ลำดับตอนที่ #6
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #6 : P4 บังเอิญ
ที่พักเนี่ยก็ใหญ่ชะมัดเลยแฮะ=-=
หลังจากฟินจัดการโทรรายงานพ่อแม่และเก็บของเสร็จแล้วก็ลงมานั่งบนเตียงขนาดคิงไซด์<ใหญ่ไปไหน=-=ของจริงไม่มีหรอรางวัลแบบนี้>ในห้องพักที่ติดหรูอย่างแรง!
โทรหาเบลดีกว่า
ตื๊ด...ตื๊ด...
((ชิชิชิ ใครหนะ?))
“ทายดิ”
((หืม~ฟิน โทรมาไมเนี่ยค่าโทรมันแพงไม่ใช่เรอะ!))
“เย็นน่าเบล ได้รางวัลมาหนะตอนเล่นเกมบนเครื่อง-0-”
((เอ๋? นั่งไปไหนเนี่ย ตอนนี้เจ้าชายอยู่ญี่ปุ่น))
“หา!!!จริงดิ?”
((ชิชิชิ lucky งั้นเดี๋ยวเจ้าชายหาที่เที่ยวดีกว่าแล้วเราไปเที่ยวกันนะ))
“แล้วนายมาถึงนี่ไม่ใช่ว่าเพราะว่าต้องทำงานหรอกรึ?=-=” ฟินแย้ง
((แหงะ เจ้าชายจะเที่ยวหนิ))
ทันใดนั้นเมื่อสิ้นประโยคนั้นของเบลก็มีเสียงหนึ่งแทรกขึ้นมา
((ไอเด็กบ้าเบล!หยุดคุยแล้วรีบมาสิฟะ!)) สควอโล่
((แหงะ จะรีบอาราย~นักหนา))
((เดี๋ยวโดนคุณหัวหมึกโกคุเทระแขวะไม่รู้ด้วยนะครับรุ่นพี่)) ฟราน
“ชัด=-= เบลนายรีบตามสควอโล่กับฟรานไปเถอะ”
((ชิชิชิ งั้นเดี๋ยวเจ้าชายโทรกลับนะบ้ายบี~))
ทำไมรู้สึกสังหรใจไม่ดียังไงไม่รู้แฮะ>>ฟิน
ทางด้านเบล
“อะไรหงะสควอโล่ เจ้าชายยังคุยไม่รู้เรื่องเลย” เบลโวยหลังวางสายจากฟินไป
“โว้ย!! ทำงานก่อนสิฟะ เสร็จแล้วแกจะคุยทั้งวันเลยก็ไม่ว่า!”
“ชิชิชิ งั้นก็รีบเลย”
เมื่อพูดจบเบลก็แซงขึ้นหน้าไป
ทีแบบนี้เร็วขึ้นมาเชียวนะ>>สควอโล่
ปัง!
“ชิชิชิ เรียกพวกเจ้าชายมาทำไม?” เบลที่พรวดพราดเปิดประตูเข้ามาทำเอาโชอิจิเกือบตกเก้าอี้
“ตะ ตกใจหมดเลยครับ”
“เฮ้ย!ว่าไงเรียกพวกฉันมาทำไม”
“คือทางเรามีโปรเจ็คหนะครับ”
“โปรเจ็ค?” สควอโล่
“ครับคือเราอยากจะฝึกเด็กใหม่หนะครับเลยจะขอความร่วมมือ” โชอิจิกล่าวต่อ
“แล้วทำไมไม่ทำกันเองหละครับ” ฟรานถามสิ่งที่ทั้งเบลและสควอโล่ก็อยากรู้ขึ้นมา
“ทางนี้ก็มีงาน...”
“พวกฉันก็มีโว้ย!!!” สควอโล่ขัด
“อะ เออ ใจเย็นก่อนครับ คือตอนนี้...”
“มีไร” สควอโล่กดเสียงต่ำขู่
“คะ คะ คือ...”
“ชิชิชิ ถ้าตอบไม่ดีโดนดีแน่ ชิชิชิ” เบลหยิบมาดขึ้นมา
“ซวยแน่ครับ-.-” ฟราน
“ฮะๆ เย็นก่อนน่าสควอโล่^-^” ยามะที่เพิ่งเดินเข้ามาทักขึ้น “โย่! สควอโล่”
“ทำไมวะ?”
“พวกชั้นหนะตอนนี้วุ่นมากเลย ตอนนี้มีพวกที่เริ่มแข็งข้อโผล่มาเต็มไปหมดเลยแหละ” ยามะบอก<คงคิดว่ามีคนมาเล่นเป็นมาเฟียเพิ่มสินะ=-=:WT ฮะๆฉันรู้ความจริงแล้วน่า:ยามะ>
“บางทีก็เป็นพวกแอบมาเอาข้อมูล ไม่ก็ของมีค่าครับ” โชอิจิเสริม
“ชิชิชิ ถ้าเป็นงั้นจริงพวกนายไม่มีทางทำกันเองได้หรอก”
“ครับ ตอนนี้ก็เลยจ้างคนเอาครับ แค่ให้ช่วยแบ่งเบา...” โชอิจิพูดแล้วหันไปเปิดข้อมูลบางอย่างขึ้นมา “เราไปหาคนที่พอจะมีฝีมือการต่อสู้และเก่งภาษามาหนะครับ แต่ก็ไม่ค่อยได้เรื่อง”
“ก็เลยจะให้ขุนไอพวกหน้าใหม่ให้สินะ” สควอโล่
“ก็งั้นแหละ ช่วยหน่อยนะสควอโล่^-^” ยามะ
“เออ ยังไงก็มาแล้วช่วยก็ช่วยวะ!”
“ชิชิชิ งานยาวแหงเลย” เบลพูดเสียงอ่อย
“อดเที่ยวแล้วหละครับรุ่นพี่”
ปัง!
“อะไรวะ!?” สควอโล่
“เฮ้ย! ติดต่อยัยเวรนั่นได้รึยัง” โกคุโผล่พรวดเข้ามาตะโกนถาม
“ยังเลยครับ”
“ทางนี้ดำเนินงานต่อไม่ได้นะเฟ้ย” โกคุพูดอย่างหัวเสีย
“โชอิจิเขาก็พยายามอยู่นะ^^;” ยามะไกล่เกลี่ย
“เงียบไปเลยไอเจ้าบ้าเบสบอล!”
“ชิชิชิ หนวกหูชมัด”
“ว่าไงนะไอโรคจิต”
“หว่า~ผมหลบไปหาอาจารย์ดีกว่า” ว่าแล้วฟรานก็ชิ่งออกไป
“ผมโทรไปแล้วนะครับทางบ้านบอกว่าเธอมาญี่ปุ่น”
“งั้นก็ให้คนอื่นทำสิเฟ้ย!” โกคุโวย
“นั่นก็ทำแล้วครับ แต่คนอื่นช้ากันหมดแหละครับงานก็ไม่ดีเท่าด้วย”
“จะอะไรนักหนาฟะเนี่ย-*-”
แอ๊ด~
“สุมหัวกันอยู่หรอกเรอะ?” ฮิบาริที่เข้ามาทำท่าไม่พอใจ
“แกมีไรวะฮิบาริ?” โกคุ
“ไม่เกี่ยวกับสัตว์กินพืชชั้นต่ำแบบคุณ”
“หนอยว่าไงนะ~”
“ฮะๆ โกคุเราไปข้างนอกก่อนดีกว่านะ^^” ว่าแล้วยามะก็ลากโกคุออกไป
“ค่อยเงียบลงหน่อย”
“มีอะไรหรอครับ?” โชอิจิถาม
“ที่ญี่ปุ่นมีคนฝีมือดีๆแบบยัยนั่นบ้างมั้ย?”
“ไม่มีหรอครับแต่ทางบ้านบอกว่าเธออยู่ที่นี่ครับ”
“งั้นโทรไปให้ทำงานนี้เลยถ้าช้างานนี่เหนื่อยแน่” ว่าจบฮิบาริก็เดินออกไป
“เร็วๆ จะได้มาคุยรายละเอียดงานพวกฉันต่อ” แล้วสควอโล่เดินออกไปพร้อมกับเบล
“ครับ”
ว่าแล้วโชอิจิก็หันกลับไปเปิดข้อมูลของสายการบินต่างๆว่ามีเครื่องไหนพาคนจากไทยมาญี่ปุ่นในวันนี้บ้าง เพื่อของรายชื่อและเบอร์ติดต่อ<ฟินเอาซิมที่ใช่ออกหนะ=w=V>
กลับมาด้านฟิน
ไปเดินเล่นสักหน่อยดีกว่าแฮะ
ว่าแล้วฟินก็ออกจากห้องไปเดินดูบริเวณโถง สวนและสนามกีฬาของโรงแรม
สวยมากเลยแฮะเราเนี่ยโชคดีจริงๆ
ตึง ตึง ตึง
ฮืม~อะไรหนะ?
ในตอนที่กำลังจะเดินไปดูที่อื่นต่อนั่นเองก็มีเสียงหนึ่งมาดึงดูดใจเธอให้หันกลับไปเสียก่อน ทั้งๆที่ก็ไม่ใช่เสียงที่แปลกอะไร
“ว่าว!บาส กำลังแข่งกันอยู่ซะด้วย*0*” เมื่อเห็นดังนั้นฟินก็รีบวิ่งเข้าไปดู
เฮ่ๆฉันไม่ได้บ้าบาสนะ-*-อย่ามามองกันแบบนั้นสิ แต่ว่าพวกนี้เล่นกันเก่งจริงๆดูมันส์มาเลยแหละ>-</
ซวบ
ตึง ตึง ตึง
ในที่สุดก็ดูเหมือนว่าเกมจะจบลง เพียงแต่ว่า...
“เฮ้ย!แกโกงนี่หว่า มาขัดขาเพื่อนฉันแบบนี้” ชายต่างชาติคนหนึ่งตะคอกชี้หน้าอีกทีมที่แข่งกัน
“อ่าวๆ ก็ไม่ได้บอกหนิว่าห้ามใช้วิธีนี้” ฝั่งนั้นตอบกลับ
นิสัยเสีย- -* หมอนั่นเนี่ยน่าโดนกระทืบจริงๆ
“เฮ้ย!หาเรื่องนี่หว่า”ชายคนเดิมทำท่าว่าจะเข้าไปชกคนที่ตอบออกมาแบบนั้น แต่ก็มีเพื่อนมารั้งไว้เสียก่อน
“จุจุจุ อย่าเลยดีกว่าน่าให้น้องสาวคนนั้นมาเที่ยวกับพวกเราเถอะ เกมจบแล้วถึงพวกนายจะมาชกต่อยกับพวกฉันพวกนายก็แพ้อยู่ดี” ชายคนนั้นพูดแบบถือไพ่เหนือกว่า เนื่องจากฝั่งพวกนั้นร่ายกายใหญ่กว่าอีกฝ่ายเกือบหมด
“หนอย~” ชายคนเดิมกัดฟันกรอด
ในตอนนั้นเองจู่ๆไอกวนประสาทจอมขี้โกงนั่นก็เข้ามาดึงผู้หญิงหน้าตาจิ้มลิ้มให้ไปกับพวกตน
“มะ ไม่ ฉะ ฉันไม่ไป” ผู้หญิงคนนั้นดิ่นไปมา
“มาดีๆเถอะน่า”
“ไม่ ใครก็ได้ช่วยด้วย” เธอเริ่มหันไปขอความช่วยเหลือ โดยที่เพื่อนของเธอก็มองขอความช่วยเหลือด้วยเช่นกัน
แต่ก็ไม่มีใครยอมเข้ามาช่วยเลยสักคน
ชิ! ให้ได้อย่างนี้สิ-*-
หมับ!
“!!!”
“Please liberate her hand(กรุณาปล่อยมือเธอด้วยค่ะ)” ฟินเข้าไปคว้าข้อมือของผู้หญิงคนนั้นไว้อีกข้าง<ลืมบอกพวกนั้นพูดเป็นภาษาอังกฤษต่างสำเนียงกันนะ>
“แม่สาวน้อยอย่ามายุ่งดีกว่าน่า”
“อย่ามาเรียกฉันแบบนั้น-*-” ฟิน
“นี่มันเรื่องของพวกฉัน ในเมื่อเราชนะก็ต้องได้ตามสิ่งที่ตกลงกันไว้สิ”
“ชนะแบบขี้โกงเนี่ยนะ? โคตรลูกผู้ชายเลย” ฟินแดกดัน
“นี่เธอ!”
“มาแข่งใหม่อีกรอบมั้ยหละ? โกงก็ได้แต่พวกนั้นก็ต้องโกงได้เหมือนกันนะ ว่าไง?” ในตอนที่กำลังจะถูกชกฟินก็เสนอขึ้นมาเสียก่อนทำให้อีกฝ่ายหยุดชะงักไป
“แล้วฉันจะได้อะไรเพิ่มหละ?”
“ให้ต่อยหน้าฉันทีนึง แล้วก็พาฉันไปเพิ่มด้วยอีกคน เป็นไง?ตกลงมั้ย?” ฟินท้าทาย
“...ฮ่าๆๆ ได้ตกลงเรามาแข่งกันให้ เฮ้ย!ได้ยินแล้วใช่มั้ยพวกแกได้แก้มือแล้วนะโว้ย อย่าลืมกราบยัยนี่งามๆหละ” ไอจอมโกงตะโกนกลับ
“เออ ส่งเพื่อนฉันกลับมาสิ!”
“ทางฉันก็ต้องได้เฝ้าด้วยสิ”
ที้งสองฝ่ายเริ่มทำการตกลงกันต่อจากที่ผินชี้ทางให้ จนในที่สุดก็ได้ข้อสรุปว่าทั้งสองฝ่ายส่งคนมาประกบผู้หญิงคนนั้นที่เป็นรางวัล
“อะ เออ ขอโทษนะแล้วก็ขอบคุณด้วยที่ช่วยพวกเราเลยต้องพลอยซวยไปด้วย” หนึ่งในฝ่ายที่ฉันช่วยเข้ามาเป็นตัวแทนพูดกันฉัน
“ไม่เป็นไรหรอกฉันเต็มใจ เท่าที่ดูแล้วพวกนายชนะแน่ถ้าหมอนี่ไม่โกง- -+++” ฉันพูดพร้อมกับส่งสายตาจิกกัดไปทางคนที่ฉันกำลังด่าอยู่
“ฮะๆ^^” นั่นทำให้พวกที่ฉันช่วยดูเกร็งน้อยลงไปบ้าง
“ว่าแต่เพื่อนนายที่โดนขัดขาเป็นไงบ้าง?” ฉันถาม
“อาการแย่มากเลยหละ” คนที่ดูท่าทางจะเป็นแฟนของคนที่ฉันถามตอบด้วยสีหน้าเป็นกังวล
“พวกเราลองไปตกลงกับพวกนั้นใหม่ดีไหม? คราวนี้เราแพ้แน่ๆ”
“นั่นสิ แบบนี้ลงเล่นไม่ไหวหรอก”
“ถ้าคนไม่ครบก็เล่นลำบากแล้ว”
“ฉันลงแทนเอง” ฉันพวกขึ้นมาดึงความสนใจของพวกนี้ที่กำลังถกกันอยู่
“ว่าไงนะ?”
“ฉันกะอยู่แล้วหละว่าลงไม่ไหวหรอก ดังนนั้นฉันจะลงแทนเอง” ฉันบอกกับพวกนั้นด้วยสายตามุ่งมั่น “ถ้าไปขอพวกนั้นเดียวก็โดนแดกดันกลับมาอยู่ดี สู้เองให้ถึงที่สุดดีกว่า” ฉันบอก
“แต่ว่า...ก็ไม่ได้จะดูถูกหรอกนะแต่เธอเล่นได้จริงๆหรอ?”
“เล่นได้ดีเป็นที่หนึงของห้องที่มี40คนก็แล้วกัน เรื่องทริคกับแย่งลูกเนี่ยของถนัด แต่ชู๊ตเนี่ยไม่ค่อยแม่น ยังไงก็น่าจะพอช่วยพวกนายได้อยู่จริงไหม?” ฉันถาม
“อืม ตกลง”
ว่าแล้วทีกของฉัน ของเรียกแบบนี้ก็แล้วกันนะก็ลงสนามไปแข้งกับไอพวกขี้โกงนั่น
“ว่าว!เธอลงแทนไอเป๋นี่นหรอ?”
“อย่ามาเรียกเพื่อนฉันว่าเป๋!”
“ก็มันจริงนี่นา”
“ฝีมือหมาตัวไหนมิทราบ?- -++ อุ๊ย!โทษทีสืมตัว-x-” ฉันแกล้งสอกกลับไปกวนๆบ้าง ได้ใจฝั่งฉันไปเต็มๆ ส่วนหมอนี่หนะหรอโกรธหน้าแดงเลยหละ
หึ...หึ สะใจชะมัด
และแล้วการแข่งก็เริ่มขึ้นโดยพวกฉันเป็นคนได้ลูก แต่แลล้วก็โดนพวกนั้นแย่งไป ลูกสลับไปมาระหว่างทีมฉันกับหมอนั่น จนในที่สุดพวกนั้นก็โกงอีกจนได้แต้มไป
โชคยังดีที่ทีมฉันรู้อยู่แล้วว่ายังไงก็ต้องโดนโกงเลยไม่ได้บาดเจ็บมาก คราวนี้ทีมฉันเลยโกงบ้างแต่กลับถูกพวกโกงตัวพ่อซ้อนแผนจนถูกแย่งลูกไปอีก แต่คราวนี้ฉันไม่ปล่อยให้ได้แต้มหรอก!
ในตอนที่ทีมนั้นกระโดดจะชูตนั่นเอง
ผลัค!
คนที่กำลังจะชู๊ตเสียหลักล้มลงไปทันที เนื่องมาจากเท้างามๆของฟินที่บรรจงประเคนให้<ใช่คำอย่างหรูเพื่อการแดกดันแรงๆ-w->ดังนั้นในตอนนี้ลูกก็ลอยอยู่กลางอากาศกระเด็นมาทางฟิน
หึ...หึ ขอหละนะ
ว่าแล้วฉันก็เลี้ยงลูกสองสามทีเรียกสติพวกนั้นที่คาดไม่ถึงกับสิ่งที่ฉันทำ
“หนอย~เอาลูกคืนมาเลย” คนหนึงในทีมหมอนั่นกระโจนมาทางฉันหมายจะแย่งลูกไป
“ฝันไปเถอะ รับ!” ว่าแล้วฉันก็ส่งลูกไกลไปให้กับคนในทีมที่อยู่ใกล้แป้นมาที่สุด
“ซวยแล่ว!”
ซวบ
ลูกลงไปอย่างสวยงาม
“เตรียมเจอการโกงกลับของจริงจากฉันได้แล้ว^^” ฉันหันไปยิ้มกวนๆบอก
“พวกนายเนี่ยโกงกันไม่เก่งเลยนะ-_-” ฉันพูดกับคนทีมเดียวกันที่ยืนอยู่ข้างๆ
“ก็พวกฉันเป็นนักกีฬาไม่ชอบโกง” เขาตอบ
“แต่ก็อาจเจอพวกแบบนี้อีกก็ได้ จบเรื่องนี้แล้วพวกนายต้องไปฝึกโกงบ้างนะ ไม่งั้นเดี๋ยวก็เจอแบบนี้อีก”
ตึง ตึง
และแล้วการแย่งลูกก็เริมขึ้นอีกครั้ง โดยการโกงเช่นเคย แต่ดูเหมือนว่าทีมฉันจะรูแล้วว่างานนี้ก็ต้องโกงก็เลยทำให้ทีมนั้นได้แต้มน้อยลง แต่ถึงอย่านั้นสุดท้ายก็สู้พวกนั้นที่เป็นมืออาชีพด้านการโกงไม่ได้อยู่ดี ฉันจึงต้องออกโรงอยู่เรื่อยๆทั้งโกงและทริค ปนกันจนพวกนั้นเริ่มงง
ในที่สุดทีมฉันก็เป็นฝ่ายชนะ...
“ดีใจด้วยนะ^-^ไปก่อนหละ” ในตอนนั้นเองี่ฟินกำลังจะแยกตัวออกมา
“เดี๋ยวก่อน พวกเราจะนำเที่ยวฟรีๆเอง”
“ไม่ต้องหรอก”
“แต่ฉันอยากตอบแทนเธอจริงๆนะ*^*”
แหงะ สุดท้ายก็แพ้ลูกตื้อยัยนี่จนได้แฮะ แต่ก็ดีเหมือนกันได้ของฟรีอีกแล้ว
หลังจากนั้นฉันก็นัดเจอกันพวกนั้นอีกครั้งที่หน้าโรงแรมเพราะทุกคนจะได้ไปเตรียมตัวกันก่อน หลังจากนั้นจึงออกเดินทาง
ในขณะที่ฟินกำลังเที่ยวสนุกๆอยู่นั่นเอง
~ตื้อ ตึดตื้อ ตึดตึ้อ ตือดือดึดตือดึด~
เบอร์ใครหนะ?
ว่าแล้วฟินก็ลองกดรับสายดู
((คุณฟินครับคุณฟินใช่มั้ย?))
“โชอิจิ!!! นายมีเบอร์นี้ได้ยังไง?”
((ก็แทบแย่เหมือนกันแหละครับกว่าจะได้มา คือเราอยาให้คุณช่วยงานหนะครับ))
“ขอปฏิเสธ ฉันอยู่...”
((ญี่ปุ่น ผมรู้ครับทางบ้านคุณบอกมา))
=[]= >>ฟิน
“ฉัน-ไม่-ทำ ชัดมั้ย?” ฟินเน้นทีละคำ
((ได้โปรดเถอะครับงานนี้สำคัญมาก))
“สำคัญมากน้อยยังไงฉันก็ไม่สน! ฉันมาเที่ยว!มาพักผ่อน! ไม่รับงานอะไรจากนายทั้งนั้น! ถึงนายจะหาฉันเจอก็ไม่ทำ! รอยาวได้เลยจนกว่าฉันจะหาที่ที่อยากเที่ยวไม่ได้!”
((เดี๋ยวสิครับ...))
“แค่นี้นะบาย”
ตี๊ด ฟินตัดสายไปซะดื่อๆ
ชิ ฉันจะเที่ยวอย่าหวังเลยว่าพวกวองโกเล่อย่างนายจะบังคับฉันได้ ถ้าฉันยืนกรานแบบนี้!
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น