The miracle Piramid อัศจรรย์ปิรามิดแห่งรัก

ลำดับตอนที่ #3 : ~อิฐก้อนที่ 3~ o- ฟื้นตื่นจากนิทรา-o

อิฐก้อนที่ 3 ฟื้นตื่นจากนิทรา

 หลังจากที่ภัทรกับภรรยาสาวกำลังครุ่นคิดอยู่นั้น เด็กหนุ่มเจ้าของหัวข้อการคิด ก็กำลังลืมตาขึ้นมาจากการสลบหลับใหลอันยาวนาน ทำให้ทั้งสองต่างมองจ้องมาที่เด็กชายแทบจะทันที เด็กชายส่ายหัวเพื่อไล่ความง่วงเล็กน้อย ก่อนจ้องตอบกลับไป และดวงตาสีสนิมเหล็กนั้นก็ต้องเบิกกว้างขึ้นทันที เมื่อมาเจอกับบุคคลที่ไม่คุ้นหน้ามาก่อน ทั้งสองคนเป็นคนที่มีผิวขาวออกแทนจากการออกแดด และผมสีดำสนิท ส่วนรูปร่างหน้าตา โครงสร้างกลับไม่ใช่ชาวอิยิปต์แม้แต่น้อยทำให้ปากของเด็กชายที่เงียบสงบมานานเริ่มทำงานทันที แต่ก่อนที่เด็กชายจะได้แหกปากร้องก็เป็นอันต้องหุบปากทันที เมื่อชายคนนั้นรีบยื่นมือที่ทั้งใหญ่และหนามาปิดปากเด็กชาย เพราะเขากลัวว่าเสียงของเด็กคนนี้จะทำให้คนทั้งคณะสำรวจตื่นและแห่มาที่ ที่พัก ของพวกเขาทันที ไม่งั้นมันก็ยุ่งกันไปใหญ่ น่ะสิ

“ อู้ๆอี้ๆอ่อยอ้าอะ อวกเอ้าเอ็นอัยอังอาดอาแอะอ้องอัวอ้า ” >>[ปล่อยข้านะ พวกเจ้าเป็นใครกันบังอาจมาแตะต้องตัวข้า ] เสียงของเด็กชายที่ออกมาดังอู้อี้ จนจับใจความไม่ออก ไม่ทำให้ภัทรปล่อยมือจากเด็กชาย แต่เมื่อเด็กชายที่มีพิษสงร้ายหลังจากตื่นขึ้นมาก็งับมือเขาทันทีเพราะขาดอากาศหายใจนั่นเอง ทำเอาภัทรปล่อยมือแทบไม่ทันและเก็บความเจ็บปวดเอาไว้ข้างในไม่ส่งเสียงออกมา “พวกเจ้าเป็นใครบังอาจมาแตะต้องตัวข้า และยังพาข้ามาที่ไหนก็ไม่รู้ พาข้ากลับไปที่พระราชวังเดี๋ยวนี้น้า!” เสียงของเด็กชายดังขึ้นอย่างขัดใจและเอาแต่ใจเป็นที่สุด เอ๊ะ!ทุกคนไม่สงสัยกันบ้างเหรอว่าทำไมเด็กคนนี้ถึงพูดภาษาไทยได้ และภัทรกับยา ยังทำหน้าเหมือนฟังเขาออกอีก นั่นก็เพราะ อะไรไปดูเอาเองดีกว่า

 

“เอ๊ะ!เจ้าหนูทำไม ถึงพูดภาษาไทยได้ล่ะ.” ภัทรถามขึ้นอย่างสงสัยป็นที่สุด และภรรยาของเจขาก็คงคิดเหมือนกัน “ภาษาไทยอะไรข้าไม่รู้จัก ข้าก็พูดภาษาของข้า พวกเจ้าจะทำไม แล้วพวกเจ้าละทำไมพูดอิยิปต์ได้ทั้งๆที่ไม่น่าใช่คนอิยิปต์แท้ๆ” มันชักจะยังไงยังไงแล้วนะ หรือว่าเป็นเพราะภัทรคิดขึ้นก่อนไปดึงสร้อยที่คอของเด็กชายออก สร้อยคอที่ดูมีมนต์ขลังของเทพอย่างประหลาด

“!#^&)_%$#$%*#%_)++&!!!!” เสียงของเด็กชายที่ตอนแรกเป็นภาษาไทยนั้นก็กลับกลายเป็นภาษา ประหลาดทันที คิดว่าคงเป็นภาษาอิยิปต์โบราณซินะ  เขาจึงสวนสร้อยคอลงไปก่อนที่เด็กชายจะได้พูด [ด่า] อีกทันที “แกทำอะไร บังอาจมากนะที่ทำกับข้าแบบนี้รู้มั้ยว่าข้าเป็นถึงเจ้าชายของอาณาจักรอิยิปต์เชียวนะ” “ใครจะไปรู้ละ ! ฉันไม่ใช่พ่อเธอนะจะไปรู้ได้ไงแล้วทำไมถึงกล้าลุกขึ้นมาว่าผู้ใหญ่เขาแบบนี้ พ่อแม่ไม่สั่งสอนรึไง” ภัทรตะโกนกลับไปอย่างเหลืออดเพราไม่เคยมีใครมายืนด่าเขาขนาดนี้ ขนาดเพื่อนเขายังไม่กล้าเลยเพราะตำแหน่งของเขาที่เป็นถึงศาสตราจารย์ประจำภาควิชาอิยิปต์ศึกษา ของมหาลัยชื่อดังอาทิตยาที่นั่งเงียบอยู่นานก็รีบมาห้ามปรามสามีของเธอที่ระงับอารมณ์ไม่อยู่ซะแล้วคำกล่าวของสามีเธอนั้นทำเอาเด็กชายที่ถือดีอยู่เมื่อครู่มีสีหน้าสลดลงทันที เธอรีบเข้าไปโอบกอดเด็กชายทันทีและบอกให้เขาสงบลงพลางปลอบใจอย่างอ่อนโยน และด้วยความอบอุ่นหรือใจของเด็กชายที่กำลังคิดถึงบิดามารดากันแน่ทำให้หยาดน้ำตาเริ่มคลอที่ ดวงตาสีสนิมเหล็กและหน้าที่เศร้าลงทันที เพราะเก็บความรู้สึกไม่อยู่ซะแล้ว

“โอ๋....โอ๋ๆ เงียบซะนะหนูน้อย พ่อแม่ของเธอคงกำลังเป็นห่วงอยู่เป็นแน่ พวกเราจะพาหนูไปหาพ่อแม่เองนะ ไม่ต้องร้องนะจ๊ะคนดี” อาทิตยากล่าวอย่างอ่อนโยนทำให้เด็กชายสงบลงและโผเข้ากอดหญิงสาวที่ราวกับนางฟ้าตรงหน้าทันที โถๆถึงจะปากดีและเอาแต่ใจแค่ไหนแต่ก็พรากจากพ่อเเม่

นี่นะเด็กหนอเด็ก “ฮึกๆฮือ ที่นี่ที่ไหนกัน ข้าไม่รู้จัก แล้วเสด็จพ่อ เสด็จแม่ละพวกท่านหายไปไหนกัน ฮึกๆ” เด็กชายพูดพลางสะอื้นก่อนที่จะเงียบเสียงลงพลางหน้าแดงขึ้นทันทีเมื่อคิดได้ว่าตนทำอะไรไป และรีบเด้งตัวออกมา “เอ่อ......ขะ..ข้าขอโทษ ที่เข้าไปกอดเจ้า เอ่อข้าผิดไปแล้ว” “ฮะฮะฮะไม่เป็นไรหรอกจ๊ะหนู ว่าแต่หนูชื่ออะไรกันละจ๊ะ ” อาทิตยาหัวเราะเล็กน้อยพร้อมกับมองไปสบตาสามีเธอที่คิดว่าคงหายโกรธแล้ว และมองมาด้วยสายตาเอ็นดูปนขำเช่นกัน

“อะ..เอ่อข้าชื่อราโมส แล้วพวกเจ้าล่ะ” เสียงของเด็กชายที่ดูจะสงบลงเพราะความอบอุ่นและเอ็นดูของอาทิตยา ทำให้ยิ่งดูน่าเอ็นดูมากขึ้นไปอีก “ ฉันชื่อ อาทิตยาจ๊ะ ส่วนผู้ชายตรงนั้นสามีชั้นเอง ชื่อ ภัทรพลจ๊ะ” เธอพูดด้วยน้ำเสียงที่เอ็นดูเด็กชายตรงหน้า เด็กชายจึงรู้สึกสนิทกับหญิงสาวมากกว่าเดิม “เอาล่ะ สายแล้วเราพาเจ้าหนูนี่ออกไปแนะนำกับทุกคนดีกว่า จะได้พาเจ้าหนูไปหาพ่อแม่ซะที ” เสียงของภัทรดังขึ้นหลังจากเงียบหายไปซะนาน “ก็ได้ค่ะ ป่านนี้คงตื่นกันหมดแล้ว”

 พวกเขาพูดพลางพาราโมส ไปยังเต็นท์รวม

 

เมื่อเดินทางไปถึงที่หมาย พวกเขาพากันเขาไปข้างใน หลังจากเข้าไป คณะสำรวจหลากหลายเชื้อชาติต่างก็พากันหันมามองเด็กชายตรงหน้าทันที “ภัทรเด็กชายคนนี้เป็นใครกัน พวกคุณไปพาเขามาจากที่ไหนกัน” เสียงของสตีฟนักสำรวจชาวอังกฤษดังขึ้นอย่างสงสัย แน่นอนว่ามันต้องเป็นภาษาอังกฤษ และภัทรก็ตอบกลับไปเป็นภาษาอังกฤษทันที “ ผมก็ไม่รู้ แต่ว่าเห็นเขามาสลบอยู่หน้าพิระมิดเมื่อเช้า เลยพามาพักที่ ที่พักผมก่อนแล้วถึงพามาหาทุกคน ผมเลยว่าตอนเข้าเมืองจะพาเขาไปหาพ่อ แม่นะครับ คงต้องให้เขาพักอยู่กับพวกเราก่อน” “อืม...........”   หลังจากที่ภัทรอธิบายจนจบ ทุกคนก็พยังหน้าอย่าเห็นด้วยและยิ้มรับเด็กชายอย่างอบอุ่นทันที