ลำดับตอนที่ #4
คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #4 : P2 เริ่มงาน
เฮ่อ...จะนับว่าเป็นโชคดีหรือโชคร้ายดีนะฉัน ตั้งแต่วันนั้นมาก็ยังไม่มีการติดต่อจากพวกวองโกเลมาอีกเลย
ช่างเถอะแบบนี้หนะดีแล้ว^-^
“ฟิน จัดเสื้อเสร็จรึยัง?” แม่ของฟินทักขึ้น
“เสร็จแล้วค่า~ เหลืออีกนิดค่า~” เธอขานกลับไป
“ตกลงเสร็จหรือเหลืออีกนิดกันแน่จ๊ะ?”
“ฮะๆ คราวนี้เสร็จจริงๆแล้วค่ะ^0^”
ก็แหม ถ้าต้องมาทำงานให้ไอพวกนั้นตอนไปเที่ยวหละก็หมดสนุกแหงๆเลย-^- ดังนั้น ดีแล้วหละที่ไม่มีติดต่อมา
ในรถขณะไปเขาใหญ่
ตือ ดือ~
หืม?ข้อความหรอ?
คุณฟิน เรามีงานแรกให้คุณทำแล้ว
ให้คุณไปสำรวจร้านอาหารข้างๆสวนสัตว์เขาใหญ่
ข้อมูลที่เราต้องการคือ
ใครเป็นเจ้าของ สีประจำร้าน และอันนี้เป็นความลับ
คุณต้องสืบเอาเองอย่าให้เจ้าของร้านรู้
หนอนบ่อนใส้ที่จ้องจะขโมยแก้วทองประดับมุกของร้าน
งานนี้ห้ามปฏิเศษ เพราะเรารู้ว่าคุณจะไปที่นั่น
อ๋อ ตอนถามสองข้อแรกให้บอกว่ามาจากซีนะครับ
เวรแล้วไงเรา วันหยุดของช้านนนนน/TT^TT\
เมื่อถึงเขาใหญ่
“เอาหละถึงแล้วเราไปซื้อบัตรกันเถอะ” ป๋าชวน
“เย่! ไปเร็วๆไนอยากดูม้า>-<” ไนพูดพร้อมกระโดดโลดเต้น
“ฟินเป็นอะไรไป? คิ้วขมวดเชียวนะ” แม่ของฟินทัก
“ไม่มีไรค่ะ ^^” ซวยแล้วไงเรา =-=^
“งั้นรีบไปกันเถอะ” แม่พูด
“ไม่กินข้างก่อนเหรอค่ะ?” ฟิน
กึก!
เอ๋?เราพูดไรผิดรึเนี่ย -.-?
“พี่ได้ยินมั้ยฟินบอกอยากกินข้าว\>-</” แม่ฉันกระดี๊กระด๊า
“ว่าว!พี่ฟินหิว*-*” ไน<น้องของฟิน>ทำตาวิ้งๆ
“ได้ๆงั้นเราไปกินกันก่อน>-< นานๆที่จะได้ฟินบ่นหิว” ป่าป๊าพูดอย่างชอบอกชอบใจ
เออ...เราผิดเองสินะที่ถามว่าไม่กินก่อนเหรอ -0- มันผิดวิสัยเราที่ไม่ค่อยหิวง่ายๆมากไปสินะ แต่ช่วยไม่ได้นี่ นี่ก็เพื่อการเที่ยวอันสงบสุขของเราTOT
“ไม่ได้หิวสักหน่อย แต่กินก่อนเข้าน่าจะดีกว่า-0-” ฟินท้วง
“OK ไปกินกัน>-</” ไนกระโดด
“เอาร้านไหนดีหละ?” ท่าท๊าเริ่มมองหาที่กิน
หึหึ เสร็จฉัน-w-
“ร้านนั้นสิป๊า” ชี้ไปที่ร้านที่โชอิจิสั่งให้ไปสืบ
“งั้นไปเลย”
ว่าแล้วครอบครัวของฉันก็เลือกทานร้านนี้ตามที่ฉันเสนอ(ด้วยความอยากเที่ยวสนุกๆ)
ในร้าน
“นี่ค่ะเมนู ^^”
“ขอบคุณค่ะ/ครับ”
“มีไรบ้างอะแม่” ไนถาม
“ก็มี...”
ในระหว่านที่แม่ ป๊า ไน กำลังเลือกอาหารกันอยู่เราใช้เวลานี้ปลีกตัวไปทำงานที่ไม่อยากรับเลยดีกว่า -.- หุหุ
“แม่ ป๊า เดี๋ยวมานะ”
“อืมอย่าหลหละ”
“ค่า~” ว่าแล้วฉันก็แยกตัวออกมา
อืม~ถามคนไหนดีหละเนี่ย =-= คนนั้นก็แล้วกัน
“ขอโทษนะคะ” ฉันทัก “ร้านนี้ใครเป็นเจ้าของหรือค่ะ?แล้วมีสีประจำร้านไหม?” ฉันยิงคำถามออกไปเป็นชุด
“เออ...ถามทำไมหรือคะคุณลูกค้า^^;”
“จากคุณซีค่ะ” ฉันตอบเจื้อยแจ้วอย่างคนไม่คิดอะไรมาก
ขืนฉันตอบแบบจริงจังฉันอาจถูกเพ่งเล็งได้นี่นา จริงมั้ย? -0-
“อ๋อ!คุณสายไหมเป็นเจ้าของค่ะ ส่วนสีก็สีแดง”
“ขอบคุณค่ะ” ได้คำตอบแล้ว หึหึ กลับโต๊ะดีกว่า
อ๊ะ!จริงสิ “รับพนักงานเพิ่มรึเปล่าค่ะช่วงนี้” ฉันหนันกลับไปถาม
“รับมา3คนค่ะ”
“ขอบคุณค่ะ” ท่าทางฉันต้องเล่นละครอีกยาวซะแล้วแฮะ =_= แล้วอย่างนี้ฉันจะได้เที่ยวแบบหมดห่วงเมื่อไรหละเนี่ย T^T เฮอะ!
เมื่อกลับมาที่โต๊ะ
“ฟินป๊าสั่งให้แล้วนะจะเอาอะไรเพิ่มค่อยสั่งละกัน”
“รับทราบครับ”
ว่าแล้วพออาหารมาทุกคนก็กินกันอย่างเอร็ดอร่อย อืม...อาหารใช้ได้นะเนี่ย ไม่น่าเชื่อว่าจะมีส่วนเกี่ยวกับมาเฟีย
จริงสิส่งข้อความตอบกลับไปดีกว่า เปลืองเงินหงะT^T
สายไหม แดง
ที่เหลือขอเวลาก่อน
เอาแค่นี้แหละ ว่าแต่จะสืบยังไงดีเนี่ยมี3คน เราก็ไม่รู้อีกต่างหากว่าใครบ้าง เฮ่อ...
“ฟินเรียกคิดเงินซิ” ป๊าบอก
“...”ฟิน
“พี่ขาคิดเงินค่า!!!” ไนตะโกนเสียงดังแย่งเรียกพนักงาน
“ให้ได้งี้ทุกทีสิ-*-” ฟิน แต่ก็ดีขี้เกียจ
“ทั้งหมด1,000บาทค่ะ”
“รับเครดิตมั้ยครับ” ป๊าถาม(เราพิมพ์ถูกไหมเนี่ย?)
“รับค่ะ”
“นี่ครับ”
แล้วพนักงานก็เดินออกไป
“ว้าย!!!”
อยู่ๆก็มีเสียงใครตะโกนขึ้นมา
“นี่นายชุดฉันเลอะหมดแล้วเห็นไหม?!”
ภาพที่เห็นก็คือพนักงานชายคนหนึ่งทำน้ำส้มหกใส่ลูกค้าจนโดนแหวใส่
“ขะ ขอ ขอโทษจริงๆครับ”
“แค่นี้นึกว่าจะหายหรือไง!ไปเรียกเจ้าของร้านมาคุยกับฉันซิ!”
พนักงานคนนั้นจำต้องไปเรียกเจ้าของมา
“ฟินออกกันเถอะ”แม่เรียก
“แล้วบัตรหละไม่เอาเหรอ?”
“เออจริงด้วย=[]=” แม่/ป๊า
“ออกไปกันก่อนก็ได้เดี๋ยวหนูรอรับเอง”
“ไม่เอาหรอก”แม่แย้ง
“ไม่เอาๆไปกันก่อนเถอะทิ้งพี่ฟินไว้นี่แหละ หนูอยากไปดูสัตว์แล้ว” ไนโวยวาย จะไปก่อนให้ได้ ซึ่งแน่นอนป๊าก็อยากไปส่วนไนก็ติดแม่ ดังนั้นสรุปทุกคนก็ไปก่อนตามที่ฉันต้องการ
“ต้องขอโทษจริงๆนะค่ะคุณลูกค้า”
นั่นหรือเจ้าของร้าน
“ไม่ได้นะ!จายค่าเสียหายมาซะ”
“เดี๋ยวทางเราจะซักเสื้อให้นะคะ เรื่องเงินคงไม่ได้หรอกค่ะ”
“ก็บอกว่าไม่ไงหละ!”
ท่าทางเรื่องจะยาวซะแล้วแฮะ=-= ฮืม~อะไรหนะ?
ในตอนที่ทุกคนกำลังพุ่งเป้าสนใจไปที่การทะเลาะในร้านอยู่นั้นเองสายตาฟินก็เหลือบไปเห็น...
หึหึ ท่าจะสนุกซะแล้วสิ
ว่าแล้วเธอก็เดินไปที่เคาเตอร์
“ขอโทษค่ะ”
เฮือก!
“อุ๊ย!ขอโทษค่ะไม่ได้ตั้งใจให้ตกใจ” ฟิน
“อะ เออไม่เป็นไรค่ะมีอะไรหรือค่ะคุณลูกค้า^^;”
“ช่วยตามบัตรเครดิสให้หน่อยค่ะ”
“อ๋อ ได้ค่ะสักครู่นะคะ”
ว่าแต่ทางนั้นไปถึงไหนแล้วนะ
“ไม่เอาก็ไม่เอาสิเอ๊ะ!ไม่เข้าใจภาษาคนหรือไงเฮอะ!”
“คุณลูกค้าคะขอเถอะค่ะ”
“ไม่!”
เอาแต่ใจตัวเองชะมัด ขอสักหน่อยเถอะ-*-
ตึง ตึง ตึง
“ขอโทษนะคะ^^”
“อะไรยะ!” ลูกค้าจอมวีน
“ขอความกรุณาหยุดโวยวายด้วยค่ะ”
“เด็กอย่างเธอมาเสือกอะไรด้วยยะ!”
“เด็กหรือผู้ใหญ่ไม่เห็นจะเกี่ยวเลยนี่ค่ะ ยังไงก็ควรมีมารยาทบ้าง” ฉันแขวะหน้ายิ้มๆยั่วโมโห
“หนอย!นางเด็กนี่!แกมีมารยาทมากเลยเนอะ”
“อย่างน้อยก็ไม่ได้ไประรานคนอื่นเขาเหมือนคุณก็แล้วกันค่ะ-_-” ยัยขี้วีนเอ๊ยหาเรื่องใครไม่หาเรื่องมาหาเรื่องฟิน
“หนอย~”
โอ้ย~สะใจจริงๆ>O< ฮ่าๆ
“แต่ก็นะคะ บอกมาได้เลยจะให้หนูทำอะไรถ้าทำได้หนูจะทำให้แลกกับการที่คุณออกไปจากร้านนี้นะคะ - - ”
“ก็ได้!งั้นเธอก็ทำงานที่นี่จนถึงหนึ่งทุ่มซะ ฉันมีสายอยู่อย่าคิดเบี่ยวเชียวหละ โฮะๆๆ” ว่าแล้วเจ้าหล่อนก็สะบัดตูดเดินออกไป=-=^
“หนูขอบใจนะแต่ว่าไม่ต้องทำหรอก” เจ้าของร้านพูดขึ้น
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ^^ คิดว่านะ”
“แล้วพ่อแม่หนูหละ?”
“โทรบอกก่อนนะคะ” แล้วฉันก็แยกตัวออกมา
เย่!แม่อนุญาตด้วยแฮะ^0^/
งั้นก็ลุยตามแผนเลย! สั่งมาดีนักใช่ไหมเดี๋ยวจัดให้!
“ให้หนูทำอะไรคะ?” ฉันเดินไปถามเจ้าของร้าน
“เออ...”
“โทษทีหนูนี่จ๊ะ” กว่าจะมาได้นะ-_-
“ขอบคุณค่ะ”
แล้วคนนั้นก็เดินออกไปเหลือแค่ฉันกับเจ้าของร้านเท่านั้น
“ก็บอกว่าไม่ต้องไงหนู”
“หนูไม่ชอบผิดสัญญาค่ะ” ฉันพูดอย่างมาดมั่น
“OK OKเริ่มหลังพักแล้วกัน”
ช่วงพัก
“ทุกคนมารวมกันทางนี้หน่อย”เจ้าของร้านเรียกพนักงานทุกคนมารวมตัวกันเพื่อคุยเรื่องของฉัน
เมื่อทุกคนมาครบแล้วเธอก็ให้แบ่งแถวแต่ละหน้าที่
“หนูอยากอยู่กับใครหละ?”
“สาวเสิร์ฟก็แล้วกันค่ะ”
“อืม ก็พนักงานเก่าก็ช่วยๆดูแลด้วยก็แล้วกันนะ”
“โถ่นาย ไม่เอาไม่ได้หรือเดี๋ยวก็เป็นแบบเด็กใหม่นั่นอีกหรอก”
“เอ๋? พี่เป็นพนักงานใหม่นั่นเอง” ฉันหันไปมองคนที่ทำน้ำหกจนเป็นเรื่อง
“โทษด้วยนะV_V” พี่ชายทำหน้าซึม
“ไม่เห็นเป็นไรเลยพี่แค่นี้เอง^^” มันทำให้งานหนูง่ายขึ้นด้วยซ้ำ
“ส่วนเรื่องที่ว่าถ้าเป็นเรื่องขึ้นมาอีกหนูจะรับผิดชอบเองค่ะ” ฉันหันไปทางพนักงานทุกคนโดยพูดด้วยน้ำเสียงที่หนักแน่น
“อืม...ดูไว้ใจได้มากเหมือนกันนะหนูเนี่ย จะทำก็ทำละกันระวังด้วยหละ”
“ค่า~^0^” ฉันขานรับเสียงใส
“หนูมารับอาหารจากฉันก็แล้วกัน ฉันจะช่วยแนะเอง” พนักงานที่กว่าจะเอาเครดิสมาคืนฉันได้นั่นเองที่พูดขึ้น
“ค่ะ”
“นี่เธอก็เป็นพนักงานใหม่ไม่ใช่หรือไง?” พนักงานคนหนึ่งพูดขึ้น
“ค่ะ แต่ว่าเดี๋ยวทุกคนจะพลอยช้าไปด้วย ฉันก็จำเบอร์โต๊ะได้แม่นแล้วด้วย เลยคิดว่าให้ฉันช่วยจะดีกว่า”
“ก็ดีเหมือนกันงั้นฝากด้วยนะ” เจ้าของร้านพูดขึน
หลังจากนั้นทุกคนเลยแยกย้ายกันไปทำงาน
จะว่าไปงานนี้ก็สนุกดีเหมือนกันนะเนี่ย แต่จะมัวระเริงไม่ได้หรอกเราต้องคอยจับตาดูยัยนั่นด้วย
“หนูมารับอาหารเร็ว”
“ไปแล้วค่า” แต่ไม่มีทีท่าว่าจทำเลยแฮะ
“นี่โต๊ะ 5 นะจำได้มั้ย?”
“อืม”
ในขณะที่ฟินกำลังจะเดินไปนั่นเอง
เพล้ง!
“หืม?!” ฟินหันกลับมามอง
“นายทำแตกอีกแล้วหรอเนี่ย”
“ฉะ ฉันยังไม่ได้โดนเลยนะ -~-;” อ้า~พี่ชายคนนี้อีกแล้ว
“เออๆช่างเถอะฉันไปเอาไม้กวาดมาก่อนดีกว่า”
(._.) ก้มหน้างุดเลยแฮะน่าสงสารจัง
“พี่เอานี่ไปต๊ะเบอร์5แทนหนูหน่อยสิ” ฟินเข้าไปทัก
“อะ เออ อืม”
แล้วพี่ชายคนนั้นก็ออกไป
หึ! มาเสี่ยงดวงกันดูเลยละกันนะฟิน
ว่าแล้วฟินก็ส่งข้อความไปว่าเรียกคนของนายมาได้เลยที่เคาเตอร์ เดี๋ยวก็จับได้เองแหละถ้ามาทันนะ...
เมื่อส่งข้อความเสร็จผินก็เดินไปหลบอยู่ตรงมุมเสา
ควับ ควับ
สำเร็จทางโล่ง ได้เวลาแล้วขโมยแล้ว
ในขณะที่มือปริศนากำลังจะขโมยแก้วไปนั่นเอง
หมับ!
“!!!”
“ออกมาไอหนอนบ่อนไส้” ชายชุดดำกดเสียงตำพูดออกมาเบาๆ
แปะ แปะ มาทันด้วยสินะ-0- ยัยนั้นหน้าซีดไปเลยแฮะ แต่สุดท้ายฉันก็เป็นผู้ชนะ ยัยนั่นเนี่ยก็ความพยายามเป็นเลิศจริงๆรอบแรกก็ให้พวกดึงดูความสนใจเพื่อแอบขโมยเวลานั้น คราวนี้ก็แกล้งทำให้จานแตกแล้วทำเป็นใจบุญไปเอาไม้มากวาดให้อีก ท่าทางจะอยากโยนความผิดให้พี่ชายคนนั้นเสียจริงๆน่าสงสาร...
ตึด ตื้อ~
ข้อความมาแล้ว สั้นจังแฮะแค่ “ขอบคุณ”
แต่เอ๊ะ! เย่!ครบกำหนดเวบาแล้วชิ้งไปหาแม่ ป๊า ไน ดีกว่า\>0</
ในตอนที่ฟินเดินออกมาจากร้านนั่นเอง
“หยุด!”
“เอ๋?” ฟิน
“เธอต้องชดใช้ที่ทำให้เพื่อนฉันถูกจับ!” ยัยลูกค้าจอมวีนพุ่งเข้าใส่ฟิน
“เฮ่ มันเกี่ยวกับฉันซะที่ไหน?” ฟินเบี่ยงตัวหลบ
“ก็เธอเห็น แล้วทำไมไม่ห้ามพวกนั้นหละ?!” ยัยวีนเกรี้ยวกราดขึ้นเรื่อยๆเงื้อมือจะตบหน้าฟิน
“ฉันเห็นแค่คนเดียวเองนะ?” ฟินรับมือที่ตบลงมานั้นอย่างเยือกเย็น
“อึก!”
“พอเถอะ” ฟินขอ
“ไม่!!!”
พลัค!!! เมื่อได้ยินคำตอบฟินก็ใช้มือสับลงที่ต้นคอจนยัยวีนนั้นสลบไป
“โทษทีนะ เธอทำตัวเองแท้ๆ” ฟินมองร้างที่สลบไปอย่างเลื่อนลอย
เมื่อฟินเดินจากไปแล้ว
ยัยเด็กนั้นเห็นพวกเราสินะ ฝีมือน่ากลัวจริงๆ
พวกชายชุดดำก็เข้ามาเอาร่างที่สลบนั้นไป
เก็บเข้าคอลเล็กชัน
ความคิดเห็น