The miracle Piramid อัศจรรย์ปิรามิดแห่งรัก

ลำดับตอนที่ #5 : ~อิฐก้อนที่5~ o-ความลับหลังประตูกล-o

อิฐก้อนที่ 5 ความลับหลังประตูกล

 ครืน....โครม!!! เสียงเพดานหินที่ถล่มลงมานั้น สร้างความตกใจให้กับนักสำรวจทุกคนเป็นอย่างมาก ทำให้เกิดความโกลาหนขึ้นในพีระมิดที่เคยเงียบสงบที่ปราศจากผู้รบกวนมา 3000 กว่าปีบัดนี้ ได้เกิดเหตุการณ์ที่ไม่คาดฝันขึ้นแล้ว กับผู้ที่อาจหาญมาบุกรุกดินแดนแห่งเทพผู้เป็นนิรันด์

 

ทางด้านราโมส ภัทรและยา ที่ถูกตัดแยกกับคณะสำรวจนั้น รีบลุกขึ้นมาสำรวจความปลอดภัย

ของตนเอง และคนอื่นๆ เมื่อรู้ว่าปลอดภัยดี ภัทรก็พยายามติดต่อกับคณะสำรวจที่อยู่อีกฟากหนึ่งโดยการส่งเสียงเรียกและเคาะหินอยู่นาน ก็เป็นผลขึ้นเมื่อได้ยินเสียงตอบกลับมาจากซอกหินแคบๆและเล็กพอให้เสียงผ่านได้

“คุณภัทร เป็นยังไงบ้างปลอดภัยดีใช่มั้ย” อัสวัลที่อยู่อีกฟากหนึ่ง ถามขึ้น

“พวกผมทุกคนสบายดีครับแต่คงอีกไม่นานเพราะหินที่ตกลงมา อาจทำให้อากาศผ่านเข้ามาไม่ได้   แล้วทางพวกคุณเป็นไงบ้าง” ภัทรถามกลับ

“พวกเราก็โอเคครับ เปื้อนฝุ่นนิดหน่อยแต่คุณไม่ต้องห่วงนะ พวกผมจะรีบไปตามคนมาช่วย”

“ครับ ฝากด้วยนะครับ” หลังจากนั้นภัทรก็ได้ยินเสียงของทุกคนที่กำลังวิ่งออกไปจากพีระมิดเพื่อรีบไปตามคนมาช่วยพวกเขา ก่อนที่จะขาดอากาศหายใจตาย

“ภัทรคะ ยาว่าพวกเราจุดตะเกียงไฟ กันก่อนดีมั้ยค่ะ มันมืดจนมองอะไรไม่เห็นแล้ว”

“เอาสิ” ภัทรจึงรีบรื้อข้าวของในกระเป๋าอย่างทุลักทุเล และหยิบเอาตะเกียงไฟและไม้ขีดออกมา

และจุดมันในทันที พรึ่บ!ไฟสว่างขึ้นและส่องให้พวกเขาเห็นว่าทางข้างหน้าเป็นอย่างไร มันเป็นทางเดินแคบๆทำมาจากหินแลดินดูแข็งแกร่งแต่ก็ไม่แน่หรอกว่ามันอาจถล่มลงมาเมื่อไรก็ได้เมื่อเห็นว่าทางข้างหน้าสามารถเดินไปได้ มีหรือพวกเขาจะอยู่เฉยๆรอทีมคณะสำรวจมาช่วยอย่างเดียวแน่นอนอย่างที่คุณคิด พวกเขาต้องเดินเข้าไปสำรวจชัวร์ หลังจากเดินตามทางเดินมาเรื่อยๆก็พบประตูที่ข้างหลังประตูน่าจะเป็นห้องลับบางอย่างโดยข้างหน้าประตูนั้นถูกสลักด้วยรูปของเทพผู้เฝ้าปากประตู และคอยดูแลความลับที่อยู่ในนั้น ภัทรลองไปผลักประตูอิฐนั้นดูแต่ก็ไม่ขยับเขยื้อนเลยแม้แต่น้อย บางทีมันอาจจะมีความลับอะไรบางอย่างที่สำคัญมากขนาดที่ต้องใช้ประตูกล ที่ต้องใช้รหัสผ่านอะไรบางอย่าง

 “ผมว่าเราอาจต้องใช้รหัสบางอย่างในการเปิดประตูแล้วล่ะ ถึงจะสามารถเข้าไปข้างในได้ ผมคิดว่าที่นี่น่าจะเป็นห้องเก็บสมบัตินะดูลึกลับจัง” ภัทรหันไปบอกกับผู้ร่วมเดินทางของตน ที่เงียบมานาน “อืม....แล้วรหัสมันคืออะไรกับน้า ที่จะทำให้ประตูกลสามารถเปิดได้” ขณะที่ภัทรกับยากำลังคิดรหัสอยู่นั้น ดวงตาสีสนิมเหล็กของราโมสที่กำลังเหม่อลอยเหมือนถูกมนต์สะกดนั้นอยู่ๆก็ดูแข็งกร้าวขึ้นและส่องแสงอย่างประหลาด รวมทั้งสร้อยที่คอที่กำลังส่องแสงสีเหลืองนวลอออกมาโดยที่ไม่มีใครสังเกตเห็น ราโมสที่มีดวงตาแข็งกร้าวนั้นเดินไปที่ประตูกลพร้อมทั้งนำสร้อยคอรูปดวงตาของเทพฮอรัสไปใส่ตามช่องที่ดูเหมือนทำไว้เพื่อใส่อะไรบางอย่างโดยเฉพาะ จี้รูปดวงตานั้นสามารถใส่เข้าไปตามช่องได้อย่างพอดิบพอดีจนไม่น่าเชื่อ ประตูกลที่เคยปิดสนิทกลับถูกเลื่อนเปิดอย่างง่ายดายเมื่อประตูกลถูกเปิดออก ดวงตาฮอรัสที่ทำหน้าที่ของมันเสร็จเรียบร้อยก็ลอยกลับมาหาผู้เป็นนายท่ามกลางความตกใจของสามี ภรรยาทั้งคู่ที่ทำหน้าราวกับเห็นผีเลยทีเดียว

เมื่อสร้อยคอลอยกลับมาแล้วดวงตาที่เคยแข็งกร้าว ก็กลับมาเป็นเช่นเดิมดวงตาสีสนิมเหล็กที่ดูไร้เดียงสาสมวัยแต่แฝงไปด้วยอำนาจ และความรอบรู้ของเด็กน้อย ราโมสหันกลับมาทางคู่สามีภรรยาอย่างสงสัย และกล่าวว่า “นี่เป็นสมบัติของเทพกระมัง ถึงสามารถ แสดงอิทธิฤทธิ์ ได้สมกับเป็นดวงตาแห่งเทพจริงๆ” ถึงราโมสจะบอกไปอย่างนั้นแต่ก็ยังไม่สามารถคลายความสงสัยให้คนทั้งสองได้ แต่ทั้งสองคนก็ไม่ได้คิดอะไรมาก แต่แววตาทั้ง2คู่นี่สิ กลับดูแวววาวเป็นประกายใคร่รู้ซะอย่างนั้น แต่นี่ก็นับเป็นเรื่องเล็กน้อยถ้ามันเกิดกับตัวราโมส เพราะเด็กชายนี่ก็ชอบทำตัวประหลาดอยู่แล้ว แต่สิ่งที่รอคอยพวกเขาอยู่หลังประตูนี่สิกลับน่าสนใจซะยิ่งกว่า !!!

ขอโทดที่มาอัพช้านะค่ะ คราวหลังจะมาอัพให้เร็วขึ้นและเนื้อหสเยอะกว่าเดิม คราวหน้าทุกคนจะได้รู้กันแล้วว่าทำไมราโมสถึงต้องมายังยุคปัจจุบัน