่ากัน ถ้าเธอได้ไม่ถึงครึ้งของพวกฉันที่น้อยที่สุดเธอก็แพ้! ว่าไง”
“แล้วถ้าฉันมากกว่าพวกนายทั้งสามคนหละ?”
“โว่~ มากไปมั้ยคุณ มากกว่าทั้งสามคนเนี่ยนะ”
“เอาแบบนี้ดีกว่าถ้าเธอได้มากกว่าพวกฉันที่มากเป็นที่สองให้เลือกมาเลยว่าจะเอาอะไร แล้วถ้าดันได้มากกว่าพวกฉันทุกคนจริงๆฉันยอมให้เธอของอะไรพวกฉันเลยก็ได้!”
“ใช่ เอามั้ยหละฉันให้สามข้อเลย”
“ทั้งสามคนเลยเอ้า!”
“ตกลง^^ ฉันรับท้าพนัน! ถ้าฉันได้มากกว่าพวกนายที่มากเป็นที่สองฉันขอให้...อืม~พวกนายไปเลือกเอาเองแล้วกันว่าใครจะทำอะไร^w^”
เมื่อเห็นฉันยิ้มแบบไม่น่าไว้ใจสักเท่าไรทั้งสามคนนั้นจึงหันไปปรึกษากันแล้วหันมาพยักหน้ารับ
“อย่างแรก!ไปซื้อน้ำแดงจากร้านนั้นแบบเข้มข้มมา...”
“เธอจะดื่มรึไง เดี๋ยวฉันไปซื้อให้ฟรีๆเลยก็ได้”
“ยังไม่จบฟังก่อนสิ! ซื้อแล้วก็ไปยืนตรงนั้นพร้อมตะโกนให้คนหันมาดูจากนั้นก็ราดน้ำที่ซื้อมานั่นแหละราดตัวเอง ถูกให้ทั่วตัวเลยนะ”
พอฟังจบพวกนั้นก็เริ่มหน้าเสียกันแล้ว คิกคิก สะใจจัง
“ข้อสอง! เดินไปบอกผู้ชายห้าคนว่าคบกับผมนะครับแล้วเอามือคนนั้นแหละมาจุ๊บ แต่ถ้าเป็นคนที่มีแฟนแล้วลดให้เหลือสองคนพอ”
=[]=^ <<หน้าทั้งสามคน
“ข้อสุดท้าย! เดินไปขอให้ผู้หญิงสามคนตบหน้าเอาให้แรงๆนะไม่แรงเอาใหม่”
“แล้วแรงขอเธอมันเท่าไหนหละ?”
“ก็ให้ฉันได้ยินเสียงเพี๊ยะ!ก็พอ แต่ยังไม่พอนะหลังจากนั้นต้องมาให้ฉันชกหนึ่งหมัดไม่ก็ให้เพื่อนนายอีกสองคนชกคนละทีเลือกเอาเอง อ๋อต้องมีเสียงเหมือนกันนะ”
โอ้ย สะใจตริงๆวุ้ย พวกนี้หน้าเหวอไปเลย ก๊าก~
“ตามนั้น!” ในที่สุดสามคนนั้นก็ตอบรับ
เสร็จฉันหละ ขอแค่มากกว่าคนที่สองก็สะใจแล้ว คิกๆ
“ว่าแต่แถวมันไปเร็วขึ้นนะว่ามั้ย?” ฉันถามความเห็นสามคนนั้น
“อืม...จริงด้วยแฮะ แต่ไม่ใช่แค่นั้นนะทุกคนที่ออกมาช่วงนี้หน้าเละกันมาทั้งนั้นเลยแฮะ”
“โถ่!คิดอะไรมาก ก็แค่ไร้ฝีมือหละน่า”
ยังจะถากถางคนอื่นอีกนะ=-=อย่าให่ฉันเห็นว่าโทรมออกมาเหมือนกันหละแม่จะหัวเราะเยาะให้
ในที่สุดคนแรกในพวกนั้นก็ได้เข้าไป
“คอยดูคะแนนของฉันดีๆก็แล้วกัน”
ยังจะมีมาอวดอีก=-=
หลังจากนั้นสามนาที...
“เฮ้ย!ไมแกโทรมขนาดนั้นวะ!?”
ว่าว~สภาพสวย ตาม่วงปั้ด ปากเลือดออก แขนก็ท่าจะเดี่ยง
“ไงสถาพไม่จืดเลยนะ” ฉันทัก “ได้กี่คะแนนหละ?”
“25”
“เต็มเท่าไหร่วะ อย่าบอกว่าร้อยแล้วแกได้แค่นี้นะเว้ย!”
“เออ เงียบไปเลย-*-”
“คนต่อไป” เสียงจากด้านในเรียกออกมา
หลังจากนั้นห้านาที ไอคนที่เข้าไปก็ออกมา
ว่าว~คนนี้ก็สภาพสวย ขาเป๋ แขนเดี้ยง หน้าก็โทรม
“เออ แกได้เท่าไหร่เนี่ย?”
"50”
คิกๆ ได้แค่ครึ่ง
“เออคนที่จะทดสอบภาษาอังกฤษเข้ามาเลยนะถ้ามี แล้วก็ที่จะทดสอบพลังด้วย เข้ามาพร้อมกันเลย”
เมื่อได้ยินดังนั้นทั้นฉันและอีกคนที่เหลือก็เลยเข้าไปพร้อมกัน
“เออ ทดสอบอย่างเดียวหรือว่ายังไงครับ”ผู้ชายที่น่าจะอายุเท่าๆฉันถาม
“ทดสอบทั้งสองอย่างแล้วก็ลองเรื่องงานด้วยคะ”
คนนี้ดูมีความรู้มากกว่าพวกนั้นเยอะเลยแฮะ อาจจะเป็นเพราะแว่นตากับผมสีน้ำตาลอ่อนนั่นก็ได้ แต่จะเพราะอะไรก็ช่างมันเถอะ
“งั้นเริ่มหละนะครับ”
หลังจากนั้นพวกเราก็เปลี่ยนมาคุยภาษาอักฤษกัน แต่ก็ไม่ได้นานเท่าไรหรอกเขาบอกว่าฉันผ่านได้97คะแนน
“แล้วเรื่องฝีมือการหาข้อมูลของคุณหละครับ?”
“ขึ้นอยู่กับว่าเป็นข้อมูลแบบไหนค่ะ”
“อืม...ส่วนใหญ่จะต้องเดินทางไปรวบรวมรายละเอียดครับ”
“งั้นก็คงสัก60-70% ค่ะ” ฉันตอบไปตามตรงเพราะฉันคงไม่ได้ไปไหนมาไหนไกลๆบ่อยๆหรอ ป๊ากับแม่ฉันขี้เป็นห่วงจะตาย
“อืม...ถ้าอย่างนี้ก็คงต้องดูฝีมือด้านที่เหลือของคุณแล้วหละครับ”
“ได้ค่ะ” ว่าแล้วฉันก็ลุกขึ้น
“ช่วยใส่อุปกรณ์พวกนี้เพื่อวัดความสามารถด้วยครับ”
“ไฮเทคจังแฮะ”
ชักตื่นเต้นซะแล้วสิว่าจะเจออะไรกันนะ ก็แหมพวกนั้นสะบักสะบอมกันออกไปหมดเลยนี่นา
เมื่อมาถึงสถานที่ทดสอบ
“คราวนี้เป็นสัตว์กินพืชตัวเมียงั้นหรอ” เมื่อเข้ามาฉันก็ได้รับการทักทายจากผู้ชายผมสีดำสนิด ตาสีน้ำเงินเข้มที่แสนจะเย็นชากับเสียงที่เหมือนน้ำแข็งเป๊ะๆ
“สัตว์กินพืชตัวเมียงั้นหรอฟังแล้วมันฉุนเหมือนกันแฮะ” ฉันพูดตอบกลับไปบ้าง
“ก็มันจริงนี่”
“จริงยังไง?”
“เดี๋ยวคุณก็ถูกผมควั่มแพ้ราบคราบแล้วหละ”
“ไม่แน่หรอ...”ในตอนนั้นเองผู้ชายคนนั้นก็พุ่งเข้ามาหาฉันอย่างเร็ว!
“!!!” ฟิน
เมื่อเป็นแบบนั้นฉันจึงยกมือขึ้นมากันโดยอัตโนมัติ แล้วก็ได้รู้ว่าอาวุทที่เขาใช้นั้นคือทอนฟา
“ผิดคาดเหมือนกันที่สัตว์กินพืชอย่างเธอกันทันแต่ว่าครั้งนี้โดนแน่”
เมื่อพูดจบเขาก็ฟาดทอนฟาลงมาอีกครั้ง
“ชิ ฉันไม่ยอมหรอก!” ว่าแล้วฉันก็ก้มตัวหลบจากนั้นก็ปล่อยหมัดเข้าที่ท้องของหมอนั้น
แต่ผิดคาดเขากลับหลบทัน!
“แบบนี้ค่อยคุ้มกับที่เสียเวลาหน่อย เธอชื่ออะไร?”
“ฟิน แล้วนายหละ?”
“ฮิบาริ...ฮิบาริ เคียวยะ” <เอาหละชื่อออกมาซักที่จะได้เรียก:P>
เมื่อพูดกันเสร็จฮิบาริก็เข้าจู่โจมอีกครั้ง แต่น่าแปลกใจที่ว่าทั้นฟินและฮิบาริต่างก็ผลัดกันรุกผลัดกันรับ ถึงแม้ว่าฟินจะใช้ฝีมือเกือบเต็มที่แล้วก็ตามแต่ก็ยังได้แค่สูสีกัฮิบาริที่ใช่ความสามารถไปเพียง43%เท่านั้น
แต่ก็นะสู้กับฮิบาริ ผู้พิทักษ์ที่แข็งแกร่งมากที่สุดของวองโกเล่อยู่นี่นา
ผลัค!
ในที่สุดฮิบาริก็จบเกมเป็นฝ่ายชนะไป
“ฮิบาริ นายเนี่ย แฮกๆ เก่งจริงๆแฮะ” ฟินพูดพลางปาดเหงื่อ
“เธอก็ใช้ได้เหมือนกัน ถึงจะเทียบฉันไม่ติดก็เถอะ” พูดเพียงแค่นั้นฮิบาริก็เดินจากไป
“นี่ครับผลของคุณเดี๋ยวทางเราของทราบเบอร์ของคุณหน่อยนะครับจะได้ติดต่อกลับไป”
“ค่ะ ว่าแต่คุณชื่อ?”
“อิริเอะ โชอิจิครับ^-^”
“งั้นก็ขอตัวก่อนนะค่ะอิริเอะ”
ว่าแล้วฉันก็เดินออกมาหาเจ้าพวกนั้นที่ยืนรอดยู่ด้วยความมั้นใจ
“ว่าไงนายได้เท่าไหร่?”
“24”
“YES! ฉันชนะ^-^” กะแล้วเชียวฉันชนะใสๆ “ฉันได้...”
ว่าแล้วก็โชว์คะแนนที่ได้มาให้พวกนั้นดูจนพวกนั้นตาค้างแข็งทื่อไปเลย ฮาๆๆ ระดับมันต่างกัน ของฉันได้ตั้ง80คะแนน ต่างกันอยู่หลายขุม!
“เอาหละได้เวลาทำตามสัญญาแล้ว”
“ฮึ้ย!” พวกนั้นทั้งสามคนทำสีหน้าเจ็บใจไปตามๆกัน
“จะให้ทำอะไรหละ ว่ามา”
“นายทำที่ฉันบอกไปทั้งสามอันนั้นก็แล้วกัน^-^” เปิดประเดิมคนแรกเลยจ้า~
เพื่อนหมอนี่ก็ดีจริงๆยืนดูพร้อมกับหัวเราะไปกับฉันอีกแหนะ
เมื่อคนแรกจบไปพร้อมกับความสะใจ คนต่อมาก็เริ่มลุ้นต่อ
“ข้อแรกไปรำรอบเก้าอี้ตัวนั้นพร้อมร้องเพลงรำชาวเกาะ>-<”
“ข้อสอง! กระโดดตบหน้าตัวเองแล้วร้องเอ๋งๆสิบครั้ง ไม่ดังนับใหม่ตั้งแต่แรก”
“สุดท้าย แต่ให้ทำอันแรก ไปกอดผู้ชายคนนั้นซะ” คิกๆ โอ้ย!สะใจเป็นบ้า ก็ที่ฉันชี้ไปหนะคือผู้ชายตัวใหญ่ผิวดำล้ำบึก
555 พอทำหมอนั้นก็ถูกเหวี่ยงกลิ้งกับพื้นไปสิบตลบเลยหละ โอ้ย! ขำเป็นบ้า
พอจบของคนที่สองไปคนสุดท้ายที่เหลือก็อย่างได้หวังว่าจะรอด-w-หึหึ
“อะ อันนี้เพื่อพวกนายโดยเฉพาะ ยกเว้นนายที่โดนสั่งนะ” เมื่อฉันเริ่มพูดพวกนี้ก็เริ่มเสียว “พวกนายสองคนหนะ ให้เวลาหนึ่งนาทีตืบไอนี้ตามใจเลยที่มันหัวเราะเยาะ”
=[]=;; <<คนที่จะโดน
ตุบ ตับ ตุบ ตับ
พลัค! อัก!
“หมดเวลา” เฮอๆสภาพดูไม่จืดมากกว่าเดิมอีกหงะ=-=
“ต่อไปก็ หอมแก้มสองคนที่ตืบนายเป็นการขอบคุณ” ก๊าก หน้าเหวอกันครบ
“สุดท้ายเอาเงินมาสามร้อยค่ารถกลบบ้านฉัน-_-” คิกๆเอาหน้าด้านๆแบบนี้แหละ ช่วยไม่ได้นี่นาก็ต้องมาคุมพนันพวกนี้เย็นแล้วเนี้ยเอาค่ารถมาเลย!
เย้ เย เมื่อกลับถึงบ้านฉันก็หลับอย่างมีความสุด^-^
แต่เช้าวันต่อมาฉันก็ได้รับSMSจากอิริเอะ
...คุณได้รับมอบหมายให้ช่วยงานแก๊งมาเฟียวองโกเล่แฟมมิลี ห้ามเปิดเผย และห้ามปฎิเศษแล้ว...
บรรลัยแล้วไง เบลอยู่ว่าเรียแล้วแบบนี้เป็นศัตรูกันมั้ยเนี่ย!=[]=
งานเข้าแล้วฉัน!!! TTOTT
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น