คืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด
คุณแน่ใจว่าต้องการคืนค่าการตั้งค่าทั้งหมด ?
ลำดับตอนที่ #1 : Half soul 1
ณ ลานประหาร ดวงอาทิตย์ยามเที่ยงเจิดจ้าเสียจนไม่อาจแหงนมองขึ้นไป ผู้คนสวมชุดทหารหลากหลายตราต่างยืนล้อมรอบลาน ดวงตาของพวกเขาจับจ้องไปที่เด็กหนุ่มผมสีกาแฟ
ดวงตาสีน้ำทะเลของเด็กหนุ่มยังคงมีความหวังมอดไหม้อยู่ภายในเช่นเคย.....
“มีอะไรจะสั่งเสียไหม?”ใบมีดพิเศษที่ถูกออกแบบมาเพื่อฆ่าสัตว์ประหลาดโดยเฉพาะ กำลังสะท้อนแสงอาทิตย์เป็นสีเงินอย่างน่าหลงใหล ผู้ถือใบมีดกำลังเอ่ยถาม‘วีรบุรุษ’ผู้ฆ่าล้างไททัน
“ผมอยากเห็นทะเล...อีกสักครั้ง”เด็กหนุ่มฉีกยิ้มอันงดงามออกมา
“ผมรักคุณนะครับ รีไวซัง”ประโยคนี้คงมีเพียงแค่เจ้าตัวที่ได้ยิน
ฉัวะ! ศีรษะของวีรบุรุษเลื่อนหลุดจากบ่า ตามด้วยโลหิตสีแดงเข้มที่สาดกระเซ็นอาบย้อมเพชรฆาต เสียงผู้คนโห่ด้วยความยินดีดังกึกก้องไปทั่วลานประหารที่ในที่สุดไททันก็หมดไปจากโลกอย่างแท้จริง แต่ไม่มีใครสังเกตเลยว่ามือของชายผู้ใบมีดกำลังสั่นระริก น้ำตาสีใสไหลรินอาบแก้มเปื้อนเลือด เขาพลิกใบมีดขึ้นมาก่อนที่จะ...
เชือดคอตัวเอง
เสียงโห่ร้องเงียบลงทันที ทุกคนหยุดนิ่งเหมือนมีใครกดปุ่มสต็อป ชายหนุ่มโงนเงนและล้มลงเคียงข้างเด็กหนุ่ม ทุกอย่างเกิดขึ้นเร็วเกินกว่าที่ใครจะคาดคิด
“หัวหน้ารีไว!!!”พลทหารหญิงคนหนึ่งกรีดร้องชื่อของชายหนุ่มออกมา
*************
กาลเวลาผ่านไปอีกกว่า 2000 ปี รีไวได้เกิดใหม่อีกหลายครั้ง ทุกครั้งเขาก็ได้อยู่เคียงข้างเอเลน แต่ไม่ว่าจะยังไงเขาก็สูญเสียเอเลนไปเสียทุกครั้งด้วยฝีมือของตนเองบ้างล่ะ อุบัติเหตุบ้างล่ะ เหตุฆาตกรรมบ้างล่ะ สงครามบ้างล่ะ โรคร้ายบ้างล่ะ สารพัดเหตุ
ไม่มีครั้งไหนเลยที่พวกเขาได้อยู่ด้วยกันอย่างสงบสุข เพราะเอเลนด่วนจากเขาไปเร็วเหลือเกิน
โดยที่เขาไม่สามารถปกป้องได้เลย....
ในชาติที่325 ในช่วงเวลาที่ไททันและกำแพงสูงห้าสิบเมตรเป็นเพียงเรื่องราวที่ถูกเขียนลงบนหน้ากระดาษอิเล็กทรอนิกส์ ฉันได้เกิดมาเป็นลูกชายของหมอเถื่อนคนหนึ่ง ดำเนินชีวิตอย่างเรียบง่ายในเมืองใหญ่ที่ไม่ว่าเห็นกี่ครั้งก็ไม่ชินตาเสียที อยู่ด้วยกันกับแม่ที่แสนใจดี พออายุได้ 7 ขวบฉันก็ได้น้องชายมาหนึ่งคน
“รีไว นี่น้องชายลูกไงจ๊ะ”คาร่ายิ้มอ่อนพลางเกลี่ยผมสีกาแฟของเธอทัดหู คาร่า แอ็กเกอร์แมนพึ่งกลับจากโรงพยาบาลมาไม่นาน หล่อนมีความมุ่งมั่นอย่างแรงกล้าที่จะให้ลูกชายผู้โตเกินวัยตั้งชื่อให้
เพราะอะไรน่ะหรือ? ง่ายๆเลยก็เพื่อให้พี่น้องรักกันให้มากๆไงล่ะ!
เด็กชายจ้องมองน้องชายที่เพิ่งเกิดด้วยแววตานิ่งเฉย ดวงตาซ้ายของเขาเป็นสีเขียวน้ำทะเลส่วนอีกข้างเป็นสีทองอำพัน
เป็นครั้งแรกเลยนะเนี่ย ที่นายเกิดมาเป็นน้องชายฉันแบบนี้ แถมยังมีตาสองสีซะด้วยสิ..
เข้าโรงเรียนไป เอเลนจะโดนแกล้งเพราะสีตาไหมนะ...
“รีไว ลูกจะตั้งชื่อน้องว่าอะไรจ๊ะ”คำถามของผู้เป็นแม่ทำเอาเด็กชายขมวดคิ้วยุ่ง ชื่อ? ยังไม่ได้ตั้งอีกหรอเนี่ย...
เด็กชายถอนหายใจอย่างเหนื่อยหน่าย แต่เมื่อเงยหน้าขึ้นมาปะทะดวงตาเป็นประกายเจิดจ้าของแม่บังเกิดบังเกล้า รีไวก็ต้องจำใจตอบ
“เอเลน...”
“เอเลน? ชื่อไม่เหมือนผู้หญิงไปหน่อยหรอ”คุณแม่ลูกสองนิ่วหน้า ความจริงเธออยากให้ลูกชายคนที่สองของเธอมีชื่อที่ดูสมกับเป็นลูกผู้ชาย อย่าง แจน ไรเนอร์ บลาว อะไรทำนองนี้มากกว่า
ชื่อเอเลนมันดูอ่อนแอเกินไป....
“เอเลนน่ะแหละ ดีแล้ว....”รีไวจิ้มแก้มนุ่มนิ่มราวมาร์ชเมลโล่ของน้องชายเป็นการยืนยันความตั้งใจ คาร่าจ้องเข้าไปในดวงตาสีน้ำทะเลลึกของลูกชายคนโตผู้โตเกินวัยราวกับเธอกำลังพยายามมองทะลุทะลวงเข้าไปให้ถึงภายในจิตใจ
“ไม่เอาชื่อเอเลน! จะเอาบลาว!”คุณแม่โวยวายโดยไม่สนสภาพตัวเองที่สมควรจะเหนื่อยอ่อนจากการคลอดเลยซักนิด
“เอเลน.....”รีไวตั้งรับอย่างเยือกเย็น
“บลาว!”คุณแม่ยังไม่ยอมแพ้...
“เอเลน.....”
ทั้งสองจ้องตากัน จ้องและจ้อง.....
จนสุดท้ายคาร่าก็ยกธงขาว ยอมแพ้ในความดื้อรั้นของรีไว
“เฮ้อ...เอเลนก็เอเลน” คาร่าถอนหายใจ คิ้วเรียวขมวดชนกันเมื่อเห็นเจ้าตัวแสบยิ้มแก้มแทบปริและเล่นกับเอเลนอย่างสนุกสนาน หล่อนไม่รอช้าสั่งเอไอประจำกายถ่ายรูปเจ้าตัวแสบทันทีตามประสาคุณแม่ผู้เห่อลูก
ภาพนี้จะสถิตอยู่ความทรงจำของหม้ามี้คนนี้ตลอดไป!
คาร่าหัวเราะหึๆประหนึ่งคนโรคจิต ทำเอารีไวนึกถึงสาวแว่นผู้ชื่นชอบไททันเป็นชีวิตขึ้นมาทันใด อดีตชายผู้แข็งแกร่งที่สุดในมนุษยชาติอุ้มเอเลนถอยห่างจากหญิงสาวโดยไม่รู้ตัว
************************************************************************************************************************
ฟิคเรื่องนี้เป็นแนวเฮฮา อบอุ่น มุ้งมิ้งและค้ำคอร์ เพราะข้าน้อยแต่งดราม่าไม่เป็น
ความคิดเห็น